Interview Mel Wallis de Vries

Mel Wallis de Vries is met Uitgespeeld, Verblind, Buiten zinnen, Fout, Waanzin, Vals en Vertrikt dé Young Adult thrillerschrijfster van Nederland. Haar boeken zijn spannend en lezen als een trein. Deze maand komt haar nieuwe boek Klem uit. Een mooi moment om Mel een paar vragen voor te leggen.

In 2005 heb je je eerste boek ‘uitgespeeld’ geschreven, in 2012 je zevende boek ‘Klem’. Was het makkelijker om ‘Klem’ te schrijven? Of ondervind je misschien steeds meer druk?
Ik vond het technisch gezien makkelijker om Klem te schrijven, omdat ik veel meer ervaring had dan bij Uitgespeeld. Bij mijn eerste boek ben ik denk ik in elke valkuil gevallen die er op schrijversgebeid bestaat. Maar je hebt gelijk, de druk wordt wel steeds groter. Toen ik begon met schrijven, waren er alleen mijn dromen die ik wilde bereiken. Alles wat goed ging, was mooi meegenomen. Niemand verwachtte iets van me. Nu ik zeven jaar verder ben voelt het veel meer alsof ik ook iets kan verliezen. Tijdens het schrijven denk ik hier gelukkig niet veel aan. Maar in de weken voordat een nieuw boek uitkomt, kan dit gevoel me opeens overvallen. Misschien zou je het ook faalangst kunnen noemen… 😉

Ik heb gelezen dat de onderwerpen van je boeken vaak te maken hebben met je eigen angsten. Is een van die angsten ooit werkelijkheid geworden en daardoor ook onderwerp van een boek geworden?
Ik gebruik inderdaad vaak mijn eigen angsten als uitgangspunt voor mijn verhalen. Aan inspiratie geen gebrek, want ik ben een enorme angsthaas. Of beter gezegd: ik ben me heel erg bewust van mijn sterfelijkheid. Bij alles wat ik doe speelt dat (bewust of onbewust) mee. Hoe groot is de kans dat mijn vliegtuig neerstort? Is het gas wel echt uit? Zijn er genoeg rookmelders in huis?  Etc etc. Waarschijnlijk zou ik interessant voer zijn voor psychologen. Maar dan zou ik mijn boeken niet meer kunnen schrijven 😉

In elke boek zit wel een waargebeurd stukje. Zo bestaat het huisje in de Ardennen (uit mijn boek Vals) echt. En in mijn nieuwste boek Klem heb ik bijvoorbeeld mijn eigen beleving van een stormachtige overtocht naar Vlieland gebruikt. Maar de echt heftige dingen uit mijn boeken, zoals de ontvoeringen, moorden etc zijn gelukkig fictie.

Je hebt een idee voor een boek, en dan? Begin je gewoon met schrijven, werk je alleen de grote lijnen uit of ben je iemand die eerst alles uitgekristalliseerd wil hebben en dan het verhaal ‘alleen nog maar’ hoeft te schrijven?
Ik ben zo’n saaie schrijfster die alles eerst uitwerkt, en daarna pas gaat schrijven. Voor mij is dat de enige manier waarop ik de plot kloppend krijg. Maar dat wil niet zeggen dat het daarna een invuloefening wordt. Als ik begin met schrijven, gaat het verhaal pas echt leven. En het gebeurt regelmatig dat ik tijdens het schrijven dingen verander, omdat ik het opeens niet meer vind passen bij de personages bijvoorbeeld. De hoofdpersonen nemen het verhaal zeg maar van me over en gaan hun eigen leven leiden op de pagina’s.

Je hoort wel eens dat schrijvers hele gesprekken voeren met hun (hoofd)personages. Doe jij dat ook wel eens, of blijft het alleen bij een moodboard maken?
Haha, nee, ik voer geen gesprekken met mijn personages. Maar ik ben wel erg gehecht aan mijn personages. Het worden tijdens het schrijven mijn beste vrienden. Ik kan ze dan ook echt missen als het boek klaar is.

Thrillers schrijven is helemaal jouw ding. Ik heb ooit ook eens gelezen dat je vroeger de thrillers van je moeder verslond. Kun je je voorstellen ooit iets anders dan een thriller te schrijven?
Grappig dat je dit vraagt, ik heb me dit laatst namelijk afgevraagd. En toen ben ik tot de volgende conclusie gekomen: nee. Ik ben gewoon verslaafd aan de kick die het schrijven van een thriller me geeft. Het bedenken van een plot geeft zo’n enorme voldoening. Het voelt een beetje als het oplossen van een puzzel met meer dan een miljoen puzzelstukjes.

Doe je veel research voor je boeken? En als je research doet, hoe doe je dat dan? Gebruik je het internet? Spreek je personen? Bezoek je bepaalde gebieden?
Ik hou van Google, en Google houdt van mij 😉 En ik ben ook dikke vrienden met Streetview en Wikipedia. Het lijkt me een luxe om ‘echt’ research te doen, maar daar heb ik simpelweg geen tijd voor met drie jonge kinderen. En het blijft een verhaal, dus de werkelijkheid hoeft voor mij ook niet 100% te kloppen. De sfeer en setting moeten geloofwaardig zijn, dat is voldoende.

