Jaar: 2024

Geplaatst op door — Geef een reactie

YoungAdultsNL interviewt Maggie Stiefvater

Vanuit YoungAdultNL mocht Robin (@robins.moedt) de enige echte Maggie Stiefvater interviewen. Maggie Stiefvater kan je kennen van haar internationale serie ‘The Ravenboys’, de nieuwe Nederlandse Limited Edition van ‘De ravenjongens’ en nog veel meer prachtige boeken(series).
Maggie Stiefvater was te gast op Yalfu in Utrecht en had nog even tijd voor ons om enkele vragen te beantwoorden. 

Wist je dat Maggie op elke plek waar zij komt of heen reist op zoek gaat naar kliffen? Dit doet zij ter inspiratie van haar verhalen.

Wat vind jij als auteur van de nieuwe Nederlandse cover van de Ravenjongens?

‘Allereerst vind ik het geweldig dat de Amerikaanse lezers er erg jaloers op zijn. Het is namelijk een veel mooiere editie dan onze editie die niet is geüpdate. Ook vinden ze de kunstenaar erg goed. 

Afgelopen jaar was ik hier op vakantie en deed ik een signeersessie, ik had geen idee of er iemand zou komen. Echter was ik uiteindelijk drie uur lang aan het signeren. Iedereen bracht hun gelezen en geliefde oudere edities in het Engels. Hierdoor bedacht ik mij dat het zo jammer is dat jullie als lezers naar mij moeten komen en engels moeten lezen en spreken. Daarom vond ik het erg leuk dat toen de Nederlandse uitgever contact opnam voor mijn aankomende boek, ze zich realiseerde dat ze ook deze boeken konden herdrukken. Dit hebben ze dan ook erg snel gedaan.
Het was zo cool dat nog geen jaar later, ik hier weer ben en ik een boel zelfde lezers zie waarvoor ik eerder heb gesigneerd. Echter hebben die nu deze nieuwe mooie editie mee. Toen dacht ik bij mezelf. Dit is hoe het moet zijn.
Ook vind ik het geweldig dat ze beloofd hebben dat de volgende edities er ook zo prachtig uit gaan zien!’ 

Wist je dat het binnenwerk van de nieuwste Speciale Editie gemaakt is van kunst van Maggie Stiefvater zelf? Deze tekeningen heeft zij gemaakt voor het 10e jubileum in 2022, speciaal voor een Owlcrate editie van ‘The Ravenboys’.

Is het moeilijk om 10 jaar later, een portret te moeten tekenen van een hoofdpersonage nadat je ook andere verhalen hebt geschreven?


‘Ik denk dat het moeilijkste is dat wanneer je dingen tekent vanuit het verhaal, dat ik een veel betere schrijver ben dan dat ik een kunstenaar ben. Ik oefen schrijven veel meer dan dat ik kunst oefen, ondanks dat ik enorm van kunst hou. Het voelt alsof ik een persoon kan schrijven, omdat ik kan schrijven hoe het zou voelen deze persoon te ontmoeten. Je zegt daar dan bij dat ze bruine ogen hebben. Echter wanneer je een portret tekent, moet je tekenen hoe deze persoon voelt, maar moet je ook letterlijk tekenen hoe zij eruit zien’.

‘Mij maakt het eigenlijk niks uit hoe iemand er uit ziet. Mensen vragen wel eens, is dat hoe het personage er uit ziet? En dan zeg ik, nou dit is hoe het voelt dat hij eruit ziet’. 

Speciale Editie de Ravenjongens Maggie Stiefvater

Maggie, je bent zelf ook een lezer. Wat voor een boeken lees je graag zelf? of heb je misschien een favoriet? 

‘Op dit moment ben ik een verschrikkelijke lezer en leg ik veel boeken weg. Zo heb ik een nieuwjaars voornemen dat ik een boek enkel weg mag leggen, wanneer ik minimaal 30 pagina’s heb gelezen. Geen bladzijde eerder mag ik opgeven. Anders maken mijn kinderen (19 en 20 jaar) een grap dat wanneer ze door de woonkamer lopen overal opgegeven boeken liggen’. 


‘Wat mijn aandacht nu trekt zijn verhalen waarvan het voelt alsof ik ze nog nooit eerder heb gelezen. Wat een bekend verhaal verteld op een onbekende manier kan zijn, of een onbekend personage beschreven op een bekende manier.
Anders dan herlees ik liever de boeken waar ik van hou. Ik ben namelijk een enorme fan van herlezen’. 


‘Wel herinner ik mijn eerste favoriete auteur. Toen ik elf jaar was las ik Diana Wynne Jones. Zij schreef Howl’s moving castle. Ik herinner mij goed dat ik al haar boeken ophaalde bij de bibliotheek. De hele zomer heb ik als een gek haar boeken gelezen. Ik herinner me ook dat ik Dogsbody las en na het uitlezen direct weer opnieuw begon. Toen ik dit nogmaals deed, herinner ik mij nog goed, dat de pagina waarop staat ‘ook van Diana Wynne Jones’ mij voor het eerst opviel.
Toen realiseerde ik mij kijkend naar de lange lijst, dat dit haar baan moest zijn. Het is een baan wat iemand kan doen. Je kan daadwerkelijk schrijver worden. Dat werd mijn doel’.

‘Toen ik begon met her schrijven van YA. Was mijn doel dan ook een zomer creëren voor mijn lezers als dat Diana Wynne Jones voor mij had gedaan’. 

Wist je dat Maggie stiefvater gelooft in het feit dat je meerder lievelingsboeken kan hebben voor een periode in je leven? Bijvoorbeeld een zomer ;)


Voorin je boek ‘De Ravenjongens’, heb je twee quotes geplaatst van Edgar Allen Poe en Oscar Wilde. Zijn dit schrijvers waar je inspiratie uithaalt?


‘Wat een grappige vraag. Poe kwam ook uit Virginia een paar mijl weg van waar ik nu woon zelfs. Poe is voor mij echt de gothic grootvader. Hij geeft je een melodramatisch gevoel, waar gevoelens enorm zijn als basis. Wilde daarentegen is hilarisch. Hij was altijd een beetje ‘lastig’ en ook GenderQueer. Ik vond het passen als vooraankondiging in mijn boek omdat het de verwachting schept dat het boek een grote hoeveelheid aan gothic melodrama bevat, maar dat het ook speels is en nieuwsgierigheid opwekt’. 

