Je kent het wel, het finale deel van een serie waar je zo lang op heb gewacht om het te lezen en wanneer je het eindelijk leest, blijkt het een immense tegenvaller te zijn. Dit was helaas mijn ervaring met Any Way the Wind Blows door Rainbow Rowell, deel drie in de Simon Snow-serie. Opgepast, deze recensie bevat spoilers.
Verhaal
In dit derde deel gaan we verder met waar deel twee was gestopt. Simon, Baz en Penny zijn terug uit Las Vegas en vervolgen hun leven verder in Engeland. De rode draad van dit verhaal is dat er plots een nieuwe “Chosen One” is opgedoken en dus Simon vervangt. Baz en Simon moeten in dit boek dus onderzoeken wie deze nieuwe “Chosen One” is en wat di wil bereiken. Langs de andere kant zit Simon nog steeds heel erg in de knoop met zichzelf en het feit dat hij zijn magie is kwijtgeraakt en ook nog eens moet leven met drakenvleugels en -staart. Penny daarentegen is bezig met haar eigen problemen, namelijk een poging wagen om de vloek waar de “Normal” Shepard in verwikkeld is geraakt ongedaan te maken. Ze heeft hem dan ook meegenomen uit Amerika om dit verder uit te zoeken. Dan rest ons enkel nog Agatha, die een beetje met zichzelf sukkelt na alles wat er in Amerika is gebeurd en niets meer met de World of Mages te maken wil hebben, en een beetje zoek is met zichzelf.
Ervaring
Kijk, deel een van deze serie is een van mijn favoriete boeken allertijden, alsook Fangirl, het boek dat dit zaadje van een idee heeft gepland. Maar ik ga eerlijk zijn, naarmate deze serie vorderde, begon hij sterk af te zwakken. Ik heb voor deel twee heel veel excuses gemaakt nadat ik heel veel recensies las waarin andere lezers hem volledig afbraken, terwijl ik er de menselijkheid die in veel fantasie narratieven ontbreken wist uit te halen. Echter kan ik voor dit derde deel geen excuses maken, hij viel vlak op zijn achterwerk en alle plotpunten die in dit laatste deel behandeld werden zijn sterk ten onder gedaan aan wat er mee gedaan had kunnen worden. Ik hield zoveel van deel een omdat de magie mij liet voelen dat iets echt kon, en de onderdompeling in The World of Mages wist mij ook heel erg te grijpen in deel één. Echter zwakte dit af met elk deel, en in dit laatste deel was er nagenoeg nog heel weinig over van de manier waarop Rowell initieel haar World of Mages had geconstrueerd. Ik vond het ook heel spijtig dat Simon zijn magie niet terugkreeg op het einde, wat dit boek voor mij net iets beter had gemaakt als ons lezers dat wel gegund was. Maar helaas. Dit boek kreeg daarom een zwakke twee-en-halve sterren van mij op Goodreads
