Het leven is niet zwart-wit
Ieder verhaal kent twee kanten. Dat komt heel erg duidelijk naar voren in Grijs. Chaja en Wes draaien al de hele zomer lang om elkaar heen. Ze flirten met elkaar en op het laatste strandfeestje van de zomer zoenen ze. Wes neemt Chaja mee naar een rustig plekje in de duinen. Zij verwacht dat ze daar elkaar beter zullen leren kennen, samen zullen knuffelen en misschien ook wel kussen. Wes heeft er hele andere gedachtes over. Ze is toch zelf mee gegaan naar een plekje weg van de rest? De avond eindigt voor Wes in de slechtste seks die hij ooit heeft gehad en Chaja voelt zich enorm misbruikt en aangerand. De gebeurtenissen van deze avond hebben beide jongeren allebei anders ervaren.
Knap geschreven
Grijs is ontzettend goed geschreven. Je leest vanuit de perspectieven van zowel Chaja als van Wes. Af en toe zit er nog een hoofdstukje tussendoor vanuit het perspectief van een van hun vrienden die er die bewuste avond ook bij waren. Wat ik erg uniek vind aan dit boek, is dat Wes en Chaja écht als twee andere personages voelen. Het zijn geen stam-personages met toevallig andere ervaringen en interesses. Nee, het zijn echt twee totaal verschillende personen en dat is ontzettend knap geschreven.
Waar Carlie nog meer complimenten over mag krijgen, is haar inzet om het verhaal vanuit beide kanten te vertellen. In het nawoord lees je dat ze zelf een vergelijkbare nare ervaring heeft gehad. Dat wetende, is het zeer indrukwekkend dat ze zich zo goed heeft weten in te leven in de andere kant van het verhaal. Het verhaal van de jongen die zich niet bewust was dat hij een grens over is gegaan.
Geen verrassingen
Grijs is heel rechttoe-rechtaan. De achterflap van het boek wekt waarschijnlijk enkele verwachtingen op over het verhaal. Die worden helemaal waargemaakt, maar het boek heeft verder niets extra’s. Ja, Chaja’s passie voor dansen komt terug en Wes die een sportmiddag voor bejaarden organiseert. Maar het boek heeft verder geen verrassende elementen in het plot verwerkt zitten. Heeft dit boek dat nodig? Ik vind van niet. Wel heeft het boek een zeer passend open einde. De impact van seksueel geweld is namelijk veel groter dan de 132 bladzijdes die dit boekt telt. Hiermee laat Carlie van Tongeren de ruimte open om hierover na te denken en met elkaar te praten.
Het boek heeft, zoals alle andere shorties van Blossom Books, korte hoofdstukken en leest daarom erg vlot. Zoals de naam ‘shortie’ je al doet vermoeden, het boek is ontzettend kort! Het telt maar 132 bladzijdes en is daarom erg geschikt om te lezen door jongeren die geen zin hebben in een dik boek. Een aanrader is het zeker wel. Het boek beschrijft een ontzettend belangrijk onderwerp en zou beschikbaar moeten zijn op iedere middelbare school.
