Q & A met Alexandra Penrhyn Lowe

Alexandra Penrhyn Lowe is begonnen als dialoogschrijver van de populaire televisieserie  Het Huis Anubis. Ze schreef daarnaast ook de boeken bij de serie: De geheime club van de oude wilg, Het geheim van de tombe, De geheimzinnige vloek, De uitverkorene, Het geheim van Winsbrugge – Hennegouwen, De traan van Isis en De vloek van Anchesenamon. Ook schreef ze de Anubis films en werkte ze mee aan de jeugdserie Vrijland.

Sevenster is het eerste boek in De laatste Wachter-reeks. Alexandra heeft met het boek de Crimezone Young Adult Thriller Award 2012 gewonnen.

Op de eerste plaats van harte gefeliciteerd met de Thriller Award. Het moet een goed gevoel geven deze prijs in de wacht te slepen?!
Dank je wel! Het is een geweldig gevoel. Ik was zo overdonderd dat ik helemaal niet wist wat ik moest zeggen! Ik had het ook helemaal niet verwacht, want ik dacht dat Mel weer ging winnen, omdat ze vorig jaar al had gewonnen, al echt gevestigd is als schrijver en volgens mij een hele loyale achterban heeft. Het was dan ook een nipte overwinning en ze was er supersportief over, ze was heel blij voor me, dat was echt leuk.

Je hebt jaren als dialoogschrijver van Het huis Anubis geschreven en ook nog eens tien boeken gebaseerd op de serie. Was het een grote stap om Sevenster te schrijven, een nieuw boek met nieuwe personages? Niet meer samen maar alleen. Of was het ook wel een beetje een opluchting?
Ik was naast dialoogschrijver ook al snel co-hoofdschrijver waarbij ik samen met de bedenker van Het Huis Anubis Anjali Taneja de verhaallijnen voor Anubis bedacht. Samen met het verzinnen van de twee films en het schrijven van tien boeken bij de serie gaf me dat een goede basis om een ‘eigen’ boek te schrijven. Ik vond dat aan de ene kant erg leuk, omdat je alles zelf mag verzinnen, maar soms was ik ook onzeker. Als ik teveel ging nadenken dan dacht ik: ‘Kan ik dit wel?’, dus dat moest ik vooral niet doen. En het kost ontzettend veel tijd om alles zelf te doen, wat je anders in een team doet. Ik schrijf nog steeds voor series en juist de combinatie van het alleen boeken schrijven en samen een serie schrijven is perfect voor mij.

Heeft Het huis Anubis je (onder andere) geïnspireerd voor het schrijven van Sevenster?
Nee, maar de ervaring van het schrijven voor Anubis heeft me wel geholpen. Maar Sevenster is, ondanks dat er overlap inzit wat betreft mysterie en geschiedenisdingen, toch wezenlijk anders dan Anubis. Ik heb ook nooit aan de serie gedacht of het vergeleken toen ik Sevenster aan het schrijven was.

Stel, je zit met een groep vrienden bij elkaar en iemand stelt voor om geesten op te roepen, zou je dan (ook al hoef je niet zelf het glas vast te houden) nieuwsgierig blijven kijken of zou je dan weggaan?
Ik zou meteen weggaan, want ik vind het doodeng! Sevenster is ook geïnspireerd op het feit dat mijn moeder me altijd waarschuwde dat ik dat niet mocht doen. En ondanks dat mijn boek ermee begint, denk ik niet dat het verstandig is om het in real life te doen. Net als de stunts in ‘Jackass’: Don’t try this at home.

Hoe zou je reageren als je, onverwacht, een (vriendelijke) geest zou zien? Zou je proberen contact te maken of zou je het liefst willen dat de geest zo snel mogelijk zou verdwijnen?
Ik denk dat ik me helemaal kapot zou schrikken, dat is een ding wat zeker is. Ik zou denk ik wel nieuwsgierig zijn, maar misschien dat mijn angst het wel zou winnen van de nieuwsgierigheid. Ik weet in elk geval zeker dat ik niet superkoelbloedig een gesprekje zou beginnen zo van: ‘hee, jij daar. Wat doe je in mijn kamer? Hoe heet je?’ of zoiets. Ik denk dat ik heel erg bang zou zijn. Heel erg.

