Number Four wordt verliefd en vecht tegen de Mogadoren

John Smith en Henri komen van een andere planeet genaamd Loriën. Ze zijn al tien jaar op de vlucht voor de Mogadoren, die elke erfgenaam van Loriën in volgorde van zijn of haar nummer willen doden. Wanneer nummer drie wordt gedood is John Smith de volgende. Samen met Henri moeten ze het zonnige Zuid-Florida verlaten voor het koude Paradise, Ohio.

Ze moeten anoniem blijven om te overleven en alles behalve opvallen, maar wanneer John in Paradise, Ohio, naar school gaat, is dat toch moeilijker dan verwacht. Hij wordt verliefd op Sarah Hart, wiens ex-vriend het niet zo leuk vindt dat John achter haar aanzit.
John heeft altijd zijn ware identiteit verborgen moeten houden, ook nu weer met Sarah probeert hij dit verborgen te houden, maar het is grappig dat hij aan de ene kant gewoon de waarheid vertelt, ook al gelooft zij er niets van. Veel gesprekken tussen John en Sarah zijn daarom ontzettend droog, zoals:

Ze glimlacht. ‘Wat was er trouwens aan de hand? Ik was bezorgd om je.’
‘Geloof je me als ik je vertel dat ik een alien ben?’
‘Hou op zeg!’ reageert ze speels. ‘Maar wat gebeurde er nou echt?’

Het boek
Het verhaal zit ontzettend goed in elkaar, de personages hebben diepgang en ieder hun eigen verhaal. Sam, een nerd die bevriend raakt met John is onder andere een erg interessant personage. Hij draagt een bril met jampotglazen, ook al kan hij er absoluut niet doorheen kijken. Maar omdat deze van zijn vader is geweest die plotseling is verdwenen, draagt hij dit. John komt af en toe ook nogal klunzig over, maar ondertussen rent hij iedereen eruit, is hij super sterk en krijgt hij ook nog eens zijn erfgaven. Krachten die hij nodig heeft om de Mogadoren te verslaan.
In het boek zijn het de kleine details die belangrijk zijn en het verhaal juist zo leuk maken. Het eind is vooral ontzettend spannend en zit vol spetterende actie, hoewel sommige stukken een beetje moeilijk te volgen waren. Maar over het algemeen is de schrijfstijl duidelijk en leest het heerlijk weg.

De film
De film is naar mijn mening wat minder. Het verhaal en de personages zijn oppervlakkig en veel dingen die in het boek belangrijk zijn is weggelaten in de film. Zo draagt Sam bijvoorbeeld geen bril, wordt het kistje niet geopend en wordt het Loriën dat John in zijn gedachten ziet niet getoond. Dit is jammer, want ik had graag gezien hoe ze deze wereld naar het witte doek hadden vertaald. Hopelijk komt dit in het tweede deel aan bod.
Maar er zitten wel spectaculaire actiescènes in de film. Mooi gedaan en geweldige special effects. Dit maakte de oppervlakkigheid van de film een klein beetje goed, hoewel ik vind dat de scenaristen er gemakkelijk een beter verhaal van konden maken. Als je een goed boek hebt, kun je ook een goede film met een beetje inhoud maken. Veel dingen zijn ook heel anders. Er zijn wat minder belangrijke personages weggelaten en wat andere toegevoegd.
Overigens vind ik de cast grotendeels wel goed gedaan. Nummer zes (Teresa Palmer) vind ik echt goed gecast, hoewel ze in het boek een ander uiterlijk heeft. En Henri (Timothy Olyphant) vind ik ook erg goed, zijn verhaallijn in de film (ik verklap niets) is echter wat minder.

Kortom: Het boek van Pittacus Lore is veel beter en heeft meer diepgang (krijgt dan ook 5 sterren), maar als je een avondje in bent voor wat spectaculaire actie is de film een aanrader!