Recensie: ‘Wild storm’ van Jennifer Brown

Bereid je voor op een verslavende emotionele rollercoaster die zowel hartverscheurend als vertederend is.

Samenvatting
Jersey woont in het Amerikaanse stadje Elizabeth. Een storm trekt over en de sirenes schreeuwen hun waarschuwingen, maar niemand maakt zich nog echt zorgen. De sirenes gaan zo vaak, ze zijn er een beetje doof voor geworden. Als de stroom uitvalt, besluit ze toch haar heil te zoeken in de kelder.
Zonder het te beseffen daalt ze een duister en rauw hol in, waar een toekomst op haar wacht dat haar het liefst met huid en haar wil opeten. Van het ene op het andere moment raak ze “alles” kwijt: haar thuis, haar familie en daarmee ook zichzelf.
Haar stiefvader stuurt Jersey naar haar biologische vader, met de opdracht daar een nieuw thuis te vinden. Dat is het begin van een lange reis langs pijn, leugens, verdriet, haat, eenzaamheid en verlies, voordat ze zichzelf opnieuw kan uitvinden en “alles” een nieuwe betekenis kan geven.

Analyse
Zoals de tornado als een ontspoorde trein Jerseys leven binnenkomt, zo geeft het begin je kippenvel, want je weet wat er gaat komen. De proloog geeft hints genoeg (en de originele achterflaptekst wikkelt er ook geen doekjes om). Een tornado is wreed en kent geen genade; de chaos die achterblijft als het stof neerdwarrelt voelt ontzettend dichtbij en echt.

Hoewel we hier in Nederland geen tornado’s kennen, kan er zomaar een je leven in een andere vorm binnenkomen. Daarbij komt dat de emotie die Jersey doormaakt en de gebeurtenissen waar ze mee opgescheept wordt, ergens je verste nachtmerrie is en die wordt daar open en bloot neergelegd. Dat maakte dit boek voor mij erg heftig, dusdanig dat mijn ‘Ik huil nooit bij boeken’-uitspraak, nogal ver te zoeken was.

Schrijfstijl
De proloog trok me onmiskenbaar het boek in en de eerste hoofdstukken waarin de storm werd beschreven, fascineerden me, hoewel ik het ook enigszins eng vond. In Wild storm komt de brute kracht naar voren en is het romantische aspect weggevaagd. Het natuurgeweld werd heel beeldend beschreven, inclusief geluiden en geuren. Jennifer Brown heeft het zware thema erg goed vertolkt tot boek.
De zware momenten worden afgewisseld met luchtige, hoe klein die ook zijn. Het is dan net of je even in het oog van de storm zit, je weet dat het niet lang goed zal gaan, maar het is er heerlijk veilig.

Alles kwijt zijn
Jersey is een typische tiener: gek op haar zusje, maar niet als ze tv kijkt. Steunt en kreunt als huishoudelijke taken moet doen. Heeft vriendinnen met wie ze alles deelt en naast haar woont een lieve buurjongen. Dit maakt Jersey heel gewoon en herkenbaar, je kunt je daardoor goed in haar verplaatsen. Voor je het weet zit je in haar huid en beleef je met haar het leven na de tornado. Je snapt haar keuzes, uitbarstingen en vluchtgedrag.

Jennifer Brown is voordat ze het boek schreef in een stadje geweest waar vlak daarvoor een tornado doorheen geraasd was. Hierdoor kwam ze op het idee om schrijven over een tiener die alles kwijt te raakt en hoe die tiener daarmee om zou gaan. Het begrip “alles” behelst veel meer dan dat het op het eerste oog lijkt. En hoewel je dat kwijt kan raken, betekent het niet dat je het nooit meer kan vinden, en dat vond ik een mooie boodschap.

Conclusie: Ontzettend mooi, ontroerend en rauw boek. Het laat je “alles” opnieuw uitvinden, zodra je denkt het kwijt te zijn. Echt wauw!

Waardering: 5/5 sterren

De recensent ontving hiervoor een gratis leesexemplaar van de uitgeverij Callenbach in ruil voor een eerlijke recensie.