In welk personage treffen we het meest het karakter van Alexandra Penrhyn Lowe aan?
De karakters in Sevenster zijn niet gebaseerd op mijzelf, maar ik denk dat je er als schrijver niet aan ontsnapt dat elk karakter een deel of meerdere delen van jezelf in zich hebben. Dus dat is met de Eveline, Cleo en Daniel ook zo. Maar ze zijn allemaal wezenlijk anders dan ik ben.

Heeft een van je personages meer je hart gestolen dan anderen?
Nee, ik denk dat dat ook niet goed is. Je moet van al je karakters houden, ook de slechte. Juist de slechte. Als je dat niet kan, dan krijg je al heel snel ‘de superheld’ versus ‘de slechterik’. Dat zou me heel snel gaan vervelen.

Heb je veel darlings moeten killen?
Ja! Heel veel. Ik heb honderd pagina’s van Sevenster in het begin gewoon weggegooid. Echt waar. Helemaal niets van gebruikt behalve Eveline zelf. Daarna heb ik een nieuwe eerste versie geschreven en daarvan heb ik ook denk ik de helft weggegooid, de andere helft helemaal herschreven en er een nieuwe helft bijgeschreven (zo, dit klinkt ingewikkeld). Ik heb een enorm document met ‘niet bruikbare stukken’ in mijn computer staan. Maar ik vind het niet erg om dat te doen, het hoort erbij.

Welke boodschap uit Sevenster hoop je dat je lezers bereikt?
Ik ben geen morele schrijver in de zin dat ik een verhaal wil vertellen met een bewuste morele boodschap. Mijn normen en waarden sijpelen onderbewust waarschijnlijk wel door in het verhaal en ik kan er ook wel eentje noemen, maar dat doe ik bewust niet, want dan gaan mensen misschien met die bril op het boek lezen en dat wil ik niet. Ze mogen zelf hun conclusies trekken; en iedereen zal er wel iets anders uit halen, want als schrijver ben je de zender en als lezer de ontvanger van het verhaal en geen enkele ontvanger pikt hetzelfde op doordat hij of zij met zijn eigen persoonlijke bril de wereld in kijkt.

Je bent bezig met het schrijven van het tweede deel van De Laatste Wachter serie. Hoeveel delen ben je van plan te schrijven, weet je dat al? Of laat je Eveline ‘vertellen’ wanneer het ‘klaar’ is?
Ik heb ik het begin verhaallijnen bedacht voor drie boeken ongeveer, maar ik merk dat ik zoveel wil vertellen dat als ik drie in mijn hoofd houd, dat ik heel erg ga proppen, dus ik verwacht dat het er meer worden. Maar hoeveel, dat beslist uiteindelijk inderdaad het verhaal zelf.

Zelf zag ik meteen een film voor me toen ik Sevenster las. Hoop je dat de serie in de toekomst verfilmd gaat worden? 
Wat leuk dat je dat zegt, want dat hoor ik vaker en op mijn website staan ook al een paar ‘wensen’ van lezers dat ze hopen dat het verfilmd wordt. Dat hoop ik ook, dus ik hoop heel erg dat een producent dat aandurft. Ikzelf denk dat het goed te verfilmen is, ook als ik met een financieel oog ernaar kijk. Dus wie weet!

