Ended soon
In het vervolg op Heksenwaan gaat het verhaal van Nikkie Zeevenslooten verder. Na haar spannende ontsnapping uit Koterije wil ze niets liever dan naar huis. Naar het normale leven, weg van magie en vooral weg van gevaarlijke heksen. Het leven in de Binnenlanden is niets voor haar. En nu haar schetsboek vol staat met getekend bewijs dat heksen echt bestaan, is ze vastbesloten hen voor eens en voor altijd te stoppen. Het gestolen luchtschip waar Nikkie en Balthus mee ontsnapt zijn koerst echter recht af op de Schaduwraad en hun meedogenloze leider, de Patroon. Ze slagen er opnieuw in om te ontkomen naar een vrijhaven in Keulen, maar het duurt niet lang voordat de Bezembrigade hen op het spoor is…
Verder griezelen
In het eerste deel (Heksenwaan) leerden we Nikkie en de Nornir kennen. Voor Martijn Adulmund en Iris Compiet geen gezellige, vrolijke heksjes. Hun heksen zijn doodeng en levensgevaarlijk, wat wil je ook anders als de heksen dol zijn op kindervlees en de schrijvers de griezelige details niet onbeschreven laten?
Waar ik vond dat het verhaal in deel één nog een beetje kalmpjes op gang kwam, had dit boek daar absoluut geen last van. Doordat je direct verder gaat waar het eerste deel stopte, val je met je neus middenin de actie.
Nikkie in actie
Zoals ik hierboven al zei barst dit boek van de actie. Nikkie vliegt (soms letterlijk) van hot naar her en steeds maar weer word je als lezer naar het puntje van je stoel gedwongen.
In het begin was ik nog een beetje bang dat het verhaal misschien te voorspelbaar zou worden. Maar na de kennismaking met een aantal nieuwe Nornir/heksen en het bizarre verhaal van Nikkies ouders was die angst wel verdwenen. De schrijver heeft me met Heksenkind, tegen mijn verwachting in, aangenaam weten te verrassen.
Of Nikkie als dertienjarige echt overtuigend overkomt doet er zelfs niet meer toe. Ze gedraagt zich vele malen ouder, maar dit keer kon ik dat heel goed begrijpen en was het ook gemakkelijker om in te leven.
Opnieuw had ik gehoopt dat de prachtige tekeningen van Iris Compiet meer verwerkt zouden worden ín het verhaal, in plaats van achterin geplaatst te worden. Voor mij blijft het jammer dat ze dit niet gedaan hebben; de tekeningen zijn ontzettend gaaf en voegen veel toe aan het verhaal.
Desondanks kijk ik nu al uit naar het derde deel.
Heksenkind krijgt van mij 4 sterren.
