Maand: november 2022

Geplaatst op door — Geef een reactie

Doe nu mee met onze nieuwe leesclub: ‘Het laatste licht’

We hebben er even op moeten wachten, maar het is weer zover: deze maand start er een nieuwe leesclub bij Young Adults! Op het programma staat het nieuwste boek van Jen Minkman: ‘Het laatste licht’. Lijkt het jou nu leuk om mee te doen? Lees dan zeker even verder!

Leesclub ‘Het laatste licht’

Deze maand lezen we ‘Het laatste licht’ van Jen Minkman. Deze ‘paranormal young adult’ is pasgeleden in een prachtig nieuw hardcover-jasje verschenen bij Dutch Venture Publishing. Naast een nieuwe cover bevat het boek bovendien een bonusverhaal ten opzichte van de eerdere uitgave van het verhaal. Dat klinkt goed toch? Dit is waar het boek over gaat:

Als Moira haar zus en broer helpt bij een Wicca-ritueel tijdens Halloween, verwacht ze niet dat hun bezwering ook echt zal werken. Ze komen in een mysterieus landschap terecht dat mijlenver weg lijkt van de steencirkel Meini Hirion in Wales waar ze met hun ritueel zijn begonnen. Natuurlijk moet het wel een illusie zijn… maar de knappe, donkerharige jongen die Moira tijdens haar trance ontmoet kan ze niet zomaar als droom wegwuiven. Hayko, de geheimzinnige vreemdeling, duikt daarna nacht na nacht op in haar dromen. Een vreemde kracht lijkt haar steeds weer terug te trekken naar het dromenland uit haar visioen, en de dingen die ze daar ziet beginnen steeds meer op nachtmerries te lijken. Maar waar Moira zich het meeste zorgen om maakt is niet dat ze in haar dromen met allerlei monsters en engelen moet vechten; het is het besef dat ze verliefd begint te worden op een jongen die helemaal niet bestaat. Wat als je écht kunt vallen voor de man van je dromen?

Ik wil meedoen met deze leesclub!

Superleuk! Voor deze leesclub selecteren wij 10 enthousiaste lezers. Wil jij graag deelnemen aan deze leesclub en ‘Het laatste licht’ lezen? Stuur dan een mailtje naar leesclub@young-adults.nl met de volgende gegevens:

  • Je naam en adresgegevens
  • Je sociale media-kanalen (Instagram, Facebook en/of TikTok)
  • Heb je toevallig ook een blog? Geef dan ook je website url even door.

Wat verwachten wij van deelnemers aan de leesclub? 

  • Minimaal twee posts op sociale media plaatsen 
  • Minimaal  één story op sociale media plaatsen (denk aan een unboxing van het boek)
  • Een recensie van minimaal 150 woorden schrijven
  • Een vragenlijst invullen, zodat onze leesclubcoördinator een leesverslag kan schrijven.
  • Enkele vragen op ons forum beantwoorden over het boek

Mocht je het boek al hebben (omdat je bijvoorbeeld de boekenbox van So Many Pages van afgelopen maand hebt gekocht ;)), maar wil je toch graag meedoen met de leesclub? Uiteraard kan dat! Iedereen is welkom om mee te praten over het boek op ons forum. De leesclub start op vrijdag 25 november en eindigt op vrijdag 16 december. 

Als je geselecteerd wordt, ontvang je een mail met daarin verdere informatie. Uiterlijk vrijdag 18 november wordt bekend gemaakt wie de deelnemers van deze leesclub zijn. 

Wie is Jen Minkman?

Jen Minkman (1978) schrijft young adultboeken voor uitgeverijen Dutch Venture Publishing en Hamley Books. Zij staat tevens aan het hoofd van uitgeverij DVP.

Jen werd geboren in Alphen aan den Rijn en verhuisde op 19-jarige leeftijd naar Den Haag voor haar studie aan de Haagse Hogeschool. Na een uitwisseling, stage en masterstudie in Salzburg, Brussel en Cambridge kwam ze terug naar Den Haag en werd lerares Engels op de middelbare school. Sinds 2016 is zij hoofd van uitgeverij Dutch Venture Publishing en sinds 2017 is zij fulltime auteur en uitgever. In augustus 2017 behaalde zij als eerste Nederlandse YA-auteur ooit een plekje op de USA Today bestsellerlijst. In 2020 verhuisde ze samen met haar man en twee vogels naar Utrecht, waar haar bedrijf nu ook gevestigd is.

