januari 2016 - Young-Adults.nl

Geplaatst op 25 januari 201627 augustus 2019 door Natasja Storm — Geef een reactie

De serie van Ransom Riggs die je absoluut moet lezen!

De afgelopen weken stond de young-adults.nl leesclub in het teken van de mysterieuze serie van Ransom Riggs. Zelfs de website kreeg een tijdelijke nieuwe uitstraling in de stijl van deze razendpopulaire boeken die net iets anders zijn dan andere. Wil jij weten wat onze leesclublezers van de eerste twee delen vonden? Wij stelden ze na afloop een aantal vragen.

De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine
Een mysterieus eiland. Een verlaten weeshuis. Een vreemde verzameling bizarre foto’s. Als kind had Jacob een speciale band met zijn grootvader, die hem bizarre verhalen vertelde over zijn jeugd en die een collectie vreemde foto’s van bijzondere kinderen bezat. Na het tragische verlies van zijn grootvader reist de zestienjarige Jacob naar een afgelegen eiland in Wales, waar hij de ruïnes ontdekt van een verlaten tehuis voor kinderen. Wanneer Jacob de verlaten kamers van het tehuis verkent, blijkt dat de kinderen van het tehuis meer dan alleen bijzonder waren. Misschien waren ze wel gevaarlijk. Misschien was er een goede reden om hen geïsoleerd op het eiland te laten wonen. En misschien zijn ze nog steeds in leven…

Omhulde stad
Dit is het vervolg op ‘De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine’.

Het verhaal begint in 1940 en sluit aan op het eerste boek. Jacob en zijn nieuwe vrienden zijn net ontsnapt en moeten het eiland verlaten samen met mevrouw Peregrine. Hun reis gaat naar Londen, in meer dan één opzicht een bijzondere hoofdstad. Onderweg ontmoeten ze nieuwe bondgenoten, bijzondere dieren en verrassingen in allerlei gedaanten.

Eerste indrukken
Alles leesclublezers vinden het werkelijk prachtige boeken. Er was er geen een die niet gecharmeerd was door de mysterieuze boeken die toch best zwaar aanvoelen wanneer je ze in je handen hebt. Zo reageerde Kelsey als volgt: “De cover vind ik enorm mooi en bij het doorbladeren vielen mij al gelijk de foto’s op. Wauw!”. Ook Lotte was zeer te spreken over de “zware boeken! Maar erg mooi en intrigerend, de omslagen zijn nogal onheilspellend. En de verschillende kleuren bladzijden tussendoor maken me erg nieuwsgierig. Ik had meteen zin om te lezen!”

Jacob
Natuurlijk vroegen we de leesclublezers ook naar het unieke hoofdpersonage. Vaker lees je in young adultboeken over een vrouwelijk hoofdpersonage, maar in deze serie gaat het over Jacob. Eens kijken of de vrouwen zich daarmee wel konden identificeren. “ik kon me prima met heb identificeren,” zegt Ellis. “Ik ben geen tienerjongen, maar ik had helemaal geen moeite om me in hem in te leven, hij wordt ontzettend levendig omschreven.” Ook Hilma vindt hem “een sterk personage. Ik kon me goed inleven in zijn karakter en avonturen.” Daphne is ook erg te spreken over het mannelijke hoofdpersonage: “Vrouwelijke hoofdpersonages zijn meestal wat voorzichtiger. En daarom ben ik zo blij dat Jacob een jongen is! Hij is dapper en hij geeft zich helemaal over in een wereld die voor hem onbekend is.”

