Ik was de geluksvogel die Kiera Cass mocht interviewen. Omdat ik in een gat ver bij Amsterdam vandaan woon (lees Enkhuizen) was het niet erg handig om af te spreken, daarom mocht ik haar bellen. Nogal nerveus hing ik aan de lijn te wachten, luisterend naar een stuk klassieke muziek. Ineens was het akelig stil en ik was al bang dat de verbinding was verbroken, tot ik ineens een heel vrolijk “Hi” hoorde.
Kiera Cass blijkt een ontzettend gezellige, vriendelijke vrouw te zijn, die vol passie over haar boeken kan vertellen.
Wist je vanaf het begin al wie “The One” zou zijn?
Nee, eigenlijk niet. Voordat ik aan de Selectie begon heb ik eerst een ander boek geschreven, The Siren. Kahlen is een heel lief meisje en ik dacht dat mijn volgende hoofdpersoon ook zo zou zijn. In de eerste versie van de Selectie liet ik koningin Amberly America adopteren. Uiteindelijk gingen Maxon, de koning en de koningin allemaal dood en eindigde America samen met Aspen als koning en koningin. (Ja, ik was net zo verbijsterd als jullie)
Dat meen je niet. Je liet Maxon dood gaan?
*lacht* Ja, sorry. Iedereen die ik het vertel reageert geschokt hoor. Sommigen begonnen zelfs tegen me te schreeuwen. Na die eerste versie werd het verhaal uiteindelijk toch nog totaal anders. Zodra ik toen begon met schrijven wist ik precies wie waar zou gaan eindigen.
In de wereld die je schrijft leeft men in een kasten, iedereen is een nummer en het is niet zo makkelijk om van een 5 (zoals America) ineens veel hoger te komen. Dat is niet bepaald De American Dream. Waarom heb je juist hiervoor gekozen?
Dat is zo gegroeid. Aspen en America zijn in het begin zo stiekem bij elkaar, ze houden van elkaar en ze willen eigenlijk trouwen. Ik vroeg me af waarom Aspen eigenlijk niet wat meer moeite deed en voor haar vocht. Toen bedacht ik dat er een klassenverschil tussen hen moest zijn. Het is maar één nummer, geen heel groot verschil. Maar voor Aspen is het wel een groot verschil, hij wil America niet nog verder omlaag trekken. Dat maakte het allemaal weer logisch. In de kasten kun je groeien of zakken door te trouwen en verder inderdaad eigenlijk niet.
Ik ben vroeger niet echt arm geweest, maar we hadden ook niet zo heel veel te besteden. Tegenwoordig ben ik nog steeds niet echt heel rijk of zo, maar ik heb wel geld voor de dingen die ik wil doen. Dat is ook hoe America begint, niet echt arm, maar zeker niet in luxe.
Een hele andere vraag. De covers. Ze zijn werkelijk prachtig. Heb je daar zelf nog iets over in te brengen gehad?
Ja, ze zijn echt geweldig, he? Ik ben nog steeds heel erg verliefd op ze. Meestal is het zo dat iemand een cover ontwerpt en dat je die als schrijver onder je neus gedrukt krijgt “Kijk, dit is het. Vind het maar leuk”. Maar ik heb mee mogen beslissen.
Ze lieten me een prachtige oude foto zien en ik was meteen verkocht. Hij was zo bijzonder en mooi, het liefste had ik precies die foto gebruikt, maar dat kon natuurlijk niet. Toen ze de uiteindelijke cover hadden was die zelfs nog beter. Hij paste er zo goed bij.
Heb je ook een favoriet?
Oh jeetje, kiezen? Ik weet niet of ik dat kan hoor. De cover voor The One heb ik persoonlijk uitgekozen, die vond ik zo perfect. Maar ze zijn allemaal zo mooi. Nee, ik kan niet kiezen. Sorry.
Alle meisjes in de Selectie hebben een totaal eigen stijl. Hoe doe je dat? Het zijn er 35!
Het verhaal lees je vanuit America, ze focust maar op een klein groepje van deze meisjes. En ja, die heb ik geprobeerd allemaal iets eigens te geven. Iets wat Marlee zegt zou absoluut nooit bij Celeste passen. Hoop ik tenminste.
Al die jurken, daar wordt elk meisje wel een beetje jaloers van. Bedenk je ze allemaal zelf of zoek je ze op?
Je wilt niet weten hoeveel bruidstijdschriften ik heb gekocht! *lacht*
Ik knipte de jurken uit en probeerde echt de beslissen wat bij wie paste. De ene jurk paste perfect bij Elise, maar juist niet bij Celeste. Op die manier had ik voor iedereen een eigen garderobe. Het was erg leuk om te doen, trouwens.
