Jaar: 2023

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De laatste kans – Lauren Asher

De laatste kans van Lauren Asher

Het laatste deel uit de Dreamland Miljardais-serie viel onlangs op de deurmat. Van de eerste twee delen had ik onwijs genoten, dus ik had hoge verwachtingen van dit slotdeel! Zou De laatste kans net zo leuk zijn? Lees snel door om daar antwoord op te krijgen!

Verhaal

In De laatste kans staat het verhaal van ‘Kane-broer’ Callahan centraal. Ook voor hem heeft opa Brady Kane na zijn overlijden een opdracht achtergelaten. Pas na het vervullen van de opdracht krijgt hij toegang tot de erfenis. En die is enorm, want ruim 50 jaar geleden richtte zijn opa het nu immens populaire themapark Dreamland op. Voor Cal geldt; hij moet een zomer doorbrengen in het familiehuis aan het meer; daarna moet hij het verkopen. Een klein probleempje; zijn ex Alana Castillo woont momenteel in dat huis, samen met haar dochtertje Cami. De relatie tussen Cal en Alans is vrij pijnlijk geëindigd, iets waar ze beiden nu nog last van hebben. En ook het dorp staat niet bepaald te springen op de terugkeer van Cal. Toch moeten ze een manier zien te vinden om met elkaar om te gaan.

En dan wordt Cal opnieuw verliefd op Alana. Hij probeert zijn gevoelens te onderdrukken, maar met alle herinneringen die naar boven komen is dat niet eenvoudig. Krijgt de liefde tussen Cal en Alana toch nog een laatste kans? 

Cover

De cover van De laatste kans is helemaal passend in de serie! Een prachtige tekening van het familiehuis en op de achterkant een van een steiger bij een meer. Die steiger heeft nog een belangrijke rol in het verhaal, maar daarvoor moet je wel eerst een deel van het verhaal gelezen hebben. Ik houd er van dat elke cover in deze serie een element heeft die nog op zijn plek moet vallen en zeg nou zelf; de boeken zo samen zijn echt een plaatje. (Maar eerlijk: stiekem vind ik de Engelse special edition nòg mooier – niet verder vertellen!)

En de afwerking aan de binnenkant van het boek heeft ook de nodige aandacht gekregen. Het start met een playlist, die je tijdens het lezen aan kan zetten. Zelf doe ik dat niet, want dan ben ik meer aan het meezingen dan lezen, maar wie weet is het wel wat voor jou! Daarnaast is herkenbaar voor de serie dat elk hoofdstuk start met een deels zwarte pagina en (afhankelijk of het vanuit Alana of Cal is geschreven) een verzameling taartjes en lekkernijen of het meer met steiger als tekening.

Voor de kleine details: de verschillende scenes in een hoofdstuk worden gescheiden door een kleine tekening van een cup cake. Ik zei het ook over de eerste twee delen, maar voor dit soort mooie details krijgt De laatste kans extra credits! 

Schrijfstijl

De laatste kans heeft flink wat meer pagina’s dan de eerdere delen en dat in combinatie met drukke dagen, maakte dat ik het (helaas!) niet in een ruk uit kon lezen. Want je wordt echt door Lauren Asher het verhaal ingezogen!

Korte hoofdstukken, zowel van Cal als Alana geschreven. Daardoor krijg je goed mee hoe de hoofdpersonen in elkaar steken en wat ze denken. Je merkt ook gelijk dat beiden de nodige ellende hebben meegemaakt, wat hen heeft gevormd. Zeker ook Cal die kampt met een zware alcoholverslaving; zijn struggle om te kunnen stoppen, maar ook het stemmetje in zijn hoofd dat hij nooit genoeg zal zijn. En Alana, die hem zo graag wil helpen maar ook zichzelf wil beschermen tegen nog meer verdriet. Mede hierdoor kreeg De laatste kans veel meer diepgang dan de eerste twee delen en daarmee is het ook mijn favoriet van de serie. Ik leefde zo mee met de hoofdpersonages; je gunt ze hun fijne toekomst. En uiteraard heb ik heel veel gezwijmeld bij dit boek. Hoe Cal met Cami omgaat en probeert de liefde van Alana te winnen; zo lief! Ook in dit boek zitten een aantal spicy scenes al hebben ze zeker niet de boventoon. 

Het enige ‘minpuntje’ wat ik kon bedenken is dat Dreamland maar een kleine rol heeft in dit boek. En dat vond ik juist van het eerste deel zo heerlijk; alsof je in Disney rondloopt. Iets meer van die sfeer had ik leuk gevonden! Dit werd wel weer he-le-maal goed gemaakt door het ‘extra epiloog’ waarbij ik toch wel last had van vochtige oogjes.

