Erna Sassen bracht eind maart haar nieuwste boek Zonder titel uit, een confronterend boek over afscheid nemen. Dit is het vierde boek van Erna Sassen, maar weer is het een zeer rauwe, confronterende verhaallijn. Het gaat opnieuw over afscheid nemen en omgaan met verdriet, net zoals in haar vorige twee titels. In Dit is geen dagboek komt een jongen pas jaren na de zelfmoord van zijn moeder in de rouw en in Er is geen vorm waarin ik pas gaat het over een pubermeisje dat verliefd wordt op een tien jaar oudere docent, die zichzelf kwijtraakt in die machtsverhouding en daarvan moet loskomen.
Het verhaal
Joshua’s vriendin heet Zivan (15). Ze was al sinds de kleuterklas zijn hartsvriendin, degene bij wie hij hoorde en die hem als geen ander kon kalmeren, wat vaak nodig was want Joshua is snel overprikkeld. Maar Zivan is een paar maanden geleden met haar familie teruggekeerd naar Irak, waar ze ooit van vluchtte en laat niets meer van zich horen. Joshua begrijpt het niet, tot hij hoort dat Zivan uitgehuwelijkt is aan haar neef. Die gedachte maakt Joshua enorm kwaad. Zal hij Zivan ooit terug zien?
Zijn verdriet verwerkt Joshua in schetsen die ook in het boek staan, enorm prachtig getekend door Martijn van der Linden. Joshua’s tekentalent valt twee kickboksende klasgenoten in zijn vmbo-klas op. In het begin is de ‘relatie’ tussen de twee stoere jongens en Joshua nogal dreigend en intimiderend, maar deze wordt steeds openhartiger, langzaam maar zeker openen ze zich naar elkaar.
Zonder titel wordt verteld vanuit het hoofdpersonage Joshua. Ik vond dit een meerwaarde, omdat de meeste boeken die ik lees altijd een vrouwelijk perspectief hebben. En als er dan al eens een mannelijk perspectief is, dan is het afgewisseld met het perspectief van de vrouw. Hier lees je het hele verhaal vanuit Joshua’s perspectief.
Personages
Het hoofdpersonage, Joshua, is een onzekere jongen die worstelt met het verdriet van zijn vriendin. Gaandeweg leren we Joshua beter kennen en krijgen we een zeer goed beeld van hem. Dat komt natuurlijk ook omdat het zijn verhaal is. Over zijn vriendin, Zivan, krijgen we heel wat minder te weten. Datgene dat we te weten komen, komen we te weten via herinneringen van Joshua en via het feit dat zij uitgehuwelijkt wordt aan haar neef.
Twee andere heel belangrijke personages in Joshua’s verhaal zijn de twee vrienden uit zijn klas: Dylan en Sergio. Over de twee vrienden komen we eigenlijk best weinig te weten, maar genoeg want het verhaal gaat natuurlijk over Joshua. Ik vond dat we genoeg te weten kwamen om de vriendschap – die toch wel ontstaat tussen de drie vrienden – te kunnen begrijpen.
Vernietigend eerlijk
Wat voor mij het boek nog sterker maakte, is dat het zo enorm eerlijk is. Het is geen feelgood verhaal, verre van. Het is zo rauw en puur dat het tegelijkertijd herkenbaar is. De passages waarin Joshua twijfelt of hij Zivan nog een berichtje op WhatsApp zou sturen of niet en dan beslist het te verwijderen, waren zo eerlijk en herkenbaar. Ook gaat Joshua’s leven verder, maar toch blijft Zivan altijd in zijn hoofd.
Conclusie
Ik heb zelden een boek gelezen dat ik meteen moest uitlezen, dat zo mooi in elkaar zat en zo rauw, puur, eerlijk en herkenbaar was. Ook al heb ik geen vriendin gehad die uitgehuwelijkt was, toch kon ik me enorm goed inleven, want welke tiener heeft nooit een vriend(in) gehad die niets meer van zich liet horen? Dat verhaal samen met de tekeningen van Martijn van der Linden, maken dit verhaal helemaal af. Zeker een aanrader en dus krijgt Zonder Titel van Erna Sassen ook 5 sterren van mij.
