Toen ik afgelopen april het eerste deel las en wist dat er nog een vervolg, De meesterdief, zou komen, moest ik deze natuurlijk ook lezen. Het was even wachten totdat ik terug kon naar Saradan. Nu ben ik er geweest en deel ik graag mijn avontuur met jou! Voordat je verder gaat met lezen wil ik je wel waarschuwen dat deze recensie eventuele spoilers (met betrekking tot De woestijndief) kan bevatten.
Cover
De hardcover van De meesterdief is prachtig vormgegeven. Net als zijn voorganger heeft het die mooie oranje- en bruinachtige tinten. Echt dat Oosterse-1001-nachten-gevoel. Het bevat ook enkele details uit het verhaal waardoor het echt een betekenis heeft. Ook past het boek goed bij het eerste deel en vormt zo een mooi geheel. Het binnenwerk is tevens voorzien van mooie hoofdstukversieringen.
Verhaal
De meesterdief gaat verder na de gebeurtenissen uit deel één. Taran probeert zijn leven weer op te pakken. Hij en zijn moeder hebben een nieuwe woning van de Sultan gekregen. Ook neemt hij de plek in van zijn tweelingbroer Amir en volgt hij de opleiding tot magiër. Prins Rayan worstelt met schuldgevoelens en probeert Taran te bereiken door middel van brieven. Dan krijgt Taran een opdracht van de Sultan, welke hem leidt tot Turat, een eiland waar nooit iemand levend van terug is gekeerd.
Schrijfstijl
De meesterdief begint meteen met het vertellen van zijn verhaal. Hierdoor is er geen korte samenvatting of terugblik naar de gebeurtenissen in De woestijndief. Deze informatie komt gaandeweg in sommige hoofdstukken terug waardoor het geheugen van jou, als lezer, toch weer opgefrist wordt.
De schrijfstijl is ontzettend vlot, heel fijn, sterk en beeldend. Emmelie is een magiër met woorden. Zij kan de wereld goed en echt neerzetten zodat je jezelf er echt lijkt te wanen. Alsof je midden in het avontuur naast Taran staat. De verhaallijnen worden vanuit verschillende perspectieven verteld en vond ik goed uit elkaar te houden. Al had ik daar graag nog een specifiek perspectief willen zien/lezen. Omdat ik graag wat meer over dat personage had willen weten en de beweegredenen had willen zien. Geen groot gemis, maar wellicht had dit een mooie toevoeging kunnen zijn.
Dan de plot-twists… naast magiër is de schrijfster ook een koningin in het bedenken en uitwerken van plot-twists. Elke keer als je denkt dat het verhaal een bepaalde kant op gaat, draait het zich opeens om naar iets anders en ga je, als lezer, twijfelen aan alles. Wel binnen de perfecte lijntjes waardoor het niet ineens een onrealistische twist krijgt.
Ervaring
Wat een fantastisch boek is De meesterdief! Een waardige opvolger van zijn voorganger. De vlotte schrijfstijl in combinatie met plot-twists en een beeldend verhaal, maakt dat het verhaal niet voorspelbaar oogt. Hierboven had ik het al over een klein kritiekpuntje… in dit verhaal staat vooral het perspectief vanuit Taran centraal. Met nog een ander personage. Graag had ik daar nog een perspectief aan willen toevoegen om het verhaal meer diepte te geven. Nu bleef het wat ‘oppervlakkig’ en vanuit een bepaald oogpunt. Het had een goede toevoeging geweest om daarin nog een andere kijk aan de lezer mee te geven. De meesterdief heeft het verhaal van Taran afgerond. Een mooie afsluiter zonder verdere vragen. Toch had ik nog geen afscheid willen nemen (een compliment naar de schrijfster), want ik heb echt genoten van een verhaal in deze setting. De meesterdief krijgt van mij 4 sterren.
