Maand: juli 2024

Geplaatst op door — Geef een reactie

A. G. Howard- Versplinterd

Het verhaal:

Alison, de moeder van Alyssa, zit in het gesticht. Ze hoort namelijk het gefluister van insecten en bloemen. Alyssa is bang dat ze haar moeders lot achterna gaat nu ze het gefluister ook begint te horen. Ze zijn namelijk familie van Alice Liddell, het meisje op wie Lewis Carrolls roman ‘De avonturen van Alice in Wonderland’ was gebaseerd.  Wanneer het slechter gaat met Alison, komt Alyssa erachter dat Wonderland niet zomaar een sprookje is. Het echte Wonderland blijkt veel duisterder te zijn dan Lewis Carroll beschreef. Alyssa moet proeven doorstaan en de fouten van Alice herstellen. Alleen dan kan de vloek worden opgeheven.

Het exemplaar:

Allereerst wil ik mijn complimenten geven aan de uitgeverij. Wat hebben ze hier een prachtig exemplaar van gemaakt. Alleen de cover spreekt al aan, maar ook de gekleurde schutbladen en edges geven het boek een leuk extraatje.

De schrijfstijl:

Howard weet je met de beeldende schrijfwijze mee te nemen het konijnenhol in. De omgeving wordt goed beschreven waardoor je je echt in Wonderland waant. Ondanks dat het een sprookje met een twist is, zijn alle herkenbare elementen van het origineel aanwezig.  Met de fijne schrijfstijl, spanning en een vleugje romantiek weet hij je aandacht vast te houden en wordt het moeilijk om dit boek weg te leggen.

De personages:

Door het verhaal heel leren we Alyssa steeds beter kennen en van onzeker meisje bloeit ze op tot een zelfverzekerde vrouw. Ze moet tenslotte strijden om de vloek op te heffen, dus er is geen tijd voor angst. Gaandeweg komen we ook steeds meer te weten over haar betbetovergrootmoeder Alice en wat ze heeft moeten doorstaan in Wonderland. Howard weet alle emoties goed over te brengen en hierdoor voel je alles met ze mee. Je bouwt als het ware echt een band op met de personages.

Mijn mening:

Hij krijgt van mij 4,5 sterren. Ik ben dol op sprookjes, dus zodra ik zag dat dit exemplaar verscheen wist ik meteen dat ik hem moest lezen. Ik vind het verrassend dat ze er een wat duistere versie van gemaakt hebben en juist dat maakt dit verhaal zo leuk.

Wonderland- serie:

Versplinterd is het eerste deel in de Wonderland- serie. Deel 2 genaamd ‘Verstoord’ en deel 3 genaamd ‘Verstrikt’ zijn al aangekondigd. Ze verschijnen, net als deze, als prachtige exemplaren en ik kan niet wachten om ze te lezen.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Let the games begin – Rufaro Faith Mazarura

De Olympische Spelen zijn officieel begonnen! Wat is nu een leukere manier om in de stemming te komen dan door een boek te lezen wat zich bij de Olympische Spelen afspeelt?

Waar het over gaat

Olivia heeft een meerjarenplan. Al jaren heeft ze de ene na de andere slecht betaalde stage om uiteindelijk haar droom te verwezenlijken: een functie bij het Internationaal Olympisch Comité. En deze zomer tijdens de Olympische Spelen van 2024 in Athene is het eindelijk zo ver! Samen met haar beste vriendin heeft ze haar hele spaarrekening leeg geplunderd om een maand lang samen een appartement in de stad te huren.

Maar eenmaal in Athene aangekomen blijkt dat ze nog maar één positie over hebben, bij het Internationaal Olympisch Comité, in plaats van twee. En die is gegaan naar de zoon van een invloedrijke miljardair. Olivia wil absoluut niet aan haar ouders moeten toegeven dat ze heeft gefaald. Daarom besluit ze om in Athene te blijven en aan de slag te gaan als vrijwilliger in het Olympisch dorp.

Ondertussen voelt Zeke de druk van een heel land op zijn schouders. Na zijn zilveren Olympische medaille tijdens de vorige Spelen, wordt er van dit talent verwacht dat hij deze keer goud zal halen. En hij moet die verwachtingen zien te waarmaken. Als sprinter op de atletiekbaan komt hij uit voor Groot-Brittannië. Naast zijn natuurlijke charisma is hij ook nog eens mooi om naar te kijken.

