Tris heeft de brute aanval op haar vroegere thuis overleefd – in tegenstelling tot haar ouders. Samen met Tobias en enkele anderen vlucht ze weg uit Onverschrokkenheid. Maar Tris kan niet voor alles wegvluchten. Schuldgevoelens en verdriet om de dood van haar vriend Will en haar ouders achtervolgen haar. En dat is niet het enige. Tussen de facties woedt een brute oorlog, Eruditie heeft gevaarlijke plannen en de andere facties zijn sterk verdeeld. Moeten ze terugvechten of is het beter de vrede te bewaren?
In het diepe
Opstand begint waar Inwijding eindigt. En dat bedoel ik letterlijk. Veronica Roth heeft het de lezer voor wie Inwijding al weer een tijdje geleden was niet makkelijk gemaakt. De eerste hoofdstukken waren soms lastig te volgen. Ik moest Inwijding er echt even bij pakken om te zien wie nu ook al weer wie was en wat er precies was gebeurd. Pas toen ik Opstand uit had, las ik dat Roth een samenvatting op haar site had geplaatst, juist om deze reden. Misschien was het handig geweest als ze hiernaar ook in het boek had verwezen.
Spanning
Maar wanneer je éénmaal alle draadjes weer hebt opgepikt, ontvouwt zich wederom een spannend verhaal. Al snel komen er dingen aan het licht die het er voor Tris niet makkelijker op maken. Dat stuwt het verhaal lekker op, want je wilt als lezer natuurlijk weten wat die ontdekkingen nu precies zijn en Roth houdt je wederom tot de laatste pagina in het ongewisse. De uiteindelijke conclusie was voor mij niet heel schokkend, maar zet wel meteen de toon voor het laatste deel. Ook de relatie tussen Tris en Tobias wordt door deze ontdekkingen flink onder druk gezet en Roth weet dit geloofwaardig neer te zetten.
Pijn
Wat ik het beste vond aan Opstand was de wijze waarop Roth haar personages echt laat zijn. En daarmee bedoel ik vooral de innerlijke worsteling van Tris, hoe deze tot uiting komt in haar relaties met haar naasten en wat voor invloed deze worsteling heeft op de keuzes die ze maakt. Net als Katniss in De Hongerspelen is Tris een beschadigd persoon door alles wat ze heeft meegemaakt. Toch zet ze, ondanks de moeilijke keuzes die ze moet maken, door.
Niet zomaar een tweede deel
Opstand is zeker een waardige opvolger van Inwijding en niet zomaar een tweede deel, vaak het ondergeschoven kindje in een trilogie. Ondanks het wat warrige begin blijf je doorlezen. Soms vond ik de keuzes die Tris maakte niet helemaal geloofwaardig; ze stortte zich wel erg vaak in weer een onbezonnen actie zonder rekening te houden met Tobias of de anderen. Maar dat belet niet dat ik erg benieuwd ben naar hoe Roth haar trilogie tot einde brengen zal!
k heb m al besteld, dus k hoop dat k m zo snel mogelijk krijg:D
Dit boek staat momenteel bovenaan mijn wishlist. Ik kan niet wachten tot ik in het vervolg op Inwijding kan duiken 🙂
Geloof me, Insurgent is bijna nog beter dan Divergent was. Ik kan niet wachten tot deel 3 uitkomt! (:
Yeah ik wil deze echt graag lezen
Ben ook echt heel benieuwd naar dit boek. Maar moet nog wachten tot de engelse paperback uitkomt en dat duurt nog wel een tijdje 🙁
Ik ben het helemaal met je eens! 😀