Deze week heb ik Daniëlle Bakhuis geïnterviewd. Lees hier het hele interview.
Met welk boek debuteerde je?
Love & Leed, de liefdesgids voor meiden. Het is een non-fictie boek met allerlei tips & trics over de liefde. Ik schreef het boek omdat ik veel van dat soort artikelen had geschreven voor Fancy (de CosmoGIRL van de jaren negentig). Een soortgelijk boek zou ik nu niet meer zo snel schrijven, daarvoor ligt mijn hart te veel bij fictie.
Ben je momenteel bezig aan een nieuw boek? Welk? Wat kan je ons er al over vertellen?
Yes! Ik zit in de zetproeffase (dan is ‘ie al helemaal mooi opgemaakt) van De laatste uren van Josephine Donkers. Dat is boek met ongeveer honderd pagina’s, een zogeheten Best of YA XS. Mirjam Mous, Esther Walraven en Buddy Tegenbosch hebben ook een kort verhaal geschreven. De laatste uren van Josephine Donkers is een who dunnit. Het verhaal begint met dat het lijk van Josephine Donkers is gevonden onderaan een Spaanse klif. Haar twee vriendinnen met wie ze op vakantie was – Lucy en Isolde – hebben beiden een andere versie van wat er zich in die laatste nachtelijke uurtjes heeft afgespeeld. Wat is er precies gebeurd? Wie spreekt de waarheid?
Daarnaast ben ik bezig met een YA dat zich afspeelt in het Collectief, dezelfde wereld waarin De executie zich afspeelt. Met dit boek ben ik af en aan al drie jaar mee bezig. Het verhaal is behoorlijk complex, maar ook dat vind ik ontzettend leuk om uit te vogelen.
En tot slot ben ik bezig met het schrijven van een jeugdhorror die zich in de jaren negentig afspeelt. Dit stond ook al zo lang op mijn wensenlijstje! Ik houd echt zó van de nineties: de mode, de muziek, de subculturen (alto, gabber). Ik had eigenlijk het plan om elk jaar met Halloween een jeugdhorror uit te brengen, maar dit jaar gaat dat helaas niet lukken. Maar in 2022 ligt je nineties-horror voor je klaar!
Wat zijn jouw 3 favoriete Young Adult boeken van het moment?
Het schaduwjaar van Kim Liggett vond ik erg goed (het eind kon beter). Maar ik ben jou niet van Nadine Swagerman zat erg goed in elkaar. Ik vind het goed gevonden als opeens de betekenis van de titel bij je binnenknalt. En geen YA, maar wel een tip voor iedere leeftijd: De jongen, de mol, de vos en het paard van Charlie Mackesy. Ik heb deze onlangs gekregen van mijn schoonzusje en sla het regelmatig open. Het is prachtig.
Wie is jouw grootste schrijfinspiratie?
De jongeren voor wie ik schrijf. De meeste willen niets liever dan de wereld ontdekken en uitvinden wat hun plek daarin is. Wie ben ik? Hoe verhoud ik me tot de rest van de wereld? Tegelijkertijd hebben ze niet alle vrijheid om dat te ontdekken. Ze moeten naar school, wonen thuis, moeten zich aan talloze regels houden (zo laat thuis, schermtijd enz). Door in de huid van een hoofdpersoon te kruipen kunnen ze ontdekken welke jas ze past, zonder dat ze de deur uit hoeven.
Doe je nog een andere job, naast schrijven?
Voorheen schreef ik naast boeken ook voor tijdschriften (CosmoGIRL, Cosmopolitan), maar sinds een jaartje of drie richt ik me vooral op fictie. Ik ga veel naar scholen toe om te vertellen over (mijn) boeken en lezen. Ik houd een zogeheten boekproeverij: aan de hand van vijf verschillende genres laat ik leerlingen kiezen welke smaak bij ze past. Feelgood? Dystopie of toch horror?
Hield je vroeger van lezen?
Ja, ik heb echt alles verslonden wat ik voor handen had. De maandagavond dat ik in mijn eentje naar de bibliotheek ging in ons dorp, is nog altijd een van mijn fijnste jeugdherinneringen. Ik las heel veel Stephen King, Dean Koontz en Virginia Andrews. Nog steeds lees ik elke dag, ook al is het soms maar een paar regels.
Waar zie je jezelf over vijf jaar?
Ik zou het onwijs tof vinden als Netflix belt en van één van mijn boeken een film/serie gaat maken
DILEMMA
Alleen nog maar standalones schrijven of alleen nog maar series schrijven?
Lastig zeg! Ik houd enorm van standalones, maar ik merk aan mezelf dat ik het ook fijn vindt om een bepaalde wereld terug te laten komen. Mijn beide jeugdhorrors spelen allebei af in het fictieve plaatsje Westerdam. En het boek dat ik nu aan het schrijven ben, speelt zich weer af in het Collectief, waar ook De executie zich afspeelde. Ik vind wel fijn om standalones te schrijven in een serie-wereld, haha!
