De Kleuren van Schaduw is het tweede deel in de meeslepende Schemering trilogie, geschreven door V.E. Schwab. Het boek speelt zich vier maanden later af dan waar het eerste deel, De Kleuren van Magie, is geëindigd.
Het verhaal begint op een groot piratenschip waar Lila Bard een van de bemanningsleden is. Haar droom om als piraat de zeeën te bestormen is hiermee uitgekomen. Kell daarentegen zit samen met Prins Rhy in het paleis waar hij aan zijn verplichtingen aan de koninklijke familie voldoet. Daar zijn de spanningen inmiddels erg hoog opgelopen, door de gebeurtenissen die zich afspelen in het eerste boek. Alle personages reizen weer af naar Rood Londen, omdat hier de Elementspelen zullen plaatsvinden. Ook dit deel verkent de grens tussen macht en magie in deze multidimensionale wereld.
Terugkerende personages
In dit deel volgen we dezelfde personages als in het eerste deel. Kell is de laatste Antari – een magiër die tussen de vier verschillende dimensies van Londen kan reizen. Deze zeldzame krachten maken hem uniek, maar ook gewild. Hij wordt door de koning gezocht waardoor hij moet vluchten. Ook Lila (Delilah) Bard heeft dit keer weer een grote rol. Zij is een eigenzinnige dief die niet op haar mondje is gevallen en ook niet bang is om het gevecht aan te gaan. Nu ze van Grijs Londen naar Rood Londen is weten te geraken, is het haar droom om met een piratenschip de zeeën te verkennen.
Ook de charmante Prins Rhy maakt zijn optreden in het boek, evenals de gevolgen van de band die Kell tussen hen heeft aangebracht in het vorige deel van de serie. Kell en Rhy hebben een ontzettend sterke band met elkaar, ondanks dat ze biologisch gezien geen broers van elkaar zijn en enkel allebei in het paleis zijn opgegroeid. Deze broederband voegt een interessante dynamiek toe aan het verhaal. De loyaliteit van alle personages worden weer op de proef gesteld en ze moeten beslissen wie ze kunnen vertrouwen in een wereld vol verraderlijke intriges.
Het verhaal moet op gang komen
In het begin duurt het erg lang voordat het verhaal op gang komt. Het verhaal kabbelt maar wat voort zonder dat er echt een duidelijk doel is waar de personages – met name Kell – naartoe werken. Voor Lila is het wel duidelijk wat ze wil bereiken. Ze is het gelukkigst wanneer ze zich op een groot piratenschip bevindt en ze anderen kan laten zien dat ze niet met haar moeten sollen. Af en toe iets telen houdt haar scherp. Zodra ze over de Elementspelen hoort heeft ze het direct in haar kop gehaald dat ze ook mee wil doen. Dat ze zich hier onmogelijk nog voor kan opgeven of dat dit wel eens haar dood kan betekenen maakt haar niets uit. Lila is het type personage dat altijd wel haar weg vindt, en zo niet, dan toch.
Maar Kell? Hij zweeft een beetje tussen Grijs Londen en Rood Londen en is in een sombere stemming door hetgeen wat hij Rhy heeft aangedaan. Hierdoor worstelt hij met zijn gevoelens. Het ene moment is het paleis naar hem op zoek omdat ze hem kwijt zijn en hem weer veilig thuis willen krijgen, het andere moment omdat hij een verdachte moordenaar is. Het begin is daarom wat traag en ietwat saai, maar het spectaculaire einde maakt dit helemaal goed.
Elementspelen
Vanaf het moment dat de Elementspelen echt zijn begonnen kon ik het boek niet meer wegleggen. De Elementspelen zijn eigenlijk een soort Olympische Spelen, maar dan voor mensen met magische krachten. In duels moeten ze tegen elkaar strijden terwijl ze één element mogen gebruiken om de ander uit te schakelen. Dit zijn de bekende elementen zoals water, aarde lucht en vuur. In het boek is er nog een vijfde element ‘bone-magic’ wat ervoor zorgt dat je een ander kunt laten doen wat jij wilt door letterlijk hun botten te beïnvloeden. Gelukkig is deze magie ontzettend zeldzaam. De meeste magiërs hebben, in tegenstelling tot Kell, maar één en heel soms twee elementen die ze kunnen beheersen. De Elementspelen zijn zo goed en gedetailleerd beschreven, dat het voelt alsof je zelf naar een sportwedstrijd aan het kijken bent. De spanning is om te snijden en de uitslag alles bepalend.
Conclusie
V.E. Schwab weet in De kleuren van schaduw opnieuw een levendige wereld te creëren. Haar schrijfstijl is beeldend en meeslepend, waardoor je als lezer volledig wordt ondergedompeld in de kleurrijke en gevaarlijke wereld van de verschillende Londens. Na het lezen van het tweede deel ben ik ontzettend benieuwd naar het slotdeel van de trilogie. Met name doordat dit boek met zo’n enorme cliffhanger eindigt, zou ik het liefste direct door willen lezen. Ik hoop dat we er dan eindelijk achter zullen komen hoe Zwart Londen eruit ziet. Na twee boeken over deze mysterieuze versie van de stad te lezen is mijn nieuwsgierigheid op een hoogtepunt geraakt.
De Schemering trilogie is een echte aanrader om te lezen voor liefhebbers van avontuurlijke en fantasierijke verhalen. Ook dit deel van de serie geef ik weer vier sterren.