Tot dusver zijn diverse boeken van haar hand verschenen in het Nederlands, Engels, Duits, Frans, Spaans, Portugees, Italiaans, Chinees en Afrikaans.

 

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: een zomer vol verrassingen – Tessa Bailey

Als je op TikTok (booktok) zit kan je er niet om heen: de boeken van bestsellerauteur Tessa Bailey. Ze heeft al een heel aantal boeken geschreven die immens populair zijn op TikTok. Dit boek, Een zomer vol verrassingen, vertaald door Martijn van Opbergen, was ook een hype op TikTok. Of het boek ook echt zo geweldig is, laat ik jullie weten.

Het verhaal

In Een zomer vol verrassingen lezen we het verhaal van Piper. Piper is een echte partygirl en leeft een leven vol feestjes, glitter en glamour. Bij deze influencer gaat het om zien en gezien worden. Dat ze daarin ver kan gaan, blijkt al snel. En het brengt haar ook in de problemen. Haar stiefvader is helemaal klaar met het verwende gedrag en vindt dat ze moet leren wat verantwoordelijkheid is. Daarom stuurt hij haar zonder geld naar een klein havenstadje om daar de kroeg van haar overleden vader te runnen. Piper vertrekt samen met haar zus, met maar één doel voor ogen: zo snel mogelijk weer terug naar huis gaan.

Wanneer ze aankomt in Westport ontdekt ze al nel dat de kroeg een behoorlijke uitdaging wordt. Net zoals zich niet laten afleiden door de stoere zeeman Brendan die overal lijkt op te duiken. Ondanks dat er geen twee grotere tegenpolen kunnen bestaan, is er een onmiskenbare aantrekkingskracht tussen de twee. Piper wil zich concentreren op de bar en tot een succes  maken, want ze wil zo snel mogelijk terug naar Los Angeles en zit vooral niet te wachten op gevoelens voor een man die soms wekenlang op zee is.

Schrijfstijl

De schrijfstijl is heel aangenaam en leest heel gemakkelijk. Soms gebruikt de vertaler een Engels woord, maar dat is niet storend.

Naarmate het verhaal vorderde, werd er meer focus gelegd op Piper die de tijd nam om te ontdekken wie ze werkelijk is en de betekenis te vinden waar ze zo wanhopig naar verlangt. Het achtergrondverhaal van waarom ze in Westport is en alle extra personages voegt zoveel toe aan dit hele verhaal. Verandering is moeilijk, maar het is hartverwarmend om te zien hoe zowel Piper als Brendan veranderen en elkaar halverwege ontmoeten om hun relatie te laten werken.

Tegenpolen

Je leert zowel Piper als Brendan zeer goed kennen en hier wil ik graag nog even bij stilstaan. Piper lijkt in eerste instantie een beetje frivool met haar glamoureuze uiterlijk, maar daaronder verschuilt een optimistische meid met een hart van goud. Brendan is duidelijk verliefd op haar, hoewel hij zijn best doet om het te verbergen onder zijn humeurige, terughoudende houding. De twee personages hebben een geweldige dynamiek die ongetwijfeld een glimlach op je gezicht tovert tijdens het lezen. Tijdens het lezen wordt duidelijk geschetst hoe verschillend de twee personages zijn wat zorgt voor interessante dialogen.

Natuurlijk zijn er ook enkele steamy scènes tussen deze twee personages. Voor dat ik dit boek las, had ik enkel nog maar romance boeken gelezen in het Engels. Ik hield dus wel een beetje mijn hart vast om dit in het Nederlands te gaan lezen – want alles klinkt toch anders (beter?) in het Engels… Eerlijk is eerlijk, het stoorde me niet dat dit in het Nederlands was. Soms werd het misschien wat vreemd vertaald naar mijn eigen gevoel… Of soms was het misschien een beetje raar om te lezen, omdat het in mijn hoofd altijd beter klinkt in het Engels. Dat neemt niet weg dat het niet storend was en ik heel erg heb genoten van dit boek.

Conclusie

Een zomer vol verrassingen is de perfecte mix van een small town romance en grumpy x sunshine romance. Als je zin hebt in een zomers boek dat vlot wegleest, is dit zeker een aanrader. Ik ben alvast zeer benieuwd naar het verhaal van Hannah, Pipers zusje dat zeer binnenkort uitkomt bij uitgeverij Volt.

