Een boek over de stijl en het kleding repertoire van Taylor Swift? Count me in. Sarah Chapelle, gekend van haar blog Taylor Swift Style schreef onlangs een gelijknamig boek over de kleding van Taylor Swift doorheen de eras van haar 18-jaar oude muziekcarrière. Chapelle is massaal gevolgd op Instagram (@taylorswiftstyled) en gekend voor haar über-snelle reacties wanneer het aankomt op de outfits van Taylor Swift. Als Taylor Swift op straat gespot wordt met een outfit, zal Chapelle in minder dan tien minuten alle informatie over elk detail van die outfit ontaard en gepost hebben. Na jaren bloggen over Swifts stijl heeft ze haar kennis en vernuft naar het gedrukte boek gebracht: Taylor Swift Style. Ben je …Ready for it?
Schrijfstijl
Chapelle’s schrijfstijl kon mij persoonlijk niet zo goed smaken. Ze gebruikt veel herhalingen en een overheersend subjectieve toon die vooral haar mening over Swifts stijl weergeeft in plaats van objectieve studies van de outfits en hun connectie uit elk respectievelijk era.
Het voelde vaak aan alsof Chapelle haar eigen Pop Tiger of een roddelmagazine van diens aard probeerde te schrijven met dit boek met een journalistieke toon gekend voor zulk soort lectuur. Chapelle houdt ook niet altijd steek met de thematiek van een era per hoofdstuk dat ze introduceert in de inhoudstafel. Soms bevind je je in het ene tijdperk en dan haalt Chapelle een detail aan en verliest ze zich in dat detail en opeens bevinden we ons in een verhaal uit de evermore-era terwijl we nog maar aan het begin van het boek zijn. Waardoor ze soms op feiten vooruitloopt en de tijdlijn door elkaar gooit. Natuurlijk, het is een moeilijk gegeven om een tijdlijn te scheppen van iets om ondertussen vergelijkend te werken met de huidige stijl van Swift, maar ik denk dat het beter had geweest als elk tijdperk als vacuüm op zich bestond en er niet teruggegrepen werd naar vorige eras of vooruit gegrepen werd naar latere eras, dit kan vaak nogal verwarrend werken voor de lezer.
Het door elkaar halen van de tijdlijn zorgt ervoor dat non-Swifties die gewoon fan zijn van kledij en dit boek willen lezen voor een inkijkje van de stylistische keuzes van Swift, wat op hun honger zullen blijven zitten. Chapelle maakt namelijk vaak inside jokes die alleen (al dan niet doorwinterde) Swift fans zullen snappen, wat soms wat kan wegnemen van de punch line voor iemand die misschien niet snapt waar Chapelle het opeens over heeft.
Dit boek voelde niet echt als een analyse van Taylor Swifts stijl op basis van wat ze droeg en hoe dit een coherent geheel vormde met de albums die haar stijl in elk respectievelijk era representeerden, maar eerder als de opinie van een enkel persoon en haar persoonlijke relatie met Taylor Swifts muziek. Als resultaat krijgen we een inkijk op Chapelle’s soms ongefilterde mening die vaak met meer nuance overgebracht had kunnen worden. Het voelt voor mij niet aan alsof ik wijzer ben geworden over Taylors stijlkeuzes of iets wat ik zelf al niet kon afleiden door gewoon een fan te zijn. Chapelle neemt namelijk elke kans om zichzelf te vernoemen in het boek en haar connectie tot Swift, van Swift die haar opmerkt op Twitter (nu: X), tot zij die werd uitgenodigd voor een Secret Session, tot anekdotes uit haar jeugd. Een ondertitel had meer duiding over de verwachtingen van dit boek kunnen scheppen: Taylor Swift Style; Mijn Relatie met Taylor Swifts Muziek en Stijl. Ik voel ook dat ik meer dingen kan opnoemen over Chapelle dan nieuwe weetjes over de stijl van Taylor Swift.
De subjectieve overhand zorgt ervoor dat er veel gemiste kansen zijn. Chapelle had bijvoorbeeld interviews kunnen afnemen met sommige van Swifts designers om verdere inkijk te geven over sommige keuzes. Alsook, Chapelle legt uit hoe ze heeft geleerd bepaalde ontwerpen, stijlen en technieken van merken te herkennen maar doet op deze kennis niet verder beroep tijdens het boek of zonder verdere diepgang. Ik blijf hierdoor op mijn honger zitten.