Wist je dat Maggie Stiefvater een nieuw boek heeft geschreven voor volwassenen en dat dit boek ook vertaald wordt in het NL? Namelijk ‘The Listeners’ 

Video’s, Reels en Tiktoks

Wil jij meer van het interview zien? kijk dan op onze Instagram pagina voor meer weetjes, verhalen en schrijftips van Maggie Stiefvater!
Klik hier voor de Reels met Maggie.

Geplaatst op door — Geef een reactie

‘Het is het liefdesverhaal dat ik zelf had willen hebben’- Audrey Adelin (interview)

Afgelopen zomer bracht Audrey Adelin (2000) haar debuutroman uit bij Best of YA. Een uitgeverij die ze al goed kende, aangezien ze fan is van hun boeken. Ze was al goed bekend in het YA-wereldje en richtte op haar vijftiende zelfs al een Young Adult boekenclub op. Na het lezen van al deze boeken was het dan ook tijd om haar eigen boek te schrijven, dit werd Kleine gelukjes.

Dat ik fan ben van Kleine gelukjes had je misschien al gelezen in mijn recensie. Dit schattige verhaal was alles wat ik nodig had en liet me vanbinnen de hele tijd giechelen en gillen van enthousiasme. Toen ik de kans kreeg om Audrey Adelin te interviewen greep ik die natuurlijk met beide handen aan.

Audrey Adelin

Zoals het van de meeste auteurs meestal een langgekoesterde droom is om een boek uit te brengen, was dit niet zo bij Audrey Adelin. ‘Rond mijn dertiende begon ik met lezen. Pas rond mijn negentiende ging ik echt verhalen schrijven en zelfs toen niet eens heel veel nog. Daarvoor had ik natuurlijk al wel mijn blog, dus ik heb wel schrijfervaring opgedaan, maar echte verhalen schreef ik toen nog niet.’ Toen ze eenmaal begon aan het boek wat we nu kennen als Kleine gelukjes, begon het met één scène die maar in haar hoofd bleef spoken. ‘Ik begon met één scène, die hoofdstuk één werd. Ik wist nog niet waar ik heen wilde met het verhaal. Of het romantisch zou worden wist ik ook nog niet, dat kwam later pas. Dit was het startschot van het verhaal. Dat hoofdstuk bestaat nu trouwens helemaal niet meer.’ Tijdens het schrijfproces heeft Audrey het boek meerdere keren herschreven. Na het schrijven van de eerste versie heeft ze alles verwijderd. Toen wist ze wel welke gebeurtenissen er plaats zouden vinden in het boek en kon ze hiermee de nieuwe versie schrijven. Iets waar vele auteurs moeite mee hebben is het schrappen van stukken, maar voor Adelin lijkt dit geen probleem. ‘Op het laatste moment heb ik zelfs het einde nog herschreven. Tijdens het schrijven heb ik veel emoties verwerkt en daardoor vond ik het eigenlijk helemaal geen opgave om stukken opnieuw te schrijven. Ik vond het eigenlijk wel leuk om zo veel met dit verhaal bezig te zijn, het is het liefdesverhaal dat ik zelf had willen hebben.’

Dat Adelin zich onderscheid van andere auteurs werd me al snel duidelijk. Toen ik vroeg of ze er bewust voor had gekozen het boek zo lieflijk te houden, zonder echte spicy content, had ze hier een duidelijk antwoord op. ‘Ik lees veel romantische boeken en ik merk gewoon dat de opbouw eigenlijk altijd hetzelfde is. Je leeft in het verhaal echt naar één grote seksscène toe. Ik wilde niet dat mijn boek hetzelfde was en ik wilde het wat realistischer maken. Niet elke liefde is gelijk zo vurig en uitbundig. Ik heb me er dus wel bewust mee bezig gehouden om mijn boek anders te maken.’ Dat is duidelijk gelukt. De recensies die binnenstromen omschrijven het boek als realistisch, een warm dekentje en hartverwarmend. Aan de positieve recensies te zien lijkt het helemaal niet alsof iemand deze scènes gemist heeft.

Iets wat me opviel in het boek was het taalgebruik. Ook al speelt het verhaal zich af in Gent (België) en is het geschreven door een Vlaamse, bevat het bijna geen opvallende Vlaamse woorden. Op een amai hier en daar na dan. ‘Ik heb hier bewust voor gekozen. Door mijn taalachtergrond let ik altijd heel erg op vertalingen. Ik wilde dat dit boek voor beide doelgroepen, Vlamingen en Nederlanders, goed te begrijpen was. Op een paar woordjes na, zoals amai, waarvan ik vond dat er geen goed Nederlands synoniem was, zitten er geen typisch Vlaamse woorden in. Het was de bedoeling dat iedereen zich er wel in kon verplaatsen.’

Bij dit ene boek wil Audrey het gelukkig niet laten. Haar volgende boek zal waarschijnlijk geen vervolg worden op Kleine gelukjes, dat staat niet op haar planning. ‘De volgende boeken waar ik ideeën voor heb, zijn gebaseerd op bepaalde emoties waar ik iets mee wil en waar ik geen boeken over kan vinden. Ik heb eigenlijk wel zin om daar aan te beginnen!’

Aangezien het helaas nog wel even duurt voordat we weer iets van Audrey kunnen lezen, heeft ze een paar aanraders. ‘Ik denk dat als je Kleine gelukjes leuk vindt, je deze boeken ook wel leuk zal vinden: Loveless van Alice Oseman, Seven Days in June van Tia Williams en Late to the Party van Kelly Quindlen. Dit vond ik stuk voor stuk goede boeken, allemaal op hun eigen manier.’

kleine gelukjes
Kleine gelukjes is verkrijgbaar als paperback (18,99) en als e-book (9,99)

 

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De langste één minuut – Diet Groothuis

De langste één minuut verscheen al enkele maanden geleden bij uitgeverij Volt. In deze young adult-roman kiest Diet Groothuis voor een vrije versvorm, wat aansluit bij haar achtergrond in jeugdpoëzie. Dit maakt het boek een unieke leeservaring binnen de YA-literatuur. Illustrator Jantien Derks zorgt met haar zwart-wit tekeningen voor een visuele touch.

