Jaar: 2024

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Gebroken – Mel Wallis de Vries

Recensie: Gebroken – Mel Wallis De Vries

Een tijdje terug ontving ik van uitgeverij De Fontein een recensie-exemplaar van Gebroken, het nieuwste jeugdthrillerboek van de populaire schrijfster Mel Wallis de Vries. Met slechts 139 pagina’s is het een dun boek, maar zoals we van Mel gewend zijn, zit er geen woord teveel in.

Het aftellen is begonnen…
6 jongeren vieren samen oud en nieuw
5 van hen kennen elkaar
4 hebben met elkaar gezoend
3 blijven over op het einde
2 houden iets achter
1 moordenaar loopt buiten rond
Niet iedereen haalt het… Wat is vriendschap waard?

De mysterieuze tekst op de cover prikkelt meteen je nieuwsgierigheid en nodigt uit om te beginnen lezen. Het boek is perfect voor jongeren, ook voor wie minder graag leest: korte hoofdstukken en een razendsnel tempo maken dit een echte pageturner.

In Gebroken volgen we zes jongeren: Jasmijn, Lotus, Fleur, Niek, Oliver en Leo. Samen vieren ze oud en nieuw in een afgelegen huisje in het Naardermeer. Wat begint als een feestje vol drank, spelletjes, dans en onderlinge spanning, verandert in een nachtmerrie als Lotus even naar buiten gaat en bloedend terugkomt. De spanning stijgt tot het kookpunt, want er blijkt een moordenaar rond te lopen die genadeloos toeslaat.

Vanaf het spannende proloog word je meteen in het verhaal gezogen. Het verhaal wordt slim opgebouwd, waarbij hoofdstukken heen en weer springen tussen de feestelijke avond op 31 december en de onheilspellende gebeurtenissen op 1 januari. Die afwisseling houdt je constant op het puntje van je stoel. Terwijl de jongeren moeten samenwerken om te overleven, raken ze steeds dieper verstrikt in een web van geheimen, wantrouwen en gruwelijke ontdekkingen.

Mel Wallis de Vries weet als geen ander hoe ze spanning moet opbouwen. Haar vlotte schrijfstijl en geloofwaardige dialogen zorgen ervoor dat je volledig opgaat in het verhaal en meeleeft met de personages. Een leuke toevoeging zijn de visuele elementen zoals foto’s, quotes van Taylor Swift en krantenartikelen. Ze dragen bij aan de sfeer en maken het verhaal nog intenser.

Toch heb ik één kleine kanttekening: ik ben zelf geen grote fan van de echte mensen op de cover en in het binnenwerk. Hoewel het kenmerkend is voor Mel’s boeken, beperkt het voor mij de ruimte voor eigen verbeelding. Maar dat is natuurlijk een kwestie van smaak.

Ben je op zoek naar een spannend en meeslepend verhaal dat je in één adem uitleest? Gebroken is een perfecte keuze voor iedereen die houdt van jeugdthrillers vol mysterie, spanning en onverwachte wendingen. Laat je verrassen door deze intense leeservaring – je zult niet teleurgesteld worden!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Over goden en mensen – Daan Remmerts de Vries

Een hele tijd geleden ontving ik Over goden en mensen van Daan Remmerts de Vries van uitgeverij Lannoo. Het boek draagt de intrigerende tekst: “Dit boek gaat over de Griekse goden, maar ook over de mensen. Dit is het verhaal van hoe goden en mensen elkaar ontmoeten.”

Zodra je het openslaat, valt meteen op dat dit niet zomaar een verhalenbundel is; het is een visueel meesterwerk met prachtige illustraties van Douwe Dijkstra. De tekeningen geven de verhalen extra diepgang en brengen de Griekse mythen op een indrukwekkende manier tot leven.

