Geplaatst op Geef een reactie

Recensie: Jona – Anna Van Praag

Jona

Anna van Praag heeft al heel wat jeugdboeken op haar naam staan. Zo ook het onlangs verschenen Jona, dat op Valentijnsdag uitkwam bij uitgeverij Lemniscaat. Toen ik de achterflap las, trok die al meteen mijn aandacht!

Waarover gaat het?

Jona woont samen met zijn Joodse vader en grootmoeder in Amsterdam. Wanneer hij een onderwerp kiest voor zijn profielwerkstuk, heeft hij het idee om een werk te maken rond de dementie van zijn oma. Ze heeft het namelijk regelmatig over Simon, maar niemand weet over wie ze het heeft. Voor zijn werk wordt hij gekoppeld met Elin en Lucas. Samen met hen gaat hij op onderzoek uit en dat onderzoek zet zijn wereld op z’n kop.

Verhaallijn

Met Jona heeft Anna van Praag een mooi verhaal neergezet in een fijne, vlotte schrijfstijl. Je leert de personages heel goed kennen waardoor je al snel een band met hen kan opbouwen en met hen meeleeft gedurende het hele verhaal. Het verhaal zelf zit ook goed in elkaar en zorgt ervoor dat je verder wilt lezen. Anderzijds duurt het wel vrij lang voor je eindelijk wat meer te weten komt hoe de vork in de steel zit. Al zorgt dat er uiteraard wel voor dat je het boek haast niet weg kan leggen. Verder is het vrij opvallend dat er weinig sprake is van sociale media in dit boek, terwijl dat niet meer weg te denken valt in de leefwereld van jongeren.

Thematiek

Er worden daarnaast ook heel wat belangrijke thema’s aangekaart in dit boek. Door dit boek te lezen leer je eerst en vooral heel wat bij over dementie, maar ook over hoe herinneringen gevormd worden. Daarnaast krijg je ook een betere kijk op wat de gewoonten zijn van een Joods gezin. Op die manier kan je je, doormiddel van verhalen, beter inleven in anderen. Verder speelt ook vriendschap en de relatie tussen vader en zoon een grote rol.

Een mooi verhaal over vriendschappen, herinneringen en dementie

Anna van Praag heeft met Jona een mooi verhaal neergezet dat volzit met belangrijke thema’s zoals het sluiten van hechte vriendschappen, het belang van herinneringen en de gevolgen van dementie. Door het korte pagina-aantal (zo’n 266 pagina’s) zal het wellicht ook beginnende lezers aantrekken – en hopelijk aanmoedigen om vaker een boek op te pakken! Qua verhaallijn zit het boek goed in elkaar, al mocht het tempo soms iets hoger liggen. Daarnaast is het opvallend dat er weinig sprake is van sociale media, terwijl dat niet meer weg te denken is uit het leven van jongeren. Vandaar krijgt het boek van mij 3,5 sterren!

Geef een reactie