Vanaf het eerste moment dat ik las over De pijn die wij verbergen, wist ik dat ik dit boek moest lezen! Zelf had ik hiervoor nog geen kennisgemaakt met de schrijfkunsten van Monica Haak (al heb ik haar debuut wel in de kast liggen!), maar berichten die de ronde deden op Bookstagram klonken positief. Thema’s die momenteel een grote rol spelen in ons dagelijks leven en welke impact dat kan hebben op een persoon… dat leek mij een mooie combinatie om dit boek te lezen.
Cover
De hardcover van De pijn die wij verbergen is echt prachtig vormgegeven. Soms heeft een cover niet veel details nodig om een beeld te scheppen, een boodschap over te brengen. Daar is dit boek wel het bewijs van. Op de cover zijn twee donkere silhouetten te zien van een jongen en een meisje, rug aan rug. Dit lijkt uit te stralen dat deze twee personen met elkaar verbonden zijn, maar er toch ook enige afstand is. Elk met een verborgen pijn. In combinatie met de verschillende roze- en paarstinten en de sierlijke letterstijl, maakt dit een kwetsbare cover.
Verhaal
In De pijn die wij verbergen maak je kennis met Fleur en Matt. Fleur wil graag deelnemen aan het nieuwe theaterstuk op school en doet auditie. De nieuwe vriendin, van haar beste vriend Matt, doet ook auditie en de twee gaan niet bepaald door één deur. Wanneer zij op een Instagram-story een vervelende reactie krijgt van een anoniem account, besluit zij dat te negeren. Totdat er steeds meer berichtjes binnenkomen en er zelfs briefjes in haar kluisje terecht komen. Het moet iemand zijn die Fleur kent. Wie kan zij nog vertrouwen
Ondertussen is Matt ontzettend aan het worstelen met zijn studiekeuze. Als hij zijn hart zou volgen, dan wist hij het wel. Alleen zijn ouders hebben een hele andere toekomst voor hem uitgestippeld. Daarnaast staat hij steeds meer tussen Fleur en zijn vriendin in en weet hij niet welke kant hij moet kiezen.
Schrijfstijl
De pijn die wij verbergen leest ontzettend vlot! Terwijl de thema’s in dit boek allesbehalve vlot zijn. Er komen verschillende onderwerpen aan bod zoals verlies, (online) pesten, verliefdheid, mentale gezondheid en (hoge) verwachtingen. Dit weet de schrijfster in een herkenbaar en realistisch jasje te stoppen, zonder dat het echt heftig wordt. Met haar schrijfstijl vindt zij een mooie balans tussen emotioneel en toegankelijk. Op sommige momenten valt er met de humor zelfs nog te lachen in deze rollercoaster aan emoties. Een ander element is spanning. De jacht op de online stalker/pester… daarmee wist de schrijfster mij echt te verrassen.
Met deze hele bovenstaande lijst, weet de schrijfster de lezer helemaal mee te nemen in het verhaal van Fleur en Matt. De hoofdstukken zijn vrij kort waardoor je er nog eentje wil lezen. En nog een. Uiteindelijk heb je als lezer een doel voor ogen: antwoorden zo snel mogelijk. Wie zit er achter het pesten? En valt alles uiteindelijk voor beiden op de juiste plek?
Ervaring
Wauw… De pijn die wij verbergen. Ik ben er nog steeds stil van. Op zoek naar woorden om een goede recensie voor jullie neer te zetten. Er moet niet te veel gezegd worden, want dat is aan jullie om te ontdekken. Maar, ook niet te weinig, want ik wil jullie overtuigen om dit boek te lezen!
In bovenstaande alinea’s valt te lezen waarom ik positief ben over dit boek. Een vlotte schrijfstijl in combinatie met het realistische en hedendaagse is een mooie basis voor een prachtig emotioneel boek. Let’s talk about emoties. Ik heb veel emoties ervaren tijdens het lezen en eentje daarvan is blijven hangen. Het kwam namelijk zo dichtbij… Ergens in het begin van het boek is Fleur in gesprek met haar oma. Daarin vertelde Fleur dat zij bang is om haar oma kwijt te raken. Tranen rolden over mijn wangen. Dat is namelijk mijn grootste angst omdat die dag een keer gaat komen. Onvermijdelijk. Het mooiste van dit stukje? De emoties die de 16-jarige Fleur op dat moment had, ervaarde ik als 30-jarige ook. Dat vond ik echt de kracht van het hele boek. De (harde) realiteit. De pijn die wij verbergen.
Voor mij is er toch een klein puntje: het voelde soms een beetje als echt tienerdrama. Dat ligt overigens aan mijn leeftijd. Voor de 16-jarigen onder ons, staat hier echt een heel sterk boek wat zich richt op taboes doorbreken. Wat laat zien welke impact het kan hebben om online gepest te worden. De stress die zij kunnen ervaren m.b.t. studiekeuzes. Eigenlijk vind ik dat dit een boek moet zijn wat verplicht gelezen moet worden op de middelbare school. Dat die taboes inderdaad doorbroken kunnen worden en iedereen weet dat er hulp is, wanneer iemand dit nodig acht.
De pijn die wij verbergen is een pareltje. Het is een boek wat niet loslaat. Een boek om een les uit te leren. Het boek krijgt van mij 4,5 ster.