Wanneer Zeke en Olivia’s paden elkaar kruisen, moet Olivia niets weten van deze knappe en arrogante topatleet. Wanneer ze elkaar tegen het lijf blijven lopen ontstaat er toch een klik. Kunnen ze samen de eindstreep halen of is de weg naar de finish te ver?

Olivia & Zeke

Olivia is een super ambitieuze meid die ook nog eens ontzettend georganiseerd is. Iedere dag maakt ze allerlei lijstjes zodat ze precies weet wat ze moet doen en ze haar gedachten netjes kan ordenen. Ze heeft haar hele leven uit uitgestippeld en ondanks tegenslagen weet ze altijd wel het beste uit een situatie te halen. Poep scheppen in de paardenstallen? Geen probleem. Helemaal onder de modder een taxichauffeur spelen? Doet ze. Haar optimistische instelling zorgt ervoor dat ze uit iedere situatie het positieve kan halen.  

Zeke is misschien wel de snelste man die momenteel op de wereld rondloopt. Toch blijft hij bescheiden en gespannen. Alhoewel iedereen denkt dat hij het goud al in zijn zak heeft zitten, is hij daar zelf nog niet zo zeker van. Hij worstelt met het nakomen van de hoge eisen van zijn coach en het gemis van zijn vader. Zijn vader is 7 jaar geleden overleden, en het was hun gezamenlijke droom om naar de Olympische Spelen te gaan. Als dit allemaal niet genoeg is om mee te dealen in de week voorafgaand aan zijn alles beslissende wedstrijd, worstelt hij ook nog eens met beginnende gevoelens voor Olivia.

Naast deze twee hoofdpersonages die allebei hun eigen POV in dit verhaal hebben, zijn er ook nog een aantal bij-personages zoals de beste vriendin van Olivia, de ex-vriendin van Zeke (waar hij nu goed bevriend mee is) en het trainingsmaatje/beste vriend van Zeke. Deze personages geven extra kleur aan het verhaal.

“In iedere vrouw schuilt een koningin.”

Subjectieve mening

Als recensent probeer ik altijd zo objectief mogelijk een recensie te schrijven om jou een goed beeld van het boek te laten vormen. Maar het blijft een mening en die is altijd subjectief. Toch zou het niet goed voelen om mijn mening over Let the games begin te delen, zonder kleine kanttekening over mijn interesse in het onderwerp van dit boek.

Ik ben een groot sportfanaat. Ik heb zelf altijd gesport, kijk ontzettend graag naar sportwedstrijden en wanneer je dit leest ben ik waarschijnlijk inmiddels al getrouwd met een oud-topsporter. Maar nog belangrijker, ik leef voor grote sport toernooien zoals Europese of Wereld kampioenschappen en de Olympische Spelen. En net als Olivia ben ik vrijwilliger geweest bij dit soort toernooien. Een aantal bekende toernooien die op mijn CV staan zijn de Dutch Grand Prix en het EK voetbal. Sterker nog, bij een zo’n toernooi had ik zelfs dezelfde functie als Olivia in dit boek heeft.

Door mijn passie voor sport in combinatie met mijn ervaring als vrijwilliger bij grote toernooien (helaas nog geen Olympische Spelen) vond ik het geweldig om te lezen over de belevenissen van Olivia in het Olympisch dorp. Een aantal situaties (gelukkig niet het poepscheppen!) waren voor mij dan ook erg herkenbaar. Dit zal ongetwijfeld hebben bijgedragen aan een positieve leeservaring.

Geen typische sport romance

Ik vond Let the games begin geen typische sport romance. Ik heb er al heel wat gelezen, maar nog geen zoals deze. Bij sport romance denk ik meer aan boeken zoals Ice Breaker of de Briar U serie van Elle Kennedy. Atleten die voor hun universiteitsteam uitkomen terwijl ze zelf nog studeren. De setting van dit boek was heel anders. Het speelt zich af in het Olympisch dorp met in de hoofdrol een jonge veelbelovende atleet en een vrijwilliger. Deze setting vond ik waanzinnig leuk om over te lezen.