Geweldige schrijfstijl
Sommige leesclublezers moesten even wennen aan de schrijfstijl. Zo geeft Yara eerlijk toe dat ze best wat moeite had om in het boek te komen. “Ik heb er 120 bladzijdes over gedaan om het gevoel te ontwikkelen dat ik het echt een goed boek vond. Normaal haak ik dan af, maar aangezien iedereen zo enthousiast over deze boeken is bleef ik doorlezen. Gelukkig maar: ik vond het einde van deel 1 fantastisch! In deel 2 ging het gelukkig een stuk beter.” Minca moest in het begin best wennen “aan zijn beschrijvende schrijfstijl.” Haar argument is als volgt: “Hoewel de omgeving en de bijzondere kinderen belangrijk zijn in de boeken, wordt er veel aandacht besteed aan alle details daarvan. Op een gegeven moment begon het me af en toe wat te vervelen en moest ik het boek even wegleggen om er later pas in door te gaan. Ondanks dat wist Riggs de spanning er wel in te houden na elk beschrijvend moment.” Andere lezers waren vanaf het begin helemaal weg van Riggs zijn schrijfstijl. “Ik vond de schrijfstijl van Ransom Riggs goed,” zegt Julie. “De boeken lazen makkelijk, en vooral vlot weg. Ook de humoristische uitspraken vond ik helemaal geweldig.” Hilma is het helemaal met Julie eens en voegt hier aan toe: “Geen moeilijke woorden en korte hoofdstukken maken dat je zo een eind weg leest. Ik had geen probleem met lezen en deel 2 was net zo.”

Welk deel is beter?
Ja, we konden het niet laten om ook even een moeilijke vraag te stellen. Zoals Julie zegt: “een lastige, vind ik. Dat komt omdat je de twee boeken onmogelijk met elkaar kunt vergelijken. […] Maar welke vind ik nou beter? Ik denk het eerste boek omdat alles dan nog een raadsel voor je is.” Andere leesclublezers sluiten zich hier ook bij aan, zoals Hilma zegt: “dat komt omdat het nog nieuw is. De antieke foto’s gebruiken om het verhaal te vertellen vind ik een geweldig goede vondst. De boeken sluiten goed op elkaar aan, de cliffhanger in deel 1 maakte dat ik nieuwsgierig werd naar het verloop. Nu op naar de film en deel drie.” Yara vind echter deel 2 beter. “Omdat het zo lang duurde om in deel 1 te komen. Ik moest dan ook direct doorlezen nadat ik boek één uit had.” En Teddy sluit zich hier bij aan: “ik was echt benieuwd naar dit deel na het eerste boek en het was nog beter dan gedacht.”

Wisselwerking
Een reden waarom deze serie van Ransom Riggs zo populair is, is omdat het verhaal op een aparte manier wordt verteld. Niet alleen tekst, maar ook foto’s maken de serie tot wat het is. Alle leesclublezers vonden dit erg leuk gevonden. “In sommige boeken komt het wel voor maar toch op kleinere schaal (en misschien met minder relevantie van de foto’s),” zegt Lotte. “In dit boek vond ik het heel goed passen en zo leuk dat het originele foto’s zijn.” En ook Ellis is hierover te spreken: “Het is nieuw voor me, maar ik vond het werkelijk magisch. Het was niet wennen, want de foto’s sluiten naadloos aan bij het boek.” Teddy voegt hier enthousiast aan toe: “Echt supertof […] en de foto’s zijn soms best eng.”

Eindoordeel
Het eindoordeel voor deel 1 en 2 is beiden gemiddeld een 4.6. Alle leesclublezers vinden het een geweldige serie en kijken uit naar deel drie (en naar de film). We vroegen de lezers om nog even een korte uitspraak te doen over de serie. “Ik was totaal verbaasd over de boeken, ze zijn absoluut fenomenaal!,” zegt Kelsey. En ook Minca geeft ons een leuke quote: “Narnia meets The Fantastic Four! Must read voor fans van paranormale en speciale gaven.”

Kortom deze serie is een absolute aanrader, dus als je nog niet begonnen bent met lezen … de serie is nu compleet want ook deel drie ligt in de winkel!

Geplaatst op 20 januari 2016 door Caithlin — 1 Reactie

Recensie: Vuurpreek van Francesca Haig

Cass heeft een geheim. Zach doet er alles aan om dit te ontrafelen.

Als zus en broer, Omega en Alfa, leefden Cass en Zach al ruim dertien jaar samen, voordat Zach eindelijk zijn “rechtmatige” plek binnen de Alfa-maatschappij kon opeisen. Voor Cass, die al die jaren haar ‘ziener’-gaven heeft weten te verbergen, brak vanaf dat moment de hel los.

