De feestdagen breken aan. Nog een last minute cadeau scoren? Deze young adult boeken zijn vanaf komende maand te vinden in je (lokale) boekhandel.
Dromen in rood
Bij Dutch Venture Publishing verschijnt het nieuwste boek van Jen Minkman die eerder onder andere De roep van de raaf, Sterrenjager en Koning van het Sintelwoud schreef. Binnenkort maak je via onze Instagrampagina ook kans op een exemplaar van dit boek.
‘Ik ontmoette iemand die me een nieuwe wereld liet zien.
Raven toonde me de schoonheid in die wereld. Hij bracht me naar wouden vol leven, muziek en wonderen. We bezochten rijken gevuld met glinsterend goud. In feite bood hij me de kans mijn dromen in het echt te beleven.
Het moet wel als het mooiste sprookje op Aarde klinken. Dat is het alleen niet. Dit is het begin van een verhaal vol licht dat de duisternis opzocht. En het speelt zich niet af op Aarde, maar op Mars.’
Marise vlucht met haar familie weg van de onbewoonbaar verklaarde Aarde om zich op Mars te vestigen. Daar zullen zij, haar zusje en haar vader de rest van hun leven onder een koepel moeten slijten, terwijl de mensheid hard aan het werk zal gaan om Mars geschikt voor menselijk leven te maken.
Maar is Mars werkelijk zo doods en verlaten als haar is verteld? Marise komt al snel tot de ontdekking dat er meer achter de schermen speelt dan zij en haar vrienden konden vermoeden.
Heartstopper 5
De fans hebben hier zo lang naar uitgekeken: de vijfde graphic novel in de Heartstopper-reeks! Extra leuk: Alice Oseman heeft aangekondigd dat er zeker ook nog een zesde graphic novel in de serie komt.
Nick en Charlie hebben veel meegemaakt in de tijd sinds hun ontmoeting. Een eerste crush, het ontdekken van hun seksualiteit en uiteindelijk het uit de kast komen bij familie en vrienden – die niet altijd even begripvol reageren. Nu ze eindelijk die vier belangrijke woorden tegen elkaar gezegd hebben, probeert Charlie zijn moeder over te halen om hem bij Nick te laten slapen. Maar Nick gaat volgend jaar naar de universiteit, waardoor alles op het punt staat te veranderen.
Delfts grauw
Zin in nog meer graphic novels? Delfts grauw van Mascha Schoonakker is de graphic novel van het verhaal dat in 2018 de Harland Awards gewonnen heeft. Het is geïllustreerd door Bibi van Leeuwen, die ook meewerkte aan de graphic novel Dwaallicht.
In het Delft van de zeventiende eeuw zijn alle ware kleuren verdwenen en worden vervaardigde kleuren verkocht tegen belachelijk hoge prijzen. Hierdoor zijn de kleuren alleen beschikbaar voor de mensen die het kunnen betalen en wordt de kloof tussen arm en rijk duidelijker zichtbaar dan ooit.
Als getuige van wat deze kleurengekte met de samenleving doet, probeert de jonge Jacob de ware kleuren terug te brengen. Hierbij krijgt hij hulp uit onverwachte hoek.
Glinsterende vinnen
Josse De Maesschalck is actief als scenarist en regisseur. Dit boek is de uitgewerkte versie van het script voor een kortfilm.
In een dystopische, conservatieve gemeenschap groeit de onzekere en eenzame Gunnar op. Gunnar staat op het punt achttien jaar te worden. Zoals alle achttienjarige jongens van zijn dorp zal hij moeten deelnemen aan de eeuwenoude traditie van ‘De Vangst’. Dit is een ritueel dat van alle jongens een man maakt, maar het draagt heel veel mysterie met zich mee.
Gunnar kijkt allesbehalve uit naar De Vangst. De onopgeklaarde verdwijning van zijn moeder toen hij nog maar een baby was, heeft zijn leven getekend, en doet hem ook vermoeden dat dit alles te maken heeft met het ritueel. Maar bovenal is Gunnar verliefd op Remus, de zoon van één van de notabelen die ook zal deelnemen aan De Vangst en… Remus is ook verliefd op hem.
Gunnar en Remus smeden een plan om samen te vluchten. Kiest Gunnar voor Remus en gaat hij dus tegen de gemeenschap in? Of lost hij het verwachtingspatroon in dat men van hem en iedere andere jongen heeft? Zal hij eindelijk antwoorden krijgen op de vragen over zijn voor hem onbekende moeder? Één ding is zeker, en dat is dat hun leven na De Vangst er volledig anders zal uitzien!
Woorden van Timo
Tialda Hoogeveen schreef al verschillende boeken voor zowel kinderen, jongeren als volwassenen. In dit boek volgen we Nanne wiens leven op een mum van tijd veranderd is en voor moeilijke keuzes staat.
‘Woorden van Timo’ van Tialda Hoogeveen vertelt het verhaal van Nanne. Wanneer haar broer wordt aangereden door een vrachtwagen en overlijdt, staat haar leven op z’n kop. Precies in het jaar dat ze vmbo-examen moet doen en een opleiding moet kiezen, terwijl ze geen idee heeft wat ze wil worden. En dan is ze ook nog eens voor het eerst in haar leven verliefd, natuurlijk op een onbereikbare jongen. Gelukkig heeft Nanne al Timo’s notitieblokken nog, vol met verhalen, gedichten en dagboekaantekeningen. Een aangrijpend boek over rouw en vriendschap, op de tonen van muziek en songteksten.
Getatoeëerde scherven
Nog een boek van eigen bodem: Getatoeërde scherven, het debuut van de Vlaamse studente Aruna Matten.