Naast dat de setting erg tof was, was ook de romance goed gedoseerd. De relatie tussen Olivia en Zeke wordt langzaam opgebouwd van elkaar niet mogen, naar elkaar heel leuk vinden. Hierdoor ontwikkelt de relatie zich niet te snel en voelt het natuurlijk aan. Dit gaat gepaard met onwijs leuke dialogen tussen de verschillende personages. Ik heb deze echt met een lach op mijn gezicht gelezen.

Conclusie

Let the games begin is een schattig liefdesverhaal met een Olympisch tintje. Het heeft voldoende diepgang, fijne personages en een leuk plot. Door de prettige schrijfstijl van de auteur leest het boek ook nog eens erg lekker weg. Mijn enige puntje van kritiek? In het boek spelen de Olympische Spelen van 2024 zich af in Athene, terwijl ze nu bezig zijn in Parijs. Dat vond ik tijdens het lezen ietwat verwarrend. Ik vond dit een zeer leuke contemporary romance die perfect is om deze weken te lezen, maar ook over een maand (of over een jaar) nog steeds de moeite waard is om op te pakken. Van mij krijgt het boek 4 sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Frambozenzomer – Lucas Versteeg

frambozenzomer

Een zomerkamp vol verrassingen

Het verhaal

Thomas kijkt uit naar het teken- en schilderkamp waar hij in de vakantie naartoe zal gaan, maar zijn ouders blijken toch iets anders voor hem in gedachten te hebben. Zij hebben, zonder dat hij het wist, hem opgegeven voor een zomerkamp voor jongeren om een gezonde levensstijl te ontwikkelen. Thomas heeft altijd al problemen gehad met zijn gewicht en is hier onzeker over, maar blij dat zijn ouders hem hiertoe dwingen is hij niet.

Op het kamp ontmoet Thomas een jongen genaamd Fender. Hij is de knappe zoon van de kampleidster. Fender helpt zijn moeder mee op het kamp en is alles wat Thomas wil zijn: slank, zelfverzekerd en uit de kast.

Personages

De belangrijkste personages in dit boek zijn Fender en Thomas. Elk hoofdstuk wordt om de beurt vanuit hun perspectief vertelt. Zo krijg je als lezer mee wat ze denken en voelen, voordat ze het van elkaar weten. Dat is leuk en soms frustrerend gelijk. Daardoor wil je soms dat ze een bepaald iets doen, omdat je weet dat ze er beide aan denken, maar dan doen ze het niet. Ik vond dat de personages goed uitgewerkt waren, ze hadden allemaal een achtergrondverhaal en diepgang.

Thema’s

De grootste thema’s in dit verhaal waren overgewicht, van jezelf en je lichaam leren houden en homoseksueel zijn. Fender is uit de kast, maar hij ondervind toch problemen met zijn seksualiteit en heeft hier soms last van. Thomas is nog niet uit de kast en iedereen denkt dat hij hetero is, wat het voor hem ook moeilijk maakt. Wat ik mooi vond is dat de auteur weet waar hij het over heeft en daarom het op een manier kon schrijven die echt overkwam. Soms wanneer ik boeken lees met LGBT+ karakters worden er dingen gezegd waar ik me totaal niet mee kan identificeren, of worden bepaalde dingen heel groot gemaakt terwijl dat niet nodig is. Ik vond dat in dit boek er perfect mee omgegaan werd.

Ik vond het ook erg goed hoe er met het thema (over)gewicht omgegaan werd. Doordat je vanuit zowel Fender en Thomas hun perspectief dit verhaal meemaakt, merk je hoe zij er beide anders naar kijken. Dat maakte het heel goed. Ook worden er andere personages in het verhaal geintroduceert die overgewicht hebben, maar blij zijn met hun gewicht. Dit is ook goed om over te lezen. Ik vond dat de thema’s met respect behandeld werden.

Schrijfstijl

De schrijfstijl maakte het dat ik het boek in twee of drie dagen uitgelezen heb. Ik had steeds zin om door te lezen en voor ik het wist was ik er doorheen. Het is misschien wat simpeler geschreven, maar het kwam niet kinderachtig over. Dit is eigenlijk precies hoe ik graag verhalen zie, makkelijk leesbaar, maar zonder dat ik me frustreer over hoe ‘simpel’ het is.