Cass wordt weggestuurd en uiteindelijk zelfs opgepakt en jarenlang opgesloten. Maar waarom? Ze was toch geen last? Wanneer ze het eindelijk voor elkaar krijgt uit te breken, begint haar zoektocht naar een veilige thuishaven: een veilig thuis voor Omega’s.

Zeer sterke wereldbouw
De wereld waarin Vuurpreek zich afspeelt, een echte dystopie, sprak mij meteen aan. Iets waar wij in onze wereld eigenlijk amper bij stilstaan, wordt in dit boek naar een hoger level getild: tweelingen. Alle mensen in de wereld van Vuurpreek worden geboren met een tweelinghelft. Zij zijn tot aan de dood aan elkaar gelinkt. De sterke, perfecte Alfa onderdrukt de misvormde en minderwaardige Omega, maar kan tegelijkertijd niet zonder hem of haar. De dood van de Omega betekent de dood van de Alfa – en andersom.

Hoe Alfa’s de Omega’s behandelen, is schrikbarend. Omega’s worden gebrandmerkt. Omega’s moeten zich registreren. Omega’s leven in aparte nederzettingen, gescheiden van de Alfa’s. Omega’s worden gestraft. En er wordt op Omega’s geëxperimenteerd. Dit alles deed mij enorm denken aan de Tweede Wereldoorlog: de Nazi’s en de Joden. Ik kan alleen maar zeggen dat ik heel erg hoop dat hier verandering in gaat komen in deel twee..

Gelukkig kan ik melden dat sommige karakters niet naar hun broer of zus kijken als de “tegenstander”, maar gewoon als hun tweelinghelft. Hun familie. Zij zien niet “slechts” een Alfa doodgaan: zij zien twee mensen doodgaan, want met iedere Alfa die zij doden, doden ze ook een “soortgenoot”. Iets waar vele Alfa’s en Omega’s niet genoeg bij stilstaan. Iedere dode telt hier letterlijk voor twee.

Langdradig maar interessant
Het verhaal komt naar mijn mening zeer langzaam op gang en na enige tijd vroeg ik mezelf dan ook af wanneer er eens wat zou gaan gebeuren. Jammer genoeg werd mijn hunkering naar actie pas erg laat in het boek een beetje bevredigd. Er begon wat meer tempo en actie in te komen en er werd een nieuw karakter toegevoegd.

Wel was dit langdradige gedeelte interessant, wat maakte dat ik het boek niet zomaar weglegde. Je leert alles over de jeugd van Cass en Zach. Hierdoor zijn uiteindelijk de daden van zowel Cass als Zach veel beter te begrijpen en kun je jezelf iets beter inleven.

Interessanter bijpersonage dan hoofdpersonage
Helaas moet ik zeggen dat het karakter dat na enige tijd geïntroduceerd wordt mij onmiddellijk meer interesseerde dan het hoofdpersonage. Zowel zijn conditie en verschijning als zijn achtergrond zijn mysterieus, wat maakte dat ik hem beter wilde leren kennen. Daarbij spreekt zijn personaliteit me veel meer aan dan dat van Cass: zij komt op mij een stuk minder sympathiek over en ik had moeite een “band” met haar te scheppen. Daarbij kwamen haar visioenen erg onrealistisch op mij over.

Zach is ook een ontzettend interessant karakter. Hij komt niet vaak voor, maar hij speelt een enorm grote rol binnen de Alfa- en Omegawereld. Overal waar Cass komt, voel je zijn aanwezigheid.

Conclusie
Vuurpreek is hier en daar wat langdradig, maar de ontzettend sterke wereldbouw en de interessante verhaallijn maken dit helemaal goed.

Waardering: 3,5 / 5

De recensent ontving hiervoor een gratis leesexemplaar van de uitgeverij in ruil voor een eerlijke recensie.

Geplaatst op 14 januari 201616 april 2021 door Natasja Storm — Geef een reactie

Harry Potter-acteur Alan Rickman overleden

Acteur Alan Rickman, bekend om zijn rol in Harry Potter als professor Severus Snape is op 69-jarige leeftijd overleden aan kanker.

