Ik kan je vast verklappen dat er een heleboel honing vloeit in dit boek. En bloed. Bloed en Honing is het vervolg op Heks en Jager (heb je die nog niet gelezen, dan is verder lezen op eigen risico!). In dit verhaal volgen we Lou, Reid en de rest van de groep na de ontsnapping aan Morgane. Er staat een gevaarlijke tocht op hen te wachtten door het woud en moeras met weer een nieuwe verzameling aan karakters. Het uiteindelijke doel? De dood van Morgane.
Personages
Allereerst: wat heb ik genoten van dit deel! In het vorige boek moest ik erg wennen aan de botte kant van Lou en de wereld waarin je je bevind. Alles ging zo snel, maar tegelijk ook weer langzaam. In dit verhaal ben je al zo gewend aan de wereld en personages dat er voldoende plek is voor nieuwe bondgenoten en een uitbreiding van de wereld. Om even te beginnen bij het hoofdpersonage Lou, vind ik het heel mooi om te zien dat ze verre van perfect is. Ze heeft momenten waarin ze helemaal opgeslokt wordt door de magie, waardoor ze niet alleen strijd met Morgane voert, maar ook met zichzelf. Hetzelfde geldt voor Reid. In het vorige deel ontdekte hij een heks te zijn. Als voormalig heksenjager is dat moeilijk te verkroppen. Hij worstelt gedurende bijna het hele boek met zijn heksenkant. Bij beide merk je richting het einde een natuurlijke en mooie groei.
En dan is er natuurlijk nog Coco. Man, man, man, wat ben ik gehecht geraakt aan haar karakter. Het maakt niet uit wat Lou haar flikt, Coco staat altijd voor iedereen klaar. Mocht er ooit een novelle bij komen dan hopelijk over Coco.
Tot slot hebben we een heel veel nieuwe personages ontmoet, wat wel in vlagen gebeurde waardoor je niet snel in de war raakt. Om er één te benoemen is Claud Deveraux toch wel het meest bijzonder. Hij reist rond met zijn gezelschap aan artiesten en biedt Lou en haar vrienden een lift en later ook hulp aan. Claud zelf is erg excentriek. Aan het einde van het verhaal doet hij een boekje open en ik kan je vertellen dat je mond ervan openvalt.
Worldbuilding
Zoals ik al eerder benoemde zien we nu vooral de wereld buiten Cesarine. Zo voert de tocht door de bossen en langs rivieren richting het Bloedheksen kamp, komen we verschillende dorpjes tegen en komen we uit bij de Loup Garou in het moeras. Wat deze wereld zo speciaal maakt is de manier van praten. Af en toe worden er zinnen Frans gesproken, maar op een manier dat je wel begrijpt waar het over gaat en niet te vaak. Het zorgt ervoor dat je je nog meer thuis voelt in het verhaal.
Lef
Als je op Google de leeftijd van het Young Adult genre opzoekt kom je tegen dat dit vanaf 12 jaar en ouder is. Zelf zou ik dit boek niet aanraden aan een twaalfjarige, maar eerder aan veertien jaar en ouder. Morgane is zoals je inmiddels weet geen lieveling. Sommige moorden worden dan ook best uitvoerig beschreven op een manier die twaalfjarigen denk ik best wat angst kunnen inboezemen. Daarnaast hebben Lou en Reid het best wel gezellig op een wat pikanter level dan je gewend bent van YA boeken. Alhoewel, na Hof van Mist en Woede is dat niveau wel wat hoger gelegd.
Al met al heb ik echt genoten van dit boek. Het einde is zo spannend dat ik echt niet kan wachtten op deel drie. Hopelijk krijg ik dan weer de kans dat boek voor jullie te recenseren. Mocht je nog twijfelen om dit boek te gaan lezen: doen!