Je hebt nu twaalf jeugdboeken/YA geschreven (waarvan Sevenster naar mijn inziens ook heel goed door volwassenen gelezen kan worden). Zie je jezelf ooit ook een boek voor volwassenen schrijven? Of blijf je liever schrijven voor jong volwassenen? 
Ik heb een roman voor volwassenen op de plank liggen die ik heb geschreven voordat ik bij Anubis begon. Maar eigenlijk is het een tienerverhaal, dus ik hoop dat ik nog een keer tijd heb om het om te herschrijven, want ik vind het nog steeds een leuk verhaal. Maar ik zie mijzelf ook zeker wel eens iets voor volwassenen schrijven. Horrorminnende vriendinnen van me smeken me of ik niet een keer een horrorverhaal wil schrijven voor volwassenen, omdat ze benieuwd zijn wat voor gruwelijks ik allemaal kan bedenken. Maar op dit moment vind ik het veel te leuk om voor (pre)tieners te schrijven en dat slokt al mijn tijd op. Maar misschien als ik wat ouder ben.

Heb je ooit een boek gelezen waarvan je denkt: Dat boek had ik nou zelf willen schrijven …?
Ik had Carrie wel willen schrijven, van Stephen King. Ik vind dat zo’n goed geschreven boek en ik vind het ongelooflijk knap dat hij als man in het hoofd van een getroebleerd tienermeisje heeft weten te kruipen.

Welke boeken lees je zelf graag? Inspireren die boeken je als schrijver?
Ik lees alles. Echt alles. Helaas heb ik sinds ik schrijf veel te weinig tijd om te lezen, maar ik ben gek op lezen. Nu vooral non fictie boeken over occulte zaken als research voor mijn boek. En verder biografieën, maar ook veel Engelstalige schrijvers als Paul Auster, Philip Roth, Nicole Krauss, Jeanette Winterson en Angela Carter. Ik lees ook graag poëzie. Ik lees tegenwoordig weinig Young Adult meer omdat ik niet beïnvloed wil worden door andere boeken. Het komt wel eens voor dat je iets tegenkomt wat je net zelf bedacht hebt en dan voelt het ineens als plagiaat, terwijl dat niet zo was! Om dat te voorkomen, lees ik geen supernatural YA boeken meer.

Als je geen schrijfster/journalist geworden was, wat had je dan willen doen?
Dan was ik graag muzikant geworden, maar ik weet niet of ik daar mijn brood mee had kunnen verdienen, want volgens mij is dat nog moeilijker dan met schrijven. Maar ik ben gek op zingen – ik heb anderhalf jaar in een musical gespeeld en daarvoor en daarna in diverse bandjes – en ik leer op dit moment bas spelen, wat ik helemaal te gek vind.

Op young-adults.nl geven we schrijftips aan schrijvers van young adults. Heb je een tip voor onze aspirant schrijvers?
Heel veel! Een van de tips voor als je een boek wil schrijven is: regelmatig eraan zitten. Het is veel beter om elke dag een bladzijde te schrijven dan een keer in de week proberen er tien te doen. Als je regelmatig bezig bent met je verhaal, dan gaat het verhaal echt leven, anders moet je er steeds weer inkomen. En nog een tip: lees niet teveel terug wat je geschreven hebt. Eerst het hele verhaal op papier knallen en dan pas herlezen. Anders gaat je kritische stem veel te hard roepen en komt het nooit af. Zoals Hemingway zei: ‘The first draught you write with your heart, the second with your head.’ En als je nog meer wilt weten: zo af en toe geef ik ook schrijfworkshops waar ik nog honderdduizend andere tips heb die mij hebben geholpen en nog steeds helpen met schrijven.

Heb je een favoriete spreuk of quote die je met onze lezers wilt delen?
Die van Hemingway vind ik een goede. Een andere die ik mooi vind is: ‘writing is more fun than not writing.’ En: ‘I write not to make art, but to make sense.’ En als laatste mijn favoriet van Kierkegaard: ‘het leven moet achterwaarts worden begrepen, maar voorwaarts worden geleefd’ Als ik er even bij stilsta, denk ik dat dit ook op schrijven slaat: het verhaal moet achterwaarts worden begrepen, maar voorwaarts worden geschreven.’ Dat sluit dan weer mooi aan bij Hemingway.