Vormgeving
Chapelle is van beroep journaliste en dit schijnt door in de manier waarop dit boek is vormgegeven. Met veel witruimtes tussen tekst en afbeeldingen en random uitgelichte quotes leest dit boek meer als een roddel-magazine dan als een analyse van de stijl en outfits van Taylor Swifts mode doorheen de 18 jaar dat ze al muziek maakt. We krijgen mooie, scherpe kleurafbeeldingen van hoge resolutie gepaard met tekst die halverwege wordt afgekapt en soms pas na zes pagina’s wordt verdergezet. Dit zorgt voor een onderbroken leeservaring gekend voor de tiener-magazines zoals ik eerder al aanhaalde.
Soms werd de witruimte ingevuld door een quote die niet veel bijdroeg aan wat er geschreven werd omdat dit eerder al letterlijk in de tekst werd gezegd. Natuurlijk, dit is een stilistische keuze maar hier voelde het veeleer als een excuus om witruimte op te vullen. Dit boek had vele pagina’s lichter kunnen zijn als de vormgeving iets aangepast had geweest en meer coherentie had gekend. Een andere oplossing was geweest om een illustrator of grafisch ontwerper bijpassende schetsen of designs te laten in te voegen. Dit boek voelde daarom soms als een versie uit de vroege stadia van publicatie waar nog wat aan gesleuteld moest worden.
Hey, that isn’t Taylor’s Version!
Wat mij het meest veraste in dit boek is de volledig gemiste kans van een vergelijkende casus tussen de originele eras en Swifts re-recordings. In het kort: Taylor Swifts masters van haar muziek zijn verkocht geweest en ze is deze “verloren albums” daarom opnieuw aan het opnemen. Hierdoor is ze bij elke release van een re-recording de era van toen aan het herleven maar nu op de manier van hoe ze nu naar die era kijkt en met een meer doorgewinterde overtoon van dat respectievelijke era. Bij elke re-recording voel je dat ze zijn opgegroeid, en de esthetiek van dat album ook.
Echter, Chapelle heeft hier totaal niets mee gedaan, wat voor mij voelt als een gemiste kans. Chapelle heeft zich vooral gefocust op elk album dat is uitgekomen toen het origineel uitkwam en de stijl die Taylor toen aannam voor de promotie en de esthetiek van dat respectievelijke album te belichamen. Ik had graag een studie gehad van iemand die zo gebiologeerd is met Swifts stijl en de vergelijking en groei had gezien van de oppositie tussen de “gestolen versie” en “Taylor’s Version”.
Verder Ontbrekend materiaal
Naar mijn gevoel is er in een boek over outfits heel weinig of zelfs geen afbeeldingen van design schetsen van outfits voor sommige van Swifts outfits. Dit had dit boek meer kracht kunnen bijzetten en meer diepgang kunnen leveren. Zeker omdat Chapelle op een gegeven moment in het boek aanhaalt dat Taylor ooit een samenwerking had met Stella McCartney. Naast het bekritiseren van de hoge prijzen die deze collectie met zich meebracht krijgen we niet veel meer informatie. Het had interessant geweest om ook daadwerkelijk wat van het materiaal dat Chapelle omschrijft te zien in een boek over, je raad het, kleren.
Now Go Stand in the Corner and Think About What You Did
Ik had veel verwachtingen bij dit boek die niet echt ontmoet zijn geweest. Dit boek voelt nagenoeg nog aan alsof Chapelle er nog een paar keer naar moet kijken en de volgorde wat moet aansterken en nog materiaal moet toevoegen en bepaalde geschreven gegevens moet herwerken. Ik had graag meer analyse gezien en cross-referenties tussen stijl keuzes en historische gegevens die Swift vaak implementeert in haar stijl voor elke respectievelijke era. Ik ben dol op Chapelle’s Instagram en de toegankelijkheid van haar posts en het vernuft waarmee ze elk item dat Swift draagt weet te traceren, maar deze vaardigheden hebben zich tot mijn grote spijt niet goed vertaald in de vormgeving en het maken van dit boek.