Conclusie

Wat een heerlijke serie en wat jammer dat hij nu klaar is. Als je houdt van op en top zwijmelen, zonder dat het tè wordt, heerlijke personages en de nodige diepgang; dan moet je De laatste kans zeker gaan lezen! En deze serie mag dan wel afgelopen zijn; onlangs is van Lauren Asher deel 1 van de ‘Lakefront Billionaires’ verschenen! Hier staat hij al in de kast! 

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Woorden van glas – Pamela Sharon

Het nieuwste boek van Pamela Sharon Woorden van glas kwam recent uit bij uitgeverij Moon. Pamela Sharon is een Nederlandstalige auteur die in 2019 debuteerde met De geur van Groen. In 2021 kwam haar tweede YA-roman uit Wie ik gisteren was. Beide boeken heb ik gelezen dus mijn verwachtingen lagen redelijk hoog. Kon Woorden van glas deze verwachtingen inlossen?

Het verhaal

In Woorden van glas volgen we het hoofdpersonage Summer. Ze is zestien jaar en zit op het Corbeau College en zoals op veel middelbare scholen wordt er gepest, worden de jongens met de grootste mond voorgetrokken en worden er persoonlijke filmpjes gedeeld.

Summer is een meisje dat eigenlijk een beetje op de achtergrond zit en heeft één goede vriendin. Deze vriendin is recentelijk van school veranderd … Op een dag gaat Summer zwemmen en nemen de jongens haar kleren en handdoeken mee. Wanneer Summer uit het water komt, valt haar bikini af en nemen de jongens foto’s van haar. Een tijdje later worden deze foto’s verspreid …

Op een dag heeft Summer avondstudie samen met enkele andere jongeren. Ze gaat naast Nova zitten. Nova is een meisje dat bij het populaire kliekje hoort. Of dat was toch zo tot voor kort … Nu is Nova iemand waar de leerlingen wat scheef naar kijken, omdat ze iets heeft gedaan samen met het groepje dat niet oké was, en zij heeft de rest van de groep verklikt.

Doordat de twee meerdere avondstudies samen doorbrengen, ontstaat er een soort band tussen hen. De twee meisjes zijn zeer verschillend, maar over één ding zijn ze het eens: het moet anders op het Corbeau College. Daarom besluiten Summer en Nova om een anonieme website (Project-X) op te richten waar leerlingen filmpjes in kunnen sturen over alles wat er misgaat op school. Maar mag je, ook al doe je het om van je school een betere plek te maken, zomaar alles online zetten?

Dit boek las als een sneltrein! Pamela Sharon heeft een zeer fijne schrijfstijl. Al vanaf het begin was ik verkocht en wou ik weten hoe het verder zou lopen. Je krijgt als lezer al stukjes van de getuigenverklaring te lezen op het einde van sommige hoofdstukken. Daardoor weet je al dat wat Summer en Nova doen uit de hand gaat lopen.

Als leerkracht vind ik dit boek echt een boek dat iedereen die op de middelbare school zit, zou moeten lezen. Het boek gaat grotendeels over pesten… Is het oké om alles online te zetten wat misloopt? Mag dat zomaar? Waar zit de grens?

Het boek gaat voornamelijk over pesten, zoveel is al duidelijk. Toch zit er veel meer in. Zo is de neef van Nova aseksueel en is Nova biseksueel en ook Summer valt eigenlijk op meisjes, maar weet dat nog niet helemaal van zichzelf. Deze thema’s zitten in het boek, maar zitten niet op de voorgrond. Het is ook zeer fijn om te lezen hoe deze thema’s als zeer normaal en alledaags worden neergezet, deels doordat het niet de hoofdthema’s zijn.

Een aanrader? 

Pamela Sharon zet met Woorden van glas een zeer belangrijk boek neer. De thema’s die hier aan bod komen zijn zeer goed weergegeven. Een aanrader voor iedereen en dus vijf verdiende sterren!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De Kleuren van Licht (De Kleuren van Magie #3) – V.E. Schwab

‘Ben je sterk genoeg om te winnen?’

‘Ik weet het niet,’ antwoordde hij eerlijk.

‘Mooi,’ zei ze […] ‘Alleen idioten zijn zeker van hun zaak.’

Hier zijn we dan, de finale recensie over het finale boek in De Kleuren van Magie-trilogie van V.E. Schwab. Schwab heeft dit finale deel geschreven met vlijmscherpe zinnen en krachtige scenes die eer doen aan dit beest dat 654 pagina’s telt. Mijn dank gaat uit aan Boekerij die me van dit mooie exemplaar voorzien heeft, een limited edition heruitgave om u tegen te zeggen. Deze recensie bevat spoilers voor De Kleuren van Licht.

