Geplaatst op Geef een reactie

Recensie: Mijn berichtje aan jou – Luanne Rice

Een berichtje sturen terwijl je achter stuur zit. Het gebeurt steeds vaker en het is misschien verleidelijk, maar het is ook extreem gevaarlijk. In een paar seconden kan de wereld helemaal veranderen. Dat toont ook het boek Mijn berichtje aan jou van Luanne Rice aan. Tess beantwoordt een smsje van haar zus terwijl ze naar haar onderweg is, maar komt daardoor in een auto-ongeluk terecht. Iedereen denkt dat ze in coma ligt, maar eigenlijk heeft ze het locked-in syndroom. Dat houdt in dat ze alles hoort en ziet, maar dat heeft niemand door, behalve misschien haar zus Evi…

Duidelijke boodschap

Mijn berichtje aan jou is in eerste instantie een boek dat een boodschap wilt meegeven, namelijk: gebruik je smartphone niet wanneer je achter het stuur zit. Anderzijds is het geen boek dat de les wilt spellen. De boodschap zit verweven in het verhaal dat uiteindelijk om veel meer dan enkel het auto-ongeluk draait. Het draait namelijk ook om de band tussen zussen en het schuldgevoel dat Evi heeft omdat ze haar zus een berichtje stuurde. Verder gaat het ook om twijfels over de liefde en over het feit dat liefde niet altijd zo simpel is.

Personages

Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit de twee zussen Evi en Tess. Evi kijkt heel hard op naar Tess omdat ze zo goed is in fotografie en ze heeft het gevoel dat zij nergens in uitblinkt. Ook haar ouders geven haar dat gevoel. Daarnaast voelt ze zich schuldig omdat ze haar zus een berichtje stuurde en ook anderen geven haar de schuld van ongeval, terwijl Tess uiteindelijk degene was die het ongeluk veroorzaakte en die schuldig is aan het ongeval. Tess vertelt op haar beurt haar verhaal en vertelt hoe ze zich voelt: ze hoort en ziet namelijk wel alles, maar dat weet de rest niet. Daarnaast maken beide personages ook heel wat evolutie mee doorheen het verhaal, wat erg mooi is om te zien.

Schrijfstijl

Mijn berichtje aan jou is een goed geschreven verhaal. Luanne Rice heeft een fijne en aangename schrijfstijl en het boek werd ook goed vertaald door Ans van der Graaff. Ze weet het verhaal in mooie zinnen te vertellen zonder de zware thema’s uit de weg te gaan. Het boek leest daarnaast ook vlot weg ondanks de zware thematiek van het verhaal.

“Dit was waardoor we wisten dat we zussen waren… we hadden er een taal voor, dieper dan woorden, die niemand, zelfs onze ouders niet, kon kennen. We spraken hem zowel wakker als in onze dromen, en hij vertelde ons verhaal.”

Conclusie

Luanne Rice is erin geslaagd om de verhalen van beide zussen en hun gezamenlijke verhaal te vertellen. Het boek toont aan hoe één vergissing een grote impact kan hebben op je leven. Het enige minpuntje vond ik dat Evi de schuld krijgt van het ongeval van de mensen om haar heen terwijl het helemaal niet haar fout was. Het boek krijgt van mij vier sterren omdat het over een belangrijk onderwerp gaat en ik er van overtuigd ben dat dit boek minstens één mensenlevel kan redden omdat het de gevaren aankaart van het sturen van een berichtje achter het stuur.