Zijn familie verklaart het volgende: “De acteur en regisseur Alan Rickman is overleden aan kanker op de leeftijd van 69. Hij werd omringd door familie en vrienden.” Zijn agent bevestigde dit tragische nieuws aan de BBC.

Rickman werd een van de meest geliefde acteurs van Engeland, dankzij zijn rol in o.a. Harry Potter, Die Hard, Truly Madly Deeply en Robin Hood: Prince of Thieves.

Rickman won ook een Bafta (British Academy Film Award) voor het spelen van de Sheriff van Nottingham in Robin Hood.

Voor een van zijn laatste projecten ontleende Rickman zijn stem aan de nog te verschijnen film Alice through the Looking Glass, waar hij de voice-over heeft gedaan voor de blauwe rups.

Geplaatst op 8 januari 201616 april 2021 door Eline van den Berg — Geef een reactie

De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine van Ransom Riggs

Zoals jullie weten hebben we in de kerstvakantie een Kersleesclub gehouden met de boeken van De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine van Ransom Riggs. De leesclub was een groot succes en de deelnemers waren erg enthousiast. Wil je deze boeken ook zo graag lezen? Hieronder vind je de flapteksten van alle drie de delen en wanneer deel drie eindelijk verkrijgbaar is!

Deel 1: De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine

Een mysterieus eiland. Een verlaten weeshuis. Een vreemde verzameling bizarre foto’s. Als kind had Jacob een speciale band met zijn grootvader, die hem bizarre verhalen vertelde over zijn jeugd en die een collectie vreemde foto’s van bijzondere kinderen bezat. Na het tragische verlies van zijn grootvader reist de zestienjarige Jacob naar een afgelegen eiland in Wales, waar hij de ruïnes ontdekt van een verlaten tehuis voor kinderen. Wanneer Jacob de verlaten kamers van het tehuis verkent, blijkt dat de kinderen van het tehuis meer dan alleen bijzonder waren. Misschien waren ze wel gevaarlijk. Misschien was er een goede reden om hen geïsoleerd op het eiland te laten wonen. En misschien zijn ze nog steeds in leven…

Deel 2: Omhulde stad

Deel 3: Bibliotheek der zielen

Jacob Portman ontdekt een krachtige nieuwe gave. Maar nog voor hij die echt onder controle heeft, moet hij al op een reddingsmissie vertrekken. Samen met Emma Bloom, het meisje dat vuur kan maken met haar handen, en de pratende hond Addison probeert hij zijn bijzondere vrienden te redden uit een zwaarbewaakt fort.

Het drietal reist van hedendaags Londen naar Devil’s Acre, de ellendigste achterbuurt die Engeland ooit heeft gehad. En uitgerekend op deze afgrijselijke plek wordt de laatste strijd geleverd. De strijd die het lot bepaalt van de bijzondere kinderen én hun geliefde schoolhoofd mevrouw Peregrine.

Bibliotheek der zielen is de spectaculaire afsluiter van de veelgeprezen succesreeks rond de bijzondere kinderen. Een zenuwslopende Young Adult met meer dan vijftig nieuwe foto’s!

Benieuwd naar dit boek? Op 18 januari is hij eindelijk verkrijgbaar!

Wist je dat: er wordt gesproken over een boekverfilming van niemand anders dan Tim Burton?!

Geplaatst op 7 januari 2016 door Eline van den Berg — Geef een reactie

Recensie: ‘Silber 3: het derde boek der dromen’ van Kerstin Gier

Smaakmaker: Silber 3 is weer een hilarisch boek van Kerstin Gier. Dit laatste deel zit vol ontknopingen en romantiek. Maar weet dit boek de tippen aan de voorgaande delen?
Samenvatting

De spanningen lopen hoog op in dit laatste deel van Silber. De vrienden brengen nog steeds bezoekjes aan de droomgang, waar steeds vreemdere dingen gebeuren. Ook Anabel duikt hier weer regelmatig op. Ze is dan wel ontslagen uit de psychiatrische kliniek, maar het gaat duidelijk nog niet goed met haar. Ze beweert namelijk dat de demon die de vrienden opgeroepen hebben gevaarlijke dingen van plan is, en dat Liv, Grayson, Henry en Jasper maar beter op kunnen passen. Hun einde is nabij! En ook Arthur is gemene spelletjes aan het spelen…