Oliver Stephen is een tatoeëerder en schrijft samen met zijn tweelingzus Freya een roman. Zijn zus lijdt aan een depressie, maar vindt steun in het verhaal. Na de verkoop van hun eerste exemplaar pleegt ze echter zelfmoord. Oliver is gebroken en verliest ook de motivatie om te schrijven. Zijn beste vriend Felix doet er alles aan om hem te helpen, maar Oliver laat zich volledig gaan. Na de tragische dood van Freya krijgt het boek veel media-aandacht, wat Oliver een enorm schuldgevoel bezorgt. Hij staat op het punt om te bezwijken, maar Felix steunt hem door dik en dun.
Drie jaar later krijgt Oliver een aanbod om zijn boek te laten verfilmen. Hij en Felix besluiten naar Australië te trekken om het van dichtbij mee te maken, maar dan wordt Felix ernstig ziek. Oliver wil bij hem blijven, maar Felix wil niets liever dan dat Oliver zijn droom en die van Freya laat uitkomen.
Uiteindelijk vertrekt Oliver met pijn in zijn hart naar Australië. Daar ontmoet hij Betty, met wie hij een relatie begint. Wanneer Betty Felix’ telefoonnummer te pakken krijgt, plannen ze stiekem zijn reis naar Australië. Zal Felix genezen? Worden de vrienden herenigd? In een meeslepende finale lijkt alles op zijn pootjes terecht te komen, of misschien niet…
Naar welke nieuwe boeken die in december 2023 verschijnen kijk jij het meeste uit?
Enkele maanden geleden kwam de vertaling van The American roommate experiment, Het Amerikaanse datingexperiment van Elena Armas uit bij uitgeverij Z&K. Elena Armas kennen we van dé TikTok-hype: The Spanish Love Deception, die ook eerder naar het Nederlands werd vertaald.
Ook al maakt dit tweede boek van Armas deel uit van de serie Spanish Love Deception, je hoeft De Spaanse liefdesleugen niet perse gelezen te hebben om aan dit boek te beginnen. Beide boeken kunnen gerust als standalone gezien worden.
Het verhaal
Het Amerikaanse datingexperiment vertelt het verhaal van Rosie en Lucas. Rosie heeft onlangs haar job opgezegd om fulltime schrijfster van romance boeken te worden. Ze heeft reeds één boek onder een pseudoniem uitgebracht en dat was een zeer groot succes.
Het verhaal begint wanneer Rosies plafond in haar appartement naar beneden valt. Ze kan niet gaan logeren bij haar vader, omdat die nog niet weet dat ze gestopt is bij haar job. Daarom gaat ze naar het appartement van haar beste vriendin, Lina. Lina is momenteel op huwelijksreis met haar man, maar Rosie gebruikt de reservesleutel.
Diezelfde avond staat Lucas voor hetzelfde appartement. Lucas is de neef van Lina en zal een tijdje verblijven in Lina’s appartement. Rosie en Lucas sluiten een deal met elkaar: ze zullen beiden in het appartement van Lina verblijven.
Wat Lucas niet weet is dat Rosie hoopte om hem te ontmoeten op het trouwfeest van Lina. Sindsdien heeft ze hem gestalkt op Instagram. Rosie heeft een fameuze crush op Lucas en moet nu een appartement delen met hem. Ook Lucas vindt Rosie leuker dan hij zal toegeven.
Omdat Rosie een writers block heeft, maken Rosie en Lucas een deal. Lucas neemt Rosie op een aantal dates die deel uitmaken van een experiment om Rosie te helpen haar inspiratie terug te vinden voor het schrijven van haar romance boek.
Wat vond ik ervan?
Al vanaf het eerste hoofdstuk zit je meteen in het verhaal. Elena Armas heeft een zeer vlotte pen. De hoofdstukken wisselen tussen het perspectief van Lucas en Rosie, wat ervoor zorgt dat je als lezer weet hoe beide personages zich voelen zonder dat zij dat al van elkaar weten. Het is een zeer luchtig boek dat je echt warm doet voelen als lezer.
Zoals in een typische romance novel zit er ook spice in dit boek. Kan je als lezer tegenwoordig nog iets anders verwachten? Ik vond dat het bij dit verhaal zeer goed paste, het was ook niet té veel. Vaak vind ik dat als ik een vertaling lees de spicy scènes vaak wat cringe aanvoelen, maar bij dit boek was dat absoluut niet. Bovendien duurt het een heel tijdje tot het boek spicy wordt. De relatie tussen de twee hoofdpersonages wordt goed opgebouwd waardoor je ook echt meeleeft met de personages.
Is het de moeite?
Als je zin hebt om een leuke romance novel te lezen, dat is dit zeker het juiste boek! Ondanks dat het boek zeker niet dun is, vlieg je erdoor heen! Een goede portie liefde en spice zitten in het boek. Ik geef het boek 4,5 sterren.
Aline Sax heeft al verschillende historische Young Adult boeken op haar naam staan, zoals Wij, twee jongens en Grensgangers. Haar nieuwste boek Wat ons nog rest is een uniek boek: het is geschreven in vrije vers. Aangezien ik fan ben van de boeken van Sarah Crossan en Jason Reynolds die in vrije vers geschreven zijn, was ik heel benieuwd naar dit boek van eigen bodem.
