Wat me bij dit boek erg aantrok was dat ik niet zo lang geleden, eenzelfde boek heb gelezen, maar juist vanuit het omgekeerde perspectief. Bij de Perfecte Moordenaar draait het om Kit die opgeleid is door haar moeder om perfecte moorden te plegen en dat vindt ze geweldig. Het boek dat ik pas gelezen heb (Ik jaag op killers) gaat juist over een jongen die van zijn vader ook alles heeft geleerd, maar zich er juist tegen afzet. Ik was dus heel benieuwd hoe het leven van een tiener eruit ziet, wanneer ze kickt op het plegen van moorden.
Beschrijving van het verhaal
De jonge schrijfster Katherine Ewell heeft een snoeiharde thriller geschreven: De perfecte moordenaar. Londen wordt geteisterd door een seriemoordenaar. De moordenaar gaat uiterst professioneel te werk, laat geen sporen achter en heeft geen duidelijk motief. Kit Ward, een zeventienjarige scholiere, is van kleins af aan in de leer geweest bij haar moeder en is nu de perfecte moordenaar. Ze probeert zonder oordeel aan de verzoeken te voldoen, haar morele kompas wordt geleid door de gedachte dat er geen goed en geen kwaad is. Maar ze komt in de problemen als een vriendschap haar hele filosofie op de kop zet.
Spanning
Het concept van het boek vond ik erg leuk, mede omdat ik nog niet heel veel boeken in dit thema heb gelezen. Daarnaast was het ook spannend, want hoewel Kit heel perfect is in het plegen van moorden, heeft ze ook de neiging om risico’s op te zoeken. En dan verlopen de dingen niet helemaal zoals ze gepland heeft en dat leidt tot spannende situaties.
Ik moest even in het verhaal komen omdat er eerst het een en ander uitgelegd wordt en omdat Kit nog haar verzoeken moest ophalen. Vaak beginnen thrillers toch wel met een spannende opening, maar het werd gelukkig snel genoeg spannend en dan zie je Kit ook aan het werk. Ik denk – achteraf gezien – dat die uitleg toch wel nodig was om te begrijpen waarom Kit doet wat ze doet en waarom het volgens haar goed is.
Kit en haar moeder hebben een bepaalde overtuiging waarom zij mogen moorden en dit niet fout is. In het begin vond ik het sowieso fout om eigen rechter te spelen, maar naar mate je meer over die overtuiging leest begin je wel te begrijpen hoe Kit en haar moeder denken. En ook hoe al die mensen hun brieven met daarin de opdracht om iemand van het leven te beroven durven te sturen. Het mooie aan dit boek vind ik dat Kit zweert bij haar overtuiging, maar dat ze toch haar eigen plan trekt. Wat de gevolgen van die risico’s ook zijn.
Personages
Kit is het meest belangrijke personage in het boek en hoewel er natuurlijk ook andere belangrijke personages zijn, worden deze nauwelijks uitgewerkt. Kit interesseert zich niet zo in hen, dat mag ze van zichzelf niet. En aan de ene kant vond ik Kit een leuk personage. Maar aan de andere kant is ze net iets te vol van zichzelf en dat wekt af en toe een beetje irritatie op. Je hoopt dan dat het fout gaat, omdat je wil weten wat Kit in zo’n situatie zal doen. Kit heeft wel één oneffenheidje aan haar perfectie en dat is dat ze risico’s opzoekt. Dat is zijn ook direct de momenten dat het verhaal spannend wordt.
Kortom het was een leuk verhaal, niet constant spannend maar wel vermakelijk om te zien hoe Kit zichzelf tegenkomt, terwijl ze denkt dat alles vlekkeloos verloopt.
Aantal sterren: 3