Alizeh is niet zomaar een djinn. Ze is een djinn van koninklijk komaf. Echter is haar leven lang zo koningklijk niet meer. Na de aanslag op haar familie is Alizeh gevlucht voor de duivel Iblis. Daarom heeft ze het leven aangenomen van een snoda; een van de laagste mensen in de klasse die het werk van bedienden uitvoeren. Wanneer zij het leven van een jonge crimineel red, krijgt de kroonprins haar in het vizier. Hij maakt jacht op haar, maar komt er dan achter dat de vork toch anders in de steel zit.
Wourldbuilding
De wereld waar Alizeh in leeft is een perzisch rijk. Zoveel Young Adult boeken met perzische sferen zijn er helaas niet, dus dit was echt weer eens helemaal iets anders! Thareh Mafi heeft dan altijd wel in Amerika gewoont, maar is wel enigzins perzisch opgevoed door haar Iraanse ouders. Daarom kan zij de wereld van Alizeh zo realistisch maken.
Echter miste ik wel wat qua wereld opbouw. Alizeh werkt als snoda in Villa Baz. Maar hoe die Villa er nou uitziet weet ik nog steeds niet. Hetzelfde geldt voor de stad waar zij woont. Er worden wel wat details prijs gegeven, maar dit had van mij echt wel meer mogen zijn. Hoe zien de gebouwen eruit? Hangt er een bepaalde geur? Ik wil mijn zintuigen graag prikkelen tijdens het lezen. Het paleis lijkt mij de perfecte plek om los te gaan qua sfeer en inrichting. Op het vertrek van de koning na komt dat nauwelijks aan bod. Anderzijds biedt dat ruimte om je fantasie de vrije loop te laten. Wat heel erg had kunnen helpen om de wereld beter te begrijpen is een landkaart zoals we die in meer fantasy boeken vinden.
In het begin had ik erg veel moeite om in het boek te komen, mede doordat het instappen in deze wereld erg moeilijk is. Al direct lezen we over Alizeh die ijs in haar bloed heeft. Niet veel later gaat het over klei en Djinn. Het verhaal over de geschiedenis van de volkeren heb ik zo’n drie keer gelezen voor ik er iets van begreep.
De verschillen tussen Djinn en klei (Djinn zijn de mensen met bepaalde gaven, klei zijn de normale mensen) zijn wel erg leuk om te lezen. Djinn hebben veel meer krachten en kunnen daardoor meer bereiken. Toch is het klei dat aan de macht is en de Djinn die onderdrukt worden.
Personages
De hoofdpersoon is Alizeh. Maar naast Alizeh, volgen we ook nog Kamran. De hoofdstukken worden afwisselend vanuit beide personen geschreven. Hier ben ik af en toe wel voorstander van, omdat het enige spanning met zich mee kan brengen.
Alizeh is een jonge meid die veel te verduren heeft gehad. Daardoor probeert ze zoveel mogelijk anoniem te leven. Haar acties sluiten aan op wie zij als persoon lijkt te zijn. Dat vind ik altijd erg belangrijk. Ze is stoer, maar laat ook zeker een stuk kwetsbaarheid zien in haar verlangens naar de prins.
Kamran is echt het tegengestelde van Alizeh. Hij is bot en zit vol woede. Als kind heeft hij zijn vader verloren waarna hij geprobeerd heeft zichzelf van het leven te beroven. Dit heeft zijn grootvader kunnen voorkomen. Zijn woedeuutbarstingen en starheid kunnen mogelijk daar mee te maken hebben.
De verhouding tussen Alizeh en Kamran is er een zoals Romeo en Julia. Volgens de voorspelling en cultuur verschillen is het volgens een ieder niet toegestaan om samen te zijn. Hoe dat verder verloopt zal ik nog niet verklappen.
Conclusie
Waar ik al vrij snel achter kwam, is dat dit boek mij gewoon echt niet wist te pakken. Het verhaal liep voor mijn gevoel nogal langzaam en had een wat snellere opbouw mogen hebben. Wat het lezen soms ook moeilijk maakte waren de spelfouten of woorden die door de Nederlandse vertaling niet in het verhaal leken te passen. Zo noemt Alizeh een bepaald persoon heel vaak een ploert. Dit vind ik totaal niet bij haar manier van spreken passen en is een woord dat niet veel meer gebruikt wordt. Dit zorgde ervoor dat ik vaak uit het verhaal getrokken werd.
De laatste 80 bladzijden kwam er wat meer vaart in het verhaal. Daardoor kreeg ik er weer wat meer zin in en was ik erg benieuwd naar de afloop. Die afloop is heerlijk dramatisch en eindigt op spectaculaire wijze. Dat heeft zeker bijgedragen aan mijn eindoordeel. Ik geef het boek uiteindelijk drie sterren.
Tot slot moet ik echt even benoemen dat dit het meest floppy boek is dat ik ooit heb gelezen. Dat was echt heerlijk. Bedankt daarvoor Blossom Books!