Verhaal

In dit derde deel van De Kleuren van Magie-serie volgen we het verhaal van Kell, Lila, Rhy, Alucard en Holland verder op de voet. Zonder enige wachttijd duiken we meteen verder in de actie waar boek twee was gebleven, de cliffhanger die ons op het puntje van onze stoel houdt wanneer Lila onderweg is om Kell te redden uit Wit Londen. Het boek begint met de reünie van mijn favoriete duo, om dan alle hel los te laten barsten zodra ze terug naar Rood Londen trekken. Waar in de vorige twee delen de problemen geleverd werden door machtzuchtige individuen uit de werelden van Wit, Grijs en Rood Londen. Hebben we in dit deel te maken met een verschijning als een god: Osaron.

Dit boek reist door de verschillende vier Londens in een poging om Rood Londen te redden nadat Osaron Rood Londen op stelten heeft gezet. Kell, Lila, Rhy, Alucard en Holland moeten samenwerken om Osaron te verslaan. En dit gebeurt niet zonder een paar hartaanvallen waarvan je denkt dat een van hen zal sterven. Het boek trekt je de hele tijd met zich mee, en valt op geen enkel moment echt stil. Echter, merkte ik voor mezelf wel dat dit van de drie boeken mijn minst favoriete deel was. Het was goed, en ondanks de hoge spanning, was de spanning niet zo hoog als hij was in de vorige twee delen, ondanks dat de rode draad in dit boek veel meer stress met zich mee zou moeten brengen. Ik denk dat dit komt door de manier waarop Schwab het gebracht heeft, en dat, ondanks de desolate staat van Rood Londen doorheen het boek, de stress bij de lezer om te weten wat er ging gebeuren niet altijd zo hoog lag, omdat je vanaf het begin wel een gevoel hebt dat het op het einde wel goed ging komen.

Personages

Naast Osaron maken we met niet zoveel meer personages kennis in dit boek. Het nieuwste personage dat mij het meeste bijbleef maar dat maar een korte verschijning had, was Maris. De kapitein van de Ferase Stras, een interessante nieuwe locatie: een markt/boot in het midden van de oceaan die Kell, Lila en Holland moeten bezoeken. Het is op deze locatie dat we Lila volledig in haar verschijning/rol als Antari zien groeien wanneer ze een zwart nep-oog krijgt.

Schrijfstijl

Ik heb het gevoel alsof ik best gewoon copy/paste kan doen als het aankomt op dat ik iets te zeggen heb over V.E. Schwabs schrijfstijl, want ik heb hier nooit iets slechts op te zeggen, alleen maar goed. Ze schrijft zoals iedereen zou willen schrijven, met een bewonderenswaardige vaardigheid. Ik heb me gewijd aan het lezen van haar volledige oeuvre om zelf een beter schrijver te worden, haar boeken verdienen het om bij creatief schrijven cursussen benaderd te worden om meer te leren over hoe goed te schrijven en hoe goed een verhaal te formatteren. I said what I said.

Limited Edition

Deze Limited Edition heruitgave van De Kleuren van Magie is er eentje om u tegen te zeggen. Zoals altijd is Boekerij een meester in het vormgeven van hun speciale edities, en ook hier hebben ze zichzelf wederom overtroffen. Waar de Engelse editie van deze boeken wit zijn, is deze Nederlandse editie een contrast ervan in een prachtig zwart matte kleur. De pagina’s zijn stained edges die de plattegrond van Rood Londen weergeven. En het is absoluut een droom om naar te kijken!

Als je de dust jacket eraf haalt zie je een prachtig witte onderkant met een embossed cover van een kroon en het woord “Anoshe” – en ik ga de pracht van dit woord aan de lezer laten om te ontdekken in het boek zelf, want om het hier roekeloos te omschrijven doet onder aan de kracht die het in het verhaal van het boek zelf draagt wanneer Schwab het binnen de narratief vertelt (dus ga het zeker lezen!). 

De dust jacket zelf is er eentje dat bestaat uit twee werelden. De cover van het boek langs de ene kant en een prachtige fanart van Rhy’s ouders langs de andere zijde (links) en Alucard (rechts).

Deze editie is een absolute droom en ik kan er niet over ophouden! Wow!

Ervaring

Ondanks dat dit boek niet mijn favoriet uit de trilogie bijkt te zijn, is het toch een van mijn favoriete series geworden. Een meesterlijk verhaal dat meesterlijk is geschreven door een meesterlijke schrijfster. Een ware droom van een literair werk. Dit is magie hoe magie hoort te voelen. Daarom geef ik dit boek vier sterren op Goodreads.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Uit mijn bunker – Astrid Witte

Een boek dat én inclusief én een heel actueel thema bevat? Dat sprak me aan toen ik het nieuwste boek van Astrid Witte tegenkwam. Eerder verschenen van haar hand ook al Goed fout, Spiegelmeisje, De groepering, De halszaak en Het feeënwoud.