Het verhaal

In De langste één minuut volgen we het verhaal van Mel, een jonge vrouw die net op kamers woont en al twee jaar een relatie heeft. Haar zorgeloze vakantie wordt overschaduwd door een onenightstand die onverwachte gevolgen heeft: Mel raakt zwanger. Voor Mel, die nooit serieus over kinderen heeft nagedacht en zeker geen veilige seks had, betekent deze ontdekking het begin van een emotionele achtbaan. Haar vader heeft stevige religieuze overtuigingen, haar vriend wil zich er ook mee bemoeien, en Mel voelt de druk van de mening van de mensen om haar heen. Ze worstelt met één van de moeilijkste vragen in haar leven: moet ze de zwangerschap afbreken of het kindje houden?

Groothuis kiest ervoor dit verhaal te vertellen in vrije vers, wat zorgt voor een poëtische ondertoon die de zware thema’s lichter maakt. Voor fans van deze vorm, zoals in 67 seconden van Jason Reynolds of Vandaag vecht ik terug van Louisa Reid, is dit een bekende manier van schrijven. Toch viel De langste één minuut voor mij helaas minder in het oog. Hoewel de korte tekstfragmenten het boek makkelijk leesbaar maken, miste ik de diepgang en emotionele impact die ik in andere boeken in vrije vers wel terugvond. Ik kon moeilijker meeleven met Mel, en haar innerlijke worsteling raakte me minder dan ik had gehoopt.

Naast de vrije versvorm bevat het boek enkele eenvoudige zwart-witillustraties van Jantien Derks, die voor een visuele afwisseling zorgen. Helaas voegen ze voor mij weinig toe aan het verhaal. De tekeningen zijn subtiel en minimalistisch, maar ze versterken het emotionele verhaal niet echt. Dat is jammer, want de illustraties hadden wellicht meer kunnen doen om Mels gevoelens en dilemma’s extra kracht bij te zetten.

Een actueel en belangrijk thema voor jongeren

Ondanks mijn gemengde gevoelens over de stijl en illustraties, raakt De langste één minuut een bijzonder actueel thema aan. Anno 2024 hebben jongeren nog altijd vaak onveilige seks en neemt het aantal abortussen in Nederland toe. Het boek belicht de spanning en het dilemma rondom zwangerschap en abortus, terwijl het de lezer ook toont hoe belangrijk het is om een eigen keuze te maken, ongeacht wat anderen vinden. Dat is een belangrijke boodschap, zeker in een wereld waarin de keuzevrijheid van vrouwen op veel plaatsen onder druk staat. Het laat jongeren zien hoe je eerlijk en open een beslissing kunt nemen die goed voelt, wat die beslissing ook mag zijn.

Conclusie

Al met al vind ik De langste één minuut een boek met potentie en een sterke boodschap, maar het wist me niet te raken zoals ik had gehoopt. De poëtische stijl voelde minder emotioneel geladen dan vergelijkbare YA-boeken, en de illustraties voelden helaas wat overbodig aan. De korte tekststukken maken het boek wel makkelijk leesbaar, wat bijdraagt aan een vloeiende leeservaring. Ik geef het boek daarom twee sterren.

Het onderwerp en de boodschap zijn waardevol, en dat maakt het des te spijtiger dat het verhaal voor mij niet diepgang en emotionele betrokkenheid wist op te wekken.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Het lot van de muze – Marijke F. Jansen

Het lot van de muze

Het lot van de muze belooft een romantisch en paranormaal verhaal, zoals op de achterkant beschreven. Tijdens het lezen gebeuren er dingen die je niet voor mogelijk houdt. Of dat op een goede manier is? Dat lees je hieronder!

Geheimzinnig geheugenverlies

Arana lijkt alles voor elkaar te hebben: een leuke vriendengroep, studeren aan de kunstacademie en wonen in, oui oui, Parijs. Dit verandert als iemand haar op klaarlichte dag aanvalt. Vanaf dat moment is ze nergens meer veilig. Niet alleen is ze op de vlucht voor de duistere figuren die haar op de hielen zitten, ze heeft ook nog een geheim dat maar terug lijkt te komen. Tweeënhalf jaar geleden is ze haar geheugen verloren en moest ze helemaal opnieuw beginnen. Net nu ze zo’n mooi leven heeft opgebouwd, met haar vrienden als familie en haar hobby als studie, dreigt het allemaal in duigen te vallen…

Stad van de liefde(sverhalen)

Het lot van de muze vertelt een fantasy verhaal in de echte wereld, en dan niet zomaar op elke willekeurige locatie. Het verhaal speelt zich af in de stad van de liefde: Parijs. Wat kan er nou een mooiere plek zijn om weg te smelten bij een heerlijke romance?

Extra leuk als je in Parijs bent geweest: de schrijfster noemt veel specifieke locaties in het verhaal. Dit, en het gebruik van een aantal Franse woorden, zorgen ervoor dat je je helemaal onderdompelt in de stad. Ook voor degenen die nog nooit in de lichtstad zijn geweest is dit leuk, de sfeer vliegt op deze manier van de pagina’s af.

In de hemel met de personages

Het lot van de muze wordt verteld vanuit meerdere perspectieven: die van Arana, Roriël en uiteindelijk zelfs een van Arana’s vrienden. Hierdoor krijg je vanuit meerdere kanten informatie, wat helpt met het ineenschuiven van de puzzelstukjes rond de raadselachtige gebeurtenissen. 

De vriendengroep van Arana is ook erg belangrijk. Niet alleen zijn ze als familie voor Arana, ze blijken ook meer te maken te hebben met het mysterie rondom haar geheugenverlies. Naast de vriendengroep zijn vooral Roriël en Faraël erg belangrijk. Ze leiden Arana door de moeilijkheden en zorgen voor de nodige spanningen.

