Ended soon
Het tweede deel van De laatste wachter serie is eindelijk verschenen. We hebben er lang op moeten wachten, maar iedereen kan nu genieten van Wolfsbloed. Redactielid Kim interviewde Alexandra Penrhyn Lowe over haar werk. Heb jij het eerste deel uit de serie gelezen of ken je deze Nederlandse auteur nog niet? Lees hieronder meer over deze schrijfster die meewerkte aan Het Huis Anubis.
Kun je kort iets over jezelf vertellen?
Ik ben opgegroeid in Hoogeveen en heb geschiedenis en journalistiek gestudeerd. Ik was na mijn studie eerst zingende serveerster en daarna een tijdje journalist, maar ik wilde eigenlijk al fictie schrijven vanaf dat ik vier was en tien jaar geleden heb ik die sprong gewaagd. Ik ben in september veertig geworden, woon in Amsterdam met mijn tandeloze kat Noek en heb sinds vorig jaar een relatie met Klaas, de liefde van mijn leven. Als ik niet schrijf, kook ik graag. Gelukkig is Klaas een grote eter, want hij rent marathons.
Je naam klinkt eigenlijk behoorlijk exotisch, maar toch ben je echt een Nederlandse. Waar komt je naam vandaan?
Penrhyn komt uit Wales, Lowe uit Schotland, waarschijnlijk zijn het twee families geweest die om economische redenen samen zijn gegaan en toen hun namen ook hebben samengevoegd. Rond 1600 zijn mijn voorouders verbannen uit de UK, waarna ze via India in Indonesië terecht zijn gekomen, misschien wel met de VOC. Mijn opa had een Nederlandse moeder en kwam vlak voor de Tweede Wereldoorlog naar Nederland. Ik ben dus echt Nederlands, maar ben wel erg dol op de Engelsen taal, misschien toch iets dat met mijn roots te maken heeft.
Wat vind je, naast het schrijven, nog meer leuk om te doen?
Ik kook graag. En ik vind het leuk om te zingen, te lezen en sinds kort heb ik pianoles.
Je hebt lang als dialoogschrijver voor het Huis Anubis geschreven en ook de boeken daarbij geschreven. Hoe ben je er uiteindelijk toe gekomen om Sevenster te gaan schrijven?
Mijn zwager Xavier was rond 2007 op een boekpresentatie waar hij Steven Maat van uitgeverij Bruna ontmoette. Mijn zwager is dyslectisch en vond de Anubisboeken fijn om te lezen en dat vertelde hij aan Steven; kort daarna hebben Steven en ik een afspraak gehad. Ik had het alleen zo druk met Anubis en later VRijland, dat het idee om een boek te schrijven in de koelkast werd gezet. Totdat ik in 2010 veel eindredactie deed voor VRijland en ineens zo het verlangen had om zelf iets helemaal vanaf niets te verzinnen. Ik wilde Steven belde en toen belde hij mij! Ik kreeg carte blanche om een boekenserie te verzinnen en daar is De Laatste Wachter uit gekomen.
Door het schrijven van zowel boeken als scenario’s en dialogen heb je behoorlijk wat ervaring op gedaan. Heeft een van die dingen je voorkeur? En waarom?
Dit klinkt een beetje suf, maar ik vind beiden even leuk en beiden zijn leuker omdat ik ook het andere doe. Scenarioschrijven is een heel technisch vak waar je vanaf moment 1 te maken hebt met verlangens van andere partijen zoals producenten en regisseurs. Dat is uitdagend, maar ook minder eenzaam dan een boek schrijven. Een boek schrijven is weer zo leuk omdat ik veel meer op mijn intuïtie kan varen en een beetje rond kan hangen op de bladzijde zonder dat er iemand in mijn nek hijgt die precies wil weten hoe het opgebouwd is en eindigt; ik kan op die manier alle hoeken en gaten van het verhaal verkennen en het is veel minder aan regels gebonden; je bent echt een god in je eigen wereld. En wie wil dat nou niet zijn? Dat is trouwens ook weer een illusie want uiteindelijk heb ik dan weer dat karakters allemaal dingen gaan doen die ik niet had bedacht, maar dat is ook leuk.
Eveline weet in de boeken in eerste instantie niet helemaal zeker of ze wel in geesten kan en wil geloven, maar geloof je zelf eigenlijk in geesten?
Ik ben daar dubbel over, ik weet niet zeker of geesten bestaan (ik heb er nog nooit eentje gezien), maar ik denk wel dat er meer is tussen hemel en aarde dan wat wij in eerste instantie zien. Maar wat dat precies is, dat weet ik niet.
Heb je wel eens een geest opgeroepen?
Nee, ik zou het ook nooit doen, want ik geloof er wel in dat we bepaalde energieën kunnen oproepen waarvan we de kracht helemaal niet kennen. Als je niet weet waar je precies mee bezig bent, denk ik dat het heel gevaarlijk kan zijn, al is het alleen maar dat je er heel bang van kunt worden.
Zou je zelf de gave van de Wachters willen hebben?