Waar gaat het over?

In het boek volgen we Tom die na een ongeval in een rolstoel terecht gekomen is. Hij voelt zich eenzaam en belandt in een depressie. Zijn tijd verdrijft hij met het spelen van videospellen op zijn computer. Tijdens het spelen ontmoet hij Yuliya, een meisje uit Oekraïne, waar er juist een oorlog is uitgebroken. Hij raakt in de ban van haar, vindt terug een doel in zijn leven en wilt haar heel graag helpen uit haar benarde situatie.

Inclusie en thematiek

Eerst en vooral vond ik het heel fijn en interessant om te lezen over een personage dat in een rolstoel zit. Eigenlijk is het jammer dat we dit anno 2023 nog steeds moeten zeggen en dat er niet al meer boeken zijn met personages die in een rolstoel zitten. In hoeverre deze representatie correct is, kan ik moeilijk beoordelen. Ik vraag me ook af in hoeverre de schrijfster contact heeft gehad met mensen in een rolstoel om deze representatie zo correct mogelijk neer te schrijven. Uit de recensie van Annemarie (die iets later verscheen dan deze initiële recensie) blijkt dat er heel wat validistische elementen in het boek zitten.

Daarnaast belicht het boek ook een erg actueel thema: dat van de oorlog in Oekraïne. Op die manier weet de schrijfster ook dit thema bespreekbaar te maken. De informatie daarover blijft wel vrij summier in het boek, maar als je weet wat er gaande is kan je je de situatie wel inbeelden.

Verhaal

Het verhaal zit goed in elkaar, al is het bij momenten vrij voorspelbaar en geeft de achterflap van het boek al veel weg over het verhaal. Het boek is dan ook eerder geschikt voor de beginnende Young Adult-lezer. Het boek leest vlot weg en geeft naast een sprankeltje hoop ook een mooie boodschap: je bent nooit te klein om een verschil te maken. Wat mij betreft had het boek nog iets diepgaander mogen ingaan op de thema’s, bijvoorbeeld ook door een nawoord over wat er voorafging aan het schrijven van het boek en over de representatie.

Evolutie

Het hoofdpersonage Tom maakt overigens een evolutie mee doorheen het verhaal. Waar hij in het begin van het verhaal erg in zichzelf gekeerd is, heeft hij tegen het einde van het verhaal meer aandacht voor de wereld en de mensen om hen heen. Dat is een erg mooie evolutie om te lezen. Toch is het jammer dat hij gedurende een lange tijd zichzelf ziet als minderwaardig omdat hij in een rolstoel zit en het beeld wordt neergezet dat je niets zou kunnen als je in een rolstoel zit, wat uiteraard allesbehalve het geval is.

Conclusie

Uit mijn bunker is een actueel boek met noodzakelijke representatie. Het verhaal zit goed in elkaar en is makkelijk te volgen, wat maakt dat beginnende Young Adult-lezers dit boek zeker zullen verslinden. Daarnaast zet het boek ook aan tot gesprek en het bespreekbaar maken van de oorlog in Oekraïne. Daarbovenop geeft het een mooie boodschap: je bent nooit te klein om een verschil te maken in de wereld. Wat de rolstoel-representatie betreft betwijfel ik of de auteur voldoende onderzoek heeft gedaan om dit verhaal neer te zetten. Het leek meer alsof deze representatie eraan toegevoegd is om divers te zijn, zonder een volledig waarheidsgetrouw beeld neer te zetten van hoe het is om in een rolstoel te zitten.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Thieves’ gambit: de dievenspelen – Kayvion Lewis

De dievenspelen van Kayvion Lewis is de nieuwste hype in de boekenwereld. Het is het eerste boek van een nieuwe serie, waarvan de filmrechten al verkocht zouden zijn.

Het verhaal

In De dievenspelen van Kayvion Lewis volgen we het hoofdpersonage Rosalyn Quest. Ze komt uit een legendarische familie van meesterdieven. De enige regel binnen de familie is: vertrouw niemand. Rosaly (Ros) ziet echter toch een andere toekomst voor zich dan het leven van een dief. Ze wil daarom ook graag ontsnappen aan haar familie. Ze zet dan ook een plan op poten om weg te gaan van haar familie en te zien wat het leven te bieden heeft. Op dat moment heeft Rosalyn ook al een uitnodiging gekregen om mee te doen aan De dievenspelen. Zij kent het spel niet, maar blijkbaar kent haar familie het wel…

Het plan om haar familie te verlaten gaat ze uitvoeren, tot haar moeder gekidnapt wordt. De dievenspelen is een dodelijke wedstrijd waaraan alleen de grootste oplichters mogen meedoen. De hoofdprijs: alles wat je je maar kunt wensen. Ze ziet dus maar één uitweg om haar moeder te helpen: de Dievenspelen winnen.