De meeste jurken die de meisjes dragen zijn vaak wel een combinatie van dingen die ik gezien heb. De trouwjurk van America bijvoorbeeld is volgens mij wel vijf jurken in één!
Heb je naast America een favoriet?
Uit de selectie zelf? Nee, eigenlijk niet, al heb ik wel een speciaal plekje voor Celeste in mijn hart. Maar ik ben zo dol op May. Als ik haar in een lift tegen zou komen, zouden we echt uren kunnen praten over van alles en nog wat, mannen, jurken en zo.
Lijkt ze op jou?
Ja. Ik ben niet May en May is mij niet, maar we hebben veel dingen gemeen met elkaar.
Hoe zou je het vinden om zelf mee te doen aan een selectie?
Ooh, volgens mij zou ik een ramp zijn. Ik ben nogal sociaal onhandig, praat teveel, doe allemaal rare dingen met mijn handen… ik zou er razendsnel uitvliegen.
Maar hoe ik het zou vinden? Tja, dat hangt er vanaf denk ik. Als ik iemand als Aspen thuis zou hebben van wie ik hield, lijkt het me vreselijk. Maar Marlee ging er echt heen om haar grote droom waar te maken, dat lijkt me ook heel mooi.
Je hebt iedereen nogal weten te verrassen met de aankondiging van The Heir. Is er iets wat je daar al over kunt vertellen?
(Pas op hier, het antwoord bevat een spoiler als je the one nog niet gelezen hebt!)
*grinnikt* Dat is een lastige. We doen ons best om het nog een beetje stil te houden. Het duurt namelijk nog een tijdje voordat het boek uit zal komen en in de tussentijd willen we kleine beetjes laten zien, zodat het niet zo lang lijkt.
Maar goed, Maxon en America hebben een tweeling: Eadlyn en Ahren. Eadlyn is 7 minuten ouder dan haar broer en daarmee de troonopvolger. Ze is een heel ander type dan America, dus ik ben benieuwd hoe mensen op haar zullen reageren.
Op welke manier is ze anders?
America is opgegroeid in een totaal andere situatie, ze wist ook niet goed wat er van haar werd verwacht en hoe ze zich moest gedragen. Eigenlijk vond ze dat selectie-gedoe ook maar niets en vroeg ze zich af wat ze daar toch deed. Eadlyn is opgegroeid in het paleis. Ze is heel sterk en weet precies wat ze kan en wil en hoe ze dat moet doen.
Eigenlijk was het helemaal niet de bedoeling dat het een heel boek zou gaan worden. We dachten dat het leuk zou zijn om een korte blik te hebben op alles erna. Maar terwijl ik aan het schrijven was, merkte ik dat het helemaal geen kort verhaal zou worden. Het werd een volledig boek! Tja, daar had niemand natuurlijk echt iets op tegen. Dus er staat een leugen op de andere boeken, want daar staat op dat het een trilogie is *lacht*.
Is het boek ook al af? Of ben je nog aan het schrijven?
De eerste versie is net af. Inmiddels ben ik bezig met het volgende deel.
Wacht. Er komt nog een deel?
Ja, bizar, he! Ik heb echt nog geen idee hoe dat boek zal gaan heten en ik mag nog niks verklappen over de inhoud. Maar ja, er komt nog een deel 5.
Heb je nog tips voor mensen die zelf schrijven? Deed je zelf iets speciaals voor dit boek?
Iets speciaals? Nee, dat niet. Ik zeg altijd tegen mensen dat als je wilt schrijven, moet je ook lezen. Heel veel lezen. Ook de dingen die je misschien niet zo leuk vindt, of misschien juist de dingen die je niet leuk vindt. Daar leer je zo ontzettend veel van.
En dagdromen. Vergeet niet om te dromen. Lekker je hoofd laten gaan en fantaseren. Zelf vraag ik me heel vaak af “wat als?” Daarmee ben ik ook op dit verhaal gekomen, het is een beetje als Assepoester. Zij wilde een avondje uit en een mooie jurk dragen. Ze kreeg uiteindelijk een prins en iedereen nam maar aan dat ze daarom gelukkig was. Maar wat als ze helemaal geen prins wilde hebben? Wat als ze thuis al een geliefde had?
Als het je uiteindelijk gelukt is moet je ook een dikke huid krijgen. Er zijn altijd mensen die vervelende dingen zullen zeggen. Tien mensen die vertellen hoe geweldig je boek is, zijn leuk. Maar die ene persoon die zegt dat het verschrikkelijk is, dát blijft hangen. Het is belangrijk dat je dat langs je heen laat gaan en er niet teveel mee doet, want dat doet alleen maar onnodig pijn en leidt je af van de positieve dingen.
1 gedachte over “Interview met Kiera Cass”
[b]Wauw![/b]