Tweede Wereldoorlog
Het boek speelt zich af in het jaar 1945 in Berlijn. De Russen kunnen elk moment de stad binnenvallen. We volgen een familie die ondergedoken leeft in een kelder en de oorlog steeds dichterbij ziet komen. Hoewel er al veel boeken verschenen zijn over de Tweede Wereldoorlog, weet dit boek je weer een nieuwe kijk te bieden in het leven van een 17-jarig meisje en haar familie in de laatste dagen van de oorlog. Ze besluit om te vertrekken.
Het gedruis van dichte wapens
klinkt altijd
net om de hoek.
Vrije vers
Een verhaal heeft niet noodzakelijk veel woorden nodig om verteld te worden. Dat bewijst Aline Sax. Sommige dingen hoef je niet neer te schrijven om het je te kunnen inbeelden. Met pakkende versen neemt de schrijfster je mee in de laatste dagen van de oorlog waar de ene al meer hoop heeft dan de andere. Dat maakt wel dat je al wel enige kennis moet hebben over de Tweede Wereldoorlog om het verhaal helemaal te begrijpen. Soms moet je namelijk wat ‘door de lijnen lezen’ om mee te zijn.
Door de stijl waarin het boek geschreven is, kon ik mij wel minder goed inbeelden in de verschillende personages. Het voelde eerder alsof ik er als een buitenstaander naar keek in plaats van dat ik me helemaal kon inbeelden in het hoofdpersonage.
De sirenes loeien over de stad.
Het is veilig.
Voorlopig.
We kunnen weer verder
met ons leven.
Vrouwen kruipen naar buiten,
vanonder het puin,
onder het stof.
Conclusie
Wat ons nog rest is een mooi en beklijvend boek dat je doet inleven in het leven van een Duitse familie op het einde van de Tweede Wereldoorlog. Het is een verhaal dat je pakt en nog lang nablijft na het lezen. De schrijfstijl is uniek, maar zorgde er anderzijds wel voor dat ik minder een connectie opbouwde met het hoofdpersonage. Ik zou het aanraden voor jongeren vanaf 16 jaar die al eens eerder een boek rond de Tweede Wereldoorlog lazen. Ik geef het boek drie en een halve ster. In ieder geval zou ik wel heel graag meer verhalen in vrije vers lezen.
Wil je je het verhaal nog wat beter kunnen voorstellen? Bekijk dan deze boektrailer.
Als kind was ik gebiologeerd door verhalen met een Gotisch kantje; dit heeft ook voor mijn voorliefde voor Gotische verhalen vandaag de dag gezorgd. Toen ik hoorde dat Emmelie Arents’ nieuwste boek De Geest van Versailles een hervertelling was van Victor Hugos Notre-Dame de Paris (1831), wat ikzelf het beste ken door de verfilming van De Klokkenluider van de Notre-Dame (1996) van Disney, was ik meteen vastberaden om het in handen te krijgen en te lezen. Opgepast, deze recensie bevat spoilers voor Emmelie Arents’ De Geest van Versailles.
Verhaal
Het verhaal heeft een goede pitch op de achterflap, echter komt deze inhoud van de achterflap niet volledig overeen met het verhaal. De achterflap beschrijft het boek als volgt:
PARIJS, 1687. De verminkte Noâm leeft als een geest binnen de muren van Château de Versailles als de geadopteerde zoon van Claude Chardin, lijfarts van Louis XIV. Noâm krijgt de opdracht om de koning te genezen, maar de voorwaarde is duidelijk: hij mag nooit worden gezien.
Catalina Amati, een getalenteerde staatviolist, betovert de Parijzenaren met haar prachtige muziek. Dan krijgt ze onverwacht verzoek om deel te nemen aan de muziekwedstrijd van Zijne Majesteit in Château de Versailles.
Ik vind het een sterke verwoording om te zeggen dan Noâm als geest binnen de muren van Versailles rondzwerft, terwijl dit echt maar voor een klein deel van het boek het geval is. Kort nadat Chardin zijn rol terugkrijgt aan het hof door middel van Noâm en daarna horen of zien we niet echt iets meer van zijn effectieve rol als lijfarts van de koning noch Versailles, dus Versailles zelf staat niet echt heel centraal in dit boek. Wat Catalina betreft, is deze synopsis ook maar een klein deel van wat je van het boek kan verwachten. Het is niet dat dit het boek slecht maakt, het is vooral dat dit boek verwachtingen opstelde voor mij met de synopsis en de titel, die het uiteindelijk niet echt heeft ontmoet.
Personages
Er was geen enkel personage in dit boek dat me echt kon boeien. Elke keer wanneer een personage werd geïntroduceerd was ik heel bevangen met wie ze waren en wat ze deden, totdat er meer van hen verscheen in het boek en ze me mateloos gingen irriteren. De algemene noemer die alle personages zo irritant maakte voor mij was niemand minder dan: Catalina. Om een of andere reden wordt elk mannelijk personage verliefd op Catalina alleen maar door met haar te interageren of naar haar te kijken. Alles in dit boek staat in teken van de mannen die niet denken met hun brein en alles omvergooien om achter Catalina aan te gaan. De manier waarop Catalina ook letterlijk in minder dan één week zegt dat ze haar hart is verloren aan eerst Nicolas de Villon en dan aan Pierre Monet zijn hoogst ongeloofwaardig. De reden waarom ze niet met Noâm in dit verhaal aanpapt is volgens mij ook omdat hij niet objectief aantrekkelijk is en daarom nooit met haar zou kunnen samen zijn. Wat spijtig is, want Catalina is een van de eerste die Noâm normaal behandelt ondanks hoe hij eruitziet, maar oh wee als een mooi meisje met een niet-conventioneel knappe man samen is in een boek. Ik ben helemaal voor mensen die experimenteren om te zien wat en wie ze leuk vinden, maar de manier waarop Catalina door mannen over zich heen laat lopen als een jonkvrouw in nood, just rubs me the wrong way. Ze voelde aan als zulk een krachtige vrouw in dit boek die tegen de seksistische gedachten van mannen inging, om er dan alsnog de andere richting in te draaien. Dit vond ik noodeloos en spijtig. Deze personages begonnen allemaal als zulke interessante individuen, om dan kort te vallen doordat ze niet verder binnen hun character arc werden uitgewerkt en alles draaide om iedereen die verliefd werd op een personage, wat afdeed aan de intrigerende samenvatting op de achterflap.