Zijn er wel eens obstakels die je van je schrijven afhouden?
Ja, er zijn drie ‘obstakels’ die me regelmatig van het schrijven afhouden: mijn drie kinderen van 0, 4 en 7 jaar! Maar dat heb ik er graag voor over: de dynamiek van een gezin met drie kinderen is fantastisch. Mijn middelste kind vroeg vanochtend: ‘Wanneer stop je eens met werken, mama?’ Ik zei toen: ‘Als ik 65 ben.’ En toen zei hij: ‘Maar dan ben je stokoud en dood.’  Je kan je voorstellen dat ik heel opgewekt ben gaan werken 😉

Sinds 2005 heb je elk jaar een boek geschreven. Was het moeilijk om steeds weer met nieuwe onderwerpen te komen of heb je een lijstje met onderwerpen waar je graag over wilt schrijven?
Ik heb gelukkig geen problemen met het bedenken van ideeën: mijn hoofd loopt meestal over met spannende verhaallijnen. Het probleem is eerder de tijd die ik heb voor het schrijven van boeken… In mijn ideale wereld zou ik meerdere boeken per jaar schrijven, maar in de praktijk is het soms al een behoorlijke worsteling met de tijd om 1 boek per jaar af te krijgen.

Is ooit een manuscript van je, in een vergevorderd stadium, in een la terecht gekomen?
Leuke vraag! Het antwoord is namelijk: ja! (weet bijna niemand). Het is mijn allereerste boek, een spannend fantasieverhaal voor 10+. Misschien moet ik het manuscript eens afstoffen en oppoetsen.

Lees je zelf ook wel eens young adults? Zo ja, welke boeken zijn favoriet?
Er zijn in mijn leven ook drie obstakels die me van het lezen afhouden… Ik moet heel zuinig zijn met mijn tijd. Schrijven staat bovenaan mijn lijstje. Lezen is een luxe waar ik helaas niet altijd tijd voor heb. Als ik lees, dan probeer ik de boeken (young adult en volwassen) te lezen die hoog in de bestseller lijsten staan, puur uit professionele nieuwsgierigheid.

Heb je ook een groot voorbeeld?
Ik bewonder mensen die een duidelijk doel voor ogen hebben en daar ook hard voor werken. Ik denk namelijk dat je in je leven heel veel kan bereiken met een ijzeren discipline.

Heb je een vast groepje testlezers? Op welk moment mogen ze meelezen? Als je al een aantal versies geschreven hebt, of mogen ze al op een vroeger moment meelezen?
Meestal haal ik mijn deadlines op het nippertje. Dus ik heb geen tijd om een uitgebreid testpanel te laten meelezen. Mijn vader leest wel altijd heel trouw mee. En ik heb een uitgebreid netwerk van buurmeisjes, fans etc die me vaak helpen met vragen die tijdens het schrijven opkomen.

Bedenk je de titels van je boeken zelf of doe je dat in overleg met je uitgever?
Oef, titels bedenken…. Ik vind dat echt een drama. Gelukkig heb ik lieve lezers die me elk jaar weer helpen met het bedenken van een titel. Bijna al mijn titels zijn bedacht door lezers.

Eind dit jaar komt je nieuwe boek uit? Kun je iets vertellen over het boek?
Mijn nieuwe boek Klem gaat over een schoolreisje naar Vlieland. De eerste avond gaat het vreselijk mis: een van de leerlingen wordt gewurgd in de duinen gevonden. De grote vraag is natuurlijk: wie heeft het gedaan? En wie loopt er nog meer gevaar? Het is een van mijn leukste boeken geweest om te schrijven. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van leerlingen (meiden en jongens), leerkrachten en zelfs eilandbewoners.

De laatste jaren is het duo schrijverschap erg populair. Zou je ooit een boek willen schrijven samen met een andere auteur?
Het lijkt me heel lastig om een boek samen met een andere auteur te schrijven. Ik word tijdens het schrijven al regelmatig gek van mezelf 😉 Een collega auteur betekent andere ideeën, een andere aanpak en heel veel overleg. Dan moet je niet alleen een goede schrijver zijn, maar ook een goede manager.

Tot slot, wil je je favoriete quote delen met onze lezers?
Gevaarlijke vraag, want ik ben de koningin van de slechte, niet kloppende uitspraken en quotes (ik haal alles en iedereen altijd door elkaar, inclusief spreekwoorden en gezegdes haha). Maar er is een wijsheid is die ik vaak tegen mezelf zeg: ‘Niet zeiken, schrijven!’ Ik heb maar een paar uur per week dat ik echt ongestoord kan schrijven. Dan kan ik me geen writer’s block etc permitteren. Dus dan is het zitten, niet zeiken, en schrijven…