De relatie tussen Griekse goden en mensen was complex: een eeuwig spel van afhankelijkheid en strijd. Ze konden niet zonder elkaar, maar ook niet echt met elkaar. Goden hadden de aanbidding van mensen nodig om hun macht te bevestigen, terwijl mensen de goden nodig hadden om hun bestaan en de natuur om hen heen te begrijpen en te verklaren. Dit boeiende spanningsveld is de basis van de talloze prachtige mythen die in dit boek worden herverteld.

Hoewel het boek wordt aanbevolen voor lezers vanaf 12 jaar, vind ik eigenlijk dat er geen leeftijdsgrens op staat. Jongere kinderen kunnen genieten van de avontuurlijke verhalen als ze worden voorgelezen, terwijl oudere lezers de diepere lagen en de universele thema’s van de mythen kunnen ontdekken. Of je nu een leek bent op het gebied van de Griekse mythologie of een doorgewinterde fan, dit boek biedt voor iedereen iets bijzonders.

Zelf was ik nooit echt een liefhebber van godenverhalen, maar de vormgeving van dit boek trok me meteen over de streep. Het is niet alleen een prachtig geschreven werk, maar ook een visueel genot. De grote pagina’s doen de illustraties volledig tot hun recht komen, waardoor het boek niet alleen een bron van verhalen is, maar ook een kunstwerk op zich. Dit maakt het misschien wat minder praktisch om mee te nemen onderweg, maar het staat prachtig op de salontafel of in de boekenkast.

De verhalen zijn meeslepend en ademen de rijke vertelstijl van Remmerts de Vries. Hij weet de Griekse mythen toegankelijk en levendig te maken, zonder de magie van de originele vertellingen te verliezen. Daarnaast leren de verhalen je ook waardevolle lessen, zoals deze: daag de goden nooit uit, want dat loopt zelden goed af.

Kortom, Over goden en mensen is een absolute aanrader voor jong en oud. Of je nu op zoek bent naar spannende verhalen, indrukwekkende illustraties of een combinatie van beide, dit boek stelt niet teleur. Het is een werk dat je blijft pakken, keer op keer, en een parel in iedere boekenkast.

Ik geef het boek de volle 5 sterren en raad het aan iedereen aan!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Teddy – Chinouk Thijssen

Met haar nieuwste boek Teddy weet Chinouk Thijssen opnieuw te verrassen. Het verhaal, dat bij uitgeverij Kluitman verscheen, is een thriller speciaal geschreven voor jongere lezers vanaf 9 jaar. Benieuwd naar mijn ervaring met dit boek? Lees dan snel verder!

Teddy draait om Fox, een tienjarige jongen met een levendige fantasie. Wanneer zijn ouders op zakenreis gaan om nieuw speelgoed in te slaan, mag Fox logeren bij zijn neef en nicht. In eerste instantie lijkt het een feest, maar al snel blijkt dat zijn neef en nicht minder enthousiast zijn over zijn komst. Fox voelt zich genegeerd en besluit zich terug te trekken met zijn Nintendo Switch. Tot zijn verbazing ontdekt hij een mysterieuze nieuwe game: Teddy. In het spel maakt hij kennis met een teddybeer die, na het uitspreken van een rijmpje, zijn beste vriend wordt.

Fox is dolblij met de beer in de game, en zijn geluk wordt nog groter wanneer hij op de kermis een gigantische teddybeer wint. Maar wat begint als een droom, verandert al snel in een nachtmerrie. De teddybeer lijkt tot leven te komen, en niet op een vriendelijke manier. Terwijl de sfeer grimmiger wordt, verdwijnen er steeds meer mensen in Fox’ omgeving. Heeft deze reusachtige teddybeer er iets mee te maken?

Chinouk Thijssen laat opnieuw zien dat ze een meester is in het schrijven voor een jong publiek. Net als haar eerdere boek Happyland richt Teddy zich op jongere lezers, maar dat betekent niet dat de spanning minder is. De schrijfstijl is toegankelijk en levendig, en het verhaal wordt met vaart verteld. Hierdoor word je meteen in het avontuur van Fox gezogen en blijf je doorlezen tot het einde.