Het lot van dit verhaal

Het begin van Het lot van de muze gaat al gelijk een andere kant op dan verwacht. Er zitten duistere personen achter Arana aan, maar er zijn ook goede personages, namelijk engelen, die haar willen helpen. Hierdoor is het vanaf het eerste hoofdstuk spannend en een verrassing naar waar het boek heen gaat. 

Halverwege het verhaal is er een plottwist wat het boek naar mijn mening in een tweedeling splitte: een voor en een na de plottwist. In deel twee is de focus veranderd en daarmee ook het grootste probleem dat speelt. Toch is dit niet storend, want dit zorgt ervoor dat het verhaal zeker niet saai wordt. 

Conclusie: Het lot van de muze

In dit boek komen veel belangrijke thema’s terug: de waarde van vriendschap, liefde, het lot, vertrouwen hebben en zelfs de kracht van gedachten. Deze thema’s zijn erg mooi in het verhaal verheven en dragen een duidelijke boodschap over. Verder is het boek niet alleen romantisch, spannend en verrassend, maar ook nog eens erg mooi. Aan de zijkanten vind je namelijk prachtige sprayed edges. Niet alleen leuk om te lezen, ook leuk om naar te kijken dus!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Time to Momo lanceert nieuwe reisgidsen

Ga jij al eens graag op vakantie met de trein en zoek je nog naar inspiratie?

Op vakantie met de trein

Time to Momo heeft een nieuwe reeks met reisgidsen gelanceerd. Die nemen je mee op de trein om Europa op een duurzame manier te ontdekken. Je vindt er meteen ook tips over hoe je best een treinkaartje kan scoren. Per gids worden er 8 steden uitgelicht die je met de trein kan bereiken. Van die verschillende steden vind je ook wandelroutes die samengesteld zijn door locals.

Welke gidsen zijn er?

Time to Momo lanceerde eind november vier reisgidsen in deze serie:

  • Frankrijk en België: Ontdek de hotspots van Parijs, de baaien van Cannes, ga chocolade en bier proeven in Brussel en Antwerpen.
  • Italië: Lees over wat er te beleven valt in Italië, van het bezoek van overblijfselen uit de Oudheid tot cultuur opsnuiven in Florence.
  • Midden- en Noord-Europa: Ontdek de cultuur en niet te missen tips in steden als Praag, Boedapest, Kopenhagen in Stockholm.
  • Spanje en Portugal: Bewonder de gebouwen van Gaudí in Barcelona, beleef de flamencocultuur in Sevilla, ontspan aan de kust en maak een ritje in de iconische trams van Lissabon.
Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De Vreemde Kwestie van Dr. Jekyll en Mr. Hyde – Robert Louis Stevenson

Eén van mijn favoriete periodes uit de geschiedenis is de Victoriaanse periode en dan zeker de verhalen die tijdens deze tijdsperiode uit de pennen van auteurs uit die tijdsgeest geschud zijn. Een auteur die tijdens die periode actief was met verhalen neer te pennen is niemand minder dan Robert Louis Stevenson, gekend van onder andere Schatteneiland en De Vreemde Kwestie van Dr. Jekyll en Mr. Hyde.

Met hartelijke dank aan Standaard Uitgeverij en hun imprint Salto om mij een recensie-exemplaar te sturen van de prachtig herwerkte en geïllustreerde editie van Robert Louis Stevensons De Vreemde Kwestie van Dr. Jekyll en Mr. Hyde.

Toegankelijkheid

Ik las De Vreemde Kwestie van Dr. Jekyll en Mr. Hyde al enkele jaren geleden en benoemde het al steevast als een van mijn favoriete Gotische verhalen toen ik nog klein was en het personage van Dr. Jekyll/Mr. Hyde in de film Van Helsing zag. Toen bleek dat De Vreemde Kwestie van Dr. Jekyll en Mr. Hyde een hervertelling mocht genieten die meer toegankelijkheid biedt aan een jongere generatie, was ik meteen immens enthousiast om dit verhaal te herbezoeken.

De illustraties in het boek bewaren een prachtige balans tussen onheilspellend alsook uitnodigend voor jongere lezers zodat ze niet te hard worden afgeschrikt door de duistere wendingen van dit verhaal. De illustrator, Vincent Mallié heeft hiermee een prachtig kunstwerk neergezet.

Ook de vertaling is immens toegankelijk voor een jonger lezerschap. Waar het originele werk uit 1886, ondanks de voor die tijdsperiode al heel toegankelijke schrijfstijl van Stevenson, de linguïstieke kenmerken van zijn tijdperk draagt – zware omschrijvingen en gewogen taalgebruik – bewaart de vertaling van Debby Nieberg/Vitataal een goede balans tussen trouw zijn aan Stevensons originele woord en een duidelijkheid in vertellen.

Illustraties

Zoals al eerder vermeld bewaren de illustraties in dit werk een heel mooie balans tussen onheilspellend en een toegankelijkheid voor jongere lezers. Het kleurenpalet van de tekeningen past ook perfect in het huidige herfstseizoen. Met prachtige oranje, koperen, goud en rood toetsen, voelt het als een wandeling door een herfstbos bij elke pagina die je omslaat. Om zich dan ook in de geest van het Halloween seizoen te wagen met de zwarte pagina’s met onheilspellende schetsen van Mr. Hyde en zijn acties en gezichtsuitdrukkingen. Vincent Mallié heeft een pracht van een adaptatie van Stevensons verhaal neergezet in zijn illustraties waar enkel maar complimenten voor te geven zijn.

Verhaal

De Vreemde Kwestie van Dr. Jekyll en Mr. Hyde is een verhaal over dingen die niet zijn wat ze lijken wanneer een welstellende man uit de maatschappij, Dr. Jekyll, een moordlustig en krankzinnig alter ego blijkt te hebben, Mr. Hyde.

Dit was niet mijn eerste keer kennismaken met De Vreemde Kwestie van Dr. Jekyll en Mr. Hyde. Het is een verhaal dat een tijdloos karakter draagt, een pracht voorbeeld van het hoogtij van de Gotische literatuur waar films en series nog steeds naar terug rijken om het te gebruiken in hun narratief. Denk maar aan de film Van Helsing (2004) of de tv serie Penny Dreadful (2014-2016). Het is een verhaal dat prachtig op zichzelf staat alsook binnen een kader van een groter overkoepelend verhaal waarin Dr. Jekyll en Mr. Hyde hun wisselend gedeelde gelaat laten zien.