Conclusie

Ik geef dit boek vier sterren. Ik heb er enorm van genoten en vond het een plezier om te lezen. De reden dat ik het geen vijf sterren geef, is dat ik ondanks dat ik er enorm van genoten heb, ik het waarschijnlijk geen tweede keer ga lezen. Ik vind het een mooi verhaal en ik ben blij dat het er is, want representatie in alle vormen is belangrijk, maar aangezien het verhaal best makkelijk te volgen was, onthoud ik alles en gaat het me niet nog een keer verrassen. Ik raad het boek zeker aan als je zin hebt in een schattig verhaal over twee jongens (en je fan bent van Heartstopper).

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Duister Licht – Natasja Storm

Duister Licht door Natasja Storm

Natasja Storm ken je misschien wel van haar ‘My awesome reading journal”, maar pasgeleden kwam ook haar schrijversdebuut uit; Duister Licht! Of dit fantasy-verhaal wat voor je is? Dat lees je hieronder!

Het verhaal

Ariel Dawn is de enige overlevende van een ernstig auto-ongeluk. Een ongeluk waarbij zowel haar moeder als haar beste vriend overlijdt. Wanneer ze in ene in contact komt met haar vader, die in Rome woont, besluit ze om tijdelijk bij hem te gaan wonen. Ze doet haar best haar leven weer op te pakken, maar het ongeluk blijft haar achtervolgen. Ook in haar nachtmerries, waarbij dan ook telkens een mysterieuze jongen opduikt. 

Wanneer ze overdag de aantrekkelijke Luc D’Arcy ontmoet, die sprekend op de jongen uit haar dromen lijkt, is ze vastbesloten erachter te komen wie hij is. Niet wetende dat ze daarmee haar eigen leven en dat van de mensen om haar heen in gevaar brengt. 

Vormgeving

Duister Licht is echt een plaatje om te zien. De sierlijke letters, de kleurcontrasten en de sprayed edges; alleen daarom al wil je het boek een plekje geven in je boekenkast. En ook aan de binnenkant is echt aandacht besteed, qua afwerking, sierletters en lettertype! Maar is de inhoud net zo mooi? 

Slow Burn

Het verhaal van Duister Licht begint op full speed; als lezer beleef je het auto-ongeluk van Ariel en alle vraagtekens die er daarna overblijven heel intens. Want hoe heeft zij dit ongeluk kunnen overleven, zonder enig krasje en blauwe plek? Dat maakt dat je gelijk verder wil lezen en de geheimen wilt ontrafelen. 

Dat duurt alleen wel even; het is met recht een slow burn. Beetje bij beetje geeft de schrijfster iets van het verhaal weer, deelt ze kleine puzzelstukjes van het geheim en ontrafelt de relatie tussen Ariel en Luc zich. Zeker in het middenstuk van het boek wordt de tijd genomen door de schrijfster. Is dat erg? Niet per se, maar haalde er soms voor mij wel een beetje tempo uit. Dat wordt overigens het laatste deel van het boek anders, wanneer de gebeurtenissen zich sneller opvolgen en het serieus nog spannend wordt ook! 

Leuke sidenote; Duister Licht staat boordevol weetjes over Rome; voor zowel de kenner als niet-kenner leuk! 

Emoties

Wat Ariel allemaal heeft mee moeten maken is niet niks en ze probeert zich daar dapper door heen te slaan. De emoties die zij daarbij voelde, voelde ik als lezer helaas niet altijd. Misschien te verklaren omdat Duister Licht vanuit de ‘ik-vorm’ is geschreven. Maar op sommige momenten, zeker de stukken over rouw en verdriet, voelde ik die emotie wat minder en vond ik Ariel misschien juist wat te nuchter/stoicijns. 

Wat wel weer mooi weergegeven was is haar daadkracht en doorzettingsvermogen om de geheimen tot op de bodem uit te zoeken; best wel badass!

Conclusie

Een heel mooi debuut; van mij krijgt Duister Licht 4 sterren! Ben jij een romantasy lezer? Dan is dit er zeker een die je aan zal spreken! 

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De zoon van de zee – Davide Morosinotto

De zoon van de zee boekcover

De Italiaanse schrijver heeft al heel wat boeken op zijn naam staan. Veel van zijn boeken spelen zich af in het verleden, zoals De laatste jager en Twee fonkelrode sterren in de blinkend witte sneeuw. Ook bij dit verhaal is dat zo: het speelt zich af anno 452 na Christus, naar het einde van het Romeinse Rijk toe. We volgen Pietro die varkenshoeder is en op een dag wordt opgeroepen om het Romeinse Rijk mee te gaan verdedigen tegen de Hunnen die in opmars zijn. Daar komt hij in contact met Justina, een meisje uit een adellijke familie waar hij anders nooit contact mee zou hebben gemaakt. Samen met haar schrijft hij geschiedenis.

