“Als ik aan die zomer terugdenk is het altijd met een gevoel dat ik iets teers en vergankelijks ben kwijtgeraakt, iets wat ik niet goed kan benoemen.”
Ah de zomervakantie. Eerst de auto volstouwen met onmisbare rommel met als resultaat dat (1) de helft er toch weer wordt uitgehaald en (2) het hele gezin in een rothumeur verkeert, vervolgens talloze uren in een ongemakkelijke houding doorbrengen en dan uiteindelijk uitbundig juichen wanneer snelwegen plaatsmaken voor rustige landweggetjes en het vakantiehuisje in de verte opdoemt: het teken dat die lange, lome dagen aan zee eindelijk kunnen beginnen. Dit is hoe de Amerikaanse auteur Meg Rosoff de eerste pagina’s van De Godden broers aftrapt. Deze YA-achtige zomerroman is het eerste deel van een drieluik en heeft veel weg van Noem me bij jouw naam vanwege de broeierige sfeer, de dromerige vakantiesetting en, niet te vergeten, de grote zomerliefde.
In De Godden Broers kijkt een tiener vanuit een vakantiehuis aan zee toe hoe de komst van twee broers een geplande bruiloft en de dynamiek van een hele familie totaal in de war schopt. Op het eerste gezicht lijkt het zo simpel: aan de ene kant heb je de onweerstaanbare, charmante, sexy Kit en aan de andere kant de norse, stille Hugo. Maar zijn deze rollen nog van toepassing wanneer blijkt dat er zich een slang bevindt in dit zomerse paradijs? De afloop van de vakantie zal verwoestend zijn.
Moeiteloos meegesleept
Opvallend aan het verhaal is de verteller, wiens naam, leeftijd en gender van begin tot eind onbekend blijft. Voorafgaand aan het schrijven, kon Rosoff niet beslissen of de verteller een man of een vrouw zou worden. Ze besefte toen dat het niet veel uitmaakte en dat het idee van een ambigue verteller haar juist aansprak. Laat de lezer beslissen, is haar boodschap. Laat de lezer zelf bedenken hoe de verteller eruitziet en onder welke seksuele geaardheid diens verliefdheid valt. De aard van het verhaal verandert er immers niet door.
Een van de drijfveren van dit boek is Rosoffs humor. Geen enkel personage is veilig voor haar trefzekere vergelijkingen en hilarische woordkeuzes: Kits naam doet denken aan het geluid van een fret, puberale Mattie gedraagt zich als een seksgodin, Alex jat wijn met de behendigheid van een ratelslang, Mal maakt pruimentaarten die aan wagenwielen doen denken en ga zo maar door. Rosoff kent geen genade. Ze maakt haar personages op de juiste momenten belachelijk en vermeldt af en toe absurde maar grappige details. Ja, de personages worden gestereotypeerd, nee, het is niet hinderlijk. Rosoff krijgt de lezer moeiteloos mee in het verhaal.
Al met al een dikke 3,5 sterren voor De Godden broers. De roman is een perfecte short-read voor degenen die na een lange zomer terugkeren naar het oude, normale leven maar toch willen vasthouden aan die nostalgische vakantieflow. Wedden dat je het boek in één zitting uitleest?
