Aah, het nieuwe boek van Emmelie Arents! Vorig jaar las ik haar debuut, ‘Het hart van de adelaar’, en was erg enthousiast. Ook ontzettend nieuwsgierig naar het nieuwe verhaal, ‘de woestijndief’, dat zij met ons zou delen.
Cover
Wat een mooie uitstraling heeft dit boek! ‘De woestijndief’ heeft prachtige oranje- en bruinachtige tinten. Het Oosterse-1001-nachten-gevoel komt je meteen tegemoet. Op het eerste zicht past het ook perfect bij de titel en krijg je, als lezer, een idee hoe de wereld eruit zou kunnen zien. De binnenkant is tevens voorzien van mooie hoofdstukversieringen. Iets wat in mijn ogen altijd net een beetje extra toevoegt aan het leesplezier.
Verhaal
In ‘de woestijndief’ beginnen we met Taran. De tweelingbroer van Amir en een ster in stelen. Hij heeft gestolen van Gifoog, een magiër die Duistere magie beoefent. Eenmaal thuis laat hij dit bezit trots aan zijn broer, Amir, en vader zien. Taran is klaar om ergens anders een nieuw leven op te bouwen. Deze mening wordt echter niet gedeeld door Amir en zijn vader. Stiekem verlaat Taran het huis om dit bezit op een magiërmarkt toch te verkopen. Helaas brengt dit hevige gevolgen met zich mee waardoor deze laatste diefstal in een drama verandert. Amir wordt vervolgens uitgekozen om deel te nemen aan het Labyrint. Een magisch spel waarbij wordt gestreden voor vrijheid. Slechts één van de pionnen is in staat om deze vrijheid te winnen. Taran wordt overweldigd door schuldgevoel en zet alles op alles om zijn broer te redden. Amir op zijn beurt probeert erachter te komen wat er met hun moeder is gebeurd. Zij is tijdens de vorige Labyrint op magische wijze om het leven gekomen.
Schrijfstijl
De schrijfstijl van Emmelie is vlot, fijn en sterk. ‘De woestijndief’ komt snel op gang omdat je eigenlijk ineens midden in een actie van één van de hoofdpersonages zit. Hierbij heb ik ook geen enkel moment een introductie gemist. Soms vind ik het fijn om ineens in een verhaal te zitten wat een bepaalde spanning met zich meeneemt. Daarnaast zijn het redelijk korte hoofdstukken waardoor ik door het boek heen vloog. Voor in het boek bevindt zich een korte begrippenlijst. Handig, omdat er bepaalde woorden in dit Oosterse tintje geschreven zijn, en overzichtelijk. Want ik heb deze lijst er eigenlijk niet meer bij hoeven pakken na één keer lezen. Deze benamingen vond ik echt iets toevoegen aan het verhaal. Juist omdat ik mijzelf dan meer één voelde met de wereld.
Over de wereld gesproken.. ik vind Emmelie ontzettend goed in het neerzetten en beschrijven van deze wereld. Tijdens het lezen waande ik mijzelf op de plekken waar Taran en Amir zich bevonden. In de wereld van een woestijndief. De verhaallijnen worden vanuit verschillende perspectieven verteld en vond ik goed uit elkaar te houden. Het grootste gedeelte was dat door de ogen van Taran en Amir. En ondanks dat zij tweeling zijn, heeft Emmelie echt twee verschillende personages weten neer te zetten. Elk met een eigen verhaal, elk met eigen gevoelens en elk met eigen emoties.
Ervaring
Ik heb genoten! Het verhaal en de wereld kon ik helemaal voor mij zien waardoor ik mijzelf echt waande bij Taran en Amir. Zoals al eens eerder beschreven ben ik niet meteen fan om door de ogen van verschillende personages te lezen. Dit kan ik echter steeds meer waarderen door verhalen waarbij deze afwisseling goed zit, waarbij alles duidelijk en overzichtelijk blijft. Dat was bij ‘de woestijndief’ het geval, voor mij. Het bleef daardoor een bepaalde spanning met zich meebrengen.
Op een gegeven moment had ik wel een idee welke richting het op ging. Dat vond ik jammer, omdat het erg voor de hand liggend leek. Zeker omdat er een bepaalde spanning opgebouwd werd naar deze finale en ik had nog maar iets van 90 pagina’s op de teller. Daar zouden geen rare dingen meer gebeuren. Daar .. daar werd ik echt ineens verrast met verschillende plotwendingen die ik niet had zien aankomen! Mijn geduld is goed op de proef gesteld tijdens deze laatste pagina’s. Zodra het zich allemaal begint te ontvouwen.. dan heb ik haast.
‘De woestijndief’ is echt een heerlijk verhaal waar je doorheen vliegt. Daarom heeft het boek van mij 4,5 ster gekregen. Zo benieuwd wat Emmelie in petto heeft voor het vervolgdeel, de meesterdief!