Schrijfstijl
Ik vind het enorm spijtig dat dit boek zo kort viel voor mij qua verhaal en personages, want Emmelie Arents kan echt een heel stuk schrijven. Vanaf pagina een was ik mee en het was echt zo’n boek waar ik meteen in mee ging en dat gebeurt niet vaak. Echter kon dit boek honderd of tweehonderd pagina’s langer zijn als Arents haar tijd meer had genomen. Alles springt zo op de hak en de tak dat er nooit echt tijd wordt genomen om wat er gebeurt in je op te nemen, de actie volgde elkaar zo snel op dat je niet de tijd hebt om geshockeerd te zijn en mee te voelen met de personages omdat je je al moet voorbereiden op alles wat nog moet komen. Dit boek had nog beter kunnen zijn als de auteur haar tijd had genomen om alles te laten inzinken en de personages meer had kunnen laten sudderen in wat hen overviel, want alles gebeurt gewoon zo snel, en ook vaak variaties van dingen die er voorheen al waren gebeurd.
Ervaring
Ik heb wel kunnen genieten van dit boek ondanks dat ik er zo snel doorheen was en dat de personages me mateloos hebben geïrriteerd. Ik vind het spijtig dat de titel en de synopsis een beetje verraderlijk hebben gewerkt met het inleiden van de lezer in het verhaal zelf. Je merkt tijdens het lezen van dit verhaal wel hoeveel liefde Emmelie Arents heeft voor Parijs en de materie waar ze overschrijft, en dit draagt ook echt heel goed en sterk door tot de lezer. Ook merk je dat Arents zelf muzikante is door hoe ze de muziek- en compositiescènes heeft geschreven. De manier van spelen en componeren en verwijzingen naar muziek verraden een achtergrond in muziek, maar zijn toch toegankelijk genoeg geschreven dat lezers zich hier niet in verliezen, wat een hele taak is maar Arents heeft dit goed gedaan.
Het einde van het boek was wederom veel te overhaast, alles gebeurde te snel en ik weet nog steeds niet goed wat de rode draad van dit verhaal was. Het “probleem” (dit is niet per direct het juiste woord, ik ben me hiervan bewust), is dat de auteur te veel opeenvolgende actie erin steekt zonder dat de personages kunnen nadenken over wat deze acties betekenen en hoe ze hier later anders mee moeten omgaan, er is een algemeen gebrek aan groei bij de personages. De shock-factors zijn er om dat te doen, om te shockeren, maar niets draagt echt bij aan een overkoepelend verhaal of de onderliggende character-arcs. Ik voel niet alsof de personages echt iets leren uit alles wat er is gebeurt, niet elk boek of verhaal hoeft dit te hebben, maar hier was er een frappante cyclus aan: iemand wordt verliefd op Catalina, ze doen domme dingen in teken van Catalina, Catalina is te blind om dit te zien en doet daardoor domme dingen, Noâm gaat in tegen Chardin als resultaat hiervan, Noâm wordt gestraft en gaat terug naar de meester, Catalina gaat door iets shockerend, Noâm red Catalina, en het hele circus begint opnieuw. Ik vond het uiteindelijk komisch hoe vaak Noâm terugging naar Chardin. In het begin voelde het nog aan als een trauma bond, en Noâm die teruggaat naar zijn misbruiker omdat dit alles is wat hij kent, maar uiteindelijk was dit zelfs niet meer symbolisch maar gewoon een meermaalse recycling van eenzelfde plot binnen een boek. Uiteindelijk werd alles te voorspelbaar en kon ik er niet echt meer van genieten.
Ik had hogere verwachtingen van dit boek en was helemaal bevangen door de eerste paar hoofdstukken, het schrijven was echt goed en Arents kan exact de juiste woorden en zinnen kiezen om iets te beschrijven, qua schrijven geef ik haar dan ook vier sterren. Maar door de personages en de razendsnelle opeenvolging van het verhaal viel alles een beetje vlak voor mij en geef ik dit boek dan ook maar twee-en-halve sterren in totaal.
Girl in pieces van Kathleen Glasgow is een boek dat al maanden een hype is op TikTok. Nu is het eindelijk vertaald naar het Nederlands en uitgegeven bij uitgeverij Blossom Books. Eerst en vooral wil ik even de trigger warnings meegeven: zelfbeschadiging, zelfmoord, drugsgebruik, depressie, alcoholisme …
Girl in pieces vertelt het verhaal van Charlotte Davis (Charlie). In het begin van het boek zit Charlotte in een revalidatiecenter voor mensen die aan zelfbeschadiging doen. Uiteindelijk mag ze het centrum verlaten en zie je hoe alles haar blijft achtervolgen en hoe ze met alle moeilijheden moet leren omgaan: op zichzelf gaan wonen, alle kosten zelf moeten betalen, omgaan met haar verslaving om zichzelf pijn te doen … Daarbovenop komt er nog bij dat ze verliefd wordt op een jongen …
wat vond ik ervan?