Geplaatst op door — Geef een reactie

So Many Pages box november: dromenland

Wat een eer dat ik ditmaal de boekenbox van So Many Pages mocht recenseren. Toen ik thuis het pakketje op tafel zag staan was ik dan ook laaiend enthousiast. Ik kon niet wachten om hem samen met jullie te unboxen (zie de video op de socials van Youngadults).

Dan eerst maar even de inhoud van de boekenbox:
– Gesigneerd hardcover boek van auteur Jen Minkman (Dutch Venture publishing)
– Auteursbrief van Jen Minkman
– Totebag waar ”Dream Big” op staat
– Een grote boekenlegger waar wolken op staan
– Nog een boekenlegger en artprint van Blue Illusionart passend bij het boek
– Een pin in de vorm van een pauwenveer met tekst van Chapter and Chill
– Notitieboekje met pin
– Doosje thee van cleos.eu

Goed nu we weten wat er in de doos zat is het tijd voor de review!
Allereerst dank ik So Many Pages voor de box. Dit is natuurlijk een super leuke samenwerking op weer een heel ander niveau.

De goodies passen erg goed bij het thema van het boek: dromen, fantasie, duister en ontdekken. Alle spullen bevatten wel iets met het thema dromenland. Zelf ben ik het meest fan van de pin. Hij is heel uniek en is iets dat ik ook echt in het dagelijks leven kan gebruiken. Net als de totebag, thee, boekenleggers en notitieboekje. Wel vond ik twee boekenleggers ietwat overdreven. Dan had ik toch eerder voor een leuk stickervel of anders leuks gekozen. Aan de andere kant: boekenleggers kom je nooit te kort 😉
De rest van de items waren allemaal heel divers, maar toch erg bookish. Dat zijn dus bonuspunten!
Als enig kritiekpuntje vind ik het erg jammer dat er voornamelijk Nederlandse auteurs in Nederlandse boxen zitten (ik heb even de boxen van de afgelopen 4 maanden bekeken). Natuurlijk is het goed ook Nederlandse auteurs te promoten, maar daar mis ik toch echt de afwisseling in. Wat een box voor mij speciaal maakt is de handtekening en brief van de auteur. Hoe vet is het als er dan een internationale auteur in de box zit? Dan refereer ik even naar zo’n 5 jaar geleden toen boekenboxen ook helemaal in trek waren en ik zelf eens een box heb gehad waar David Arnold’s boek in zat!

Als je mij zou vragen of ik deze box zou aanschaffen dan is het antwoord zeker ja. Het is een box waar goede kwaliteit producten inzitten en waar met zorg over is nagedacht.

Wil jij ook je eigen boekenbox van @somanypages aanschaffen? Bestellen is heel makkelijk! Via hun website (https://somanypages.nl/)kan je jezelf inschrijven en zo elke maand een box ontvangen met leuke goodies, ook kan je dit abonnement elk moment heel makkelijk opzeggen!

@youngadultsnl en @somanypages werken samen en hier hebben onze lezers natuurlijk voordeel bij! Als jij bij het afrekenen (in de winkelwagen) de coupon-code – youngadults – ingeeft, dan krijg je gratis verzending ter waarde van €5 op de eerste bestelling van een boekenbox. Echter, deze code is GEEN korting op de box zelf, alleen op de verzending.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Fangirl – Rainbow Rowell

Ik ben tegenwoordig in een bui waarbij ik veel van mijn favoriete boeken aan het herlezen ben en dan, na het uitlezen ervan, de nood ervaar om te verkondigen hoeveel ik wel niet van deze boeken houd. Mijn meest recente herlees-slachtoffer ontsnapt hier dan ook niet aan: Fangril van Rainbow Rowell (St. Martin’s Griffin 2013).

Rowell wist mij bij mijn eerste leesbeurt van dit boek al heel sterk te bekoren, zeker met de Carry On-serie die aansluiten in de Fangirl-verse. Nadat ik recent de Manga van het boek las, en nog niet verder kon omdat alleen volume één en twee nog maar gepubliceerd zijn, restte me niet veel anders dan mijn boekenkast te trotseren en Fangirl naar boven te halen en het opnieuw te verslinden. Laat me zeggen, sommige boeken die ooit je favoriet waren en je leest ze opnieuw zijn achteraf toch niet zo goed als je dacht of geven je niet dat gevoel dat ze de eerste keer deden. Maar bij Fangirl was dat gelukkig niet het geval.

