Toen ik Zeis van Neal Shusterman vorig jaar las, was ik meteen verkocht aan het verhaal. Toen Cumulus, het vervolg op Zeis, uitkwam wist ik dat ik dit boek meteen wou lezen! Lees deze recensie niet als je Zeis nog niet hebt gelezen, want je zal enkele spoilers tegenkomen.
In Zeis maakten we kennis met hoe de wereld eruitziet. Ik fris het graag even op…
In deze boeken leven we in een wereld zonder honger, zonder ziekte, zonder oorlog, zonder lijden én zonder dood. Dat alles heeft de mensheid overwonnen in deze wereld waarin deze boeken zich afspelen. Omdat niemand meer sterft door ziekte of ouderdom, is er besloten om de bevolkingsgroei te reguleren met behulp van Zeisen. Een Zeis is een mens die een lange opleiding heeft gevolgd om volgens vastgestelde quota mensen te dorsen.
In Zeis volgden we Citra en Rowan die de opleiding tot Zeis volgden. Zeis eindigde met dat Citra Zeis werd en dat Rowan verdween. Cumulus speelt zich af een jaar nadat Rowan van de radar verdwenen is.
Op dit moment worden verdorven Zeisen geëlimineerd door Rowan die zich Zeis Lucifer noemt… Ondertussen daagt Citra de regels van de Orde uit. Dat doet ze door haar unieke dorsmethode: ze waarschuwt haar ‘slachtoffers’ en geeft ze een maand tijd om afscheid te nemen van hun geliefden. Bovendien mogen ze ook kiezen hoe ze het liefste gedorst worden. Met deze methode verzet ze zich tegen het gedrag van de nieuwe generatie. Daarmee maakt ze de nodige vijanden. Iemand heeft het op haar leven gemunt, maar wie?
De Cumulus heeft geen controle over de Zeisen. Hij mag niet ingrijpen en moet machteloos toezien hoe de Orde steeds verder afglijdt… Of lukt het hem toch om zijn eigen wetten te omzeilen?
Mening
In Cumulus ligt het tempo doorheen het hele boek hoog. Al vanaf het begin wil je steeds verder lezen. Het hele verhaal voelde alsof ik naar een film aan het kijken was.
Het boek heeft een einde dat me tot de allerlaatste pagina geboeid hield en het laat het hele verhaal van wat er in de wereld gebeurt op een cliffhanger achter. En wat voor een cliffhanger… Het is net zoals Zeis een boek dat je aan het denken zet.
De hoofdstukken worden afgewisseld met berichten van de Cumulus, het alziende, almachtige computerprogramma dat alle aspecten van het menselijke leven beheerst. Deze berichten slaagden er altijd in om het verhaal op een interessante manier aan te vullen. Het is altijd spannend om deze berichten te lezen wanneer een bepaald hoofdstuk eindigt.
Het boek vermeldt veel doden met een aantal duistere beschrijvingen die jongere tieners misschien minder leuk vinden om te lezen. Toch is er niets aanstootgevends aan en is het verhaal er een waar volwassenen evenveel van zullen genieten als tieners.
Er zit opnieuw een beetje romantiek en liefde tussen de personages. Toch is dit niet nodig om te zorgen dat het verhaal nog beter wordt. Soms komt deze romantiek dan ook onverwacht.
Cumulus is een waardige opvolger van Zeis. Ik geef het boek 4,5 sterren en raad het zeker aan als je van een verhaal houdt dat een hoog tempo heeft en vol met plotwendingen zit. Het is zeer duister, emotioneel en meeslepend om te lezen. Ik kan niet wachten op het vervolg en hoop dat het laatste boek niet zal teleurstellen.
