De stem van de zee

Ik ben in de zee geboren.
In de nacht dat mama moest bevallen, rolden de golven als reuzen naar het strand en krijste mijn moeder als de meeuwen. Ze riep net zo lang om de zee tot mijn vader er gehoor aan gaf en haar zwoegende lichaam in zijn armen naar buiten droeg. Daar lag ze in een witte jurk op haar rug in de modder, haar benen wijd in de branding. De golven trokken me naar buiten. Voordat mijn vader me vast kon grijpen, had ik al kennis gemaakt met het zilte water.

Nimue kent haar moeder slechts uit verhalen. Na een allesverwoestende storm verlaat ze haar vissersdorp om samen met haar broertje Arthur naar haar op zoek te gaan. In een continent waar de Zwarte Griep steeds meer mensen het leven kost, reist Nimue haar familiegeschiedenis achterna in de hoop dat het zal leiden naar hun moeder. Tijdens haar tocht vertoont een in flarden mist gehulde gestalte zich steeds weer aan haar. Waarom wordt ze door hem achtervolgd? En welke connectie hebben Nimue en Arthur met de Andere Wereld, de sfeer van de geesten?