Zwemmen, Martine Kamphuis

Sofie, 17 jaar, heeft veel moeite met het verwerken van de dood van haar vader. Ze heeft het gevoel dat niemand haar kan helpen. Haar moeder is voortdurend op zoek naar de oorzaak van de dood van haar man. Haar vriendin heeft niet meer meegemaakt dan een voorgoed weggelopen hamster. Haar tante Nel is vrij snel na het overlijden alweer op reis gegaan. En haar (ex)vriendje Carlo kan haar ook niet helpen.
Uiteindelijk neemt Sofie haar Leraar Nederlands, Hugo Deflo, in vertrouwen. Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en krijgen een affaire.

Proloog
Zwemmen begint met een proloog. Normaal gesproken houd ik niet zo van prologen. Vaak voegt het voor mij geen extra spanning toe. Dat is anders bij dit proloog. Meteen vraag ik me af of het om Sofie gaat? Is zij het die dit vreselijke lot ondergaat? De spanning zat er voor mijn gevoel al goed in.

Zwemmen
Daarna begint het verhaal met de 17 jarige Sofie die over het strand loopt en wil gaan zwemmen. Ze overdenkt een heftige situatie en ziet dan, terwijl ze aan het zwemmen is, Deflo, haar leraar Nederlands. Deflo doet al een tijdje iets met haar.

Mooi, rond karakter
Martine Kamphuis heeft Sofie mooi neergezet. Het verdriet van de vader waar ze zo’n goede band mee had, de afstand tussen Sofie en haar moeder en Sofie en haar vrienden, de onmacht die Sofie vaak voelt door de overmacht die Hugo Deflo op haar heeft, de onzekerheden van Sofie over haar liefde voor Hugo Deflo enz.
De gevoelens die Sofie voor Hugo Deflo heeft en de manier waarop Hugo Deflo met Sofie omgaat zorgen af en toe voor kippenvel. Martine Kamphuis heeft een heel gevoelig thema aangesneden, de machtsverhouding leraar versus leerling. En dan vooral hoe gevaarlijk die kan zijn omdat je als 17 jarige net pas je eerste stappen in de volwassen wereld zet en erg gemakkelijk door mooie praatjes om de tuin geleid kan worden.

Aanrader
Ondanks het feit dat ik bepaalde situaties doorzag, bleef het boek spannend. Zwemmen leest vlot weg en staat vol met herkenbare thema’s waar jongeren mee worstelen. Het is dus absoluut een aanrader.
Een minpuntje wat mij betreft waren de perspectiefwisselingen naar Carlo. Enerzijds is het leuk om een kijkje in Carlo’s hoofd te krijgen, maar anderzijds is het niet nodig voor de spanning van het verhaal. Ik denk dat Zwemmen absoluut nog meer aan spanning had gewonnen als het verhaal alleen vanuit Sofie geschreven zou zijn zodat een aantal dingen pas aan het einde van het verhaal duidelijk werd. Het boek krijgt van mij 3,5 ster.

In ieder geval kijk ik uit naar Mist dat dit najaar zal verschijnen.