Laat ik het er maar meteen uit gooien: mijn leven bestaat uit deadlines. Tussendoor eet en drink ik – als ik het niet vergeet – zorg ik voor mijn hondje Cosmo en probeer ik te slapen. Ook moet ik af en toe sociale dingen doen. Sporten… O ja, daar moest ik weer mee beginnen, maar ja… geen tijd, hè? Eerst die deadline halen.
Vanavond wil ik iets lekkers koken. Boodschappen? O, die heb ik niet gehaald, geen tijd. Ook al woon ik boven de supermarkt. Dan moet ik het nog opeten, maar dat kost ook weer twintig minuten. Eerst die deadline… In de tussentijd schrijf ik mijn eigen boeken, maar als het echt te druk is, schuif ik dat op. Dat boek komt wel. Later. Ooit. Wanneer ik weer wat meer tijd heb. Maar dat betekent wel dat ik vooral bezig ben met het perfectioneren van andermans boeken, want dat is eigenlijk mijn werk. First things first.
Cosmo wil spelen. Heeft honger. Moet plassen. Drinken. Weer spelen. Ik moet me nog douchen, mijn haar nog wassen, me opmaken. De was doen. Was ophangen. Strijken. En ik wil weer aan yoga beginnen. Red ik dan die deadline nog? Na een paar mailtjes wordt één deadline vijf deadlines. Allemaal in dezelfde week inleveren. En mijn eigen boek afmaken. Nu echt. De laatste controle voor hij de deur uit kan. En ik moet nog twee video’s opnemen, editen, exporteren en uploaden, want ik moest zo nodig booktuber worden en twee keer per week een video of vlog online zetten. Een boek uitlezen voor een recensie. Social media bijhouden. Of ik wat met vriendinnen wil drinken? O mijn god, en dan word ik ook nog ziek. Nee, dat komt echt even niet uit.
Sinds ik voor mezelf werk, eigen baas ben zoals dat zo mooi heet, heb ik nog nooit zoveel deadlines gehad. Stress is mijn tweede naam geworden. Het bekt zo lekker. Chinouk Stress Thijssen. Maar als ik een rustige week heb, ga ik me vervelen. Waar zijn de deadlines? Ik mis de stress! Wat moet ik in godsnaam doen met al mijn vrije tijd? Het was veel mensen die me een beetje kennen al duidelijk: ook al betekenen deadlines een hele hoop stress, ik zou toch niet zonder kunnen. Van een lege agenda word ik zenuwachtig. Elke dag is een uitdaging, en soms is het heel moeilijk om alles op tijd af te krijgen. Neem deze column bijvoorbeeld. Ik had geen idee waar ik deze keer over wilde schrijven, maar nu heb ik deze deadline ook net op het nippertje gered, dankzij de deadlinestress.