Intussen heeft Liv nog andere zaken aan haar hoofd. Haar moeder en Ernest willen zo snel mogelijk trouwen, maar Moker (de verschrikkelijke stiefoma) wil de bruiloft tot in de puntjes regelen. Iets wat de aanstaande bruid helemaal niet zit zitten. Ook zoekt Henry opeens weer toenadering, en komt Liv op de proppen met een grote leugen waar ze zich snel uit moet zien te redden voor het te laat is.

Bestaat de demon misschien toch echt? Lukt het Liv om Arthur’s snode plannen te dwarsbomen? En wie is nou eigenlijk Secrecy? We komen erachter in het laatste deel van deze humoristische trilogie.

Humor en herkenbaarheid

Wie de boeken van Kerstin Gier kent, weet al dat ze ontzettend grappig schrijft. Liv maakt weer geweldige droge opmerkingen en ze belandt weer in hilarische situaties. Giechelbuien gegarandeerd! Ik heb meerdere malen hardop moeten lachen tijdens het lezen, dus bedenk je van tevoren goed of het écht zo’n goed idee is om dit boek in de stiltecoupé van de trein te lezen…

De personages komen weer heel goed uit de verf. Het is net alsof Liv, Henry, Grayson en de rest bij je op de middelbare school zitten. Kerstin Gier laat weer een hoop herkenbare situaties zien, waardoor je je goed kunt identificeren met de personages. Het boek leest daarom erg makkelijk weg. Ook introduceert ze een aantal nieuwe personages die een goede aanvulling op het verhaal zijn. Zo huurt Moker een franse weddingplanner in die wel heel veel interesse toont in Lottie… Als dat maar goed gaat!

De romantiek is weer volop aanwezig in dit boek. Al zijn niet alle verhaallijnen even goed uitgewerkt. Hoewel ik eerst het gevoel had dat bepaalde personages elkaar leuk vonden, kwam dat in dit deel weer helemaal niet terug. Ondertussen roddelt Secrecy er weer op los, en gelukkig komen we in dit laatste deel eindelijk te weten wie er nou eigenlijk achter de Tittle Tattle Blog schuilgaat! En dat is slechts één van de vele ontknopingen…

Dé ontknoping

Aan humor ontbreekt het in ieder geval Silber niet, maar de spanningsboog is niet optimaal. Vooral in het begin komt er veel op je af. Arthur leert een gevaarlijk truckje kennen in de droomwereld, wat leidt tot levensgevaarlijke situaties in het echte leven. Ook lijkt de demon steeds echter te worden, en begint zelfs Liv te twijfelen. Bestaat hij dan toch echt? Mensen om wie ze geeft beginnen wel hele vreemde dingen te doen, en Liv vreest voor haar leven.

Toch vond ik de uiteindelijke ontknoping minder sterk dan die in Gier’s eerste reeks: de Edelsteentrilogie. Het verhaal komt vrij abrupt tot een eind, en het was gewoon nét niet helemaal wat ik er van verwacht had. Losse eindjes worden snel aan elkaar geknoopt, en dan is het opeens afgelopen. Hoewel het boek grappig is, ontbreekt het hier en daar dus wel aan spektakel.

Als je op zoek bent naar een hilarisch boek vol herkenbare situaties en romantiek, dan is Silber 3 zeker iets voor jou. Verwacht alleen geen megaspectaculair einde. Dat is nogal braaf en snel afgehandeld. Toch heb ik weer genoten van dit boek, omdat het me zo ontzettend aan het lachen gemaakt heeft.

Conclusie: Silber 3 is wederom een hilarisch en herkenbaar boek dat je in mum van tijd uit hebt!

Waardering: 3,5/5 sterren”

De recensent ontving hiervoor een gratis leesexemplaar van de uitgeverij in ruil voor een eerlijke recensie.