Canon

Ik sprak in vorige recensies al over het gegeven van de literaire canon. De Vreemde Kwestie van Dr. Jekyll en Mr. Hyde, is een verhaal dat behoort tot zijn Engels/Schotse literaire canon, en met goede reden. Dit is een verhaal dat na bijna 138 jaar nog steeds in het literaire voetlicht blijft verschijnen met prachtige edities zoals deze. Dit boek is voor mij een stevige vier sterren waard. Een verhaal perfect voor het huidige hersftseizoen.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De muze en de dood – Rani de Vadder

Recensie: De muze en de dood – Rani De Vadder

Rani De Vadder, een Vlaamse auteur met eerdere werken als De gifgave en De Beenderband, verrast opnieuw met haar eerste new adult roman, De muze en de dood, gepubliceerd door Hamley Books. Met dit verhaal waagt ze zich aan een genre dat donker en meeslepend is, en dat blijkt een uitstekende keuze te zijn.

De cover van De muze en de dood is werkelijk een kunstwerk: een prachtige combinatie van een zwarte en witte roos tegen een mystieke achtergrond, met sprayed edges die het boek letterlijk laten schitteren. Het is het soort boek dat je enkel om zijn schoonheid al een prominente plek in je kast wilt geven. Maar gelukkig is het verhaal inhoudelijk ook de moeite waard!

Het verhaal

Betoverde door haar schoonheid, tart de Dood het Lot in een poging de stervende vrouw terug te brengen die hem bij elke ademtocht achtervolgt. Goddelijke liefde – of obsessie – is echter wispelturig en gevaarlijk. In een wanhopige poging zijn muze in leven te houden, schrikt Dood er niet voor terug haar te kooien en in een monster te veranderen. Terwijl Pandora steeds dieper verstrikt raakt in zijn web van leugens, lijkt ze haar ziel en hart enkel nog te kunnen beschermen door de hel in zichzelf lost te laten.

Vanaf het begin word je meegezogen in het mysterie rond Pandora’s dood en de wanhoop van Dood om haar te redden. Hoewel de details over Pandora’s verleden schaars blijven, biedt De Vadder juist daardoor een subtiele gelaagdheid aan het verhaal. Het mysterie rond wat voorafging geeft een constante spanning die je bladzijde na bladzijde laat verder lezen.

Wanneer het verhaal start, is Pandora al ‘dood’ en probeert Dood haar al te redden. We krijgen zeer weinig te weten over wat er precies gebeurd is, tot op het einde. Verder leer je Pandora wel goed kennen in het nu, maar leer je niet veel kennen over hoe ze was ervoor en wat ze toen deed. Op zich wel jammer, maar niet perse storend.

Genre

Hoewel De muze en de dood technisch gezien een romantasy is, is het misschien nog meer een dark romance met magische elementen. Het verhaal is toegankelijk voor beginnende fantasy-lezers; het richt zich meer op emoties en obsessies dan op complexe werelden en regels, waardoor het een perfecte instap is in het genre. De spicy scènes zijn gedurfd en intens, maar dankzij de poëtische stijl van Rani voelen ze natuurlijk en overtuigend aan. Ze laat hiermee zien dat het absoluut mogelijk is om in het Nederlands een pakkend, erotisch getint verhaal te vertellen zonder dat het geforceerd overkomt.

Het allerbelangrijkste dat ik wil meegegven is dat dit een new adult verhaal is en dat er dus heel wat spicy scènes in het boek zitten. Als ik in het verleden in het Nederlands new adult boeken las, waren dat altijd vertaalde boeken. Dat zorgde er voor dat de spicy scènes vaak heel cringe aanvoelde en niet natuurlijk overkwamen. Rani toont dat je ook in het Nederlands een zeer mooi en natuurlijk new adult boek kan schrijven mét goede spicy scènes. Rani’s pen is zeer poëtisch en dat past echt bij dit boek. Vanaf het begin word je in dit verhaal gezogen en het laat je niet meer los.

Voor de liefhebbers van populaire tropes valt er genoeg te smullen: enemies-to-lovers, goddelijke obsessie, en natuurlijk de onweerstaanbare trope waarin hij als eerste valt. De chemie en spanning tussen Pandora en Dood maken deze dark romance meer dan de moeite waard.

Conclusie

De muze en de dood is een aanrader voor wie houdt van prachtig geschreven, meeslepende verhalen in het Nederlands. Het leest snel, is spannend en tegelijk verfijnd poëtisch. Voor lezers die de sprong willen wagen in het new adult-genre is dit een perfecte keuze. Van mij krijgt dit boek vier sterren!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Onze prachtige puinhoop – Valerie Vaes

Onze prachtige puinhoop kwam in oktober uit bij Hamley Books en is het tweede boek van Valerie Vaes. Dit boek is een young adult boek, het vorige boek De kunst van het gelukkig zijn, niet. Valerie Vaes kan je kennen van haar Instagramaccount, waar ze al lange tijd recensies schrijft van boeken.

In Onze prachtige puinhoop lezen we het verhaal van Laura en haar vriend Lucas. Laura is tot over haar oren verliefd op Lucas. Tijdens hun eerste date blijkt meteen dat die gevoelens wederzijds zijn. Hun relatie wordt al snel serieus en ze groeien elke dag dichter naar elkaar toe. Samenwonen, hun toekomst uitstippelen, het kan niet snel genoeg gaan.

Het verhaal wisselt af tussen het heden en het verleden, wanneer de relatie van Lucas en Laura nog maar net begon. Zo krijg je goed te zien hoe ze steeds dichter naar elkaar toe zijn gegroeid. In het heden wordt hun relatie serieus op de proef gesteld… Laura heeft het steeds drukker op haar werk, is vaker laat thuis en moet regelmatig nog eventjes snel iets afwerken na het avondeten… Dat zijn natuurlijk zaken waar Lucas zich aan ergert.

Wanneer Laura een promotie aangeboden krijgt op haar werk, en die eigenlijk al aanneemt voordat ze het fatsoenlijk met Lucas heeft besproken, gaat het helemaal mis. Wanneer Laura beseft dat ze alles op alles moet zetten om hun relatie te redden, is het daar misschien al te laat voor.

