Hier zijn we weer met een recensie over een V.E. Schwab boek. Ik denk niet dat ik dit ooit beu ga geraken, Schwab is een van mijn grootste idolen en ook een van mijn favoriete schrijvers. Al zou ze de achterkant van een shampoo-fles schrijven, ik zou het lezen. Dat is het effect dat ze op mij heeft als lezer (en ook als schrijver). Voor deze recensie las ik haar lang-geanticipeerde boek dat plaatsvindt in een universum dat we al kennen en vijf jaar geleden achter ons hebben gelaten: De Breekbare Draden van Magie. Ik ben heel erg blij dat Schwab zelf deze wereld nog niet achter heeft kunnen laten, want ik denk nog elke dag aan Kell, Rhy, Lila, Alucard en co. sinds ik De Kleuren van Licht uit heb. Maar goed, ik zal zonder spoilers mijn ervaring met deze parel van een boek hervatten.
Verhaal
Veel schrijvers hernemen tegenwoordig hun oude verhaal universums. Zij het omdat ze nieuwe personages ontdekken in deze werelden, of omdat oude personages hun stem nog niet verstomd is in de pen. Als het aankomt op mijn favoriete auteurs die een nieuw werk uitbrengen in een universum dat me heel dierbaar is, heb ik al met de harde hand moeten leren dat dit een grote teleurstelling kan zijn. Zo kijk ik al enkele jaren met een heel andere blik naar een serie die ooit geen enkele fout voor mij kon bevatten. Maar dan hernemen de auteurs een bepaald personage, en valt het beeld dat ik had in duizend stukken.
Toen De Breekbare Draden van Magie aangekondigd werd en erbij werd gezegd dat het zich in De Kleuren van Magie wereld zou bevinden, hield ik mijn hart al vast. Maar toen er werd gezegd dat je dit boek kon lezen zonder De Kleuren van Magie-serie gelezen te hebben, lichtte een stukje van de zwaarte op mijn borst zich op. Oef, misschien zou mijn beeld van mijn favoriete personages niet aangetast worden.
Voor ik begon met lezen, was ik in een kleine Goodreads rabbit-hole gevallen in de recensies. Eén recensie wist mijn oog te vangen, die omschreef hoe ze wilde dat dit boek meer focuste op de nieuwere personages in plaats van zoveel op de oude personages. Oh nee, dacht ik. Dan toch? Met enthousiasme en een beetje weemoedig begon ik in het boek, angstig dat mijn liefde voor deze personages kapot zou gaan zoals ik het bij andere series al heb gevoeld – die distantiering van een band die zo lang standhield en die opeens brak. Maar toen zag ik Kell en Lila terug … en Alucard en Rhy. En laat me je zeggen – het duurde niet lang voordat ik wederom bevestiging kreeg van V.E. Schwab’s kunde. Als er iemand een oude wereld terug kan hervatten en terugbrengen met de kracht, liefde en macht dat die verdient, dan is het wel Schwab. Zij schrijft alsof het het laatste is wat ze elke dag moet doen. Nooit eerder heb ik een auteur een universum weten heropzoeken na zoveel jaren en verder te gaan alsof ze nooit waren gestopt. Het was zo perfect.
Alle personages spraken in hun eigen toon, niemand voelde opeens anders of zette een andere toon op. Het was puur perfectie. Ook de nieuwe personages brengen een wonderbaarlijke bijdrage aan het verhaal van deze nieuwe serie.
Ik moet wel zeggen, ook al werd er gesteld dat je dit verhaal onafhankelijk kan lezen van De Kleuren van Magie-serie, ga ik daar toch tegenin. Ik denk niet dat dit verhaal zo sterk zou staan zoals het dit doet afgezonderd van De Kleuren van Magie. Het is briljant in zijn eigen respect, maar het zou niets zijn zonder de serie die zijn bestaan mogelijk heeft gemaakt. Dus naar mijn mening moet je sowieso beginnen met De Kleuren van Magie-serie voordat je je aan deze nieuwe serie in het universum waagt.
Personages
Zoals ik eerder al vermeldde was het een warme knuffel om al mijn favoriete personages uit De Kleuren van Magie-serie terug te zien. Iedereen was even (im)perfect zichzelf zoals we ze altijd hebben gekend. Natuurlijk, dit boek speelt zich zeven jaar af na de feiten in De Kleuren van Licht en dus is iedereen zeven jaar ouder. Wat maakt dat ze zich allemaal wel iets meer volwassen gedragen, maar het werkt. Het werkt gewoon écht héél erg goed.
We maken ook kennis met twee nieuwe personages in dit boek: Tes en Kosika. Tes is degene aan wie we de titel te danken hebben (dit is ook alles wat ik over haar ga zeggen, want ik ga Schwab de eer geven om je haar beter te leren kennen). Kosika is Hollands opvolger als nieuwe antari van Wit Londen alsook de nieuwe heerser over Wit Londen (en dit is ook het enige wat ik over haar ga zeggen, het is zoveel beter als je het allemaal zelf ontdekt)
Schrijfstijl
Elke keer herhaal ik me toch kort weer even, want Schwab verdient het. Zij is een van de beste auteurs die ik al in heel mijn leven heb gelezen, en dat zeg ik niet lichtjes. Ze is gewoon uber-briljant en als ik haar ooit mag ontmoeten hoop ik haar dit ook te kunnen zeggen. Haar schrijven is van een ander kaliber, de manier waarop ze personages uitwerkt alsook haar verhalen is van een ander niveau. Het is Schwabs wereld en wij leven er in.
Vormgeving
Dit boek is een pracht van een uitgave. Met wonderlijk mooie sprayed edges, fanart aan de binnenkant van het boek, en een opdruk onder de stofomslag – het is weer een parel hoor, waar Boekerij voor heeft gezorgd.
Ervaring
Mijn ervaring? Nu ja, ik denk dat heel deze recensie voor zich spreekt. Ik had een geweldige tijd tijdens het lezen van dit boek. Altijd wanneer ik iets van Schwab lees eigenlijk. Ik kijk nu al uit naar het volgende deel in deze serie. Schwab heeft het onmogelijke gedaan in het hervatten van een oud universum, en mij weer hoop gegeven dat dit een goed iets is en niet iets dat personages voor mij verpest. Waarvoor mijn immense dank.
Voor dit boek heb ik ook een regel die ik als tiener voor boeken had hervat. Namelijk, als een boek me kon doen huilen was het een instant vijf-sterren boek. Dit boek heeft mijn ogen doen tranen en overlopen, mijn blik wazig terwijl ik de rest van het verhaal probeerde te lezen. Het raakte me tot mijn diepste diep om een personage dat me zo dierbaar is ergens bovenop te zien komen: en daarom krijgt dit boek een welverdiende vijf sterren.