Gegevens boek:

Samenvatting

De spanningen lopen hoog op in dit laatste deel van Silber. De vrienden brengen nog steeds bezoekjes aan de droomgang, waar steeds vreemdere dingen gebeuren. Ook Anabel duikt hier weer regelmatig op. Ze is dan wel ontslagen uit de psychiatrische kliniek, maar het gaat duidelijk nog niet goed met haar. Ze beweert namelijk dat de demon die de vrienden opgeroepen hebben gevaarlijke dingen van plan is, en dat Liv, Grayson, Henry en Jasper maar beter op kunnen passen. Hun einde is nabij! En ook Arthur is gemene spelletjes aan het spelen…

Bestaat de demon misschien toch echt? Lukt het Liv om Arthur’s snode plannen te dwarsbomen? En wie is nou eigenlijk Secrecy? We komen erachter in het laatste deel van deze humoristische trilogie.

Humor en herkenbaarheid

De personages komen weer heel goed uit de verf. Het is net alsof Liv, Henry, Grayson en de rest bij je op de middelbare school zitten. Kerstin Gier laat weer een hoop herkenbare situaties zien, waardoor je je goed kunt identificeren met de personages. Het boek leest daarom erg makkelijk weg. Ook introduceert ze een aantal nieuwe personages die een goede aanvulling op het verhaal zijn. Zo huurt Moker een franse weddingplanner in die wel heel veel interesse toont in Lottie… Als dat maar goed gaat!

De romantiek is weer volop aanwezig in dit boek. Al zijn niet alle verhaallijnen even goed uitgewerkt. Hoewel ik eerst het gevoel had dat bepaalde personages elkaar leuk vonden, kwam dat in dit deel weer helemaal niet terug. Ondertussen roddelt Secrecy er weer op los, en gelukkig komen we in dit laatste deel eindelijk te weten wie er nou eigenlijk achter de Tittle Tattle Blog schuilgaat! En dat is slechts één van de vele ontknopingen…

Dé ontknoping

Toch vond ik de uiteindelijke ontknoping minder sterk dan die in Gier’s eerste reeks: de Edelsteentrilogie. Het verhaal komt vrij abrupt tot een eind, en het was gewoon nét niet helemaal wat ik er van verwacht had. Losse eindjes worden snel aan elkaar geknoopt, en dan is het opeens afgelopen. Hoewel het boek grappig is, ontbreekt het hier en daar dus wel aan spektakel.

Conclusie

Silber 3 is wederom een hilarisch en herkenbaar boek dat je in mum van tijd uit hebt!

Waardering: 3,5/5 sterren”

Disclaimer

“De recensent ontving hiervoor een gratis leesexemplaar van de uitgeverij in ruil voor een eerlijke recensie.”

Gegevens boek

Geplaatst op 4 januari 201626 augustus 2019 door Chinouk Thijssen — Geef een reactie

Column Chinouk Thijssen: Happy new column

chinouk thijssen - blindelings - hij is van mij - scelta publishing 1

Mijn eerste column in het nieuwe jaar. Zal ik nu heel cliché terugblikken op 2015 en vertellen dat ik jullie allemaal zo geweldig vind en dat ik hoop dat 2016 een nog mooier boekenjaar wordt? Ja, laat ik dat gewoon doen. Met nieuwjaar mag je een beetje nostalgisch worden en terugkijken op het verleden.

Voor mij stond 2015 nog meer in het teken van boeken dan de voorgaande jaren. Niet alleen kwam er een nieuw boek van mij uit, het waren er zelfs twee! En ik schreef mijn derde young adult (die een tikje paranormaal is geworden en retespannend). Daarnaast corrigeerde en redigeerde ik ongeveer tweehonderd boeken in uiteenlopende genres en raakte ik zo geïnspireerd dat ik de verhaallijnen verzon voor nog vier boeken.

In de zomer leerde ik tijdens het YA Summer Camp een ontzettend leuke en enthousiaste groep boekliefhebbers kennen en 2015 was ook het jaar waarin ik meer boekvriendinnen maakte. Niet in mijn hoofd hoor, geen personages in nieuwe boeken, maar echte mensen. Uren rondkijken in de boekhandel, high tea’en en het alleen maar over schrijven hebben, werkafspraken die vooral gaan over alle mooie boeken die je echt nog aan moet schaffen… Dit jaar hoop ik nog veel meer van dit soort afspraken te hebben, want ik krijg nooit genoeg van het praten over boeken. (Dûh!)