Om haar moeder te kunnen redden, moet ze winnen van haar vroegere aartsrivale en van een gevaarlijk verleidelijke tegenstander… Er kan maar één winnaar zijn. Wie is de beste dief van de wereld?

Wat vond ik ervan?

Het is een interessant verhaal en toch een best vernieuwend plot dat ik nog niet eerder heb gelezen. In het begin leer je alle deelnemers kennen. Op dat moment krijg je als lezer veel informatie te verwerken…

De hoofdstukken hebben een goede lengte en eindigen enorm vaak met een kleine ‘cliffhanger’ waardoor je al snel zegt ‘nog één hoofdstuk’. Het boek bevat enorm veel actie en spanning, maar er zit toch ook wat romantiek in het verhaal. Het hoofdpersonage is een stoere meid, maar tegelijkertijd een doodnormale tiener die wil weten wat de wereld te bieden heeft.

De dievenspelen bestaat uit drie rondes en iedere ronde moet Rosalyn een object stelen. Soms moet ze dat alleen doen, andere keren in een team. Omdat ze nog nooit heeft moeten samenwerken en al haar hele leven te horen heeft gekregen dat ze niemand kan vertrouwen, is dat soms lastig. Elke opdracht wordt uitvoerig beschreven zodat je het je zeer levendig kan voorstellen als lezer.

Raad ik het boek aan?

Op het einde komt alles samen en ik zag het niet volledig aankomen. Je kan het waarschijnlijk wel voorspellen als je goed oplet op alle details. Het einde van het boek is toch een cliffhanger waardoor ik graag wil verder lezen in het vervolg dat nog niet uit is… Ik geef het boek alvast 4 sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Thin air – Kellie M. Parker

Thin air is het vertaalde boek van Kellie Parker, een Amerikaanse YA-schrijfster. Het boek wordt aangeraden voor fans van Karen M. McManus, Mirjam Mous en Mel Wallis de Vries.

Wat zou jij doen voor een geldprijs waarmee je je studies zou kunnen betalen?

Thin air speelt zich af op een vliegtuig. Het hoofdpersonage is de 17-jarige Emily Walters. Wanneer ze de kans krijgt om in het buitenland te strijden om een royale studiebeurs, weet ze dat het een fantastische kans is die ze met beide handen moet grijpen. Met de geldprijs kan ze haar opleiding betalen én door het geldbedrag kunnen zij en haar moeder hopelijk uit de armoede ontsnappen.

Wanneer de twaalf deelnemers op het privévliegtuig naar Parijs stappen, blijkt al snel dat één iemand tot alles bereid is om te winnen. Ook het flirterige vriendje van haar beste vriendin is mee en die moet zij ook in de gaten houden. Ze moet ook haar eigen duistere geheimen zien te beschermen. Ze heeft geen idee hoe ze de wedstrijd – of zelfs deze vlucht – moet door komen. En dan valt de eerste dode …

Naarmate er steeds meer geheimen worden onthuld, beseft Emily dat ze razendsnel zal moeten ontdekken wie ze kan vertrouwen en wie hen allemaal probeert te vermoorden. En dat moet ze natuurlijk doen voor ze zelf het volgende slachtoffer wordt …

Het verhaal is geschreven vanuit de ik-persoon: Emily Walters. Haar leren we dus ook het beste kennen. We krijgen het verhaal dan ook te lezen vanuit haar gedachtes, en die gaan alle kanten op. Ik ergerde me soms als lezer aan Emily en hoe ze dacht… Bovendien leer je Emily beter kennen en komt ze over als iemand die heel erg bezig is met wat andere mensen van haar denken en een meisje dat veel bezig is met de jongens rondom haar. Dat laatste is vrij logisch voor een meisje van 17 jaar. Maar wanneer ze de hoofdverdachte is, blijven de twee jongens iets waar ze heel erg mee bezig blijft…

Thin air begint met een proloog waar de lezer onmiddellijk in het verhaal wordt getrokken door de spanning die erin zit. Vervolgens start het verhaal bij het begin en lezen we het verhaal chronologisch.

Beetje bij beetje leer je de andere kandidaten beter kennen en leer je ook hun motieven kennen om mee te doen aan de wedstrijd. Je leert niet alle kandidaten even goed kennen, want er waren wel veel personages. Sommige waren duidelijker dan anderen en sommige voelden vrij cliché aan. Het was soms ook een beetje verwarrend om te onthouden wie nu wie was.

