*Let op: Dit is deel 2. Heb je deel 1 nog niet gelezen? Scroll dan niet verder.
In het tweede deel van de Hades x Persephone serie krijgen onze lieftallige goden weer aardig wat drama te verduren. Persephone begint een oorlog tegen de machtige god Apollo voor het breken van het hart van haar vriendin, Hades blijkt nog wat dingen verborgen te hebben gehouden voor Persephone en er staan levens op het spel.
Worldbuilding
Ik blijf het enorm leuk vinden dat het verhaal zich afspeelt in meerdere werelden (de bovenwereld en de onderwereld). Voor mij is de onderwereld een plek om even te ontsnappen aan de realiteit en de waan van de dag. Bijna een soort scheidslijn tussen een contemporary, en een fantasy boek. Af en toe blenden deze werelden samen. Ook ontdekken we in dit boek een aantal nieuwe locaties, zoals Inquinity. Hier had ik graag nog wat meer van willen zien, maar als ik het goed begrijp komt dit in boek drie wat meer aan bod. Verder vind ik de Furiën ook een goede toevoeging. Zij houden de goden wat intoom en zorgen er voor dat er een stukje realiteit in het verhaal zit (ook als god zijnde zijn er grenzen).
St. Clair weet de werelden goed te beschrijven. Zeker als het op tuinen aankomt zie, ruik en voel ik de bloemen bijna. Dit geldt ook voor de bekende plekken zoals het paleis van Hades, het kantoor van New Athene News, het kleine appartement van Persephone en Lexa, Nevernight, noem het maar op. Wel had ik graag wat meer willen zien van Affodill, het dorp in de onderwereld. Hoe wonen de zielen daar? Hoe zien hun huizen en winkeltjes er precies uit?
Plot
Normaal schrijf ik eerst over de personages, maar dit zijn er inmiddels zoveel dat ik het ga combineren met het plot. Ik heb dit tweede deel vier sterren gegeven (het eerste deel kreeg er vijf). Dat komt vooral door het volgende. In het eerste deel was de seks die in het boek voor kwam nog stomend, nuttig, spannend. In dit tweede deel lijkt het bijna alsof Hades denkt alles op te kunnen lossen door Persephone eens even flink te verwennen. Heb je net een trauma opgelopen? Heb je net een dierbare begraven? Ben je net ontvoerd? Hades neemt je wel even mee naar zijn slaapkamer (al redden ze die negen van de tien keer al niet). Het voelde daardoor nu wat doelloos en niet op zijn plaats in het verhaal. We love some spice, maar niet tien uur per dag.
Wat ik daarnaast ook wat jammer vind, is dat alles om Persephone lijkt te draaien. Ja duh zij is de hoofdpersoon, maar ze lijkt weinig interesse in anderen te hebben. Zo trekt Sybill bij haar in, maar vraagt zij nooit aan haar wat zij gedaan heeft die dag of hoe het met haar gaat. Ook na het schrijven van het artikel over Apollo toont ze weinig medeleven voor haar vriendin en is eigenlijk alleen met zichzelf bezig. Waar haar vrienden soms een arm om hun schouder nodig hadden ligt Persephone weer in het bed van Hades.
Buiten bovenstaande om vind ik Persephone een hele stoere vrouw. Ze trotseert de wereld van de goden met haar schrijverspen wat laat zien dat woorden soms meer waard zijn dan een echt gevecht. Tegelijk heeft ze een groot hart dat liefde strooit aan iedereen. Ze voelt echt, waardoor haar verdriet ook echt voelt.
Conclusie
Ja, do I need to say more? Fanatasy, spice en romance gaan altijd wel goed samen en zijn ondertussen bijna een garantie tot succes. Ik kijk al uit naar boek drie en kan niet wachten om dan weer een recensie voor jullie te kunnen schrijven!!!