Verhaal

Cath start aan de universiteit. Een hele nieuwe wereld waar ze zelf noch klaar voor is noch zin in heeft. Cath wil schrijven, en het liefst fanfictie; zich laten opgaan in de wereld van Simon Snow terwijl zij onder haar pseudoniem MagiCath de personages een nieuw leven geeft in haar eigen versie van de Simon Snow verhalen, Carry On. Fangirl volgt Cath haar universiteit avonturen terwijl ze langzaam opbloeit en leert dat ze meer kan dan ze zelf denkt.

Herkenbaarheid

Als er iets het favoritisme van dit boek zo onderlijnt voor mij is het wel de herkenbaarheid. Na zelf pas in september mijn diploma gehaald te hebben en net Fangirl gelezen te hebben, had ik gewild dat ik dit boek eerder tijdens mijn schoolcarrière had gelezen. De eerste keer was in mijn laatste bachelorjaar en de tweede keer vorige maand, dus ik heb nooit real-time kunnen steunen op het ware hart-onder-de-riem dat dit verhaal je schenkt. Cath toont aan hoe het voelt om bang te zijn om vrienden te maken in het hoger onderwijs, hoe het voelt om je plek niet (meteen) te vinden, het thuisfront te missen, jezelf te leren kennen, wat het is om grenzen te stellen en nog zoveel meer. Dit boek illustreert al die onzekerheden waar menig mensen mee zitten wanneer ze voor de eerste keer de universiteit of hoge school trotseren en deze herkenbaarheid maakt me gewoon warm vanbinnen. Als iemand ooit aan me zou vragen “Catherine, welk boek kan mij echt een beter gevoel geven of steun geven tijdens de universiteitsjaren” (belachelijk specifieke vraag, I know) dan is het met volle overtuiging en meteen een exemplaar in de handen duwen van Rowells boek.

Schrijfstijl

Rowell schrijft op zo’n manier dat alles om je heen vervaagt en je meteen in het boek zit. Je leest niet, maar ervaart. Het is alsof er een levendige film voor je afspeelt en alles met de juiste angles en blikken kan volgen. Rowells sterkste punt, naar mijn mening, is hoe ze dialoog neerpent. Nog nooit eerder heb ik zulke goede dialoog gelezen dan in Fangirl. Dit is iets waar menig schrijver mee worstelt, het produceren van conversaties tussen personages die niet artificieel aanvoelen. Na het lezen van dit boek zou je bijna denken dat dialogen schrijven makkelijk is – Rowell heeft zichzelf meester gemaakt in deze specifieke nok van het schrijverschap.

Laatste Ophemeling

Ik heb het reeds al aangehaald, maar dit boek voelde voor mij als thuiskomen. Ik herken zoveel van mijn jongere zelf hierin en ik zeg dit met alle liefde en “het komt wel goed” van de wereld. Ik heb een aantal boeken die ik aan mensen wil aanraden, maar deze staat heel ver bovenaan.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Het verdwenen woud – Matthew X. Dyer

Het verdwenen woud gaat over de 15-jarige Sascha die op Nomos woont. Dit is een wereld in de wolken vol zwevende eilanden die ‘steenwolken’ worden genoemd. Wanneer zijn vader omkomt bij een ongeluk wordt hij de nieuwe Woudmeester van het Waterwoud; het steeneiland dat voor al het water in het rijk zorgt. Sascha blijkt een bijzonder goede gave te hebben voor het lezen van windkaarten en weet routes te vinden die men nog nooit eerder heeft genomen. Hierdoor komt hij op bijzondere ontdekkingen, gaat hij op avontuur en neemt hij grote risico’s. Zijn acties brengen de hele samenleving tot aan de rand van te afgrond. En dat terwijl Nomos nog steeds probeert bij te komen van de bijna alles vernietigende ramp die zich eeuwen geleden heeft afgepeeld. Waarom doet hij dit?

Het boek bestaat voornamelijk uit fragmenten van het dagboek wat Sascha bijhoudt tijdens zijn reis. Hij beschrijft in detail over wat hij allemaal meemaakt en waarom hij bepaalde keuzes maakt. Aangezien er bijvoorbeeld ook dialoog in voorkomt, leest het niet als een doorsnee dagboek, maar meer als een boek geschreven in eerste persoonsvorm. Andere fragmenten spelen 4 jaar later af, waardoor je direct het resultaat kunt lezen van de acties van Sascha. Dit zorgt voor een prettige afwisseling.

