Recensie: Dwaaleiland van Melissa de la Cruz

Sprookjes zijn hot. Dat blijkt wel uit alle sprookjesgerelateerde boeken en films die de laatste tijd verschijnen. Dwaaleiland is er daar eentje van, maar is dit verhaal over de kinderen van bekende sprookjesfiguren net zo geslaagd als de oorspronkelijke sprookjes van Disney?

Over het boek
Dwaaleiland vertelt het verhaal van de kinderen van vier van de slechteriken uit de oude Disneysprookjes: Malafide, Jafar, Cruella en de boze koningin. Wat we namelijk nog niet wisten, is dat al die bad guys na hun boosaardige avonturen uit het koninkrijk Auradon zijn verbannen en nu met z’n allen vastzitten op Dwaaleiland, een groot eiland met een koepel eromheen die alle magie verhindert. Maar ze zijn nog even slecht als vroeger! En hun kinderen? Die zijn misschien zelfs nog wel slechter…

Mal, Jay, Carlos en Evie volgen namelijk allerlei lessen in slechtheid op hun school voor voortgezet slechterikenonderwijs. Elk hopen ze ooit hun slechte ouders te evenaren, maar om het respect van hun vaders en moeders te winnen, zullen ze eerst iets écht slechts moeten doen. Mal heeft in elk geval al een plannetje, een heel kwaadaardig plannetje zelfs. Maar om dat plan te laten slagen heeft ze de hulp nodig van de drie andere slechterikenkinderen. Zal het ze samen lukken om de toekomst van Dwaaleiland voorgoed te veranderen?

Grappige prequel
Melissa de la Cruz heeft Dwaaleiland geschreven als een prequel op de nieuwe Disneyfilm The Descendants, die als het goed is dit najaar te zien is op Disney Channel. Dat verklaart waarschijnlijk ook waarom het boek eigenlijk een beetje aanvoelt als een lange introductie. We leren de personages kennen, zien hoe het er aan toe gaat op Dwaaleiland, en er worden wat aanwijzingen gegeven naar wat er nog staat te gebeuren in de film. Natuurlijk gebeurt er nog wel wat meer in het boek, maar toch voelt het verhaal nog niet helemaal af en blijven er flink wat vragen onbeantwoord. Dit heeft echter ook een positief puntje, want nu ik de bewoners van Dwaaleiland heb leren kennen, ben ik persoonlijk wel erg nieuwsgierig geworden hoe het ze zal vergaan in de film!

Verder is Dwaaleiland gewoon een erg vermakelijk verhaal. Het is vrij simpel en niet bijzonder spannend, maar wel ontzettend grappig. Melissa de la Cruz weet haar personages met ongelooflijk veel humor te beschrijven, en stiekem is het ook gewoon erg leuk om te lezen hoe het de Disneyslechteriken en hun kroost vergaat. Want het gaat er op Dwaaleiland wel écht heel slecht aan toe. Het is er overal smerig en al het eten en drinken dat de bewoners krijgen is slof, zuur of beschimmeld. Dwaaleiland kan daarom ook met recht een guilty pleasure genoemd worden, want het verhaal zelf mag dan niet zo heel bijzonder zijn, de verwijzingen naar de talloze Disneyfilms zorgen er in elk geval voor dat ikzelf meteen zin kreeg om een Disneymarathon te houden!

Een hippe Disneywereld
Dwaaleiland mag dan wel een echt Disneysprookje zijn, van de authentieke Disneywereld is echter vrij weinig overgebleven. Auradon en Dwaaleiland zijn zelfs flink meegegaan met de tijd! Zo hebben de tieners op Dwaaleiland gewoon mobieltjes (en ze zijn dol op selfies maken!), klagen ze over het wifi-netwerk en dragen de meisjes de nieuwste make-up (en dan vooral Evie, de dochter van de boze koningin). Voor de echte Disneyfan is dit misschien even wennen, maar er wordt zoveel terugverwezen naar de oude verhalen, dat het eigenlijk vooral allemaal gewoon erg grappig is. Zo heeft Gaston uit Belle en het Beest een tweeling gekregen die hij allebei Gaston heeft genoemd, geeft Moeder Gothel lessen in Zelfzucht op de slechterikenschool en blijkt Carlos, de zoon van Cruella de Vil, doodsbang te zijn voor… dalmatiërs!

Wat ik me overigens wel afvroeg, is wie nou eigenlijk de vaders en moeders van al die kinderen zijn? Want over de ‘slechte’ ouder wordt natuurlijk genoeg verteld, maar die andere ouder blijft volkomen buiten beeld. Wat mij betreft had er dus wel iets meer achtergrondinformatie over de personages gegeven mogen worden, maar wie weet krijgen we daar in de film nog wel wat meer over te horen.

Conclusie: Dwaaleiland zit niet overal even goed in elkaar en voelt een beetje aan als een lange introductie, maar dat neemt niet weg dat het een heerlijk luchtig en grappig verhaal is waarbij je gewoon niet al te veel moet nadenken. Ik kan in elk geval niet wachten op de film!

Waardering: 3/5 sterren

De recensent ontving hiervoor een gratis leesexemplaar van de uitgeverij in ruil voor een eerlijke recensie.