Nee, ik geloof het niet, hoewel ik het wel een fijn idee zou vinden dat ik geesten zou kunnen helpen die vastzitten in deze wereld. Maar het lijkt me erg eng. Vooral de demonen. Brrr.
In Wolfsbloed gaat Eveline naar Parijs, waarom heb je voor deze stad gekozen?
Ik was in Parijs toen ik in het tiende arrondissement op een griezelig, gedeeltelijk verlaten oud ziekenhuis stuitte dat eruit zag alsof het aan alle kanten spookte. Toen wist ik dat ik het tweede boek in Parijs wilde laten afspelen. Later las ik dat op die plek misdadigers werden opgehangen. Ik ben me toen meer gaan verdiepen in de geschiedenis en raakte er steeds meer van overtuigd dat dit de juiste stad was voor het verhaal van Wolfsbloed.
Lees je zelf graag? Welk boek zou je absoluut aanraden?
Ik lees zelf graag en als kind las ik zoveel dat ik stiekem de bibliotheekkaart van mijn moeder en zus meenam zodat ik nog meer boeken kon lenen. Dan fietste ik terug naar huis met een linnen tas op mijn bagagedrager, helemaal volgestouwd met boeken. Ik verstopte me ook in de bieb tussen de rekken met ‘volwassen’ boeken zodat ik die stiekem kon lezen. Een van de verhalen die ik daar las was later de inspiratie voor mijn eerste boek. Een boek dat ik absoluut zou willen aanraden is Meester van de Zwarte Molen van Otfried Preussler. Het is al geschreven voor mijn geboorte, maar het is tijdloos. Datzelfde geldt voor Kruistocht in spijkerbroek van Thea Beckman. Maar er zijn zoveel boeken die ik zou willen aanraden!
Zou je Sevenster – en Wolfsbloed – als film willen zien? En zo ja, als de keuze bij jou lag, wie zouden dan Eveline, Cleo, Daniel en Azer spelen?
Sevenster en Wolfsbloed verfilmd zien, of het nou een film of serie is, dat is mijn grote droom en ik ben ermee bezig, dus ik heb goede hoop dat het ooit gaat gebeuren. Op dit moment zijn Eveline, Cleo, Daniel en Azer echte personen voor mij, dus ik zou daar nu geen acteurs op kunnen plakken. Maar als het doorgaat, dan kom ik er zeker op terug.
Hoeveel delen gaat De laatste Wachter krijgen? Is er al iets wat je ons over het verhaal kan vertellen?
Ik denk dat het vier of vijf delen wordt, het hangt er een beetje vanaf. Het enige dat ik je kan vertellen op dit moment dat Eveline nog lang niet is uitgestreden.
Is er een verhaal dat je nog wilt schrijven, maar nog niet geschreven hebt?
Ik heb opschrijfboekjes vol aantekeningen met ideeën. Ik denk niet dat ze allemaal evenveel potentie hebben, maar er zijn genoeg verhalen die ik nog zou willen schrijven en er komen steeds weer nieuwe bij. Specifiek zou ik mijn eerste manuscript nog heel graag een keer willen herschrijven. Ik vind het namelijk nog steeds een leuk idee, maar het boek is nog niet goed genoeg om uit te geven.
Waar schrijf je het liefst? En hoe?
Ik schrijf het liefst op steeds verschillende plekken, ik ben echt een nomade. In de ochtend schrijf ik tegenwoordig vaak in De Nieuwe Yogaschool, daarna ga ik door naar Dophert, soms schrijf ik ook een Coffee Company waar ze van die lekkere vanille-soja-lattes hebben. In de middag probeer ik thuis te werken, maar dan ben ik wel minder scherp, dat trekt vaak bij in de avond en als ik nog zin heb of een prangende deadline heb dan schrijf ik graag nog een paar uurtjes op de derde verdieping van de Centrale Openbare Bibliotheek. Of in het buitenland; New York City en Toscane zijn mijn favoriete bestemmingen.
Heb je nog tips voor mensen die zelf graag (willen) schrijven?
Veel lezen zodat je ziet hoe anderen mensen het doen, en zelf heel veel schrijven, dan word je vanzelf beter. Veel mensen denken dat je meteen goed moet kunnen schrijven, maar het is net als als andere dingen zoals piano spelen, tennissen, toneelspelen, zingen; hoe meer je oefent, des te beter word je. Dat is tenminste mijn ervaring. En specifiek voor een boek: voor mij werkt het het beste om zo snel mogelijk de eerste versie van A-Z op papier te plempen, zonder dat ik steeds terug ga lezen, omdat dan de criticus in mij wakker wordt en die wil ik buiten de deur houden tijdens het creatieve schrijfproces. Als het verhaal af is, kun je er na een tijdje met een kritische blik naar kijken en het dan gaan herschrijven. Of zoals Ernest Hemingway ooit zei: ‘The first draft you write with your heart, the second with your head.’ Zo werkt het tenminste voor mij. En als je nog meer tips nodig hebt: in mijn ‘De Schrijfzondag’ blogs op mijn website www.delaatstewachter.nl staan er nog meer.