Jong en onnozel

Sascha is erg jong en onervaren. Dat merk je met name door de roekeloze keuzes die hij maakt. Ook gaat hij in tegen de mensen met meer kennis en ervaring. Het is nog een kind die graag zijn zin wil krijgen. Hij heeft een bepaald beeld van de wereld, en vanuit die overtuiging probeert hij te doen wat hij denkt dat juist is. Doordat Sascha nog zo jong is, is hij ook een beetje onnozel en naïef. Hij houdt er bijvoorbeeld geen rekening mee dat hij zo maar eens verraden kan worden door iemand die hij als zijn vriend beschouwd. Gelukkig leert hij wel zijn lesje en is hij daadkrachtig als het erop aankomt. Hij zal er alles aan doen om zijn doel te bereiken.

Middle grade jeugdboek

Het verdwenen woud is vrij kinderlijk geschreven. Dit boek is dan ook meer geschikt voor een jongen van 10 tot 14 jaar oud, dan voor een volwassen vrouw van 28 zoals ik. Ik merkte dat ik sommige elementen in het verhaal ongeloofwaardig begon te vinden omdat er steeds weer iets bij wordt gehaald wat uit de lucht komt vallen. Het is een fantasy boek, dus het is begrijpelijk dat veel elementen niet realistisch zijn. Ik bedoel maar, het boek draait om zwevende eilanden hoog in de wolken! Toch denk ik dat een jonger iemand meer verbeeldingskracht en fantasie heeft om alle elementen uit dit boek te kunnen waarderen. Richting het einde vond ik het persoonlijk wel wat lang duren en was ik er een beetje klaar mee. Ik kan me heel goed voorstellen dat een jongetje van 12 wat dit boek leest, het fantastisch vindt en het voor hem niet lang genoeg kan duren. Wat ik hiermee wil zeggen, is dat Het verdwenen woud zeker niet slecht is, maar dat ik niet tot de doelgroep van dit boek behoor. Ik ben er namelijk van overtuigd dat het hypothetische jongetje van 12 dit boek met veel meer plezier zou lezen, dan ik heb gedaan. Ik zou Het verdwenen woud dan ook meer klasseren als een middle grade jeugdboek, dan als young adult.

Conclusie

Het verdwenen woud is geen moment saai door de ene na de andere gebeurtenis zich opvolgt. Het heeft liefdevolle momenten en spannende plottwists, bovendien zit het vol fantasy waardoor je je verbeeldingsvermogen er op los kunt laten. Als je graag middle grade fantasy boeken leest, dan is dit zeker wel een aanrader om te lezen!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Het negende huis – Leigh Bardugo

In Het negende huis volgen we Galaxy (hierna Alex) Stern. Een jonge meid die haar leven niet op de rails heeft. Ze zit in het drugscircuit en heeft een gave dat haar leven ingewikkeld maakt: Alex ziet geesten (grijslingen). Op een dag loopt de situatie helemaal uit de hand en is Alex de enige die levend uit het drugspand weet te komen. Als zij wakker wordt staat decaan Sandow naast haar bed en doet haar een aanbod. Een leven op Yale als zij voor de genootschap Lethe komt werken. Alex gaat akkoord en komt op een plek terecht waar haar gave heel wat betekend. Onder leiding van de charmante Darlington zal zij de genootschappen bij staan en controleren. Tot ze op een dag de controle verliest…

Personages

Leigh Bardugo kennen we allemaal van haar wereldberoemde Shadow and bone series. Met dit boek slaat zij een hele andere weg in. Om te beginnen met Alex Stern. Een hoofdpersoon waar ik erg moeilijk mee kon binden of volgen. Dat vind ik één van de belangrijkste eigenschappen van een boek. Je hoeft het niet eens te zijn met de acties of ideeën van het hoofdpersonage, maar je moet de redenen achter handelingen kunnen begrijpen. Dat miste ik bij Alex heel erg. Regelmatig werkte zij zichzelf (en anderen) in de problemen. En waarom? Dat is mij nog steeds onduidelijk. Ze heeft een moeilijke jeugd gehad en is in een heeeel verkeerd circuit terecht gekomen. Maar wanneer zij een nieuwe kans krijgt aangeboden grijpt zij die voor mijn gevoel niet met twee hadden aan. Terwijl dat wel in haar aard lijkt te zitten?