Is het een aanrader?

Deze whodunnit bleef voor mij op een vrij laag pitje en ik ergerde me soms aan de personages… Je wordt als lezer wel een aantal keer op een verkeerd spoor gezet en er waren enkele plottwists aanwezig. Het boek krijgt van mij 3 sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Update: The Spiderwick Chronicles Reboot

Sinds mijn vorige artikel over The Spiderwick Chronicles Reboot (deze kan je hier lezen), is er heel wat veranderd in het rijk van de vernieuwde Spiderwick-adaptatie. Onder andere een annulering van de reboot, en een sprankeltje hoop voor een andere studio die het project wil overnemen en continueren.

26 augustus 2023: Disney+ laat van zich afweten

Op 26 augustus 2023 schreven verscheidene (Amerikaanse) news outlets (Deadline, Variety, Yahoo) dat Disney + het laat afweten om hun adaptatie reboot van The Spiderwick Chronicles van Holly Black en Tony DiTerlizzi tot het kleine scherm te brengen. Dit onder het mom van kostenbesparingen en een strategie wissel; Paramount tracht nu het programma aan een andere verdeler te verkopen (Deadline 2023).

De artikels zelf zijn verdeeld over hoeveel afleveringen er nu in de serie zijn, Yahoo en Variety zeggen dat er zes afleveringen zijn, en Deadline zegt dat het er acht zijn. Dus het zal van de succesvolle verkoop van de serie afhangen voor we echt weten hoeveel afleveringen de serie zal bevatten (ikzelf hoop op acht, natuurlijk).

Ook auteurs van de boekenserie, Tony DiTerlizzi en Holly Black, postten een dag nadat Deadline het artikel uitbracht, dat Disney+ zelf de serie niet zou uitzenden. De belangrijkste take away van deze hele situatie is dat de serie dus wél volledig verfilmd is, maar er wordt gewoon een uitzendplatform voor gezocht. Dus de serie zal zeker en vast te zien zijn, we weten alleen nog niet op welke streamingdienst.

10 oktober 2023: Serie vindt nieuw tehuis

Op 10 oktober 2023 publiceerde Deadline een artikel waarin het schreef dat The Spiderwick Chronicles, nadat Disney+ de samenwerking niet wilde voortzetten, een nieuw tehuis heeft gevonden. Namelijk, Roku gaat The Spiderwick Chronicles uitzenden. Ook Tony DiTerlizzi en Holly Black stelden dit vast op hun Instagram.

Wat nu?

Tony DiTerlizzi en Holly Black hun Instagram posts vertelden dat Roku The Spiderwick Chronicles gaat uitzenden en ze bespraken ook al dat verdere details nog volgen.  De première zal voor vroeg volgend jaar zijn.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Taylor Swift The Eras Tour Concert Film


Mensen die mij een beetje kennen weten dat ik een immense Taylor Swift-fan bena Swiftie if you will. Dus daarom ben ik op vrijdag 13 oktober 2023 (heel passend, I know) naar de première van Taylor Swift The Eras Tour Concert Film gegaan om The Eras Tour al eens mee te maken voor ik hem volgend jaar live ga zien. Maar nu, wat ik vond van Taylor Swift The Eras Tour Concert Film – let me tell you, het voldeed zeker en vast aan al mijn wildest dreams. Opgepast, dit artikel bevat spoilers voor Taylor Swift The Eras Tour Concert (Film).

Performance

Een performance van drie uur en vijfenveertig minuten zonder pauzes is dat je niet veel artiesten zal zien doen. Maar Taylor Swift was ready for it. Voor de film hebben ze natuurlijk wel de kostuum-wissels eruit gehaald alsook enkele nummers (RIP “cardigan”, “The Archer” en zoveel goede andere), waardoor de film zelf een goede twee en een half uur is. Echter voel je dit tijdens het kijken van de film allesbehalve.

Taylor neemt je meer door elk album van haar carrière met een passende setlist en setting, prachtige kostuums, bijpassende microfoons en outfits, en een sfeer om u tegen te zeggen. Dit bindt ze allemaal samen met een ster-precisie en performance die kijkers helemaal enchanted laat.

De manier waarop Taylor haar publiek bespeelt en elke persoon in de zaal laat voelen alsof ze bewust is van hun aanwezigheid, trekt zich ook door het zilveren scherm. Het voelt voor de toeschouwer in de cinema ook helemaal aan alsof Taylor tegen je praat en samen met jou door haar leven en herinneringen gaat met elk lied dat ze zingt, en de chants die het publiek zowel in de opname als in de zaal meezingt. Het is een groepsgebeuren, en het is briljant. De Swifties weten hoe ze elkaar een hart onder de riem moeten steken, een Swiftie moet nog maar horen van iemand anders dat zij ook fan zijn van Dr. Swift en ze beslissen al snel dat you belong with me.