Een verhaal vol avontuur, in het verleden

Davide Morosinotto heeft met dit boek een verhaal geschreven dat vol zit met avontuur, in een historische context. Wat ook fijn is, is dat er in het begin van het verhaal wat context staat over hoe de wereld er uit zag in die tijd. Je leest hoe heftig het er aan toe ging tijdens die periode en waar de bevolking allemaal mee te maken kreeg, zoals armoede en honger. Toch weet Davide Morosinotto de heftige thema’s af te wisselen met iets luchtigere thema’s. De Latijnse termen maken dat je helemaal in de tijd van toen zit, al zal het niet voor elke lezer even eenvoudig zijn om deze termen te begrijpen. Heel passend in die context is ook dat er tussen elk hoofdstuk een illustratie is toegevoegd.

Een sterk hoofdpersonage

Het hoofdpersonage, de 14-jarige Pietro, is een personage dat je gedurende het lezen van het boek in je hart sluit. Hij is innovatief, neemt geen blad voor de mond en gaat ervoor. Hij zoekt naar nieuwe opportuniteiten in moeilijke tijden. Of wat hij meemaakt altijd even realistisch is, is misschien wel enigszins te betwijfelen (hij heeft immers wel heel veel geluk).

Een spannend avontuur dat je niet loslaat

De zoon van de zee is een sterk geschreven verhaal dat goed in elkaar zit en je meeneemt naar een periode in de geschiedenis waar weinig jeugd- of Young Adult boeken over geschreven zijn. Dat maakt het een erg uniek boek dat je een inkijk geeft in deze interessante periode in de geschiedenis. Op de achterflap staat dat het boek geschikt is voor 12+, maar ik denk dat dit boek ook mensen buiten deze leeftijdscategorie zal aanspreken aangezien het een erg aangenaam boek is om te lezen. Ik geef het boek dan ook vier sterren. Het is overigens het eerste boek in een reeks die zich telkens in een andere historische periode zal afspelen. Ik ben erg benieuwd naar de andere boeken in de reeks.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Het hart van het woud van Robine van Olffen

Het hart van het woud is een geweldig boek. Het boek speelt zich af in het land Lythania. Lythania is opgericht door de helden en ze worden vereerd door iedereen in het land. Het boek neemt je mee op een avontuur door Lythania en de ontdekking naar de geheimen van de helden. 

De hoofdpersonages van Het hart van het woud

Iliona is een Mayaans priesteres, zij eren de heldin Maya. Iliona verdween zes jaar geleden in het bos achter het Mayaans klooster. Wanneer ze was gevonden door de andere priesteressen had Iliona geen herinneringen meer van wat er gebeurd was in het bos. De hoofdzuster heeft haar echter verboden om terug te gaan naar het bos vol gevaar. Iliona voelt zich thuis in het bos en sluipt s’nachts uit het klooster om naar het bos te gaan. 

Op een avond zat Iliona in het bos te genieten van de rust, totdat ze iets hoorde. Ze was net te laat om zich te verstoppen. Uit de struiken kwam een jonge jager tevoorschijn. Hij stelde zichzelf voor als Peter de koninklijke jager van de prins. Echter had Peter gelogen en bleek hij de kroonprins Roran te zijn. 

Roran Devrede is de kroonprins van Lythania. Hij is een erfgename van de heldin Ruth Devrede. Roran is weinig thuis doordat hij veel reist tussen de verschillende landen om de vrede te bewaren.

Iliona krijgt op een nacht een visioen van Maya, waarin ze ziet dat ze Roran moet beschermen tegen gevaar en dat de geschiedenis van de helden niet is zoals het lijkt. Ze wordt wakker in het bos met wit haar en twee verschillende ogen. Ze vlucht naar het paleis om Roran en de koninklijke familie te waarschuwen. 

Waarom heeft Maya Iliona uitgekozen als haar erfgename? Waarom moet Iliona Roran beschermen en hem helpen om het juiste pad te kiezen? Wat is het juiste pad en wat staat Iliona en Roran allemaal te wachten staan? Welke geheimen gaat Iliona ontdekken en kan ze de geschiedenis rechtzetten? 

