Het ultieme doel voor Cloe Green is de beste leerling van haar jaar worden om bij de diplomering de eindexamen speech te mogen geven. Echter staat daar één iemand voor in de weg met wie ze al strijdt om de kroon sinds Cloe op Willogrove High School is gekomen. De perfecte Shara Wheeler die zelfs op een billboard hangt om de christelijke school te promoten. Shara met naar seringen ruikend haar, perfecte nagels en een nog perfectere cijferlijst. Shara die haar plotseling kust in de lift waardoor Chloe volledig in de war is. Shara die na het promball in haar mooie jurk ineens verdwijnt en overal briefjes heeft achtergelaten.
Eerste indruk
Toen ik het boek in mij handen had, kon ik het wel uitschreeuwen. Het is gewoon pérfect. Normaal hou ik niet zo van mensen op een cover, maar dit is zo goed gemaakt dat het alles is wat je wilt. De kleuren passen goed bij elkaar, Shara is precies zoals ik haar voor mij zie. Daarnaast heeft het boek sprayed edges IN HET ROZE! Meer blij kan je me dan echt niet meer maken. De rug van het boek is ook rijkelijk versierd met bloemetjes waardoor het ook een eyecatcher in de kast is. Ook is het boek enorm floppy waardoor het ligt in de hand voelt.
Personages
Er zijn zoveel leuke personages waardoor ik eigenlijk niet goed weet wie ik wel en niet wil bespreken. Daarom heb ik ervoor gekozen om alleen Shara en Cloe te kiezen, omdat ik anders een recensie schrijf van 20 pagina’s.
Chloe Green is de hoofdpersoon van het verhaal. In het begin vond ik Chloe soms wat irritant. Haar relatie tot Shara vond ik ongezond, gezien ze bijna geobsedeerd leek door het halen van betere cijfers dan haar. Daarnaast deed ze dingen die ik mij niet zou kunnen voorstellen als eerste reactie. Toen Shara nog geen 24 uur weg was, besloot Chloe al in te breken in haar huis om haar te zoeken. Terwijl ze niet eens vrienden waren! Wie doet nou zoiets? Later ben ik Chloe meer gaan waarderen. Vooral nadat het mysterie rondom Shara was ontrafeld en Chloe weer met beide benen op de grond stond werd ze een veel beter te begrijpen persoon.
Shara Wheeler, de dochter van de directeur en perfect meisje uit Alabama. Het eerste waar ik bij Shara aan moest denken was Alison DiLaurentis uit Pretty Little Liars. Een op het oog perfecte tienermeid met achter de schermen een duistere kant. Tot aan het einde heb ik Shara niet goed begrepen. Haar acties waren voor mij heel onlogisch en hoe ze tegen het einde alles opgeeft zonder er naar te kraaien vond ik heel… bijzonder. Meestal duurt zo’n ontwikkeling wel een aantal weken of maanden. Nu was het een kwestie van dagen.
De overige personages hebben dus ook mijn hart gestolen. Vooral Rory was een personage dat ik erg kan waarderen. En Ace deed mij juist weer denken aan Trent uit de serie: Never have I ever. Een goed sul die heel wat lijkt, maar eigenlijk gewoon heel leuk en gezellig is om erbij te hebben. Smith was dan juist weer een personage waar ik mij steeds meer aan begon te irriteren. Hetzelfde verhaal als eerder benoemd nam hij richting het einde beslissingen die normaal wat meer bedenktijd vergen. Als populaire sporter ga je niet van de een op andere dag eyeliner en glitters dragen, maar is het een proces wat ik in het verhaal wel heb gemist.
Plot
Wat ik erg leuk en verrassend vond aan dit boek, was het plot. Halverwege het boek wordt het mysterie rondom Shara opgelost. Op dat moment vroeg ik mij af: huh ik ben pas op de helft, wat gaat er nog allemaal gebeuren dan? Ik vond de tweede helft dan ook aanzienlijk beter dan de eerste helft. Er zat meer diepgang en logica in. Minder onbezonnen acties. Ik vond het voornamelijk ook erg leuk dat op een natuurlijke manier steeds meer verschillende soorten mensen samen kwamen, omdat ze een gezamenlijk doel hadden. Het voelde een beetje als een film waarin iedereen uiteindelijk samen een flashmop doet. Voor zomerse dagen is dat toch alles waar je over wilt lezen.
De setting waar het verhaal zich afspeelt kon ik door de details goed voor mij halen. De countryclub zag ik vooral voor mij als een Amerikaanse versie van Het Gooi. Dat Chloe twee moeders heeft vond ik een leuke toevoeging, omdat de dynamiek daardoor heel anders is. Het zet dingen veel meer op zijn plaats. Zelf ben ik ook opgegroeid in een gehucht waar iedereen elkaar kent en dat is precies hoe ik False Beach voor mij zag.
Conclusie
Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om het boek 3 sterren te geven. Ik vond het een vermakelijk boek, waarin er soms onlogische dingen gebeurden. Ik heb wel betere boeken gelezen, maar het was zeker niet slecht. Ik zou het ook aan diverse mensen aanraden als boek waar je lekker bij kunt ontspannen. Ik heb er dan ook echt wel van genoten en heb het verhaal in een paar dagen uitgelezen. Wie weet lees ik binnenkort nog wel een boek van Queen McQuiston.
