The House in the Cerulean Sea dateert van 2020. In mei werd dit verhaal vertaald door uitgeverij Volt. Ik mocht het boek lezen als een recensie-exemplaar. Hieronder lees je wat ik vond van het boek.
Het verhaal
Het weeshuis in de azuurblauwe zee vertelt het verhaal van Linus Bake. Linus Baker werkt voor het Minesterie van Toezicht Magische Jongeren. Hij blijft altijd zeer objectief wanneer hij de weeshuizen moet gaan checken die vol zitten met kinderen die magische krachten hebben. Linus weet dat ze anders zijn en respecteert dat. Hij behandelt ze nooit anders en laat ze nooit minderwaardig voelen. Linus behandelt ze als een gelijke en normale kinderen, maar hij bouwt nooit een band met hen op.
Hij voert gewoon zijn job uit. Op het einde van de dag gaat hij terug naar zijn huis waar hij wat discuteert met zijn buurvrouw. Hij heeft ook een kat, die zijn enige vriend is op deze wereld.
Alles verandert wanneer het Minesterie van Toezicht Magische Jongeren hem een geheime missie geeft. Ze willen dat hij gaat onderzoeken of zes magisch begaafde, maar risicovolle jongeren, die in een weeshuis op een klein eiland wonen, mogelijk een te groot gevaar vormen voor de samenleving. Hij begint aan deze opdracht zonder veel te weten over de kinderen.
Linus kan deze job niet weigeren en dus zal hij een maand spenderen op het eiland. Hij zal moeten nagaan of de kinderen daar veilig leven onder de hoede van Arthur Parnassus, de directeur van het weeshuis.
Wanneer hij langzaam zijn vooroordelen laat varen en niet alleen een band opbouwt met de jongeren, maar ook met Arthur, komt hij voor een dilemma te staan: moet hij de ambtelijke regels of zijn hart volgen?
Personages
De groep jongeren bestaat uit Talia (een meisjeskabouter), Theodore (een gevleugeld draakje), Phee (een boself), Chauncey (een groen, kwalachtig wezen), Sal (een jongen die een miraculeuze verandering ondergaat wanneer hij bang is) en Lucy (een zesjarige antichrist). De directeur van het weeshuis is Arthur Parnassus en hij wil koste wat het kost een sluiting van het weeshuis voorkomen.
De personages worden enorm goed uitgewerkt. Niet alleen het hoofdpersonage – Linus – wordt zeer grondig uitgewerkt, ook de nevenpersonages (de kinderen) hebben elk hun eigen karakter dat je leert kennen. Naarmate Linus de kinderen beter leert kennen en een band opbouwt met hen doe je dat als lezer zeker ook. Ik vond het zeer mooi om te zien hoe iemand (Linus) die altijd zo objectief is en geen band opbouwt met de kinderen dat nu hier wel doet en hoe hij zijn hart stilletjes maar zeker verliest aan de anderen. Het is zeker een meerwaarde om te zien hoe elk kind zijn eigen eigenaardige kantjes heeft, want zo bouw je als lezer ook een band op met elk kind.
Cover en leeftijd
Iets wat mij al snel opviel is dat Het weeshuis in de azuurblauwe zee een boek is voor de iets wat gevorderde lezer. Zowel het taalgebruik als de referenties naar de filosoof Kant bijvoorbeeld zorgen toch wel dat je wat kennis nodig hebt om dit boek te begrijpen. In mijn mening zouden jongere lezers de dubbelzinnigheid en de dubbele laag van het boek niet (volledig) meekrijgen en dat zou jammer zijn. Ook al doet de cover je misschien vermoeden dat het voor de jongere lezer is, dat is zeker niet zo. Het is wel een zeer mooie cover die perfect bij het verhaal past.
Thema’s
Dit boek is niet zomaar een young adult fantasy verhaal. Dit boek gaat over elkaar aanvaarden hoe we zijn, geven om elkaar, je hart en ziel openen voor elkaar en zoveel meer. Het is een verhaal waar je vanaf het begin in zit. Het is een lief, hartverwarmend verhaal dat je doet lachen.
Conclusie
Dit verhaal gaat over liefde en elkaars verschillen accepteren. Een mooie boodschap in de wereld van vandaag en daarom zou iedereen dit boek moeten lezen. Daarbovenop komen nog de vele mooie zinnen en het woordgebruik.
