Recensie ‘Hier was ik’ van Gayle Forman

Cody en Meg waren twee handen op één buik, onafscheidelijk in alles wat ze deden. Totdat ze in één keer niet maar samen zijn. Totdat Cody opeens helemaal alleen is. Meg heeft zelfmoord gepleegd, maar waarom?

Samenvatting
Als Meg, de beste vriendin van Cody, zelfmoord pleegt door schoonmaakmiddel te drinken, staat Cody haar wereld op de kop. Cody dacht dat ze onafscheidelijk waren; ze hadden immers hun toekomst al gepland. Cody is in de war en snapt niet waarom Meg haar in vertrouwen heeft genomen. Alles ging toch goed met haar?

Als Cody naar de stad van de universiteit van Meg rijdt om de laatste spullen op te halen, komt ze erachter dat er veel is dat Meg haar niet heeft verteld. Over haar oude kamergenoten, die Cody in haar dorp nooit zou hebben leren kennen, bijvoorbeeld. Over Ben McAllister die Meg haar hart heeft gebroken, bijvoorbeeld.

Dan vindt Cody een bestand op de laptop van Meg die zij niet kan openen. Totdat het bestand wel geopend kan worden, en Cody geconfronteerd wordt met de andere kant van Meg. Een kant die zij nooit gekend heeft.

Confronterende situaties en hartverscheurende ontdekkingen
In Hier was ik leer je als lezer kennis maken met Cody Reynolds, die in de maanden na het overlijden van haar beste vriendin Meg geconfronteerd wordt met een andere kant van haar vriendin die zij nooit gekend heeft. Als de ouders van Meg aan Cody vragen of zij Meg haar spullen bij de universiteit waar Meg naar school ging wil ophalen, ontrafelt Cody stukje bij beetje de geheimen van Meg en de reden waarom zij zelfmoord heeft gepleegd.

Ik vond het prachtig om te lezen hoe Cody erachter komt dat Meg geheimen voor haar heeft achtergehouden, en waarom überhaupt geheimen voor haar beste vriendin had. In het begin voelt Cody zich verraden; een emotie die ik maar als te goed kan begrijpen. Niet alleen moet Cody de dood van haar beste vriendin verwerken, maar ze komt er ook nog eens achter dat Meg een tweede leven heeft opgebouwd vol nieuwe personen waar Cody nooit vanaf wist.

Zo leert Cody tijdens de bezoeken aan de universiteit van Meg de oude kamergenoten van Meg kennen, die in eerste instantie totaal niet op personen lijken met wie Meg zou omgaan. Of Ben McCallister, bijvoorbeeld, de jongen die Meg haar hart heeft gebroken maar die tegelijkertijd gemixte gevoelens bij Cody oproept.

Ik vind de personages in Hier was ik geweldig, maar ik zou er niet mee bevriend willen zijn. De reden dat ik ze geweldig vind, is omdat de personages zo realistisch zijn. Het is verfrissend om te zien hoe iedereen op een andere manier aan het rouwen is en hoe zij dit uiten. Dat wil niet zeggen dat ik alle keuzes die iedereen maakte bewonderingswaardig vind; integendeel zelfs, echter maken de keuzes de personages zo echt, alsof je letterlijk met ze aan het praten bent. Helaas kon ik maar geen connectie krijgen met Cody en Ben en Megs kamergenoten; ze zijn zo afstandelijk opgebouwd dat er een soort fictieve muur om hen heen is gebouwd.

Stigma doorbreken
Op zelfmoord rust nog steeds een stigma; als erover gesproken wordt, reageren er tot op de dag van vandaag mensen ongemakkelijk en er zijn zelfs mensen die schijnheilig volhouden dat zelfmoord egoïstisch is of doen alsof er een ongeluk is gebeurd in plaats van dat er iemand ervoor gekozen heeft niet meer verder te willen leven. In Hier was ik mag Meg bijvoorbeeld geen kerkdienst krijgen, omdat zij zelfmoord heeft gepleegd en volgens pater Grady is zelfmoord een zonde.

Met Hier was ik wil Gayle Forman het stigma proberen te verbreken. Net zoals Jennifer Niven met haar boek Waar het licht is, wil Forman ervoor zorgen dat er in ieder geval gepraat gaat worden over zelfmoord. Zelfmoord is een keuze, maar wat zit er achter die keuze? Waarom voelt iemand zich zo verslagen?

Cody denkt in het begin dat Meg geforceerd werd om zelfmoord te plegen. Maar is dit ook zo? Het moment waarop Cody ontdekt waarom Meg zelfmoord heeft, was zó hartverscheurend dat ik mij niet meer kon inhouden.

Eén ding wil ik nog meegeven: zelfmoord is niet egoïstisch en zelfmoordneigingen hebben is geen zonde en het is niet raar. Probeer hulp te zoeken: een psycholoog, jouw huisarts, probeer de noodlijn 113 eens te bellen. Wie weet kunnen zij jouw helpen.

Conclusie: Een schitterend boek vol hartverscheurende ontdekkingen en echte gevoelens. De manier waarop mensen rouwen is prachtig om te zien: normaliter als er iemand overlijdt in een young adult boek, wordt de dood enkel gebruikt om het personage ‘sterker’ te maken. Rouwen komt er niet aan te pas. Erg confronterend om te lezen als je iemand verloren bent (zoals ik). De personages zorgen er echter voor dat ik dit boek niet de volledige 5 sterren kan geven die ik eigenlijk wil geven.

Waardering: 4/5

De recensent ontving hiervoor een gratis leesexemplaar van de uitgeverij in ruil voor een eerlijke recensie.

Gegevens boek