Ended soon
Jude en haar tweelingbroer Noah zijn onafscheidelijk, totdat er iets tragisch gebeurt waardoor ze compleet uit elkaar groeien. Noah probeert ondertussen zijn homoseksualiteit een plek te geven, terwijl Jude een verschrikkelijke eerste keer heeft gehad en steeds meer in zichzelf keert.
Wisselend tussen de perspectieven van Jude als ze zestien is, en Noah als hij dertien is, komt de lezer er langzaam achter wat er is voorgevallen en hoe dat deze tweeling voor de belangrijkste jaren uit hun leven uit elkaar heeft gedreven.
Maffe, geloofwaardige personages
Ik geef je de zon wordt van alle kanten geprezen. En zeker niet ten onrechte.
Het verhaal gaat over de tweeling Jude en Noah, beiden heel getalenteerd en allebei willen ze de aandacht van hun ouders. Ondanks hun rivaliteit zijn ze altijd erg close met elkaar geweest, wanneer ze wat ouder worden, wordt dit minder, maar iets verschrikkelijks drijft hen helemaal uit elkaar.
Wat ik zelf erg leuk vond aan het boek was dat Jude en Noah allebei heel duidelijk hun eigen stem en hun eigen verhaal hebben. Ze zijn herkenbaar en absoluut geloofwaardig.
Jandy Nelson heeft hen hun eigen manier van denken gegeven en vooral de gewoonte van Noah om in portretten de denken is bijzonder.
Het is iets waar je aan moet wennen. In het begin merkte ik dat het me een beetje uit het verhaal haalde, omdat ik probeerde om de beelden die Noah zag, te zien. Later voelde het alleen maar heel logisch en natuurlijk aan.
Perspectieven
Het verhaal wordt verteld vanuit zowel Noah als Jude. Bijzonder is dat Nelson ervoor gekozen heeft om alle delen vanuit Jude te schrijven wanneer de tweeling zestien is en alle delen vanuit Noah wanneer ze dertien zijn.
Hierdoor weet de schrijver de spanning echt ontzettend goed op te bouwen en vast te houden. Het ene verhaal heb je echt nodig om het andere te kunnen begrijpen en omgekeerd.
Stukje bij beetje kom je achter steeds meer geheimen en begin je te begrijpen wat er allemaal is gebeurd.
Knallende actie zul je in dit boek niet gaan vinden, maar als je het mij vraagt is dat ook absoluut niet erg. Het boek heeft zijn eigen spanning, op een heel natuurlijke en begrijpelijke manier. Het weet je te raken en maakt je zowel vrolijk als verdrietig.
Pas wanneer je het uit hebt, kom je erachter dat je het in één ruk hebt uitgelezen of dat het nauwelijks weg te leggen was.
Waarom dat is? Begin er maar gewoon in, dan zul je merken dat Jandy Nelson je mee weet te slepen.
De volle 5 sterren voor Ik geef je de zon.