Mijn standpunt van Het hart van het woud

Ik vond het een spannend en mysterieus boek. Robine van Olffen is een goede schrijfster. Ze heeft een vlotte schrijfstijl, waardoor je vanaf het begin wordt meegenomen in het verhaal van Iliona. 

Ik vond het mooi om te lezen hoe Iliona een groei maakt en steeds meer haar erfenis van Maya omarmt. Ze neemt het heft in eigen handen en ze heeft er alles voor over om de waarheid te ontdekken. Iliona is een grote kracht die doorheen het verhaal zelfverzekerder wordt. Ze luistert niet naar de vooroordelen en behoudt haar natuurlijke persoonlijkheid. 

Roran vond ik een sterke en dappere prins. Hij strijd met zijn aangeleerde idealen, waarbij hij doorheen het verhaal tot bepaalde keuzes komt te staan. Kan Roran de juiste keuze maken, want het lot van het Lythaniaans volk ligt in zijn handen? 

Na het lezen van Het hart van het woud ben ik benieuwd hoe het verhaal van Iliona en prins Roran verder gaat. Ik kan niet wachten tot het tweede deel van de reeks. Wanneer je van spanning met een beetje romantiek en magie houdt is dit boek iets voor jou.

Ik geef Het hart van het woud 3,5 sterren. 

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De ramp van Tsjernobyl van Andy Marino

Op 26 april 1986 om 01u19 veranderde de nacht in een bundel van licht. Niemand weet wat er gebeurt.  De ramp van Tsjernobyl is een spannend boek, waar je een inkijk krijgt van wat er gebeurd is in Pripjat. 

De hoofdpersonages van De ramp van Tsjernobyl

Het verhaal bestaat uit vier personages op drie verschillende plaatsen. 

De eerste personage is Joeri Fomitsjev. Joeri komt uit Moskou en droomt van kleins af aan om te werken in de kerncentrale van Tsjernobyl. Wanneer zijn droom eindelijk uitkomt om een nucleaire ingenieur te worden, verhuist hij naar Pripjat om bij zijn nonkel, Pavlo, te wonen. Als snel komt Joeri erachter dat je niet zomaar een gerespecteerde nucleaire ingenieur wordt, hij wordt tewerkgesteld schoon te maken. Dit houdt echter zijn fascinatie voor het Tsjernobyl wezen niet tegen. Hij kent de bouw van het wezen en de geluiden die het maakt. 

Wanneer Joeri tijdens zijn nachtdienst een ander en vreemd geluid hoort uit het Tsjernobyl wezen, weet hij dat er iets mis is. Opeens wordt alles donker en voelt hij ongelofelijke pijn. Kerncentrale nummer 4 is ontploft en stuurt een felle lichtflits de donkere hemel in. 

Alina en Lev, de kinderen van Pavlo, wonen hun hele leven in Pripjat. Voor de buitenwereld is Pavlo een gerespecteerde beroemde radio stem, maar binnenshuis luisteren zijn kinderen, in het geheim, naar de Amerikaanse radio. Dit gaat tegen Joeri’s principe in, maar hij zwijgt omdat hij te gast is in het huis. 

Alina en Lev liggen te slapen, wanneer ze wakker worden van een felle lichtflits. Ze weten niet wat er gebeurt en even later wordt er op de deur geklopt. Voor ze het beseffen, pakken ze hun spullen en stappen ze in een bus om de stad te verlaten. Zullen ze ooit Pripjat terugzien? En wat is er gebeurd met Joeri? 

Het laatste personage is Sofia, de beste vriendin van Alina. Haar vader werkt voor de kerncentrale als ingenieur. Wanneer haar vader plots moet vertrekken naar de kerncentrale, weet ze dat er iets mis is. Terwijl haar vader de grote baas van Tsjernobyl probeert te overtuigen om Pripjat te evacueren, gaat Sofia langs de huizen om iedereen te waarschuwen. Gaat het Sofia lukken om de mensen te overtuigen? Wordt Pripjat geëvacueerd? Gaat ze ooit haar beste vriendin Alina terugzien? 

Mijn standpunt De ramp van Tsjernobyl

Ik vond De ramp van Tsjernobyl een heel goed en spannend boek. Andy Marino is een goede schrijver en heeft een vlotte schrijfstijl. Je wordt direct meegenomen in het verhaal en je kan het boek moeilijk wegleggen. 