Ook in 2016 zijn jullie nog niet van me af. Sterker nog: jullie gaan alleen maar meer van me zien. Ik ga door met vloggen op mijn YouTube-kanaal, ben actiever dan ooit op Instagram en probeer ook elke dag even op Twitter en Facebook te kijken. En Snapchat niet te vergeten. Eeeeeeeen ik hoop dat jullie dit jaar nog mijn nieuwe boek kunnen lezen en dat jullie het natuurlijk nog spannender vinden dan Hij is van mij en Blindelings (maar niet boos worden als het toch 2017 wordt).

Ik zou op nog veel meer mooie momenten van 2015 terug kunnen blikken, maar dan wordt deze column net zo lang als een boek van Tolkien. Ain’t nobody got time for that. Maar ik wil jullie wel heel erg bedanken voor het lezen van mijn boeken en columns en voor het bloggen over mijn YA-thrillers. En nog belangrijker: bedankt dat jullie de tofste doelgroep zijn die een auteur maar kan wensen. Happy new year!

Geplaatst op 4 januari 2016 door Eline van den Berg — Geef een reactie

Recensie: ‘Kater’ van Margje Woodrow

Het confronterende oog op de voorkant knalt eruit, maar is het verhaal ook de moeite waard?

Samenvatting

Wat doe je als je oppasfamilie met vakantie gaat en jij twee weken op het huis mag passen? De zestienjarige vriendinnen Teddy en Chloë weten het wel: ze geven stiekem een feest. Het feest, bedoeld voor intimi, loopt uit de hand: er komen veel te veel mensen, er is een heuse DJ en bovenal heel veel drank.

De volgende dag is duidelijk te merken dat het huis op stelten heeft gestaan: wat een ravage is er aangericht! Teddy’s kater is echter niks in vergelijking met het bericht dat Chloë dood is aangetroffen, waarschijnlijk vermoord. Wie heeft dit op zijn geweten?

Tot overmaat van ramp krijgen Teddy en haar andere vriendinnen Jolijn en Sabine vanaf dan vreemde berichtjes die zijn verstuurd met Chloë’s telefoon. Ook gebeuren er nog al wat beangstigende zaken. Wie is nog te vertrouwen?

Confronterende ontdekkingen

Margje Woodrow valt meteen met de deur in huis: het feest is begonnen! De beschrijving van het feest beslaat een groot deel van het boek, maar is zeker niet langdradig. De situatie is goed omschreven, waardoor ik me goed kon vereenzelvigen met ik-persoon Teddy. De schrijfstijl is rechttoe rechtaan, maar sluit goed aan bij het verhaal.

Bovenaan elk hoofdstuk staat wanneer het zich afspeelt, zoals ‘maandagmiddag’ of ‘drie maanden geleden’. Naast die hoofstukken vanuit Teddy’s perspectief is ook een aantal hoofdstukken vanuit het oogpunt van de dader geschreven. Kater gaat echter niet alleen over de moord op Chloë. Bepaalde verzwegen dingen uit het verleden worden weer opgerakeld. Dat zet Teddy’s vriendschap met Chloë en met haar andere vriendinnen in een ander daglicht.

Onverwachte ontmaskering

De spanning in de verhaallijn is goed opgebouwd. Er heerst een onheilspellende sfeer die je als lezer goed voelt. Daarbij komt dat niemand de waarheid blijkt te spreken. Als lezer puzzel je mee: welke delen zijn wél waar? Ik volgde vaak het verkeerde spoor. Nu ik terugdenk, zijn er wel genoeg aanwijzingen naar de dader, dus dat heeft Margje mooi gedaan.

De ontknoping kwam wat mij betreft te snel. Dat was jammer omdat de goed opgebouwde spanning opeens voorbij was en er geen verassingen meer waren, met als gevolg dat mijn aandacht verslapte. De dader was ontmaskerd en de rest van het boek – nog een ruime 40 pagina’s – ging over de gevolgen daarvan voor de dader. In dat veel te lange stuk werd alles nog even uitgelegd en dat is onnodig: het verzwakte het plot. Het open einde kon ik wel weer waarderen.