Op de cover zien we de titel (Girl in pieces) die doorstreept is met een rode lijn. Ik vind de cover redelijk hard overkomen als je weet waar het boek over gaat. De keuze van deze cover begrijp ik minder goed, omdat die wel echt al heel wat kan triggeren bij sommige jongeren.
Ook al telt het boek 400 bladzijden, het leest toch vlot. Soms waren de hoofdstukken nog geen pagina lang, andere keren waren de hoofdstukken enkele pagina’s lang. In het begin zijn de hoofdstukken zeer kort. Dat maakte het voor mij als lezer moeilijk om in het verhaal te komen.
Voordat ik dit boek begon te lezen wist ik al dat het een boek ging zijn dat zeer emotioneel was, zeer zwaarbeladen ook. Toch kon het boek me niet helemaal raken. Ja, het is een hard verhaal en een emotioneel verhaal. Sommige passages waren ook echt zeer beeldend geschreven waardoor je je het echt goed kon voorstellen. Toch kon Charlottes verhaal mij niet helemaal raken. Misschien omdat ik er in het begin moeilijker inkwam? In het begin spreekt Charlotte niet, wat het misschien ook moeilijker maakt om met haar mee te voelen. Het boek is ook in drie delen geschreven, maar dat was niet echt noodzakelijk.
Er zijn enkele zaken in het boek die de auteur wat meer had kunnen uitleggen. Dan denk ik aan Charlies relatie met Mikey, met Ellis, haar vaders dood en de relatie die ze heeft met haar moeder.
Girl in pieces geeft wel een realistisch verhaal mee. In de meeste verhalen gaat het hoofdpersonage in therapie en daarna leeft het hoofdpersonage een gelukkig leven. In Girl in pieces zie je dat niet alles stopt omdat de therapie gestopt is. We zien echt duidelijk welke moeilijkheden Charlotte nog heeft en met wat ze nog struggelt.
Girl in pieces is zeer bekend op TikTok. Het leest vlot, maar er zijn heel wat trigger warnings. Check deze zeker op voorhand. Ik geef het verhaal 3 sterren.
Het laatste deel uit de Dreamland Miljardais-serie viel onlangs op de deurmat. Van de eerste twee delen had ik onwijs genoten, dus ik had hoge verwachtingen van dit slotdeel! Zou De laatste kans net zo leuk zijn? Lees snel door om daar antwoord op te krijgen!
Verhaal
In De laatste kans staat het verhaal van ‘Kane-broer’ Callahan centraal. Ook voor hem heeft opa Brady Kane na zijn overlijden een opdracht achtergelaten. Pas na het vervullen van de opdracht krijgt hij toegang tot de erfenis. En die is enorm, want ruim 50 jaar geleden richtte zijn opa het nu immens populaire themapark Dreamland op. Voor Cal geldt; hij moet een zomer doorbrengen in het familiehuis aan het meer; daarna moet hij het verkopen. Een klein probleempje; zijn ex Alana Castillo woont momenteel in dat huis, samen met haar dochtertje Cami. De relatie tussen Cal en Alans is vrij pijnlijk geëindigd, iets waar ze beiden nu nog last van hebben. En ook het dorp staat niet bepaald te springen op de terugkeer van Cal. Toch moeten ze een manier zien te vinden om met elkaar om te gaan.
En dan wordt Cal opnieuw verliefd op Alana. Hij probeert zijn gevoelens te onderdrukken, maar met alle herinneringen die naar boven komen is dat niet eenvoudig. Krijgt de liefde tussen Cal en Alana toch nog een laatste kans?
Cover
De cover van De laatste kans is helemaal passend in de serie! Een prachtige tekening van het familiehuis en op de achterkant een van een steiger bij een meer. Die steiger heeft nog een belangrijke rol in het verhaal, maar daarvoor moet je wel eerst een deel van het verhaal gelezen hebben. Ik houd er van dat elke cover in deze serie een element heeft die nog op zijn plek moet vallen en zeg nou zelf; de boeken zo samen zijn echt een plaatje. (Maar eerlijk: stiekem vind ik de Engelse special edition nòg mooier – niet verder vertellen!)
En de afwerking aan de binnenkant van het boek heeft ook de nodige aandacht gekregen. Het start met een playlist, die je tijdens het lezen aan kan zetten. Zelf doe ik dat niet, want dan ben ik meer aan het meezingen dan lezen, maar wie weet is het wel wat voor jou! Daarnaast is herkenbaar voor de serie dat elk hoofdstuk start met een deels zwarte pagina en (afhankelijk of het vanuit Alana of Cal is geschreven) een verzameling taartjes en lekkernijen of het meer met steiger als tekening.
Voor de kleine details: de verschillende scenes in een hoofdstuk worden gescheiden door een kleine tekening van een cup cake. Ik zei het ook over de eerste twee delen, maar voor dit soort mooie details krijgt De laatste kans extra credits!
Schrijfstijl
De laatste kans heeft flink wat meer pagina’s dan de eerdere delen en dat in combinatie met drukke dagen, maakte dat ik het (helaas!) niet in een ruk uit kon lezen. Want je wordt echt door Lauren Asher het verhaal ingezogen!