De opbouw van de spanning is sterk. Als lezer voel je al snel dat er iets mis is met de teddybeer, maar de manier waarop het verhaal zich langzaam ontvouwt, houdt je op het puntje van je stoel. De groeiende dreiging rondom Fox wordt meesterlijk beschreven, en het is mooi om te zien hoe hij, ondanks zijn angst en twijfels, steun vindt bij zijn vrienden. De dynamiek tussen Fox en zijn vrienden evolueert op een hartverwarmende manier; waar ze hem in het begin weinig aandacht gaven, blijken ze uiteindelijk toch de steun te zijn die hij nodig heeft.

Teddy is een originele en spannende jeugdthriller die perfect aansluit bij zijn doelgroep. Het boek is niet te dik, waardoor het ook aantrekkelijk is voor minder ervaren lezers, en de plot zit vol verrassingen. De manier waarop Thijssen spanning en speelsheid combineert, maakt dit boek tot een echte aanrader voor jonge lezers die wel van een beetje griezelen houden.

Met Teddy bewijst Chinouk Thijssen wederom dat spannende verhalen niet alleen voor volwassenen zijn. Dit boek is een heerlijke introductie in het thriller-genre voor kinderen en laat ze gegarandeerd op het puntje van hun stoel zitten. Een aanrader voor iedereen die durft!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Dat is voor morgen – Doreen Hendrikx

Wanneer Louise na een open microfoon avond Q en Max ontmoet, beginnen ze samen een bandje. Ze zetten wat van hun muziek op TikTok en onverwachts ontploft dit. Honderdduizenden mensen zijn opeens in haar geïnteresseerd. Maar de enige persoon waar Louise interesse in heeft is zij. Ze krijgt haar maar niet uit haar hoofd! Nu moet ze kiezen tussen slaap, een sociaal leven, muziek én de universiteit. Louise probeert alle ballen hoog te houden terwijl ze uitzoekt wat ze met haar leven wil gaan doen.

Vlaams geschreven

Het leukste aan dit boek vind ik toch wel dat het in het Vlaams is geschreven. Alle zotte woorden tussendoor en gezegdes die we in Nederland niet kennen of gebruiken vond ik heerlijk om te lezen. Als ik als Nederlander het al zo leuk vind, dan kan ik me alleen maar voorstellen dat het voor Belgen nóg leuker is om een boek te lezen in hun eigen dialect. 

Ieder hoofdstuk begint ook met een begrip en een korte uitleg van wat dit woord betekent. Zelf kreeg ik de indruk dat dit niet per sé Vlaamse woorden waren. Eerder woorden die Gen-Z’ers (de jongeren van nu) gebruiken als een soort straattaal. Zo was een van de woorden bijvoorbeeld ‘blokken’ (heel hard studeren voor een tentamen), maar dat gebruikte ik als Nederlander ook toen ik nog studeerde. Ik vond het wel leuk om deze te lezen, want van sommige woorden had ik (zeker zonder context) nog nooit gehoord. Af en toe kwamen ze later in de tekst ook terug.

Echte YA

Dit boek is in mijn ogen echt 100% YA. Naast de prettige schrijfstijl met taalgebruik wat jongeren aan zal spreken, zitten er ook veel screenshots en sms’jes in het boek gestopt. Dit vind ik altijd superleuk om te zien. Je merkt als lezer dat het verhaal erg jeugdig is geschreven, maar ook enorm modern. Zo komt TikTok er bijvoorbeeld in voor, maar wel op een niet-geforceerde manier. Ik ben ervan overtuigd dat jongeren (tieners, misschien ook wel begin twintigers) hier heel goed mee kunnen resoneren.

Ook denk ik dat het verhaal erg passend is bij de beleveniswereld van de doelgroep. Dit is precies zo’n onderwerp wat ik op die leeftijd ook geweldig had gevonden om over te lezen. Bovendien is het verhaal erg onschuldig. Er zit geen drank en druks in, en ook geen expliciete intieme scenes. Het is helemaal YA-proof dus!