Conclusie: Wat mij betreft is er een stijgende lijn in Margje’s werk te bespeuren. Na haar debuut Examendeal (2013) en haar tweede boek Geraakt (2014) vind ik Kater (2015) het spannendste boek met de goede ingrediënten voor een jeugdthriller. Margje Woodrow heeft een mooi verhaal uitgewerkt. Dat belooft veel voor toekomstige werken van haar hand! Mijn tip: geef de opgebouwde spanning niet zo snel weg.

Waardering: 3.5/5 sterren

De recensent ontving een gratis leesexemplaar van de uitgeverij in ruil voor een eerlijke recensie.

Gegevens boek

Geplaatst op 4 januari 2016 door Eline van den Berg — Geef een reactie

Recensie: ‘Kwaad bloed’ van Jennefer Mellink

Dit boek is even wennen, een beetje inkomen, maar daarna? Op sommige momenten is hij misschien iets voorspelbaar, maar het einde laat je met een mond vol tanden achter. Niet. Te. Geloven.

Samenvatting

Na een feestje wordt Vince dood in zijn bed gevonden en het blijkt al snel dat hij is vermoord. Maar hoe? En door wie?

Eilleen wil weten wat er met haar beste vriend is gebeurd en gaat zelf op onderzoek uit. Stapje voor stapje komt ze achter de complexe waarheid en ze ontdekt dingen die ze liever niet had geweten.
Steeds meer mensen lijken een reden te hebben om Vince dood te wensen en ook Eilleens eigen traumatische verleden komt weer boven drijven. Is het het allemaal waard?

Een schrijfstijl vol beelden

Het is meteen duidelijk dat Mellink een triller schrijfster is. Door het boek te starten vanuit het perspectief van Vince word je als lezer onmiddellijk in het diepe gegooid, je hebt geen idee wat er aan de hand is, maar je bent wel heel nieuwsgierig.

Bijzonder aan dit verhaal vind ik dat het heel beeldend verteld wordt, maar toch zonder alle details te verklappen. Er wordt veel aan de verbeelding van de lezer overgelaten, maar op zo’n manier dat dit nauwelijks storend is. De schrijfster geeft veel kleine hints, waarvan je de meeste pas zult begrijpen op het allerlaatste moment.

Het einde…

Oké, ik moet toegeven: het boek had niet altijd mijn volle aandacht en wist me niet altijd helemaal vast te houden. Toch slaagde de schrijfster erin me net genoeg nieuwsgierig te maken om door te lezen.

Hoe dat kwam? Eilleen werkte me soms nogal op mijn zenuwen, ze negeert bepaalde aanwijzingen compleet en kwam op mij soms nogal naïef en soms zelfs dom over. Het waren echter vooral de stukken uit Kars’ perspectief die ik vervelend vond om te lezen. Hij is erg agressief en vloekt veel en de manier waarop hij songteksten gebruikt werd vervelend.

En toch las ik door. Want ja, dat heb ik gedaan en daar ben ik blij om. De tips en aanwijzingen die Eilleen dus negeert, vergat ik niet en ook de kleine stukjes die je leest over haar eigen traumatische ervaringen waren genoeg om mij te prikkelen.

Maar… ik had het einde niet verwacht! Heel even vreesde ik dat de schrijfster voor de makkelijke uitweg had gekozen, maar al gauw werd duidelijk dat ze dat niet had gedaan. Ik begon mijn vermoedens te krijgen en zat ernaast!

Mijn mond hing ergens op mijn knieën en ik heb een poosje heel suf zitten knipperen van ongeloof.

Conclusie: Dit boek was voor mij een aangename verrassing. Het had ontzettende goede en spannende stukken, waar ik graag ook meer van zou lezen. De stukken die wat minder waren, waren het echter helemaal waard. Het eind blaast je omver en blijft nog een poosje in je hoofd hangen.

Waardering: 4/5

De recensent ontving een gratis leesexemplaar van de uitgeverij in ruil voor een eerlijke recensie.