Korte hoofdstukken, zowel van Cal als Alana geschreven. Daardoor krijg je goed mee hoe de hoofdpersonen in elkaar steken en wat ze denken. Je merkt ook gelijk dat beiden de nodige ellende hebben meegemaakt, wat hen heeft gevormd. Zeker ook Cal die kampt met een zware alcoholverslaving; zijn struggle om te kunnen stoppen, maar ook het stemmetje in zijn hoofd dat hij nooit genoeg zal zijn. En Alana, die hem zo graag wil helpen maar ook zichzelf wil beschermen tegen nog meer verdriet. Mede hierdoor kreeg De laatste kans veel meer diepgang dan de eerste twee delen en daarmee is het ook mijn favoriet van de serie. Ik leefde zo mee met de hoofdpersonages; je gunt ze hun fijne toekomst. En uiteraard heb ik heel veel gezwijmeld bij dit boek. Hoe Cal met Cami omgaat en probeert de liefde van Alana te winnen; zo lief! Ook in dit boek zitten een aantal spicy scenes al hebben ze zeker niet de boventoon.
Het enige ‘minpuntje’ wat ik kon bedenken is dat Dreamland maar een kleine rol heeft in dit boek. En dat vond ik juist van het eerste deel zo heerlijk; alsof je in Disney rondloopt. Iets meer van die sfeer had ik leuk gevonden! Dit werd wel weer he-le-maal goed gemaakt door het ‘extra epiloog’ waarbij ik toch wel last had van vochtige oogjes.
Conclusie
Wat een heerlijke serie en wat jammer dat hij nu klaar is. Als je houdt van op en top zwijmelen, zonder dat het tè wordt, heerlijke personages en de nodige diepgang; dan moet je De laatste kans zeker gaan lezen! En deze serie mag dan wel afgelopen zijn; onlangs is van Lauren Asher deel 1 van de ‘Lakefront Billionaires’ verschenen! Hier staat hij al in de kast!
Het nieuwste boek van Pamela Sharon Woorden van glas kwam recent uit bij uitgeverij Moon. Pamela Sharon is een Nederlandstalige auteur die in 2019 debuteerde met De geur van Groen. In 2021 kwam haar tweede YA-roman uit Wie ik gisteren was. Beide boeken heb ik gelezen dus mijn verwachtingen lagen redelijk hoog. Kon Woorden van glas deze verwachtingen inlossen?
Het verhaal
In Woorden van glas volgen we het hoofdpersonage Summer. Ze is zestien jaar en zit op het Corbeau College en zoals op veel middelbare scholen wordt er gepest, worden de jongens met de grootste mond voorgetrokken en worden er persoonlijke filmpjes gedeeld.
Summer is een meisje dat eigenlijk een beetje op de achtergrond zit en heeft één goede vriendin. Deze vriendin is recentelijk van school veranderd … Op een dag gaat Summer zwemmen en nemen de jongens haar kleren en handdoeken mee. Wanneer Summer uit het water komt, valt haar bikini af en nemen de jongens foto’s van haar. Een tijdje later worden deze foto’s verspreid …
Op een dag heeft Summer avondstudie samen met enkele andere jongeren. Ze gaat naast Nova zitten. Nova is een meisje dat bij het populaire kliekje hoort. Of dat was toch zo tot voor kort … Nu is Nova iemand waar de leerlingen wat scheef naar kijken, omdat ze iets heeft gedaan samen met het groepje dat niet oké was, en zij heeft de rest van de groep verklikt.
Doordat de twee meerdere avondstudies samen doorbrengen, ontstaat er een soort band tussen hen. De twee meisjes zijn zeer verschillend, maar over één ding zijn ze het eens: het moet anders op het Corbeau College. Daarom besluiten Summer en Nova om een anonieme website (Project-X) op te richten waar leerlingen filmpjes in kunnen sturen over alles wat er misgaat op school. Maar mag je, ook al doe je het om van je school een betere plek te maken, zomaar alles online zetten?
Dit boek las als een sneltrein! Pamela Sharon heeft een zeer fijne schrijfstijl. Al vanaf het begin was ik verkocht en wou ik weten hoe het verder zou lopen. Je krijgt als lezer al stukjes van de getuigenverklaring te lezen op het einde van sommige hoofdstukken. Daardoor weet je al dat wat Summer en Nova doen uit de hand gaat lopen.
Als leerkracht vind ik dit boek echt een boek dat iedereen die op de middelbare school zit, zou moeten lezen. Het boek gaat grotendeels over pesten… Is het oké om alles online te zetten wat misloopt? Mag dat zomaar? Waar zit de grens?
Het boek gaat voornamelijk over pesten, zoveel is al duidelijk. Toch zit er veel meer in. Zo is de neef van Nova aseksueel en is Nova biseksueel en ook Summer valt eigenlijk op meisjes, maar weet dat nog niet helemaal van zichzelf. Deze thema’s zitten in het boek, maar zitten niet op de voorgrond. Het is ook zeer fijn om te lezen hoe deze thema’s als zeer normaal en alledaags worden neergezet, deels doordat het niet de hoofdthema’s zijn.
Een aanrader?
Pamela Sharon zet met Woorden van glas een zeer belangrijk boek neer. De thema’s die hier aan bod komen zijn zeer goed weergegeven. Een aanrader voor iedereen en dus vijf verdiende sterren!
‘Mooi,’ zei ze […] ‘Alleen idioten zijn zeker van hun zaak.’
Hier zijn we dan, de finale recensie over het finale boek in De Kleuren van Magie-trilogie van V.E. Schwab. Schwab heeft dit finale deel geschreven met vlijmscherpe zinnen en krachtige scenes die eer doen aan dit beest dat 654 pagina’s telt. Mijn dank gaat uit aan Boekerij die me van dit mooie exemplaar voorzien heeft, een limited edition heruitgave om u tegen te zeggen. Deze recensie bevat spoilers voor De Kleuren van Licht.
