Ik schrijf deze recensie voor de blogtour van Laura Diane’s nieuwe boek Ivelle, waarvoor dank dat Young Adults mocht meedoen. Ik lees normaal niet heel erg graag fantasy, maar een van mijn voornemens als leerkracht Nederlands is dat ik wat meer uit mijn comfortzone wil gaan lezen. En dat heb ik dus gedaan met Ivelle. Wat ik ervan vond, lees je in deze recensie!
Waar gaat Ivelle over?
In het boek Ivelle volgen we de negentienjarige Ivelle die in Pagdama woont. In Pagdama vertelt jouw oogkleur hoe je je voelt. Groen is angst. Blauw is verdriet. Oranje is blijdschap. Ivelle ziet het rood van de liefde echt overal om zich heen. Naar haar heeft er echter nog nooit een jongen met roden ogen gekeken. Als ze een jaar na hun eerste ontmoeting de charmante Renzo weer tegenkomt, neemt ze een beslissing die alles kan veranderen.
Verwachtingen
Na het lezen van de korte inhoud sprak het boek mij meteen aan! Het genre is dan ook urban fantasy wat wil zeggen dat het verhaal zich afspeelt in een wereld die op de onze lijkt. Ik had vooral verwacht dat Ivelle een beslissing zou nemen die de rest van het verhaal echt om Renzo en haar ‘verliefdheid’ zou draaien. Ik had eigenlijk best laat door, dat de beslissing die haar leven helemaal zou veranderen, al gebeurd was… Het was dus een beetje anders dan ik had verwacht, maar zeker niet minder goed!
Schrijfstijl en personages
Laura Diane schrijft zeer vlot en de hoofdstukken zijn ook van een goede lengte. Het hoofdpersonage is iemand die ik in het begin net iets minder leuk vond, doordat ze echt enkel maar bezig was met die rode kleur om zich heen, maar ze maakt echt een vooruitgang. Ook de andere personages zijn goed en geloofwaardig neergezet. We leren ze natuurlijk niet allemaal even goed kennen, maar dat stoorde me niet. Ik vond het ook echt een meerwaarde dat er een personage was dat blind was en wiens ogen dus niet veranderden van kleur.
Invalshoek
Ik heb lange tijd gedacht ‘wat als dat echt zo was?’. Het concept sprak me echt heel erg aan. Ik ben zelf iemand die enorm veel emoties voelt en het ook niet altijd makkelijk vind om te benoemen wat ik voel. Als mijn ogen dan gewoon een kleur zouden krijgen die dat perfect zegt, zou dat niet fijn zijn? Door het personage dat blind was, werd me wel duidelijk dat dat dus niet altijd fijn is. Ook moesten sommige personages die een bepaalde job uitvoerden, zoals politieagenten, een zonnebril dragen zodat ze neutraal blijven en hun emoties niet toonden. Na wat meer nadenken lijkt het me dus toch niet altijd zo fijn, want je kan echt niets meer verbergen. Wel een zeer leuke invalshoek voor een Young Adult boek!
Conclusie
Het boek leest heel erg vlot door de fijne schrijfstijl van Laura Diane en het hoofdpersonage is een leuke meid. De invalshoek is ook heel erg leuk. Zeker 4 sterren voor mij!
