Soms heb je van die boeken. Van die boeken waar jij gewoon van weet: die MOET ik lezen. Ongeacht of het jouw genre is of niet. ‘In het duister’ is een boek voor mij in deze categorie. Als het aankomt op horror/geestachtige dingen ben ik geen held. Tegelijkertijd trekt het altijd aan mij en wekt het mijn interesse.
Cover
Die interesse begon al bij de cover van het boek. Het doet zijn naam, ‘in het duister’, zeker eer aan want het straalt al een bepaalde duisternis uit. Een huis omgeven door bomen en heel veel (griezelige) takken. Het geeft meteen een beeld van het huis waar de vijf vrienden zullen verblijven. Ik vind het fijn als mijn eigen verbeelding zelf dingen kan schetsen tijdens het lezen. Aan de andere kant vind ik het ook fantastisch als er al een soort idee door de schrijver/uitgever is ontstaan, waarop ik als lezer verder kan bouwen.
Verhaal
Vijf vrienden besluiten de zomervakantie door te brengen in de Ardennen. De familie van één van deze vrienden heeft daar een huis geërfd. Een ideale gelegenheid om op vakantie te gaan met wat minder budget. Ze hopen er een onvergetelijke en leuke vakantie van te maken. In werkelijkheid begint de rit al met een gigantische storm. Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming, blijkt het huis ook niet wat zij voor ogen hadden. Het begint met een hekwerk van zeker vier meter hoog. Een verwaarloosd terrein. Een klemmende poort. Luiken die verrot waren net zoals het hout eromheen en een angstaanjagend gevoel bij een van de personages. Al snel gebeuren er onverklaarbare en duistere dingen waardoor de vrienden aan elkaar kunnen en gaan twijfelen. Een leuke vakantie? Nee. Maar onvergetelijk en duister? Dat zeker wel. Op een manier die deze vijf vrienden zich nooit hadden kunnen voorstellen.
Schrijfstijl
De schrijfstijl van Tamara is fijn, vlot, beeldend en een tikkeltje duister. Een perfecte mix om zo’n goed verhaal neer te zetten. Vanaf de eerste zin werd ik al meteen meegezogen in het verhaal van de vijf vrienden.
“De regen teisterde de voorruit van de auto”.
Knap om met zo’n kleine, korte zin de toon al meteen te zetten. Hierdoor is ‘In het duister’ als een filmrol aan mij voorbij gegaan en moest dit boek zo snel mogelijk uit. Ook werd dit medemogelijk gemaakt door een quote aan het begin van elk hoofdstuk.
“Eerst kon ik het niet geloven, dacht ik dat ik me ertegen kon verzetten, mijn naderende dood”.
Betekende dat iets wat komen ging in het hoofdstuk? Wat betekende het? Waar kwam het vandaan? Het hield mij volledig in zijn greep.
Het verhaal is verteld vanuit de vijf verschillende vrienden. Elk hoofdstuk geeft duidelijk aan vanuit wie jij, als lezer, op dat moment leest. Dit bleef ervoor zorgen dat het verhaal echt spannend bleef, gaf iets weg over de verschillende gedachten en gevoelens van deze personages. Misschien waren de personages niet heel erg diepgaand, maar ik heb dat ook echt niet gemist in deze context.
Ervaring
Tijdens het lezen heb ik ervoor gezorgd dat ik dit zeker niet deed in het duister. Het is niet mijn normale genre, maar wat ben ik blij dat ik naar mijn gevoel heb geluisterd. Iets wat zeker voor herhaling vatbaar is. Normaal gesproken ben ik niet per definitie fan om door de ogen van verschillende personages te lezen. Bij ‘In het duister’ had ik dat niet willen missen. Het gaf juist die dosis spanning! Ook de quotes aan het begin van het hoofdstuk hielden mij volledig vast. De schrijfster is ook niet bang om bepaalde duistere keuzes te maken waardoor het verhaal nog donkerder werd.
Tegen het einde gaat het verhaal een bepaalde kant op en vond ik het, stiekem, jammer dat dit een soort cliché was. Cliché is hierin misschien een groot woord. Vanaf het moment dat duidelijk werd voor mij dat het die richting op ging, had ik al een idee hoe het ongeveer af zou lopen. Ik had het niet erg gevonden als daar opeens nog een verrassing had gezeten. Iets onvoorspelbaars. Persoonlijk had ik misschien ook nog wel iets in de toekomst willen zien. Dat ik had geweten hoe het met de personages zou gaan als er enige tijd was verstreken. Maar toen .. toen kwam dat laatste hoofdstuk. Wauw. Ik was er stil van en had geen woorden meer. Tamara, dat mag je nooit meer doen!
‘In het duister’ is echt een fantastisch debuut. Daarom heeft het boek van mij 4,5 ster gekregen. Zo benieuwd wat Tamara ons nog meer voor gaat schotelen! I want more.