Conclusie

Wat ik verder nog kan waarderen aan Dat is voor morgen zijn de queer personages. Zo is bijvoorbeeld het hoofdpersonage lesbisch. Maar ook de vriendengroep waar Louise in terecht komt vond ik erg leuk. Ze maken grapjes met elkaar, maar steunen elkaar ook en zijn er voor een ander. Echte vriendschap dus! Het enige puntje wat ik persoonlijk iets minder vond was de ‘instant-love’, maar dat is puur omdat ik zelf meer fan ben van een goede ‘slow-burn’. Het boek is met 288 bladzijdes lekker dun en vlot geschreven, waardoor je door het verhaal heen vliegt. Kortom; Dat is voor morgen van Doreen Hendrikx is zeker een aanrader om te lezen voor jongeren!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Serena Valentino- De mooiste van het land

Het verhaal:

Duik mee in het achtergrondverhaal van De Boze Koningin. Iedereen kent haar natuurlijk als de boze stiefmoeder van Sneeuwwitje, maar wat is er gebeurd waardoor ze zo geworden is?
Een slechterik is immers gemaakt en niet zo geboren.
De stiefmoeder hield eerst heel veel van Sneeuwwitje. Haar eigen vader was een afschuwelijke man, wat voor De Boze Koningin een reden was dat ze dat leven absoluut niet voor Sneeuwwitje wilde. Ook hield ze erg veel van haar man, de koning. Wanneer de koning overlijdt bij een veldslag is de koningin ontroostbaar. Vanaf dat moment gaat het bergafwaarts met de koningin. Dan begint ze een man in de spiegel te zien. Als ze vraagt wie het mooiste van het land is, antwoordt hij dat zij dat is. Ze is sinds het overlijden eindelijk weer blij totdat de spiegel op een dag een andere naam noemt….

Schrijfstijl:

In het verhaal staat De Boze Koningin centraal. We lezen over de ontmoeting met de koning, over haar jeugd en over haar band met Sneeuwwitje. Je merkt dat haar vader haar een minderwaardig gevoel heeft gegeven en dat ze daar erg last van heeft. Hij noemde haar namelijk altijd lelijk en dat is ze gaan geloven. De schrijfstijl neemt je mee in dat gevoel en zorgt ervoor dat je medelijden met haar krijgt. 
Wanneer de spiegel dan ook ineens iemand anders noemt die de mooiste van het land is, raakt ze obsessief. De goedkeuring van de spiegel is een verslaving geworden en ze raakt opgeslokt en bezeten door haar ijdelheid. Ze begint nachtmerries te krijgen en na verloop van tijd beginnen de dromen en de werkelijkheid in elkaar over te lopen. 
Het laat erg goed zien wat intens verdriet en een nare jeugd met je kunnen doen en hoe je hierdoor kunt doorslaan.

Sneeuwwitje:

Wie kent het sprookje niet? Het sprookje uit 1973 en daarna zijn er nog verschillende remake films van gemaakt. Het was erg leuk om nu eens de andere kant van het sprookje te bekijken. De kant van toch ook wel een belangrijk karakter, maar waar je eerlijk gezegd weinig van weet. Zo komen er richting het einde ook nog delen uit het originele sprookje naar voren en zetten bepaalde scènes in een ander daglicht.
Ik heb hier erg van genoten, maar ik ben dan ook dol op alles wat met sprookjes te maken heeft. Hierdoor wist ik meteen dat ik dit boek moest lezen en ik ben niet teleurgesteld.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Een zwaluw in de kamer

Een zwaluw in de kamer

Wist jij dat de titel Een zwaluw in de kamer op een daadwerkelijke vogel slaat? In het voorwoord beschrijft Eveline van de Putte een bijzonder moment waarop haar hond en een vogel, die is binnengevlogen, met elkaar lijken te communiceren. Dat vormt dan ook het idee voor alle queer verhalen in dit boek: oprechte interesse in elkaar en acceptatie van iemands leven, gevoelens en identiteit.

