Meegesleurd en opgesloten

Chloë, zeventien jaar, is samen met haar vriendin Angie in Griekenland waar ze als vrijwilliger op een zomerkamp werken. Chloë is vooral geïnteresseerd in de Griekse mythes die haar overleden vader haar vroeger voorlas. Angie wil er vooral inspiratie op doen voor haar schilderijen.
Als hun werk erop zit, hebben de twee meiden nog drie dagen voor hun vliegtuig vertrekt. Op de eerste vrije dag trekken ze er, ondanks de protesten van Chloë die liever volgens een strak schema op pad gaat, op uit. De dag wordt een groot fiasco en Chloë verwijt Angie van de dramatisch verlopen dag.
De volgende dag trekt Chloë er in haar eentje op uit naar de Nemesis Tempel. Ze besluit, terwijl ze de adembenemend mooie plek bewondert, Angie de busregeling te sms’en, omdat ze vindt dat ze dit met eigen ogen moet zien… Plotseling voelt ze een arm om zich en wordt ze een auto ingesleurd.

Chloë wordt wakker in een pakhuis en staat doodsangsten uit. Haar gijzelnemer heeft haar verteld dat ze gegijzeld is in ruil voor de vrijlating van een gevangene, maar toch is ze bang dat ze verkracht of vermoord zal worden.
Tot haar verbazing staat er een koelkast tot aan de nok gevuld met de lekkerste maaltijden, is er een douche en heeft ze een pen en notitieboekjes tot haar beschikking.
Haar gijzelnemer komt bijna dagelijks langs en al vrij snel ontwikkelt ze warme gevoelens voor de man. Ze verheugt zich op zijn bezoekjes en bouwt een band met hem op.
Ondanks de waarschuwingen van de man dat ze zich niet aan hem moet binden en dat ze het stockholmsyndroom aan het ontwikkelingen is, heeft ze toch het gevoel dat haar gijzelnemer ook meer voor haar voelt.

Meeslepend
Meegesleurd en opgesloten begint als Chloë al vrijgelaten is en in een hotelsuite zit. Ze moet een gedetailleerd verslag schrijven. Daarna mag ze pas naar huis.
Ik was erg nieuwsgierig of het Edeet Ravel zou lukken om mij te kunnen boeien met een boek vol met, hoofdzakelijk, verliefde gevoelens van een gegijzelde tiener. Maar al snel werd ik meegesleurd in de wereld van Chloë en vroeg ik me regelmatig af of ik, als ik in haar situatie gezeten zou hebben, ook van mijn gijzelnemer zou kunnen gaan houden of dat ik hem alleen maar diep zou haten. Edeet Ravel heeft me met haar verhaal zo geraakt dat ik sympathie kreeg voor Chloë’s gijzelnemer.

Belevingswereld
Mooi vond ik de beschrijvingen van Chloë’s belevingswereld. Ze ervoer zoveel tegenstellingen. Soms werd ze bijna gek en kreeg ze claustrofobische gevoelens. Het andere moment was ze euforisch gelukkig als ze even naar buiten mocht. Op een moment werd ze overgebracht naar een andere plek en schrok ze van het zachte gevoel van het tapijt onder haar voeten. Ze had zo lang op beton gelopen dat zoiets eenvoudigs als lopen op tapijt een vreemde ervaring geworden was.

Creatief
Normaal gesproken vind ik een boek dat geschreven is in een vertellende ik, toch snel saai worden omdat je niet een compleet overzicht krijgt van wat de andere personages nou denken, voelen en/of vinden. Edeet Ravel heeft dat erg slim en creatief opgelost. Aan het einde van elk hoofdstuk tref je een krantenartikel, mail, facebookbericht, interview et cetera aan. Zo krijg je als lezer een kijkje in de leef en gevoelswereld van Chloë’s dierbaren.

Opvallend was in een enkel geval het Belgische woordgebruik. Op een gegeven moment vertelt Chloë dat ze last heeft van haar regels, wat betekent dat ze last heeft van haar menstruatie. Maar omdat dit soort afwijkend woordgebruik op een hand te tellen is, is het absoluut niet storend.

Ik geef Meegesleurd en opgesloten vier sterren.