Het Bottenseizoen kruipt diep in je botten

Al een paar maanden lang hoor ik de titel gonzen in de gangpaden van de boekhandels. Verschillende boekverkopers hebben me al een voorpublicatie van dit boek toegestopt, “want dit leek hen nu echt iets voor mij”. Als klap op de vuurpijl werd deze schrijfster ook nog eens de nieuwe J.K. Rowling genoemd en had ze, voor het voltooien van haar debuut, al een flink voorschot te pakken. Genoeg manieren om iedereen vol spanning op het verschijnen te laten wachten. Weten jullie nu nog niet over welk boek ik het heb? Ik heb het natuurlijk over Het Bottenseizoen van Samantha Shannon.

We leven in het jaar 2056, in Londen. Helderziendheid wordt verfoeid door de complete samenleving en Scion, de machthebbers, zien erop toe dat zieners zoveel mogelijk uit de maatschappij worden verwijderd. Voor helderzienden zit er dan ook weinig anders op om zich aan te sluiten bij één van de mime-lords van de Londense onderwereld. Zo ook de negentienjarige Paige Mahoney. Als zeldzame droomdoler is ze één van mime-lord Jaxon Halls kostbare “bezittingen” en samen met  hem en vijf anderen vormt ze de Seven Dials, zeven helderzienden wiens bijnaam overal bekend is. Dan doodt Paige op een avond ter zelfverdediging één van de gardisten van Scion. Ze weet dat ze haar zullen zoeken en dat ze waarschijnlijk, net als vele zieners voor haar, spontaan van de aardbodem zal verdwijnen. Inderdaad, ze komen voor haar. Paige probeert nog te vluchten, maar wordt hardhandig neergeschoten. Wanneer ze weer bijkomt, bevindt ze zich in Oxford, de stad die al tweehonderd jaar gezocht wordt. Ineens wordt duidelijk waar alle verdwenen zieners zijn gebleven. Ze zijn daar, in de verdwenen stad, die onder toezicht staat van de buitenaardse Refaïeten en leven in slavernij. De Refaïeten beschermen de aarde tegen een bloeddorstige vijand, maar vragen daarvoor een hoge prijs. Paige komt onder toezicht te staan van de Bloedgemaal, Warden, een Refaïet met een donkere huid en grote gele ogen. Hij is het mooiste wat ze ooit heeft gezien, maar ze laat zich niet door schoonheid verblinden. Hij is haar vijand en ze zal koste wat kost ontsnappen!

GEEN J.K. Rowling
Waarom smijten uitgevers altijd met vergelijkingen? “Lees dit, dit is de nieuwe Twilight!” of “Nog stouter dan 50 tinten Grijs”. Als pakkende aandachttrekker werd van Samantha Shannon gezegd dat ze de nieuwe J.K. Rowling is. Maar wat je ook over haar kunt zeggen, ik vind dat Het Bottenseizoen in niets op de boeken van J.K. Rowling lijkt en ook haar schrijfstijl lijkt totaal niet op die van de wereldberoemde Brit. Daar waar Harry Potter en de Steen der Wijzen begon als een soort Roald Dahl vertelling (en dus makkelijk en toegankelijk was om te lezen), vond ik Het Bottenseizoen zo ingewikkeld dat ik het niet erg vond om de eerste pagina’s een tweede keer te lezen. De wereld van Shannon is zo anders dan die van ons, dat er veel uitleg nodig is. Uitleg die niet altijd meteen wordt gegeven en in andere gevallen in zo’n overdadige hoeveelheid wordt uitgestort, dat niet alles blijft hangen. Dat ik beide auteurs niet op elkaar vind lijken, wil echter niet zeggen dat ik Shannon een slechte auteur vind. Verre van, eigenlijk. Haar schrijfstijl is mooi, literair zelfs en hoewel haar verhaal vrij ingewikkeld begint, zuigt het je wel steeds verder naar binnen. De afgelopen jaren heb ik gemerkt dat veel verhalen die in het begin moeilijk zijn, uiteindelijk een juweel blijken te bevatten. Het kost alleen tijd om een wereld te scheppen. Het begin van zo’n boek bevat dan ook meestal veel uitleg, wat de vaart vaak uit een boek haalt. J.K. Rowling doet dat in Harry Potter heel geleidelijk, terwijl je in Het Bottenseizoen meteen een duik in het diepe neemt.

Spannende karakters
Shannons personages zijn allesbehalve plat. Hoofdpersoon Paige lijkt enerzijds heel stoer en sterk, maar anderzijds juist ook weer heel klein en breekbaar. Het leven heeft haar gevormd. Ze wil gewoon ergens bij horen en ze ziet Seven Dials als haar familie. Nick vind ik een geweldig karakter. Ik denk dat iedere lezer graag wegkruipt in zijn armen om zich getroost en beschermd te voelen. Jaxon Hall lijkt een gespleten persoonlijkheid te hebben; enerzijds zuinig op Paige, maar anderzijds een keiharde zakenman. Dan is er nog Nashira, de bloedsoeverein van de Refaïeten. Zij is gewoon supereng. En Warden, de Bloedgemaal waar je niet helemaal de vinger op kunt leggen. Ik ben blij dat ik ze heb leren kennen.

Kijk en zoekboek van letters
Misschien ken je ze wel; kinderboeken met platen waar zoveel op staat, dat je er een eeuwigheid naar kunt kijken en er steeds opnieuw onontdekte dingen in blijft vinden. Als je een vergelijking wilt trekken, doe het dan daarmee. Het Bottenseizoen is als een kijk- en zoekboek voor volwassenen; een verhaal dat zo wijds en kleurrijk is met zoveel bijzondere details, dat je het oneindig kunt blijven lezen en dat je steeds opnieuw zal verrassen.

Het Bottenseizoen is geen boek voor mensen die op zoek zijn naar een boek voor “gedachten op nul en lekker ontspannen”, maar een boek waar je al je aandacht bij nodig hebt. Maar als je die focus eenmaal gevonden hebt, slorpt het verhaal je volledig op en kun je aan niets anders meer denken dan: “Hoe gaat het verder?” Ik heb begrepen dat er meer delen gaan volgen. Gelukkig maar, want ik heb nog lang niet genoeg gezien van deze bijzondere wereld! Ik geef dit verbazingwekkende debuut dan ook vijf sterren.