De 16-jarige Louise is een heks. Een soort die vermoord en verafschuwd wordt door het volk. De chasseurs jagen op de heksen en gooien hen op de brandstapel. Lou is gevlucht van haar heksenkring, waar haar moeder de leiding heeft. Ze gaat verder als dief door het leven, totdat ze door chasseur Reid gepakt wordt en met hem moet trouwen. Langzaam bloeit er liefde op tussen de twee totdat Lou’s moeder ten tonelen verschijnt. De oorlog tussen de twee volkeren wordt heftiger. Al helemaal als Reid achter Lou’s geheimen komt. Maar hij blijkt er zelf ook nogal wat te hebben…
Het boek is geen dunnetje. Ik vond het in het begin lastig om in te komen. Lou verkleedde zich als man, stal dingen en was een beetje onbeschoft. Niet bepaald een gezellige hoofdpersoon en ik voelde dan ook weinig connectie. Gedurende het verhaal leerden we meer over Lou’s verleden waardoor ik me haar acties beter kon inbeelden en steeds meer moest lachen om haar uitspraken. Desondanks bleef de connectie voor mij een beetje uit. Het cliché van een verboden liefde vond ik heerlijk. De dingen die dat in de weg stonden maakte het verhaal erg spannend!
Personages
De personages maken in het boek echt een groei door. Lou durft het steeds meer aan te geven als ze hulp nodig heeft. Reid wordt een stuk minder star en doet zelfs een poging zijn idealen te laten varen! En wat heb ik genoten van Ansel. De stiekeme jonge verliefde chasseur in opleiding. Wanneer Lou onbeschofte liedjes begint te zingen roept Ansel dat meteen een halt toe. Diep van binnen wist hij dat er iets aan de hand was met Lou, maar hij wilde er niets van weten en hield zich wat meer op de achtergrond. Voor Coco kreeg ik echt een zwak. Ze is de beste vriendin van Lou en stiekem ook een heks. Ze komt van een andere soort heksenkring die daardoor meer inzicht geeft in de wereld waar we ons in bevinden. Ze is Lou overal naar toe gevolgd en is super loyaal.
Worldbuilding
De worldbuilding was erg gaaf gedaan. Ik kon me de geur van de stinkstad zo inbeelden. Voor mijn gevoel was het een dorpje in Frankrijk van een aantal eeuwen geleden. Wel vond ik het jammer dat de tijd soms ineens zo snel voorbij vloog. Ik had wel wat meer gevaren in het bos genaamd Forêt des Yeux gewild. Het was een paar dagen lopen, maar die dagen waren zo voorbij.
Al met al vond ik het een heerlijk boek. Ik kijk uit naar deel 2. Het einde was namelijk erg spannend, dus kan ik echt niet wachtten!