Darlington (de begeleider van Alex) had dan wel weer meer diepgang en maakte redeneerbare keuzes. Hij is slim, charmant, maar heeft ook een verborgen duistere kant. Ik vond het een leuke toevoeging dat we het verhaal soms vanuit zijn oogpunt konden volgen. Mocht het tweede deel vanuit hem geschreven worden wil ik dat wel graag lezen. Als het vanuit Alex is hoeft dat van mij niet perse.

Er zijn in het boek nog een heleboel andere personages, maar die zijn niet het uitschrijven waard. Ze zijn ieder uniek op hun eigen manier, maar het zijn er zoveel dat ik morgen nog bezig zou zijn.

Worldbuilding

De wereld van Het negende huis is er wel een die mij aanspreekt. Het is een doodnormale wereld, maar gaat over de theorie dat er op sommige plaatsen meer energiegolven bij elkaar zijn (een nexus) en daardoor een vorm van magie ontstaat (ik hoop dat ik het zo goed uitleg). Op die nexussen zijn huizen gebouwd (de genootschappen van de Sluier). Ieder genootschap heeft een eigen vorm van magie, maar door gerommel in het verleden (zoals dode zwervers) is Lethe in het leven geroepen. Zij controleren de activiteiten van de huizen en zorgen ervoor dat alles veilig gebeurt. Hier komt de gave van Alex om de hoek kijken. Doordat zij grijslingen kan zien kan zij ervoor zorgen dat het ritueel van de huizen niet verstoord wordt. De verschillende huizen vond ik erg leuk en ik had er eigenlijk wel wat meer van willen zien.

Plottwist

Het duurde enorm lang eer we tot het punt kwamen waar het hele boek om draait (pas na blz. 200). Hierdoor vond ik het echt moeilijk om door het boek heen te komen. Richting het einde (zeg de laatste 70 pagina’s) kwam er actie en werd het spannend. We kregen een verklaring voor het eerste hoofdstuk en kwamen tot een spetterend einde. Dat is wel wat dit boek voor mij gered heeft.

Uitstraling

Ik wil het toch nog even over het boek hebben. Want wat een pareltje is dit. Dankzij de ruffled edges krijgt het boek een oude vibe. Net alsof je het boek van Lethe in je handen hebt. Wel vond ik dit soms lastig lezen, omdat de pagina’s een beetje loslaten of moeilijk omslaan. Ook de cover en binnenwerk is mooi gemaakt. Zoals gehoopt zit er een mooie kaart voorin van de campus. Hier hebben Boekerij en Best of Fantasy echt enorm hun best op gedaan en dat is een applausje waard.

Conclusie

Uiteindelijk ben ik een beetje teleurgesteld. Zo mooi als de buitenkant is, zo moeilijk en soms wat saai is de binnenkant. Zoals ik al zei duurde het lang voordat het verhaal op gang kwam en waren de acties van Alex voor mij onlogisch. Het karakter van Darlington vind ik wel interessant dus ik hoop hier in de toekomst nog wat over te kunnen lezen!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De Kleuren van Magie – V.E. Schwab

Je kent het wel, een boek waarvan je honderd, al is het geen duizend, keer zegt “die moet ik echt echt echt eens lezen, dat lijkt me absoluut iets voor mij”. Wel, voor mij was dat De Kleuren van Magie van V.E. Schwab. Ik had reeds de This Savage Song-duology al gelezen alsook de eer om een recensie-exemplaar van Gallant te mogen ontvangen als leesvoer, en nu was Boekerij wederom zo gul om mijn Schwab-obsessie te vervullen door me een limited edition van De Kleuren van Magie te sturen. Waarvoor mijn oneindige dank, ik denk dat mijn moeder nu half-doof is door mijn enthousiasme toen ik dat pakje opende.

Ervaring

“Fantasy zoals fantasy hoort te voelen.” Bam, daar heb je het. Mijn slagzin van hoe ik De Kleuren van Magie heb omschreven aan nagenoeg al mijn vrienden tijdens het lezen ervan. “Een mix tussen Throne of Glass (Sarah J. Maas) en Six of Crows (Leigh Bardugo)” was een close second in mijn continue speech over dat iedereen dit boek moet lezen. Serieus, ik maak geen grapjes. De Kleuren van Magie volgt het verhaal vanuit een dual/triple POV in derde persoon waarvan het grootte merendeel Kell en Lila zijn en sommige stukjes vanuit een auctoriale verteller. Ikzelf ben sterk fan van deze vorm van vertellingen dus ik was al meteen na drie hoofdstukken zat ik al helemaal in het verhaal.