In de kamer

Dit boek bevat niet één verhaal, maar bestaat uit wel 20 verschillende kleine teksten. Telkens is er weer een ander personage aan het woord en staat er een ander onderwerp centraal. De ene keer is dit een moeder die op twee mensen verliefd is, de andere keer een meisje dat na een ongeluk in een rolstoel beland is. Een zwaluw in de kamer is dus zeker niet saai, voor elk onderwerp is er wel een verhaal in te vinden. Dit zijn verhalen van een aantal bladzijden, die toch een belangrijke boodschap uitdragen en ook nog eens interessant zijn. Perfect net voor het slapengaan!

Prachtige platen

Niet alleen lees je binnen dit boek verschillende kleine boeken, je kijkt ook nog eens je ogen uit! Niet alleen de cover is prachtig geïllustreerd, ook de rest van het boek springt eruit. Op elke pagina is weer iets anders te zien en de illustraties hebben steeds iets te maken met het verhaal wat verteld wordt. Daarnaast wordt er ook gespeeld met typografie: de ene keer is deze groot en de andere keer weer iets kleiner. Een aanrader dus als je van boeken met plaatjes houdt!

Binnenwereld

Omdat er zoveel verschillende verhalen zijn, draait dit boek om heel veel personages. Deze worden niet al te diep uitgewerkt omdat ze maar een aantal pagina’s voorkomen. Veel van deze personages zijn queer, bijvoorbeeld een broer die op jongens valt of een lesbisch koppel dat bij elkaar komt.

Sommige personages of verhalen sprongen er wat meer uit dan anderen, zo was het eerste verhaal erg mooi. Dit gaat over een jongen die een eenzame buurman opmerkt, waarna hij met hem in gesprek gaat. Ook viel het verhaal van een jongen in armoede met een moeilijke keuze op. Wel is de doelgroep soms even onduidelijk, hoewel de meeste verhalen wel over tieners gaan, komen er soms woorden of zinnen voorbij die minder passen bij iemand van die leeftijd.

Als een warme deken

De schrijfster heeft een simpele schrijfstijl, waar je niet bij hoeft na te denken. Door de korte verhalen lees je lekker door. Daarnaast is elk nieuw ‘hoofdstuk’ een verhaal op zich. Dit concept kan erg fijn zijn, maar sommige verhalen voelden hierdoor iets onafgemaakt. Natuurlijk hadden ze ieder een soortgelijke lengte waaraan voldaan moest worden, maar een enkel verhaal had nog iets langer mogen zijn. 

Conclusie: Een zwaluw in de kamer

Het concept is heel mooi opgezet en het zijn fijne verhalen met elk afzonderlijk mooie boodschappen. Eveline van de Putte heeft zich echt geprobeerd in te leven in de personages en de tekeningen maken het een heel mooi geheel. 

Kortom: houd jij van een bundel vol kleinere verhalen? Ben jij gek op plaatjes bij tekst? En vind jij het fijn om inclusieve verhalen te lezen? Dan is dit boek iets voor jou!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: A Season for Scandal – Laura Wood

a season for scandal

Het verhaal

Marigold Bloom is bloemist in de winkel van haar familie. Nadat haar verloofde het uitmaakt ziet het er echter niet zo goed uit voor Mari of voor de bloemenwinkel. Wanneer Mari per toeval kennismaakt met de verschrikkelijk knappe maar extreem humeurige Oliver Lockhart komt ze op het pad van detectivebureau het Vogelhuis. De vrouwelijke detectives daar rekruteren haar voor een speciale klus: de vermiste zus van Oliver terugvinden. Om haar te vinden moeten Mari en Oliver doen alsof ze pas verloofd zijn. Maar terwijl de lijn tussen waarheid en fictie in hun zoektocht vervaagt begint de neprelatie ook steeds echter te worden…

De personages


Dit is deel twee in de scandal serie, maar dit deel is het verhaal van een compleet nieuw karakter, dat niet in deel één zat. Dat was even wennen, maar het was eigenlijk wel heel leuk. Veel van de oude personages kwamen nog wel voor, ook de hoofdpersonen uit het vorige boek. Ook een personage dat in het vorige deel niet een grote rol speelde, kwam nu juist veel meer naar voren. Ik vond dat erg leuk gedaan. Dat personage kreeg daardoor meer diepgang en ook de nieuwe hoofdpersoon had een hele nieuwe verhaallijn met diepgang.

