Jason Reynolds is een bekende YA-auteur. Je kan hem kennen van zijn boek 67 seconden, dat ook een graphic novel is. Dit is misschien een beetje een ander soort boek, omdat het een liefdesverhaal is. Ondanks dat het een liefdesverhaal is, is het eigenlijk niet zo heel anders dan wat we van hem gewend zijn. Vierentwintig seconden vanaf nu werd vertaald door Maria Postema en uitgegeven bij uitgeverij Blossom Books.
Waarover gaat het?
In deze young adult-roman zijn Neon en zijn vriendin Aria laatstejaarsstudenten op de middelbare school en hebben ze al twee jaar een relatie. Ze voelen zich klaar om de volgende stap te zetten, maar ervaren ook de spanning die bij zo’n grote beslissing hoort. Het verhaal begint vlak voor dit belangrijke moment en gaat daarna terug in de tijd, zodat we meer te weten komen over hun relatie en over Neons vrienden en familie.
Wat vond ik ervan?
“Vierentwintig seconden vanaf nu…” gaat net zoals de vorige boeken van Jason Reynolds over een heel herkenbaar onderwerp voor de doelgroep: de eerste keer dat een jongen met zijn vriendin slaapt. Het boek sprak eerlijk over dit aspect van het leven, wat ik kon waarderen. Heel wat tieners zien in de media zo’n onrealistisch en onecht beeld hiervan. De gesprekken over veiligheid, toestemming en emoties zijn waardevolle toevoegingen aan het YA-genre. Het boek laat ook zien dat Neon, heel begrijpelijk, zenuwachtig is over zijn eerste keer.
Ondanks de sterke boodschap en een paar grappige momenten met de moeder van de hoofdpersoon, vond ik dit boek toch makkelijk weg te leggen en te vergeten. Door de manier waarop het verhaal is opgebouwd, bleef ik wachten op een grote wending of dramatische onthulling, maar die bleef uit. De meest spannende momenten zitten in de eerste paar pagina’s, waarna het verhaal langzaam uitdooft.
Het verhaal begint in het heden en gaat vervolgens terug in de tijd, wat een creatieve manier van vertellen is, maar niet een die ik zelf prettig vind. In dit geval voelde het verhaal daardoor nogal oppervlakkig aan. Door het ontbreken van een lineaire opbouw is het voor lezers lastig om goed bij het verhaal te blijven. Er is nauwelijks tijd om in de personages te investeren, en zodra je het plot enigszins doorhebt, verandert het weer in het volgende hoofdstuk. Dit verhaal had zeker sterker kunnen zijn met een traditionele tijdlijn. Bovendien vond ik de delen soms zeer lang om te lezen, wat er ook voor zorgde dat het niet zo vlot las.
