Mijn Moleskine en ik

 

Eigenlijk heb ik nog nooit iets gedaan met de blogs op deze site. Al ben ik toch al best een tijdje lid hier. Kom meestal om de nieuwsberichtjes te lezen over boeken, schrijftips of gewoon om te commenten op de statussen van anderen.

Altijd erg gezellig hier en het begint zowaar verslavend te worden. Sinds ik weer terug ben in Nijmegen – waar ik pas net 1,5 maand woon – verveel ik me toch eigenlijk vooral. Ja, laat mij maar weer met m’n gitaar, rugzak, skates en een weekendtas op de trein stappen richting de Achterhoek… 

Ah ja, zo saai is het hier nu ook weer niet. Schrijven kan altijd en overal – wat een opluchting maar weer! Speaking of which! Ooit gehoord van… 

LiveJournal?! Ken je dan Blogspot? Het is net zoiets. Mijn LJ pagina: www.sims2snfkggh.livejournal.com. Daar maak ik deel uit van de schrijfcommunity samen met mensen waarvan ik de meesten echt al jaren ken. Af en toe gooi ik er een babbelbericht in door. Voor zover je de lengte van deze post die je nu leest, nog niet is opgevallen: Ik ben erg goed in babbelen! Ja, stiekem heb ik je wel een beetje nieuwsgierig gemaakt, hmm? Goed zo! Neem maar even een kijkje en wees niet verlegen of bescheiden en laat iets van je horen.

Dan is er nog iets wat betreft schrijven wat ik even wil aankaarten… Gisteren begon Camp NaNoWriMo. Ik heb weleens meegedaan aan NaNoWriMo in november, maar ben er nog nooit in geslaagd het te voltooien. Camp Nano bestaat uit twee sessies zoals op de site te lezen is. Er is er één in juni en één in augustus. Nu zit ik dus te twijfelen of ik meedoe aan sessie twee van deze augustus… Ik heb al wel wat ideeën, maar de angst om vast te lopen is er nog altijd.
Afijn, tot schrijfs dan maar. Ik ga zo maar eens rondneuzen naar nog meer blogs. Kijken of er iemand net zo getikt is als ik en er ook van houdt zo’n lap tekst te produceren!

De posts op deze site met de schrijftips hebben me vannacht enorm geïnspireerd en ik zou bijna aan de slag zijn gegaan. Zij het niet dat het half drie was en mijn ogen te moe waren om open te blijven. Natuurlijk heb je slaap nodig als goede basis voor schrijven. Als goede basis voor alles wat je dagelijks moet doen – of je het nu leuk vindt of niet. (Ja, stiekem vind ik slapen soms echt een irritante bezigheid. Vooral als ik weer helemaal compleet vastgezogen zit aan pen en papier of aan mijn toetsenbord waarbij ik een update/hoofdstuk probeer te schrijven voor op LJ.) 

Inspiratie is iets waarop je kunt gaan zitten wachten, maar ik weet ook een manier om het naar mezelf toe te roepen. Als ik ga zitten met mijn Moleskine en dan gewoon wat ga babbelen van wat ik die dag heb gedaan en dan wat voor dingen me weer zijn opgevallen en die ik eventueel wel zou kunnen gebruiken in een verhaal, komt er vanzelf wel iets in beweging. Als ik dat dan opschrijf, probeer ik dat eerder meegemaakte of bedachte iets verder te visualiseren. En dan… tsja, dan gaat alles vanzelf. Kraantje open en als ik dan lekker opdreef kom, gaat ‘ie vanzelf verder openstaan. Het voelt alsof alles in één keer door de trechter moet en op de momenten waarop het totaal niet van pas komt, wordt het echt een overstroming.

Afgelopen zaterdag nog ben ik om half twaalf naar boven gegaan om me klaar te maken voor de nacht. Ik stond voor de spiegel en ineens schoot me iets te binnen. Dus ik dacht “nog eventjes schrijven voor ik ga slapen”. Twee uur later hoorde ik geluiden op de gang: Mijn pa. Dus ik heb de lamp maar uitgedaan en toen kwam hij me nog even welterusten wensen.

Het hele zooitje danste nog steeds in mijn hoofd na een kwartier. Misschien komt het omdat ik dan pas de tijd neem om het echt te doen, misschien komt het omdat ik dan minder afgeleid wordt, maar soms vraag ik me echt af waarom dat allemaal pas komt als ik probeer te gaan slapen. Dat is al járen zo. xD Dus ik de lamp weer aangeknipt, Moleskine en pen er weer bij gepakt. Bij de toch al volle bladzijde heb ik nog wat dingetjes onderin gekrabbeld, buiten de regeltjes om. Het werd zo onleesbaar dat ik dacht: “Ja, waarom niet op de volgende bladzijde. Zo wil ik toch de moeite niet nemen om er nog iets uit op te maken morgen.” Voor ik het wist had ik er weer vijf bladzijden bij geschreven met ideeën.

Om half drie stak de slaperige kop van pa om de deur. Waar ik in godsnaam mee bezig was en of ik niet zou gaan slapen. Tegen de tijd dat m’n ogen daadwerkelijk dichtvielen, hoorde ik de merels alweer uit volle borst meezingen. Nee, ik heb m’n Moleskine niet weer opnieuw opgepakt. Maar dat is gewoon zoals het gaat… xD

Pff. Ik heb weer een behoorlijke post neergezet, hmm? Hebben júlllie je ogen nog open kunnen houden? Ben ik stierlijk vervelend? Wil je eigenlijk nog steeds meer weten? Vind je het herkenbaar of hoe gaat dat dan bij jou? Daar ben ik dan eigenlijk ook wel weer nieuwsgierig naar.

Hé, ik denk dat dit me wel bevalt. Eerder vandaag zat ik nog te denken om een extra LJ aan te maken. Gewoon om daar random stuf te plaatsen. Van die belevenissen die alledaags zijn en waar ik dan m’n mening over heb en zo. Want de LJ die ik nu heb, is natuurlijk Sims gerelateerd. Maar voor ik besluit of ik dan nog een tweede LJ erbij wil, weet ik in elk geval zeker dat dit niet de laatste keer is dat ik een post schrijf hier!

Liefs