Thema’s


Net als in het vorige boek haalt dit boek het thema aan dat vrouwen vroeger eigenlijk bezit van een man waren. Het is een belangrijk onderwerp waar in dit boek redelijk licht mee omgegaan wordt, maar dat past wel. Ik vond dat er niet hele zware thema’s in het boek zaten. Alles werd vrij soepeltjes besproken, maar dat stoorde me verder niet.

Schrijfstijl


Net als het vorige boek is dit boek heerlijk geschreven. Vorig boek moest ik er nog een beetje inkomen, maar hier zat ik zo in. Ik had zin om door te lezen en had het boek voor ik het wist uit. Als je op zoek bent naar iets wat snel weg leest is dit zeker een aanrader.

Conclusie


Meestal kan een tweede boek niet tippen aan het eerste, maar ik denk dat ik dit boek zelfs leuker vond dan het voorgaande deel. Het was leuk dat het een heel nieuw verhaal was, maar wel met een groot deel van de oude personages. Ik vond het een erg leuke invalshoek. Ik denk dat ik dit personage ook een interessanter verhaal vond hebben dan het hoofdpersonage in het vorige boek. Ik ben erg benieuwd hoe dit gaat zijn in het volgende boek en kan niet wachten om ook die te lezen. Ik geef dit boek vier sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Prooidier – Lise Villadsen

Bij uitgeverij Van Goor verscheen vorige maand de vertaling van een Scandinavische young adult thriller: Prooidier van de Deense auteur Lise Villadsen. Het boek wordt omschreven als een thriller vol onverwachte twists. In Denemarken won de schrijfster met dit boek de prijs voor het Beste YA-boek van het jaar 2022. Daardoor had ik hoge verwachtingen van dit boek.

Hier gaat het over

In het boek gaat Wilma op uitwisseling naar Florida. Daar komt ze terecht bij gastouders en hun twee kinderen: dochter Rebecca en zoon Jamie. Wanneer er twee meisjes dood worden teruggevonden en een vriendin van Wilma vermist raakt, zegt Wilma’s zesde zintuig dat er een seriemoordenaar rondloopt. Ze doet er dan ook alles voor om die te proberen op te sporen: van nachtelijke spionagesessies vanuit de slaapkamer tot zoeken naar bewijsmateriaal.

Een weinig vernieuwend plot

Het plot is in eerste instantie niet super origineel: er zijn al wel wat young adult boeken geschreven over een jongere die probeert om een moordzaak op te lossen. Denk maar bijvoorbeeld aan Moordgids voor lieve meisjes van Holly Jackson. Ik bleef dan ook wat op mijn honger zitten en vond het boek vrij voorspelbaar. Er zit wel een interessante twist in het verhaal omdat je je vragen begint te stellen over het hoofdpersonage zelf.

Op het einde van het boek vindt er meer actie plaats, maar na het lezen van het boek blijven er nog veel vragen over. Ik denk dus dat de schrijfster beter wat meer pagina’s had gebruikt om het verhaal te vertellen. Er zaten namelijk zeker interessante elementen in het verhaal die beter uitgewerkt hadden kunnen worden.

Vlakke personages

Het verhaal wordt verteld vanuit Wilma die de stap zet naar een wereld die ze helemaal niet kent. Gaandeweg leer je haar beter kennen en ontdek je ook haar familiegeschiedenis. Zo snap je des te meer waarom ze zo graag op uitwisseling wilde gaan. Toch blijft ze een vrij afstandelijk personage: zelfs na het lezen van het boek kan je haar niet volledig doorgronden of begrijpen. Ook de andere personages, zoals dochter Rebecca en zoon Jamie blijven vrij vlak gedurende het hele verhaal.