Verhaal
In dit derde deel van De Kleuren van Magie-serie volgen we het verhaal van Kell, Lila, Rhy, Alucard en Holland verder op de voet. Zonder enige wachttijd duiken we meteen verder in de actie waar boek twee was gebleven, de cliffhanger die ons op het puntje van onze stoel houdt wanneer Lila onderweg is om Kell te redden uit Wit Londen. Het boek begint met de reünie van mijn favoriete duo, om dan alle hel los te laten barsten zodra ze terug naar Rood Londen trekken. Waar in de vorige twee delen de problemen geleverd werden door machtzuchtige individuen uit de werelden van Wit, Grijs en Rood Londen. Hebben we in dit deel te maken met een verschijning als een god: Osaron.
Dit boek reist door de verschillende vier Londens in een poging om Rood Londen te redden nadat Osaron Rood Londen op stelten heeft gezet. Kell, Lila, Rhy, Alucard en Holland moeten samenwerken om Osaron te verslaan. En dit gebeurt niet zonder een paar hartaanvallen waarvan je denkt dat een van hen zal sterven. Het boek trekt je de hele tijd met zich mee, en valt op geen enkel moment echt stil. Echter, merkte ik voor mezelf wel dat dit van de drie boeken mijn minst favoriete deel was. Het was goed, en ondanks de hoge spanning, was de spanning niet zo hoog als hij was in de vorige twee delen, ondanks dat de rode draad in dit boek veel meer stress met zich mee zou moeten brengen. Ik denk dat dit komt door de manier waarop Schwab het gebracht heeft, en dat, ondanks de desolate staat van Rood Londen doorheen het boek, de stress bij de lezer om te weten wat er ging gebeuren niet altijd zo hoog lag, omdat je vanaf het begin wel een gevoel hebt dat het op het einde wel goed ging komen.
Personages
Naast Osaron maken we met niet zoveel meer personages kennis in dit boek. Het nieuwste personage dat mij het meeste bijbleef maar dat maar een korte verschijning had, was Maris. De kapitein van de Ferase Stras, een interessante nieuwe locatie: een markt/boot in het midden van de oceaan die Kell, Lila en Holland moeten bezoeken. Het is op deze locatie dat we Lila volledig in haar verschijning/rol als Antari zien groeien wanneer ze een zwart nep-oog krijgt.
Schrijfstijl
Ik heb het gevoel alsof ik best gewoon copy/paste kan doen als het aankomt op dat ik iets te zeggen heb over V.E. Schwabs schrijfstijl, want ik heb hier nooit iets slechts op te zeggen, alleen maar goed. Ze schrijft zoals iedereen zou willen schrijven, met een bewonderenswaardige vaardigheid. Ik heb me gewijd aan het lezen van haar volledige oeuvre om zelf een beter schrijver te worden, haar boeken verdienen het om bij creatief schrijven cursussen benaderd te worden om meer te leren over hoe goed te schrijven en hoe goed een verhaal te formatteren. I said what I said.
Limited Edition
Deze Limited Edition heruitgave van De Kleuren van Magie is er eentje om u tegen te zeggen. Zoals altijd is Boekerij een meester in het vormgeven van hun speciale edities, en ook hier hebben ze zichzelf wederom overtroffen. Waar de Engelse editie van deze boeken wit zijn, is deze Nederlandse editie een contrast ervan in een prachtig zwart matte kleur. De pagina’s zijn stained edges die de plattegrond van Rood Londen weergeven. En het is absoluut een droom om naar te kijken!
Als je de dust jacket eraf haalt zie je een prachtig witte onderkant met een embossed cover van een kroon en het woord “Anoshe” – en ik ga de pracht van dit woord aan de lezer laten om te ontdekken in het boek zelf, want om het hier roekeloos te omschrijven doet onder aan de kracht die het in het verhaal van het boek zelf draagt wanneer Schwab het binnen de narratief vertelt (dus ga het zeker lezen!).
De dust jacket zelf is er eentje dat bestaat uit twee werelden. De cover van het boek langs de ene kant en een prachtige fanart van Rhy’s ouders langs de andere zijde (links) en Alucard (rechts).
Deze editie is een absolute droom en ik kan er niet over ophouden! Wow!
Ervaring
Ondanks dat dit boek niet mijn favoriet uit de trilogie bijkt te zijn, is het toch een van mijn favoriete series geworden. Een meesterlijk verhaal dat meesterlijk is geschreven door een meesterlijke schrijfster. Een ware droom van een literair werk. Dit is magie hoe magie hoort te voelen. Daarom geef ik dit boek vier sterren op Goodreads.
Een boek dat én inclusief én een heel actueel thema bevat? Dat sprak me aan toen ik het nieuwste boek van Astrid Witte tegenkwam. Eerder verschenen van haar hand ook al Goed fout, Spiegelmeisje, De groepering, De halszaak en Het feeënwoud.
Waar gaat het over?
In het boek volgen we Tom die na een ongeval in een rolstoel terecht gekomen is. Hij voelt zich eenzaam en belandt in een depressie. Zijn tijd verdrijft hij met het spelen van videospellen op zijn computer. Tijdens het spelen ontmoet hij Yuliya, een meisje uit Oekraïne, waar er juist een oorlog is uitgebroken. Hij raakt in de ban van haar, vindt terug een doel in zijn leven en wilt haar heel graag helpen uit haar benarde situatie.