De verschillende perspectieven vond ik fijn om te lezen. Je krijgt  inzicht wat er gebeurt op drie verschillende plaatsen en hoe het verhaal uiteindelijk tot zijn recht komt. 

Indien je houdt van spanning en een beetje geschiedenis is dit boek iets voor jou. 

Ik kan niet wachten om andere boeken te lezen van Andy Marino. 

Ik geef De ramp van Tsjernobyl 4 sterren. 

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Six more months of June – Daisy Garrison

Mina is een introverte einzelgänger die het liefst de lunch alleen doorbrengt, met haar neus in een boek. Caplan, daarentegen, is de populairste jongen van de school, enorm sociaal en heeft altijd een groep vrienden om hem heen hangen. Hoe verschillend deze twee tieners ook zijn; ze zijn al jaren beste vrienden van elkaar. Ze zitten in hun laatste jaar van de middelbare school wanneer Caplan’s beste vriend, Quinn, Mina mee uit vraagt op een date. Hij trekt haar uit haar schulp en in een sociaal leven waarvan ze nooit had gedacht dat ze het leuk zou vinden. Nu moet ze het leven proberen te navigeren in dit nieuwe sociale leven, haar gevoelens voor Quinn en Caplan, én de keuze maken waar ze volgend schooljaar gaat studeren. Dat is allemaal niet makkelijk voor een tiener.

Mina & Caplan

Mina is de typische tiener waar veel boekenwormen zich wel in kunnen vinden. Ze is graag alleen, in een hoekje verscholen met haar boek. Ze blijft liever thuis in haar kamer, dan dat ze mee naar een feestje van een klasgenoot gaat. Daar komt bij dat ze last heeft van angstaanvallen. In sociale situaties kan ze in paniek raken. De enige persoon die haar door en door begrijpt is Caplan. Hij heeft aan één blik genoeg om te weten wat er in haar omgaat en wat ze nodig heeft. Dit is een bijzondere vriendschap.

Caplan is de typische populaire jongen van de school. Super sociaal, veel vrienden, weet altijd het juiste te zeggen en het knapste meisje van de school is zijn vriendinnetje. Dat hij zo onzelfzuchtig is, past niet bij het stereotype personage van de populaire jongen, maar is wel super mooi om over te lezen. Hij heeft enorm veel over voor zijn vrienden en staat altijd voor hen klaar.

Angststoornis en een donker verleden

Ondanks dat het niet expliciet in het boek wordt vermeld, komt het wel duidelijk genoeg naar voren dat Mina met een angststoornis kampt. Op verschillende momenten krijgt ze hierdoor een paniekaanval en het enige wat haar dan kan kalmeren is stromend water. Soms is alleen haar polsen onder de kraan houden voldoende, op andere momenten gaat ze met kleren en al aan onder de douche. Ik hoop dat lezers die ook een angststoornis ervaren herkenning kunnen vinden in deze situaties. Zeker voor jonge lezers (de doelgroep van dit boek) is het fijn om te weten dat ze niet alleen zijn.

Die angststoornis is waarschijnlijk ontstaan door een traumatische ervaring die Mina een aantal jaar geleden heeft moeten verdragen. Tot vandaag de dag heeft ze nog steeds last van de gevolgen hiervan. Dit allemaal zorgt voor meer diepgang in het verhaal. Met name het personage van Mina voelt hierdoor als een echt persoon aan.

Conclusie

Six more months of June is een lief verhaal over vriendschap en je eerste liefde. Het gaat daarnaast ook over intimiteit, pesten en de normale worstelingen die tieners doormaken in hun examenjaar van de middelbare school. De auteur heeft een fijne schrijfstijl en maakt gebruik van een dubbele POV waarbij je zowel vanuit Mina’s perspectief leest, als dat van Caplan. Het boek is wel vrij jeugdig geschreven. Hierdoor is het enorm geschikt voor kinderen van 12 tot 18 jaar om te lezen. Voor mij persoonlijk was het iets te kinderlijk, maar ik val dan ook ver buiten deze doelgroep. 😉 Hierdoor krijgt het voor mij 3 mooie sterren. Als je graag verhalen leest zoals Eleanor en Park van Rainbow Rowell, dan zal dit boek ook tot je nieuwe favorieten behoren.