Engels taalgebruik

In de Nederlandse vertaling worden er af en toe Engelse zinnen of termen gebruikt. Wellicht zal dit in de Deense versie ook zo zijn, maar het komt toch wat vreemd over. Ook worden sommige woorden vreemd vertaald. Zo wordt er regelmatig gebruik gemaakt van ‘een hug’ of ‘huggen’, in plaats van een Nederlandstalige term zoals knuffelen.

Een verhaal dat mijn verwachtingen niet kon waarmaken

Ik had hoge verwachtingen van Prooidier, maar helaas kon het boek mijn verwachtingen niet waarmaken. Hoewel de schrijfster een twist probeert te geven aan het weinig vernieuwende plot, kon de uitwerking daarvan beter. Daarnaast is het hoofdpersonage weinig doorgrondelijk waardoor je je moeilijk in haar kan inleven. Ook past het Engelse taalgebruik niet altijd in het verhaal.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Les Normaux – Janine Janssen

Les Normaux - Janine Janssen

Het verhaal

In een bovennatuurlijke versie van Parijs waar vampieren, heksen en weerwolven – en nog veel meer bijzondere wezens – samenleven, ontmoeten twee jongens elkaar. Sébastien heeft de mensenwereld net verlaten om naar de magische universiteit te gaan. Hij voelt zich schuldig omdat hij zijn familie heeft achtergelaten, en vindt het spannend om opnieuw te beginnen in de grote, bruisende stad. In de hoop zijn zorgen te vergeten gaat hij een avond uit, en kust hij een knappe vampier. Maar door zijn onzekerheden vlucht hij toch snel weg, om dezelfde vampier de volgende ochtend voor zijn deur tegen het lijf te lopen…

Vormgeving

Deze graphic novel bevat een comic die geprint is in kleur. De meeste graphic novels die ik tot nu toe heb gelezen zijn zwart/wit of met beperkte kleuren geprint. Een print in volle kleur geeft toch net wat extra sfeer aan het verhaal. Ook de achtergrond kleur rondom de comic kaders veranderd regelmatig in deze graphic novel. Zo worden deel verhalen makkelijk uit elkaar gehouden en krijgen sommige hoofdstukken/delen van een hoofdstuk extra nadruk. Dit vond ik erg origineel en goed gedaan. De tekenstijl van de karakters is ook echt prachtig en past goed bij het verhaal en de setting.

Personages

Dit verhaal bevat een erg diverse cast aan personages. Dan heb ik het niet alleen over mensen en fantasie wezens (vampieren, heksen, ondoden etc.), maar ook over diversiteit in seksualiteit en gender. Hier werd verder in het verhaal niet veel nadruk op gelegd en de vriendengroepen vormden daardoor ook echt realistische found families. De hoofdpersonages zijn beide volwassen en je merkt ook in het verhaal dat ze te dealen hebben met volwassen problemen. Ondanks dat deze graphic novel maar een deel van de comic bevat leer je de personages echt al goed kennen en voel je makkelijk een verbinding met hun verhaal en wat ze meemaken.

Thema’s

Er komen verschillende thema’s aan bod, zoals het vinden van ‘’jouw’’ plek in de wereld en mensen die daarbij horen, verliefdheid, vriendschappen en familie. Ondanks dat dit best vaak gebruikte thema’s zijn, worden ze in dit boek op een originele wijze weggezet door gebruik te maken van een gesplitste wereld: een mensen en een magie wereld. Veel van de thema’s kunnen nog veel verder uitgebreid en besproken worden. Ik ben benieuwd hoe dit in de volgende delen van de comic gedaan gaat worden.