Verhaal

Het boek volgt het verhaal van enerzijds de magiër Kell en anderzijds de dief Lila, en hoe hun paden kruisen wanneer een zekere duistere kracht de universums van de verschillende Londons wilt overnemen. Dat is ook alles wat ik erover ga zeggen, want dit is echt een boek waarbij je er gewoon best blind ingaat en alles over je heen laat komen. Schwab legt de magie en de wereld ook zo goed uit dat het des te leuker is om onwetend deze verhaalwereld binnen te stappen.

Schrijfstijl

Als je aan mijn vrienden vraagt “wie bewondert Catherine het meest qua schrijfstijl?” ben ik vrijwel heel zeker dat alle wegen naar Rome leiden en hun antwoord unaniem “V.E. Schwab” is. Zoals ik in mijn review van Gallant al eerder zei, V.E. Schwab is een meester wanneer het aankomt op schrijven en dat is nagenoeg een “hill I will die on”. Ik kan alleen maar wensen ooit zo goed en illustratief te kunnen schrijven alsof ik inkt en proza adem zoals Schwab het doet.

Een Laatste Iets

Ik wil graag nog meegeven dat V.E. Schwab gewoon echt een auteur is die voelt als een reïncarnatie van allemaal meester-schrijvers/schrijfsters en toch haar eigen integriteit behoudt. Het is een auteur waarvan ik hoop dat haar boeken in literatuur en schrijfrichtingen zullen onderzocht worden want haar storybuilding en manier van schrijven zijn gewoon waarachtig. Dus haast je naar de boekhandel en kies een Schwab uit volgende keer, er is genoeg en voor elk wat wils.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Een zee van leugens – E. Lockhart

Jaren terug heb ik, net als voor mijn gevoel de hele Young Adult-community, Wij leugenaars gelezen. Dit boek was toen een enorme hit. Ik ging er niet vanuit dat er nog een boek in deze serie uit zou komen, maar toen zag ik de prequel totaal onverwachts langskomen. Ik wilde deze natuurlijk gelijk lezen.

Het verhaal

Een zee van leugens speelt zich af voor het verhaal van Wij leugenaars. Het gaat over de generatie jongeren die voor de personages van Wij leugenaars op het eiland kwamen. Je komt achter meer geheimen van de Sinclair familie. Je komt erachter dat ze altijd al leugenaars waren.

Personages

In dit boek zie je alles door de ogen van Carrie. Ze is met haar twee zussen en ouders op vakantie op het privé-eiland van hun familie, de Sinclairs. Je komt wel dingen te weten over haar gevoelens, maar alles wordt wel een beetje vaag gehouden en er wordt niet te veel op ingegaan. Maar ik denk dat dat met een reden gedaan werd, daarom kwam het niet storend over. Dat ik het idee had dat ze het met een reden deden, maakte het interessanter. Alsof ik er zelf achter moest komen.

Thema’s

Het boek bevat wat zwaardere thema’s zoals verlies en de dood. Het wordt alleen niet beschreven op een hele zware manier. Er is duidelijk dat mensen moeite hebben met hun gevoelens en hoe ze met de dood om moeten gaan, maar alles blijft wel een beetje wazig. Dit hoort wel bij de schrijfstijl en daarom is het ook niet heel storend. Je moet er alleen wel even aan wennen.

Schrijfstijl

De schrijfstijl van dit boek is bijzonder. Het is enigszins poëtisch. Sommige stukken zijn heel poëtisch en andere stukken totaal niet. Dit maakt de schrijfstijl wel interessant. Ik vond het wel een beetje wennen, maar het was wel leuk om een boek te lezen met deze stijl. Ik zou niet willen dat elk boek dat ik lees zo geschreven is, maar voor de afwisseling vond ik het wel erg mooi.

Conclusie

Het hele boek lang heb ik me afgevraagd wat er nou ook alweer in het vorige deel, Wij leugenaars gebeurd was. Het was op zich niet nodig om te weten wat zich daarin had afgespeeld, maar ik was wel benieuwd, omdat ik het me echt niet meer kon herinneren.