Liedjes

Natuurlijk kan Taylor niet elk lied uit haar discografie zingen, maar ze is er wel in geslaagd om de nummers te kiezen waar iedereen fan van is in de vaste setlist. Natuurlijk geeft ze ook aandacht aan de nummers die ze niet in de vaste set heeft gestoken door middel van een akoestische set waarbij ze alleen met piano en gitaar zichzelf begeleidt en twee verassingsnummers speelt. Voor de opname werden “You’re On Your Own Kid” (Midnights) en “Our Song” (Taylor Swift) gebruikt.

Met elk lied dat Swift speelt, neemt de zaal meteen de juiste attitude aan en zingt luidkeels mee. Waaronder ikzelf ook. Champange Problems (evermore) en All Too Well (10 minute version) (Red Taylor’s Version) waren bij mij de twee liedjes die me in een huilend hoopje verdriet veranderden in de beste manier mogelijk. Taylor Swift doet wat ze het beste kan met haar muziek: ze laat je je emoties voelen op de beste manier mogelijk. Naast huil-liedjes, kreeg ik kippenvel van Willow (evermore) en de magische setting die ze hiervoor heeft opgebouwd. En, ja – Vigilante S*** (Midnights) was gewoon perfect door de bijhorende burlesque act en voelde heel erg empowering.

Kostuums

Voor elke Era zijn er bijpassende kostuums gekozen, alsook complementaire instrumenten en microfoons en settings. Het voelt alsof je je telkens in een andere Taylor Swift wereld waant. Wat ook exact de bedoeling is, want elk Swift album bouwt een ander narratief op – een eigen ideologie getekend door bepaalde esthetiek waar de luisteraars het album mee associëren, en dit is ook doorgetrokken tot The Eras Tour. Mijn favoriete kostuum was de evermore jurk en de bijhorende groene cape. Taylor draagt meer dan alleen één nice dress, het zijn stuk voor stuk kunstwerken waarmee ze op het podium verschijnt.

Ervaring

Als je vraag is zou ik de Taylor Swift The Eras Tour Concert Film kijken in de cinema? Mijn antwoord is volmondig ja. Kijk hem zelfs meerdere keren als je hier de kans toe hebt. Het is gewoon machtig en zo goed in een film gegoten dat het voelt alsof je er echt bij was, zeker als je zaal gevuld is met enthousiaste Swifties die de sfeer helemaal afmaken. It was rare, I was there, I remember it all too well.

Als de vraag is of je de film kan kijken voor je het concert gaat zien (mits je The Great War hebt overleefd en dus tickets hebt kunnen bemachtigen), is mijn antwoord – baby just say yes! De kans is groot dat je al zoveel filmpjes en livestreams op Instagram en TikTok hebt zien passeren dat je jezelf het beste kan trakteren op een kwalitatieve versie ervan. Het kijken van de film maakt je zelfs alleen maar meer enthousiast om naar het concert te gaan, dit was toch zeker mijn ervaring! Dus ja, say yes instead of no en ga de Taylor Swift The Eras Tour Concert Film zeker kijken! Je zal de zaal verlaten in een lavender haze.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Literature & Lattes – Travis Baldree

Het fantasy-genre is er eentje dat de wereld in zijn ban houdt, sociale media staat er dagdagelijks vol van. Lezers dromen ervan om zulke werelden en avonturen te ervaren waarover ze in hun boeken lezen. Maar, er zijn natuurlijk ook mensen voor wie het avonturenleven niet is weggelegd, en die gewoon de gezelligheid van fantasy-werelden willen opsnuiven zonder dat hun leven op het spel staat. Ze willen gewoon een potje kaarten met een Roodkap, of gezellig met hun Oger-vrienden luisteren naar de verhalende liederen van de bard in de taverne. Met andere woorden, sommige lezers hebben meer interesse in het opkomende cosy fantasy genre. Dit is fantasy zonder alle stress en drama, bloed en goor, en noem maar op, die je in de “standaard” fantasy-verhalen tegenkomt. Legends & Lattes van Travis Baldree is zo’n een boek dat binnen het cosy fantasy-genre geplaatst kan worden, en het is net zo gezellig als de titel vrijgeeft.