Het boek is verdeeld in drie delen. Het eerste deel beschrijft vooral de problemen tussen Laura en Lucas. Daardoor komt dit deel wat traag op gang en het bevat ook repetitieve elementen. Toch zorgen de hoofdstukken uit het verleden voor de nodige afwisseling, waardoor Vaes de lezer ook een compleet beeld van hun relatie kan geven. Hoewel bepaalde wendingen voorspelbaar zijn, slaagt de schrijfster erin om emoties over te brengen en raakt ze de lezer, vooral in het laatste deel van het boek, waarin de emoties hoog oplopen.

Onze prachtige puinhoop is een young adult, maar ik vind het verhaal eerder geschikt voor jongvolwassenen in hun vroege twintiger jaren. Dat door de thema’s van een werk-privé-balans en relatiecompromissen die toch vaker relevant zijn voor die leeftijdsgroep. De schrijfstijl is eenvoudig, zonder ingewikkeld taalgebruik, en de korte hoofdstukken zorgen voor een vlotte leeservaring.

Onze prachtige puinhoop krijgt 3,5 sterren. De emotionele kracht van het laatste deel maakt veel goed, ondanks een wat trage start en enkele voorspelbare momenten. Het boek is toegankelijk, heeft een heldere stijl en is een aanrader voor lezers die houden van relaties die getest worden door de uitdagingen van het leven.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Geïllustreerde Editie van De Hongerspelen door Suzanne Collins

Het wereldfenomeen dat zich nooit volledig uit het voetlicht verwijdert – dat is Suzanne Collins’ besteller De Hongerspelen. Met een filmadaptatie van zijn prequel, Een Ballade van Slangen en Zangvogels, die vorig jaar op het zilveren scherm verscheen en een onlangs aangekondigde, andere prequel, Sunrise on the Reaping, blijft Suzanne Collins en haar De Hongerspelen universum relevante literatuur.

Onlangs kwam dan ook de geïllustreerde versie van dit meesterwerk uit bij van Goor (2024). Ik had het genoegen om een recensie-exemplaar te ontvangen van dit tijdloze meesterwerk en mezelf terug in de wereld van Panem, en zijn brood en spelen, te wagen.

Verhaal

De Hongerspelen is een boek waarvan vrijwel iedereen weet waarover het gaat. De wereld is de afgelopen tien jaar sinds zijn publicatie en de succesvolle adaptaties helemaal in de ban van dit verhaal en de spiegel die het onze maatschappij voorhoudt.

De Hongerspelen is gezet in een post-apocalyptisch Noord-Amerika dat in het verhaal “Panem” heet. Panem is opgedeeld in dertien districten, waarvan elk district hun eigen goederen hebben dat ze leveren aan het Kapitool.  Onze protagonist, Katniss Everdeen, woont in een van de armste districten, namelijk District 12. Het district waar kool vandaan komt en bekend is omwille van hun koolmijnen.

Panem wordt getekend door een jaarlijks fenomeen gekend als “De Hongerspelen”. Een wedstrijd gebaseerd op het Latijnse idee van “panem et circenses” – brood en spelen – een gegeven dat staat om het volk te entertainen en hun goedkeuring te krijgen door middel van eten en vermaak. De uitdrukking komt voort uit Satire X van de Romeinse dichter Juvenalis. Deze “Hongerspelen” hebben als regels dat er uit elk district twee jongeren worden gekozen tussen de leeftijd van 12 en 18, één jongen en één meisje, die dan moeten vechten tot de dood tot er maar één winnaar overblijft. Het idee achter deze spelen is om de oorlog die Noord-Amerika voor het ontstaan van Panem heeft verwoest, te herdenken. In De Hongerspelen offert Katniss zichzelf op als deelnemer voor District 12 nadat haar zusjes naam wordt getrokken; Katniss neemt hierdoor haar plaats in.

Het boek volgt Katniss haar deelname aan de spelen alsook de openbaring van de werking van Panem en hoe de mensen over alle districten onderdrukt worden onder de toorn van de hoofdstad, het Kapitool.

Canon

De van Dale omschrijft “canon” als “het geheel van de zaken, werken, personen enz. die in een vakgebied algemeen als belangrijk worden erkend, zodat iedereen ze eigenlijk zou moeten kennen: de historische canon de belangrijkste gebeurtenissen en personen uit de geschiedenis”. Echter betrekt canon zich ook tot literatuur – werken die frappant en bijdragend zijn aan de literaire wereld tout cours.

Onlangs bracht BookTuber, Jack Edwards, een YouTube video uit met de titel “moderne boeken die in de toekomst “klassiekers” zullen zijn (en waarom je ze moet lezen)” [modern books that will be “classics” in the future (and why you should read them]. Waarbij, in zijn video hij De Hongerspelen aanhaalt en introduceert als “een van de belangrijkste boeken” van deze generatie”.

Ik kan niet anders dan met dit statement en gedachtengoed akkoord gaan. De Hongerspelen is een reflectie van onze eigen maatschappij tot een extreem uiterste van mensen die elkaar voor sport moeten vermoorden terwijl dit wordt uitgezonden om de wereld te “entertainen”. Een “extreem uiterste” dat niet zo extreem is als het lijkt, aangezien dit een directe reflectie is van onze huidige maatschappij en hoe mensen machteloos toekijken terwijl onschuldige mensen worden uitgemoord omdat de leidinggevenden geen hand uitsteken. Denk hierbij maar aan de respectievelijke oorlogen in U]Oekraïne en Palestina; waar onschuldige mensen worden uitgemoord en de wereld machteloos toekijkt en smeekt voor verandering. De Hongerspelen zijnfictionele aard is altijd al een dubbelzijdig mes geweest, want zijn fictionele aard is veeleer gebouwd op de terreur en horrors van onze eigen hedendaagse maatschappij, iets wat Suzanne Collins keer op keer in al van haar boeken onderlijnt.