Inclusie en thematiek
Eerst en vooral vond ik het heel fijn en interessant om te lezen over een personage dat in een rolstoel zit. Eigenlijk is het jammer dat we dit anno 2023 nog steeds moeten zeggen en dat er niet al meer boeken zijn met personages die in een rolstoel zitten. In hoeverre deze representatie correct is, kan ik moeilijk beoordelen. Ik vraag me ook af in hoeverre de schrijfster contact heeft gehad met mensen in een rolstoel om deze representatie zo correct mogelijk neer te schrijven. Uit de recensie van Annemarie (die iets later verscheen dan deze initiële recensie) blijkt dat er heel wat validistische elementen in het boek zitten.
Daarnaast belicht het boek ook een erg actueel thema: dat van de oorlog in Oekraïne. Op die manier weet de schrijfster ook dit thema bespreekbaar te maken. De informatie daarover blijft wel vrij summier in het boek, maar als je weet wat er gaande is kan je je de situatie wel inbeelden.
Verhaal
Het verhaal zit goed in elkaar, al is het bij momenten vrij voorspelbaar en geeft de achterflap van het boek al veel weg over het verhaal. Het boek is dan ook eerder geschikt voor de beginnende Young Adult-lezer. Het boek leest vlot weg en geeft naast een sprankeltje hoop ook een mooie boodschap: je bent nooit te klein om een verschil te maken. Wat mij betreft had het boek nog iets diepgaander mogen ingaan op de thema’s, bijvoorbeeld ook door een nawoord over wat er voorafging aan het schrijven van het boek en over de representatie.
Evolutie
Het hoofdpersonage Tom maakt overigens een evolutie mee doorheen het verhaal. Waar hij in het begin van het verhaal erg in zichzelf gekeerd is, heeft hij tegen het einde van het verhaal meer aandacht voor de wereld en de mensen om hen heen. Dat is een erg mooie evolutie om te lezen. Toch is het jammer dat hij gedurende een lange tijd zichzelf ziet als minderwaardig omdat hij in een rolstoel zit en het beeld wordt neergezet dat je niets zou kunnen als je in een rolstoel zit, wat uiteraard allesbehalve het geval is.
Conclusie
Uit mijn bunker is een actueel boek met noodzakelijke representatie. Het verhaal zit goed in elkaar en is makkelijk te volgen, wat maakt dat beginnende Young Adult-lezers dit boek zeker zullen verslinden. Daarnaast zet het boek ook aan tot gesprek en het bespreekbaar maken van de oorlog in Oekraïne. Daarbovenop geeft het een mooie boodschap: je bent nooit te klein om een verschil te maken in de wereld. Wat de rolstoel-representatie betreft betwijfel ik of de auteur voldoende onderzoek heeft gedaan om dit verhaal neer te zetten. Het leek meer alsof deze representatie eraan toegevoegd is om divers te zijn, zonder een volledig waarheidsgetrouw beeld neer te zetten van hoe het is om in een rolstoel te zitten.
De dievenspelen van Kayvion Lewis is de nieuwste hype in de boekenwereld. Het is het eerste boek van een nieuwe serie, waarvan de filmrechten al verkocht zouden zijn.
Het verhaal
In De dievenspelen van Kayvion Lewis volgen we het hoofdpersonage Rosalyn Quest. Ze komt uit een legendarische familie van meesterdieven. De enige regel binnen de familie is: vertrouw niemand. Rosaly (Ros) ziet echter toch een andere toekomst voor zich dan het leven van een dief. Ze wil daarom ook graag ontsnappen aan haar familie. Ze zet dan ook een plan op poten om weg te gaan van haar familie en te zien wat het leven te bieden heeft. Op dat moment heeft Rosalyn ook al een uitnodiging gekregen om mee te doen aan De dievenspelen. Zij kent het spel niet, maar blijkbaar kent haar familie het wel…
Het plan om haar familie te verlaten gaat ze uitvoeren, tot haar moeder gekidnapt wordt. De dievenspelen is een dodelijke wedstrijd waaraan alleen de grootste oplichters mogen meedoen. De hoofdprijs: alles wat je je maar kunt wensen. Ze ziet dus maar één uitweg om haar moeder te helpen: de Dievenspelen winnen.
Om haar moeder te kunnen redden, moet ze winnen van haar vroegere aartsrivale en van een gevaarlijk verleidelijke tegenstander… Er kan maar één winnaar zijn. Wie is de beste dief van de wereld?
Wat vond ik ervan?
Het is een interessant verhaal en toch een best vernieuwend plot dat ik nog niet eerder heb gelezen. In het begin leer je alle deelnemers kennen. Op dat moment krijg je als lezer veel informatie te verwerken…
De hoofdstukken hebben een goede lengte en eindigen enorm vaak met een kleine ‘cliffhanger’ waardoor je al snel zegt ‘nog één hoofdstuk’. Het boek bevat enorm veel actie en spanning, maar er zit toch ook wat romantiek in het verhaal. Het hoofdpersonage is een stoere meid, maar tegelijkertijd een doodnormale tiener die wil weten wat de wereld te bieden heeft.
De dievenspelen bestaat uit drie rondes en iedere ronde moet Rosalyn een object stelen. Soms moet ze dat alleen doen, andere keren in een team. Omdat ze nog nooit heeft moeten samenwerken en al haar hele leven te horen heeft gekregen dat ze niemand kan vertrouwen, is dat soms lastig. Elke opdracht wordt uitvoerig beschreven zodat je het je zeer levendig kan voorstellen als lezer.
Raad ik het boek aan?
Op het einde komt alles samen en ik zag het niet volledig aankomen. Je kan het waarschijnlijk wel voorspellen als je goed oplet op alle details. Het einde van het boek is toch een cliffhanger waardoor ik graag wil verder lezen in het vervolg dat nog niet uit is… Ik geef het boek alvast 4 sterren.