Verhaal

Viv is een ork die klaar is met haar avonturenleven en iets nieuws wilt. Iets dat los staat van haar jaren van strijden, vechten en queestes najagen. Ze wil iets rustiger en iets waar ze haar hart en ziel aan kan geven. Voor Viv ziet dit er als volgt uit: een coffeeshop starten in een klein idyllisch dorpje. (Nu ja, dit zou ik zelf ook met veel liefde en plezier doen.) En hierdoor ontmoet ze allemaal nieuwe mensen, en ja zeker, we krijgen te maken met found family in dit verhaal.

Qua plot is het niet zo heel sterk, en dat is ook exact wat je voor je krijgt met dit boek. Het opschrift op de kaft leest dan ook eenmaal: “High Fantasy. Low Stakes.” Het verhaal leest lekker vlotjes maar er zit geen tandenknarsend, zweet uitbrekend, op je puntje van je stoel zittend plot in dit boek. Wat voor mij als (soort van doorwinterd) fantasy lezer maakte dat ik toch wel een beetje op mijn honger zat omdat ik wel graag die adrenaline heb van “wat nu?” In dit boek heb je ook een “wat nu?” maar niet op de manier dat je tranen met tuiten huilt en je boek door de kamer wilt zwieren omdat het voelt alsof de auteur net je hele huis in de fik heeft gezet. Het boek rond alles netjes af zodat je geen stress hebt over “wat nu met hun en hun – en Pietje die naar Jipje ging–”. Neen, het is allemaal heel erg zen, het perfecte boek om deze wintermaanden mee op de bank/in bed/in bad – noem maar op – te kunnen kruipen.

Schrijfstijl

Travis Baldree kan een heel stuk schrijven, wow. Hij is zo’n auteur die dé perfecte werkwoorden kan vinden die ervoor zorgen dat het hele beeld van wat je leest zo op je retina staat, ondanks dat zijn verhaal zo rustig is, zorgt zijn manier van schrijven voor heel dynamische en tactiele beelden in je geestesoog (dat is natuurlijk als je een lezer bent die wel degelijk beelden ziet als hij leest, en als dat niet het geval is, het schrijven zorgt voor een geweldige ervaring, want het is echt heel erg goed). Het voelt als een Dungeons & Dragons campaign wanneer hij schrijft, alsof het boek uit je handen vliegt en je echt in Viv’s coffeeshop staat. Zo levendig schrijft hij. Wat een talent!

Personages

De personages in dit boek zijn er allemaal een waar je van houdt (buiten eentje, maar dat snap je wel als je het leest 😉). Elk personage heeft zijn eigen trekjes en voelt heel erg echt aan. Je kan niet anders doen dan van elk en ander houden omdat ze gewoon zo origineel en authentiek van de pagina afwandelen. Ook de dynamiek van alle personages samen voelt gewoon aan als een vriendengroep waar je per se bij zou willen horen.

Ervaring

Ik heb immens genoten van dit cozy fantasy-verhaal van Travis Baldree en kijk wel uit naar meer van hem om te lezen want hij weet echt wel hoe hij een verhaal op poten moet zetten. Maar, aangezien ik als lezer toch net ietsjes meer “high stakes” wil, was het verhaal voor mij soms een beetje vlak (maar ik weet dat dit een genre gebonden kwestie is, dus dit is helemaal mijn subjectieve smaak en nood aan avontuur die me hier tegenspreekt). Ik gaf het boek op verhaalsniveau dan ook drie-en-halve sterren. Echter was de schrijfstijl zo goed dat dat aspect vijf sterren van mij kreeg. Toen ik uiteindelijk het boek ging afvinken als “gelezen” op Goodreads was het eindtotaal voor dit boek dan ook een welverdiende vier sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Winactie: 1x Wintermagie van diverse auteurs

Wintermagie

De winter komt eraan! Tijd om met een heerlijk boek, een warm drankje en een dekentje in de zetel te kruipen. Een ideaal boek om daarbij te lezen? Wintermagie van diverse auteurs, dat vorig jaar verscheen bij Dutch Venture Publishing. En goed nieuws: we mogen één exemplaar verloten!

Wintermagie

Twaalf Nederlandse auteurs schreven elk een verhaal voor het boek. Zo kan je maar liefst 12 dagen elke dag een verhaal verslinden (of natuurlijk allemaal op één dag). Elk verhaal bevat een portie magie, of het nu om een magische liefde, een midwinterfeest, een kerstboomboerderij, een mysterieuze sneeuwkoningin of een afgelegen dorpje in Canada gaat. 

Hoe maak je kans?

e maakt kans door:

  • @youngadultsnl en @dutchventurepublishing te volgen op Instagram
  • Ons bericht te liken
  • Te reageren op het bericht en één iemand te taggen

Deelnemen is mogelijk tot 30 november. De winnaar wordt bekendgemaakt in de nieuwsbrief van volgende maand!