Het duurde eventjes voordat ik in het boek zat, maar toen ik er echt goed voor ging zitten heb ik het in twee dagen uitgelezen. Het had me weer echt te pakken en ik wilde weten hoe het verder zou gaan. Daarom geef ik dit boek vier sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Wees Lucie – Astrid Boonstoppel

Ik associeer Blossom Books al sinds ik mijn eerste boek van hen las, en alle andere die daarop volgden, met kwaliteit. Hoe ze het doen, weet ik niet, maar ze hebben een zekere voeling om net die verhalen en auteurs bij hun uitgeverij te publiceren die voor mij gewoon af zijn. Zo kreeg ik de eer om een van hun Blossom Books Shorties te mogen ontvangen om te lezen en een recensie over te schrijven. Namelijk, Wees Lucie van Astrid Boonstoppel. Boonstoppel is een auteur waar ik al veel lauwerende dingen over heb gehoord, Wees Lucie is het eerste dat ik van haar lees. Laat me zeggen, ik ben immens onder de indruk. Maar dat verwacht ik dan ook niet anders van een boek van Blossom Books.

Deze recensie bevat spoilers voor Astrid Boonstoppels boek Wees Lucie.

Verhaal

Wees Lucie, volgt het verhaal van Lucie. Het boek is op zo’n manier geschreven dat het met beide de eerste en tweede persoon qua perspectief werkt. Hieruit wordt al snel duidelijk dat het boek een soort dagboek/verhaal/briefvertelling is van Lucie aan haar moeder. Lucie verhuist met haar moeder voor de zoveelste keer naar ergens nieuws, ditmaal naar een klein dorpje genaamd Cressville. Nu is het zo dat Cressville ook het laatste dorpje zal zijn waar Lucie en haar moeder naar zullen verhuizen.

Ervaring

Dit boek heeft mijn hart er letterlijk uitgerukt. Ik voelde tijdens het lezen al welke kant het plot uitging, en Boonstoppel slaagde erin om dit op een manier te doen dat je als lezer altijd net een klein stapje verder staat dan Lucie in het proces van ontdekken wat er gaande is met haar moeder en de reden waarom ze nu specifiek naar Cressville zijn verhuisd. Tegen het einde aan, wanneer het grote nieuws eindelijk geopenbaard werd, begon ik het moeilijk te krijgen. Dit boek is zeer kort in verhaal maar toch plaatst het een gewicht op je hart dat je tegen het einde niet veel anders kan dan je tranen de vrije loop laten. Ik ben echt versteld van hoe kort dit verhaal is en hoe volledig het voelt, het had niet korter noch langer moeten zijn. Perfect is een gewichtig woord om aan iets te geven, maar dit boek komt zo dicht in de buurt dat ik het erop durf te zetten. Dit boek is hét gewoon. Het is af, het heeft suspense, intrige, mysterie, warmte, verlies, humor en zoveel meer. Het blijkt voor mij een jaar te zijn van boeken die me aan het huilen maken, maar deze really takes the cake.

Van Nederlandstalige Bodem

Ik heb ooit in een review al eens vermeld dat ik niet direct een lezer van het Nederlandstalige ben (MA in Engelse letteren en linguistiek hiero), maar ik ben meer en meer mezelf open aan het stellen voor boeken in het Nederlands die ook origineel Nederlands zijn, en met boeken zoals dit is dit gewoon mega fijn. Ik las dit boek zo snel uit en wilde gewoon continu weten wat er ging komen. Boonstoppel schrijft heel erg aangenaam en kiest telkens de juiste woorden uit om iets te omschrijven. Ik geef toe: ik lees nu heel graag in het Nederlands, en boeken zoals dit die zo vlot geschreven zijn, zijn daar de reden toe.

Perfecte Herfst-Read

Als je op zoek bent naar een herfst-read die je hart eruit gaat rukken, zoek niet verder, dit is het boek waar je naar op zoek bent. Het heeft die associatieve warmte van de herfst, alsook het gevoel dat alles gradueel aan het sterven is, maar dat daarna er altijd wel iets nieuws komt en als dat niet zo is, dat dat ook meer dan oké is. Dit boek gaat vooral over verlies , en ik denk dat dat synoniem staat met wat de herfst als seizoen belichaamt. Prachtig gewoon.