Zodra ik gewend was aan het feit dat de schrijver Vlaams was – en sommige woorden en zinsstructuren dus anders waren dan in het Nederlands – kon ik het boek amper nog wegleggen. Het Potlood hield mij constant in zijn greep.
Samenvatting
Wanneer de moeder van Tom een nieuwe lading spullen voor haar antiekzaak binnenkrijgt, is Tom er als de kippen bij om de hele inhoud van de kist eens goed te onderzoeken. Al snel ontdekt hij een prachtig boekje met perkamenten bladen en een luxe kistje met daarin een alles behalve luxe inhoud: een half verbruikt potlood.
Tekenen is Tom’s lust en zijn leven en hij kan het dan ook niet laten om het oude potlood in zijn zak te stoppen. Ook al heeft hij tal van professionele potloden, hij voelt zich enorm door dit oude potloodje aangetrokken. Ermee tekenen was echter de grootste fout die hij ooit gemaakt heeft. Kan hij zijn fout nog rechtzetten?
Korte hoofdstukken zorgen voor lekker tempo
De korte hoofdstukken in Het Potlood nodigen je uit om snel nog een volgend hoofdstuk te lezen wanneer je er een uit hebt. De afwisselende perspectieven tussen de vier personages – geschreven vanuit de derde persoon – hielpen daar ook een handje bij. Ik wilde zo snel mogelijk weten hoe het verder ging met het personage waar ik zojuist over had gelezen, maar ik moest vaak wachten omdat er nog een ander personage tussendoor kwam. Deze wisselende perspectieven en hun soms erg spannende cliffhangers hielden mij echt aan het boek gekluisterd.
Het volledige verhaal had een erg fijne opbouw: er werd echt toegewerkt naar verschillende (spannende) hoogtepunten om vervolgens de spanning weer even te laten zakken en mij als lezer op adem te laten komen. Ik vind het erg knap hoe zo’n simpele verhaallijn zo sterk uitgewerkt kan worden.
Uiteenlopende personages
Van een artistieke digibeet tot een nieuwsgierige rijkeluisdochter en van een zelfverzekerde agent tot een excentrieke oude man: de personages hebben allemaal hun eigen, specifieke karaktereigenschappen en maken samen het boek compleet.
Alle vier de personages die ons een kijkje in hun leven geven, zijn op hun eigen manier interessant en een ware toevoeging aan het verhaal. Je leer via hen onder andere meer over het probleem dat Tom onbedoeld veroorzaakt heeft.
Foutjes en verwarring
Na de eerste 25 pagina’s besloot ik – voor het allereerst in mijn leven – mijn eigen potlood er bij te pakken. Ik begon te strepen, want zinnen als “Lisa haalde trok haar schouders op” (p.23) haalde mij compleet uit het verhaal. Helaas had het boek meerdere van dit soort kleine foutjes. Naarmate het verhaal vorderde werd dit gelukkig veel minder, tot ik uiteindelijk geen enkele keer meer een fout kon ontdekken. Gelukkig maar, want dat had een enorme afknapper geweest.
Pas na deze eerste 25 pagina’s drong het tot mij door dat het verhaal in het Vlaams geschreven was en dat sommige woorden en zinsstructuren dus wel eens anders konden zijn. Zo werd er gesproken over “een tas koffie”. Ik begreep er werkelijk niets van en kon maar niet geloven dat er af en toe het woord “mok” per ongeluk geschreven werd als “tas”. Het gebeurde namelijk wel erg vaak. Ik heb Google geraadpleegd en een verklaring opgezocht: in Belgïe werd dit woord inderdaad vaak gebruikt om een kopje of mok aan te duidelijk. My mind is blown. Ik wist nu in ieder geval dat dit geen fout was en ik kon met een gerust hart verder lezen: mijn potlood hoefde hier niet te strepen.
Conclusie: Het potlood heeft een sterk uitgewerkte verhaallijn met korte hoofdstukken en perfect getimede spanningsmomenten.
Waardering: 4/5 sterren
De recensent ontving hiervoor een gratis leesexemplaar van de uitgeverij in ruil voor een eerlijke recensie.
Titel: Het potlood | Auteur: Guido Kees | ISBN: 9789078437185 | Aantal pagina’s: 245 | Datum van verschijnen: maart 2015 | Uitgeverij: Uitgeverij Life