Het is deze continue reflectie, onderlijning en relevantie naar onze eigen problemen dat dit boek zo memorabel maakt. Wat ervoor zorgt dat het nog steeds wordt opgebracht in conversaties en mensen aansporen om dingen te zeggen zoals “wat er nu in de wereld gebeurt lijkt heel sterk op gegeven uit De Hongerspelen.” Dat is ook omdat De Hongerspelen, zoals eerder vermeld, niet meer is dan een spiegel naar de maatschappij toen en elementen gebruikt die al gebeurd zijn en blijven gebeuren. Het is de alarmbel op het dorpsplein die blijft rinkelen. Het is het boek dat nooit zijn continue relevantie van zich af zal kunnen zetten.

Geïllustreerde Editie

Deze geïllustreerde editie die 16 jaar na het originele debuut verschijnt, is een prachtige herwerking van een klassieker. Met een kraaknette vertaling door Maria Postema en pracht-illustraties door Nico Delort, is dit een must have-boek om op je kast te hebben staan. Het is de perfecte editie om jezelf terug in de wereld van De Hongerspelen te wanen, ditmaal met visuele impulsen van prachtige zwart-wit illustraties om u tegen te zeggen.

Dit boek is een pracht van een boek met een verhaal dat altijd relevant zal blijven en tot op heden een van de beste werken die ik ooit heb gelezen zal zijn. Tien jaar sinds ik het voor het eerst heb gelezen en nu weer, blijft het een steevaste vijf sterren krijgen. Dit is verplichte literatuur.  

Geplaatst op door — Geef een reactie

Nieuwe young en new adult boeken in november 2024

De koude maanden breken aan en het wordt al stilletjes aan tijd om te denken aan een verlanglijstje voor Kerstmis. Zet jij één van deze boeken op je verlanglijstje?

Reckless

Reckless van Lauren Roberts is het vervolg op Powerless, waarvan onlangs bekend werd gemaakt dat er een tv-serie van op komst is.

Paedyn Gray heeft voor opschudding gezorgd in Ilya. In een koninkrijk vol Elites heeft ze als doodgewoon meisje de Zuiveringsproeven overleefd én de koning vermoord. Nu is ze op de vlucht voor de persoon in wiens armen ze eigenlijk wil verdwijnen: Kai Azer.

Kai Azer is de nieuwe Handhaver van Ilya en werkt in opdracht van zijn broer Kitt, de nieuwe koning. En Kitt wil Paedyn laten boeten voor haar misdaad. Kai zet de achtervolging in en komt terecht in de vijandige stad Tando. Daar verandert de jager misschien wel in een prooi – en kan de strijd tussen plicht en verlangen dodelijk zijn…

A season for scandal

Een ander vervolgdeel dat komende maand verschijnt is A season for scandal: het vervolg op The Agency for scandal. Die serie is geschreven door dezelfde auteur als Drie wensen en een vloek.

Marigold Bloom is bloemist in de winkel van haar familie. Nadat haar verloofde het uitmaakt ziet het er echter niet zo goed uit voor Mari of voor de bloemenwinkel. Wanneer Mari per toeval kennismaakt met de verschrikkelijk knappe maar extreem humeurige Oliver Lockhart komt ze op het pad van detectivebureau The Aviary. De vrouwelijke detectives daar rekruteren haar onmiddellijk voor een speciale klus: de vermiste zus van Oliver terugvinden. Om haar te vinden moeten Mari en Oliver doen alsof ze pas verloofd zijn. Maar terwijl de lijn tussen waarheid en fictie in hun zoektocht vervaagt begint de neprelatie ook steeds echter te worden…

To die for

To die for is het der de deel in de street Academy serie van schrijfster Chinouk Thijssen. Het is het vervolg op To lie for en To kill for.

Het is een zwaar jaar geweest, maar de kans om met de danscrew van een van de grootste artiesten te werken is dichterbij dan ooit. Alles waar Shay en haar vriendinnen zo lang naartoe hebben gestreefd, ligt binnen handbereik. Al laat de Cluedomoordenaar dat niet zomaar toe. Wie overleeft STREET ACADEMY, en wie wordt de final girl? Een slasher in de streetdancewereld, nog bloedstollender dan de succesvolle Truth or Dance-trilogie. Voor young adults.

Zoethout

Marita de Sterck is de auteur van onder andere Harde hand en Mirakel. Zoethout is haar nieuwste young adult.

Amber, een twintiger, vindt in haar oude huurhuisje kindertekeningen die verontrustende taferelen tonen. Ze gaat op onderzoek uit en achterhaalt dat er vijftig jaar geleden in dit huis een drama gebeurde. Een meisje van zeven verdween en werd nooit teruggevonden. Wat Amber uiteindelijk ontdekt zet haar leven en dat van de mensen in de buurt op zijn kop. Als de cold case opnieuw wordt onderzocht komt stukje bij beetje naar boven wat er is gebeurd. Al gauw blijkt het veel te eenvoudig om één schuldige aan te wijzen…

Ergens in de azuurblauwe zee

Fan van de boeken van TJ Klune, zoals Het weeshuis in de azuurblauwe zee en Het boomhuis in het bos? Komende maand verschijnt een nieuw boek van zijn hand.

Welkom terug op Marsyas. Dit is Arthurs verhaal. Arthur Parnassus is de directeur van een weeshuis op het kleine en afgelegen eiland Marsyas. Hij werkt hard en heeft lief met heel zijn hart, zodat geen van de kinderen ooit de pijn zal voelen die hij ooit voelde als wees op datzelfde eiland. Arthur is niet alleen, hij wordt vergezeld door de liefde van zijn leven, Linus Baker, een voormalig maatschappelijk werker van het ministerie van Toezicht Magische Jeugd. En ze worden bijgestaan door de eilandnimf Zoé Chapelwhite en haar vriendin Helen Webb. Samen zullen ze er alles aan doen om de kinderen te beschermen. Wanneer Arthur wordt opgeroepen om een publieke verklaring af te leggen over zijn duistere verleden, staat hij aan het begin van een strijd voor de toekomst die zijn familie, en alle magische kinderen, verdienen. Als een nieuw magisch kind, de jonge yeti David, zich bij hun in huis hoopt te voegen, weet Arthur dat ze op een breekpunt staan: hun familie zal sterker worden dan ooit óf uit elkaar vallen.