Eindbeoordeling

Ik had redelijk hoge verwachtingen van deze graphic novel, aangezien mijn favoriete graphic novel auteur, Alice Oseman (van Heartstopper), deze aanraad. Mijn verwachtingen zijn echt overtroffen en ik kan niet wachten om nog meer te lezen over de avonturen die Sébastien en Elia al dan niet samen aan zullen gaan. Kom maar op met deel 2!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Een deal met de Elfenkoning – Elise Kova

Waar het boek over gaat

Eens in de 100 jaar wordt een vrouw uit Capton meegenomen naar Midschap waar ze zal dienen als de Mensenkoningin. De vrouwen die dit lot zijn overkomen, zijn nooit meer hetzelfde gebleven. Het is inmiddels al 101 jaar geleden dat de laatste Mensenkoningin werd meegenomen. Maar er is nog steeds geen vrouw met magie naar voren gekomen die is aangewezen als de Mensenkoningin. De balans tussen de mensenwereld en de elfenwereld is hierdoor in gevaar, waardoor mensen opeens aan onverklaarbare ziektes leiden of zelfs sterven. De Elfenkoning vindt dat hij al lang genoeg heeft gewacht en komt samen met zijn wacht naar Capton om zelf de uitverkoren vrouw te halen. 

Tot haar schrik blijkt Luella dit te zijn! Ze wist helemaal niet dat zij de vrouw met magie was die ze zochten en was hier dan ook totaal niet op voorbereid. Luella kan helemaal niet weg, want als de genezer van het dorp is het haar taak om mensen beter te maken. Alleen haar drankjes hebben een genezende werking. Er is niemand die dit kan overnemen wanneer zij er niet meer is.

Maar als de Elfenkoning eenmaal zijn Mensenkoningin heeft gekozen is er geen weg meer terug. Het lot heeft bepaald dat Luella degene is die in Midschap op de troon moet gaan zitten. Is dit dan de manier waarop ze Capton kan redden?

Luella en de Elfenkoning

De hoofdpersonages zijn erg sympathiek en leuk om over te lezen. In veel vergelijkbare verhalen (zoals bijvoorbeeld Koninkrijk der Zonden van Kerri Maniscalco) worden de magische wezens die mensen ontvoeren neergezet als de slechterik van het verhaal. Ze zijn op zijn minst een beetje morally grey. Maar niet hier. De Elfenkoning doet wat er gedaan moet worden, maar geeft Luella ook de ruimte om te wennen aan haar nieuwe realiteit. Hij snapt haar worsteling met haar gevoelens en helpt haar in haar zoektocht naar een oplossing. Het was erg verfrissend om te lezen over een personage dat niet direct de slechterik van het verhaal is. 

Luella speelt uiteraard de hoofdrol in Een deal met de Elfenkoning. Zij wordt uit haar leven gerukt en moet alles wat ze kent en liefheeft achterlaten. Haar drang om Capton en de inwoners te helpen is enorm groot. Ze heeft een passie voor de kruidenleer en voelt zich intrinsiek gemotiveerd om haar buurtgenoten te genezen met haar middeltjes en drankjes. Ze heeft het gevoel dat enkel zij de verantwoordelijkheid draagt om te zorgen voor de mensen uit het dorp. Dit verlangen heeft ze zo sterk, dat ze zelfs vanuit Midschap nog probeert om hun te redden. Ze had er dan ook zeker niet op gerekend dat de Elfenkoning die haar heeft ontvoerd zo meelevend en begripvol is, en bovendien ook nog ontzettend knap. Hoe langer ze samen zoeken naar een uitweg, hoe meer ze realiseert dat ze misschien helemaal niet weg wil.

Conclusie

Wauw, wat een ongelooflijk leuk boek was dit! Fantasy kan bij mij een enorme hit of een mis zijn, maar Een deal met de Elfenkoning was zeker raak! Ik heb het boek in één ruk uitgelezen en aangezien het lang geleden was dat ik een heel boek in één avond uit las, zegt dat behoorlijk veel. De schrijfstijl van Elise Kova is erg fijn en de hoofdstukken zijn niet al te lang. Hierdoor leest het verhaal enorm vlot en is het makkelijk om de ene na de andere bladzijde om te slaan. Kortom; ik heb enorm genoten van deze standalone en geef het vier sterren.