Jaren terug heb ik, net als voor mijn gevoel de hele Young Adult-community, Wij leugenaars gelezen. Dit boek was toen een enorme hit. Ik ging er niet vanuit dat er nog een boek in deze serie uit zou komen, maar toen zag ik de prequel totaal onverwachts langskomen. Ik wilde deze natuurlijk gelijk lezen.
Het verhaal
Een zee van leugens speelt zich af voor het verhaal van Wij leugenaars. Het gaat over de generatie jongeren die voor de personages van Wij leugenaars op het eiland kwamen. Je komt achter meer geheimen van de Sinclair familie. Je komt erachter dat ze altijd al leugenaars waren.
Personages
In dit boek zie je alles door de ogen van Carrie. Ze is met haar twee zussen en ouders op vakantie op het privé-eiland van hun familie, de Sinclairs. Je komt wel dingen te weten over haar gevoelens, maar alles wordt wel een beetje vaag gehouden en er wordt niet te veel op ingegaan. Maar ik denk dat dat met een reden gedaan werd, daarom kwam het niet storend over. Dat ik het idee had dat ze het met een reden deden, maakte het interessanter. Alsof ik er zelf achter moest komen.
Thema’s
Het boek bevat wat zwaardere thema’s zoals verlies en de dood. Het wordt alleen niet beschreven op een hele zware manier. Er is duidelijk dat mensen moeite hebben met hun gevoelens en hoe ze met de dood om moeten gaan, maar alles blijft wel een beetje wazig. Dit hoort wel bij de schrijfstijl en daarom is het ook niet heel storend. Je moet er alleen wel even aan wennen.
Schrijfstijl
De schrijfstijl van dit boek is bijzonder. Het is enigszins poëtisch. Sommige stukken zijn heel poëtisch en andere stukken totaal niet. Dit maakt de schrijfstijl wel interessant. Ik vond het wel een beetje wennen, maar het was wel leuk om een boek te lezen met deze stijl. Ik zou niet willen dat elk boek dat ik lees zo geschreven is, maar voor de afwisseling vond ik het wel erg mooi.
Conclusie
Het hele boek lang heb ik me afgevraagd wat er nou ook alweer in het vorige deel, Wij leugenaars gebeurd was. Het was op zich niet nodig om te weten wat zich daarin had afgespeeld, maar ik was wel benieuwd, omdat ik het me echt niet meer kon herinneren.
Het duurde eventjes voordat ik in het boek zat, maar toen ik er echt goed voor ging zitten heb ik het in twee dagen uitgelezen. Het had me weer echt te pakken en ik wilde weten hoe het verder zou gaan. Daarom geef ik dit boek vier sterren.