Een zwaluw in de kamer

Een zwaluw in de kamer verschijnt komende maand bij uitgeverij De Brouwerij. Het is een boek waarin verschillende queer verhalen aan bod komen, waarbij de tekst ondersteund wordt door illustraties.

Ontdekken dat je vader een vrouw is. Je afvragen of er wel geld is voor een winterjas. Niet meer naar school willen omdat je wordt gepest. Verliefd zijn op een man en een vrouw tegelijk. Na een heftig ongeluk in een rolstoel belanden. Een eenzame, oude man ontmoeten. In Een zwaluw in de kamer gebeurt het allemaal. En nog veel meer. Heel gewoon en soms net even anders. In twintig meeslepende queerverhalen neemt Eveline van de Putte je mee in het leven van heel diverse personages. Haar inspiratie haalt ze uit de ontelbare gesprekken die ze afgelopen jaren met jong en oud voerde. Verder put ze uit haar kleurrijke fantasie en persoonlijke ervaringen. De verhalen ademen een sterk gevoel voor sfeer en intimiteit, terwijl Eveline de pijnlijke rafels van de samenleving niet schuwt. Ze worden prachtig aangevuld met illustraties van Linda Hirzmann, die van het boek een fijne lees- én kijkervaring maken. Een zwaluw in de kamer, Queer verhalen die je omarmen is een boek waarin iedereen wel iets herkent.

Een deal met de elfenkoning

Een dela met de elfenkoning wordt aangeraden voor fans van een romantasy. Het verhaal is geïnspireerd op de verhalen van Hades en Persephone en Belle en het Beest.

Drieduizend jaar geleden joegen machtige rassen met wilde magie op de mens, totdat er een verdrag tot stand kwam. Nu ontvoeren de elfen al eeuwenlang een jonge vrouw uit Luella’s dorp om haar te kronen tot hun Mensenkoningin.

Uitverkoren worden tot koningin wordt door de dorpelingen gezien als een doodsvonnis. De negentienjarige Luella is dankbaar dat ze aan dat lot is ontkomen. Ze heeft haar leven gewijd aan kruidenleer en is van plan om de arts van het dorp te worden.

Totdat de Elfenkoning onverwachts arriveert… om haar te halen. Alles wat Luella dacht te weten over haar leven en zichzelf blijkt een leugen te zijn. Ontvoerd naar een land vol wilde magie is ze gedwongen om de nieuwe koningin van een kille, huiveringwekkend knappe Elfenkoning te worden. Daar leert ze over een stervende wereld die alleen zij kan redden. Het magische land Midschap trekt aan een kant van haar hart, haar thuis en haar volk trekt aan de andere kant… maar wat haar pas echt zal breken is een passie waar ze nooit om gevraagd heeft.

Fate of the Sun King

Fate of the Sun King is het derde deel in de Artefacts of Ouranos-serie van Nisha J. Tuli, voor fans van De Hongerspelen. Ook dit boek in de serie verschijnt in een limited edition.

Nu Lor de Hartenkroon in haar bezit heeft, wordt ze achtervolgd door meer machtige fae dan ooit. Na veel strijd lukt het haar om terug te keren naar Aphelion. Daar wil ze opeisen wat haar toebehoort: haar magie en familie-erfenis. Maar alles komt met een prijs. Zal Lor, nu ze zo dichtbij is, alles verliezen waar ze zo hard voor gevochten heeft? Zal haar hart bloeden voor die onweerstaanbare prins van de Aurora?

Prooidier

Prooidier is een Scandinavische Young Adult thriller die in Denemarken in 2022 werd genomineerd voor het Beste YA-boek van het jaar.

De 16-jarige Wilma reist van Denemarken naar Florida voor een uitwisselingsjaar. Ze logeert bij een gastgezin en ze heeft er zin in om op het strand te liggen en naar een nieuwe school te gaan. De dochter van het gastgezin, Rebecca, probeert haar onder haar hoede te nemen, maar al snel blijkt dat Wilma niet echt bij haar vriendengroep past. In plaats daarvan trekt Wilma steeds meer op met Rebecca’s oudere broer Jamie.
Ondertussen gaan er geruchten over een vermist meisje en al snel wordt er een lichaam gevonden. Wilma’s zesde zintuig zegt haar dat de moordenaar iemand uit de buurt is. Een roofdier, dat op de loer ligt in de schaduw. Als er nóg een meisje wordt vermist, dringt het tot Wilma door dat ze de moordenaar misschien nog dichterbij moet zoeken dan ze eerst dacht.

Een hekel aan liefde

Zin om drie romantische kortverhalen van Ali Hazelwood te lezen? Eind november verschijnt Een hekel aan liefde.

Onder één dak: Een milieu-ingenieur komt erachter dat wetenschappers nooit samen moeten wonen wanneer ze een nieuwe kamergenoot krijgt: een verachtelijke olie-advocaat die de thermostaat niet met rust kan laten.
Opgescheept met jou: Een civiel ingenieur en haar aartsvijand brengen hun rivaliteit en liefde naar een hoger niveau als ze vast komen te zitten in een lift in New York.
Onder nul: Het bevroren hart van een NASA-ruimtevaartingenieur smelt wanneer ze door een verwonding in een afgelegen arctisch onderzoeksstation strandt en de enige persoon die bereid is om de gevaarlijke reddingsmissie uit te voeren haar oude rivaal is.

Doe wat ik zeg

We sluiten af met een Kluitman novelle van eigen bodem, namelijk Doe wat ik zegr van Britt Zwijnenberg. Zij schreef eerder Lang leve de keizer.

Onder druk van haar vader doet de zeventienjarige Olivia mee aan de speciale introductieweek van studentenvereniging Odin. Olivia wil dolgraag geneeskunde studeren en weet hoe klein de kans is dat ze wordt toegelaten. Lid zijn van Odin zou hierin wel eens het verschil kunnen maken.

Maar Olivia en de andere deelnemers worden aan vreselijke tests onder­worpen en ze begint zich steeds meer af te vragen of dat het allemaal wel waard is. Wil ze hier echt bij horen? En nog belangrijker: is er nog een weg terug?

Welke van deze young adult boeken die in november verschijnen ga jij lezen?